ৰতিঃ এক কামদেৱীৰ যৌন আখ্যান

ৰতিঃ এক কামদেৱীৰ যৌন আখ্যান

কেইমাহ পূৰ্বে ‘ভাৰ্জিন উত্তাপ’ নামেৰে ইৰোটিকা এখনি আৰম্ভ কৰিছিলো‌ এঠাইত। আধৰুৱা হৈ থাকিল। পাঠকৰ দাৱি থাকিয়ে গল সম্পূৰ্ণ কৰাৰ। এদিন ভাৱিলো ‘ভাৰ্জিন উত্তাপ’খনক সংশোধিত আৰু সংবৰ্ধিত ৰূপত লিখো।

এই ইৰোটিকা খনত অত্যন্ত কামুক এক মহিলা আৰু তেওঁৰ পৰিয়াল তথা তেওঁৰ উদ্দাম যৌন যাত্ৰাৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে। নিশ্চয় বাস্তৱৰ লগত মিল বিচাৰি লাভ নাই পাঠকে। আহক, ৰতি দেৱী নামৰ সেই অত্যন্ত কামুক মহিলা গৰাকীৰ যৌন জীৱনত ভূমুকি মাৰো…

(খণ্ড-১)

অয়ন শইকীয়া, বয়স ১৮। এইটো বয়সত আন দহজন লৰাৰ মনজগতত যি চলে, অয়নৰ তেনেবোৰ কথাই টাকুৰি ঘুৰাদি ঘুৰে মগজুত। ব্লু-ফিল্ম চোৱা, নিষিদ্ধ সম্পৰ্কৰ প্ৰতি আকৃষ্ট হোৱা, ছোৱালী বোৱাৰীৰ লোভনীয় শৰীৰৰ কথা ভাৱি ভাৱি হস্তমৈথুন কৰা। যোৱা দুবছৰৰ পৰা প্ৰায়ে হস্তমৈথুনত লিপ্ত হয় অয়ন। বেয়া কথা বুলি জানিও, কামফেৰা নকৰাকৈ থাকিব নোৱাৰে সি। চকুৰ আগত এক এক কৰি ধুনীয়া নাৰীবোৰৰ কমনীয় শৰীৰবোৰ ভাঁহি উঠে প্ৰায়ে। আৰু লগে লগেই বাথৰূমলৈ দৌৰিব লগা হয় তেতিয়া। কি স্কুলৰ সহপাঠী ছোৱালী, কি বাইদেউসকল, কি তেজ সম্পৰ্কৰ খুড়ীয়েক বা, বৰমাক, বা ভনীয়েক, বায়েক বোৰ, সকলোৰে প্ৰতি যৌন লালসাই ক্ৰীয়া কৰে অয়নৰ কিশোৰ মনত। বিশেষকৈ মাকৰ বয়সৰ ধুনীয়া আৰু লোভনীয় শৰীৰৰ মহিলাৰ প্ৰতি বেছি আকৃষ্ট সি।

অয়ন এইবাৰ উচ্চতৰ মাধ্যমিক চুড়ান্ত বৰ্ষৰ পৰীক্ষা দি উঠিছে। ভনীয়েক অনন্যাও মেট্ৰীক পৰীক্ষা দিছে। অয়ন আৰু অনন্যাৰ বৰ মিল। দিনৰ দিনটো গাওঁখনত টিঘিলঘিলাই ফুৰা, বাৰীৰ ফল মুল বুটলি খোৱা, চাইকেল চলোৱা, নৈ পাৰলৈ গৈ নাও চলোৱা সেইবোৰে কৰি থাকে দুয়ো।

এদিনৰ কথা। ভৰ দুপৰীয়া। ব’হাগ মাহ। গাওঁৰ বাৰীবোৰ আম-কঠাল, জাম, লিচুৰে আমোলমোলাই আছে। গাওঁৰ এনেকুৱা এখন বাৰী নাই য’ত অয়ন আৰু অনন্যাই গৈ পোৱা নাই। যিটো বয়সত গাওঁৰ আন-লৰা ছোৱালী বোৰ ৰাতি উজাগৰে থাকি প্ৰেমপত্ৰ লিখাত ব্যস্ত, সেইটো বয়সত অয়ন আৰু অনন্যা কৈশোৰৰ শেষ দিনবোৰ নিৰ্দোষ হাঁহি-ধেমালীৰে ধৰি ৰখাত ব্যস্ত। ভৰ দুপৰীয়া কাৰণে সকলোৱে ভাত পানী খাই টোপনীত মত্ত। অয়নে অনন্যাক কলে, ”বল বাৰীলৈ লিচু বিচাৰি যাওঁ”। অনন্যায়ো কোৱাৰ লগে লগেই ৰাজি।

অয়নহঁতৰ ঘৰৰ পিছফালে বিশাল বাৰী। শাল, শেগুণকে আদি কৰি কতো কি গছ। লগতে আছে বতৰৰ ফল মূলৰ গছো। আম,জাম,লিছু কঠাল, পনীয়ল। বাৰীখন ইমানেই ডাঙৰ যে ঘৰৰ চৌহদৰ পিছফালৰ পৰা আৰম্ভ কৰি গৈ শেষ হৈছে পিছফালে থকা নৈৰ পাৰত। গাওঁখনতে নহয়, ইমান বিশাল বাৰী গোটেই এলেকাটোতে কাৰো নাই।

অয়ন আৰু অনন্যাই গৈ বাৰীত সোমায়। ভৰ দুপৰীয়া। ইমান বিশাল বাৰীখনত নিমাওমাও পৰিবেশ বিদ্যমান। পোক-পৰুৱাৰ মাতৰ বাহিৰে আন শব্দ নাই। অয়নহঁতে গৈ গৈ নিৰ্দিষ্ট স্থানত থকা আটাইতকৈ ডাঙৰ লিচু গছটোৰ তল পায়গৈ‌। সি অনন্যালৈ ঘুৰি চায়। অনন্যাই সোধে- ইমান ডাঙৰ গছ, কেনেকৈনো লিচু চিঙিবি তাৰ পৰা? অয়নে বাঁহৰ বাৰী বিচাৰিবলৈ ধৰে। দুদিন আগতেই সি আৰু লগৰ লৰা দুটামানে লিচু খাবলৈ আহোতে গছৰ তলতে দীঘল বাঁহৰ বাৰী এডাল থৈ দিয়া দেখা পাইছিল। অলপ কষ্ট কৰিলেই, সেই বাৰীডালেৰে লিচু পাৰি আনিব পাৰি। ইফালে সিফালে চাই থাকোতে অয়নৰ চকু অনন্যাৰ উদং বাহুত গৈ পৰেগৈ। মহ কামুৰি তাইৰ বগা ধকধকীয়া দুই বাহু ৰংচুৱা পৰি গৈছে। লগতে ঠায়ে ঠায়ে ফুলি গৈছে। বেচেৰী খুজুৱাই খুজুৱাই ৰঙা চিঙা পৰি গৈছে।

-তোক কোনে নো হাত কটা ফ্ৰ’কটো পিন্ধি আহিবলৈ কৈছে? মোক দেখা নাই ফুল শ্বাৰ্ট পিন্ধি আহিছো।
– মই কি জানো ইয়াত ইমান মহ থাকিব বুলি। জনাহেঁতেন শ্লিভলেজ পিন্ধি আহো নেকি?
– বাৰীডাল বিচাৰি পালে সোনকালে যামদে ইয়াৰ পৰা।
– হুম

মহৰ পেনপেননীয়ে অতিষ্ট কৰি তুলিলেও, অনন্যাৰ উদং দুবাহুলৈ বেলেগ এক দৃষ্টিৰে চাই ৰয় অয়নে। ইমান নিমজ তাইৰ বাহু, একদম মাখনৰ দৰে। মনতে আওৰাই থয় সি।

-বেঙাৰ নিচিনা মোলৈ কি চাই আছ’ দাদা? সোনকালে কিবা এটা কৰ না। মহৰ কামৰত মই ৰ’ৱ নোৱাৰিছোঁ।

অয়নে ইফালে সিফালে বাঁহৰ কঠা বিচাৰি ঘুৰ্মুটিয়াই ফুৰে। কতো একো বিচাৰি নাপাই নিৰাশ মনেৰে অনন্যাৰ কাষলৈ উভতি আহে।

– নাপালি?
– নাই বাদ দে, বল নৈৰ পাৰলৈ যাওঁগৈ। জামু গছডালৰ ওচৰলৈ। মই গছডালত উঠি ডালবোৰ জোকাৰি দিলে তই তলৰ পৰা বুটলিব পাৰিবি।
– গুড আইডিয়া। বল তেন্তে।

বাৰীৰ মাজেৰে মানুহ খোজকঢ়া লুংলুঙীয়া বাট এটিৰে অয়নহঁত গৈ নৈৰ পাৰ পায়গৈ। নৈৰ পাৰতে, সৰু এটি জামু গছ। ফল ধৰা তিনি চাৰিবছৰমান হৈছেহে। গছটিলৈ অনায়াসে উঠি যাব পাৰি। গছডালৰ নাতিদুৰৈত বাহ আৰু খেৰেৰে সজা এটি সৰু চাংঘৰ। অৰ্থাৎ জুপুৰী। অয়নহঁতৰ ঘৰৰ বনকৰা মানুহবোৰে সাজি লোৱা। কেতিয়াবা কাম বন নাথাকিলে দুপৰীয়া তাত তাছ খেলে। অতিপাত গৰমৰ গধুলী তাত সংগীতৰ মেহফিল বহে। ঢোল, দোতাৰা, বাঁহী লৈ।

অয়ন জামু গছটিলৈ উঠি যায়। আৰু উপৰৰ পৰা অনন্যাক নিৰ্দেশ দিয়ে- মই ডালবোৰ জোকাৰি দিম ভৰিৰে তই জামুবোৰ বুটলিবি। চাবি আকৌ ভৰীৰে নগছিবি।
– হব দে।

অনন্যাই গছৰ তললৈ গৈ জামু বুটলিবলৈ ধৰে। অয়নে ভৰীৰে ডালবোৰ জোকাৰি দি গৈ থাকে। কেইমিনিটমানৰ ভিতৰতে অনন্যাই ফ্ৰকখন দাঙি মুঠি মাৰি ধৰি বনাই লোৱা কোচ জামুৰে ভৰ্তি হৈ পৰে। অয়ন নামি আহে। আহিয়ে তাৰ গা সিৰসিৰাই যায়‌। অনন্যাই ফ্ৰকৰ তলচোৱা দাঙি লৈ জামু ৰাখিবলৈ ‘কোচ’ বনাই লোৱা বাবে তাইৰ উৰুলৈকে উন্মুক্ত হৈ পৰিছে। ১৬ বছৰীয়া বগা ধকধকীয়া গাভৰু ছোৱালী এজনীৰ মংহাল দুই উৰু এনেকৈ চকুৰ আগত নগ্ন হৈ দেখা দিলে যিকোনো লৰাৰে গা সিৰসিৰাই যাবই। অয়নে সেপ ঢুকি উঠে। চি,ডি প্লেয়াৰত বন্ধুবৰ্গৰ সতে মিলি গোপনে দেখা ‘ব্লু-ফিল্ম’ৰ নায়িকাবোৰৰ কথা মনত পৰে তাৰ। নায়ক বোৰে নায়িকাৰ এনেকুৱা উন্মুক্ত ভৰীবোৰ জিভাৰে চেলেকি দিয়ে। কিছুদিন আগতে দেখা ব্লু-ফিল্ম এখনৰ কথা মনত পৰে অয়নৰ। সেইখনৰ নায়িকা জনী বিদেশী আছিল। অনন্যাৰ দৰে বয়সৰ। বগা ধকধকীয়া শৰীৰ। মংহাল উৰু। আদহীয়া মানুহ এজনে তাইক উলংগ কৰি গোটেই শৰীৰত মৰম কৰে। তাৰ পিছত অশ্লীল মাত মাতি মাতি তাইৰ লগত যৌন ক্ৰীড়াত মত্ত হয়। ছোৱালী জনীয়ো মানুহজনক- “অহ ডেড, মাই ব্লাডি ষ্টেপ ডেড ফাক মি হাৰ্ডাৰ” বুলি কাম ক্ৰীড়াত সহযোগ কৰি থাকে। সতীয়া পিতৃ আৰু জীয়েকৰ নিষিদ্ধ সম্পৰ্কৰ ‘ব্লু-ফিল্ম’ আছিল সেয়া।

অয়নৰ কিয় জানো হঠাতে দৃশ্যটো মনত পৰাত সেই দৃশ্যটোৰ নায়িকাজনীৰ ঠাইত অনন্যাৰ মুখখন ভাঁহি উঠে। যেন সেই ৪০-৫০ বছৰীয়া সতীয়া দেউতাক জনে বিদেশী নায়িকা জনীৰ ঠাইত অনন্যাৰ লগত ‘সেইবোৰ’ কৰি আছে‌। আৰু অয়নে সেয়া চাই আছে লুকাই চুৰকৈ, কিন্তু স্পষ্ট ৰূপত।

আগে আগে গৈ থকা অয়নে এইবাৰ পিছফালে ঘুৰি অনন্যালৈ চায়। তাই এহাতেৰে ফ্ৰকৰ কোচ মুঠি মাৰি ধৰি খোজকাঢ়ি গৈ আছে আনহাতেৰে তাৰ পৰা এটা এটাকৈ জামু লৈ মুখত ভৰাই গৈ আছে। চুটি ফ্ৰকখনে উদং কৰা দুই মঙহাল উৰু দুপৰীয়াৰ ৰ’দ পৰি জিলিকি আছে। অয়ন ঘামি উঠে, সৰ্বশৰীৰত এসোতা গৰম তেজ প্ৰবাহমান হয়।

ইমান সোনকালে ঘৰলৈ যাবলৈ মন নাযায় অয়নৰ। অনন্যাৰ উদং উৰুহালে যেন তাক নৈৰ পাৰতে ৰখাই থব বিচাৰিছে। ভৰ দুপৰীয়াৰ শান্ত অথচ ৰৌদ্ৰ পৰিবেশেও যেন তাৰ মন-মগজুৰ কাম ৰোষত সাৰ-পানী যোগাইছে।

– ভন্টী, বৰ গৰম লাগিছে। ব’ল সৌ জুপুৰীটোত গৈ অলপ জিৰাও লওঁগৈ। তাৰ পিছত ঘৰলৈ যামগৈ।
– এ মজা মজা। এনেও বনৰ ফল বনত খাই হে বেছি মজা।

অয়নে নৈ পৰীয়া লুংলুঙীয়া বাটটোত ৰখি দিয়ে। অনন্যা গৈ তাৰ গাতে গা লগাই থিয় হয়।

– কি হল ৰখি দিলি কিয়?
– তই আগে আগে যা। তোক পিছফালে পোক-চোকে কামুৰিছে নেকি চাওঁ।

দৰাচলতে পোকৰ চিন্তা নহয়, অনন্যাৰ মঙহাল দুই উৰুক ভালকৈ চোৱাৰ, দৰ্শনসুখ লাভ কৰাৰ নিমিত্তেই এই প্ৰস্তাৱ। অনন্যা ১৬ বছৰীয়া কিশোৰী, ককায়েকৰ মনৰ ভিতৰত কি চলিছে তাৰ উমান নাপায়। গতিকে আগে আগে খোজকাঢ়িবলৈ লয় তাই।

বগা ৰঙৰ পাতল ফিনফিনিয়া চুটি ফ্ৰ’কটোৱে যেন অনন্যাৰ বাঢ়ি আহিবলৈ লোৱা নিতম্বৰ মঙহবোৰক ঢাকি ৰাখিবলৈ অসমৰ্থ হৈছে। এই ষোল্ল বছৰ বয়সতে অনন্যাৰ নিতম্ব তানপুৰাৰ দৰে। স্বয়‌ংসম্পূৰ্ণা নাৰীৰ দৰেই তাইৰ নিতম্বৰ আবেদন। আৰু তাইৰ বুকু? অয়নে ভাৱিবলৈ লয়। পদাৰ্থ বিজ্ঞানত অনাৰ্চ লৈ গ্ৰেজুৱেশন কৰিম বুলি মনতে থিৰাং কৰি থোৱা অয়নে মনযোগ দিয়ে অনন্যা, তাৰ আপোন ভনীয়েকৰ দেহৰ ভুগোলত। কিমান হব বাৰু অনন্যাৰ বুকুৰ জোখ?

চকুৰ সন্মুখত অনন্যাৰ নিতম্বৰ দোলনি আৰু উদং দুই মাখন কোমল উৰু, আৰু মনৰ মাজত ‘ব্লু-ফিল্ম’ৰ অভিনেত্ৰীৰ নিতম্ব প্ৰদৰ্শন কৰি কৰি সতীয়া পিতৃৰ লগত সম্ভোগৰত অৱস্থা, মুঠতে কল্পনা আৰু বাস্তৱৰ দুই দৃশ্যৰ যুঁজত, তাল হেৰুৱাই পেলায় অয়নে। কেতিয়া যে সিঁহতহাল আহি খেৰৰ চাংঘৰটোৰ ওচৰ পাইছেগৈ, কেতিয়াৰ পৰা যে অনন্যাই তাক অনুচ্ছ কন্ঠেৰে ‘দাদা দাদা’ বুলি মাতি আছে, সেইবোৰলৈ তাৰ কাণষাৰেই নাই।

অগত্যা অনন্যাই অয়নৰ বাহুত ধৰি জোকাৰি দিয়ে আৰু একেই অনুশ্চ স্বৰেৰে কয়- এই দাদা, ইয়াত দেখোন কোনোবা আছে অ, মতা-মাইকী কোনোবা….

শৰীৰত অনুভৱ কৰা এজাৰণিত বাস্তৱলৈ উভতি আহে অয়ন। অনন্যাক সুধি উঠে- কি হ’ল?
– তাত কোনোবা আছে, চা চোন।
– ৰহ…

অনন্যাক পিছফালে থৈ অয়ন আগবাঢ়ি গৈ স্বভাৱসুলভ অনুসন্ধিৎসাৰে ঘৰটোৰ বেৰৰ ফুটাত চকু ৰাখে। আৰু ঘৰটোৰ ভিতৰৰ যি দৃশ্য তাৰ চকুত পৰে, লগে লগেই অয়নে কিংকৰ্তব্যবিমুঢ় হৈ পৰে। তাৰ ভৰি দুখন কঁপিবলৈ ধৰে। মুহুৰ্ততে সেপ ঢুকি উঠে সি।

তাৰ এই অৱস্থালৈ চাই অনন্যাও হাতত সাৰে ভৰিত সাৰে আগুৱাই গৈ অয়নৰ কান্ধত হাত থৈ চকুৰ ইংগিতেৰে সোধে- কি?

অয়নে লগে লগে আঙুলিৰে ওঁঠত হেচি ধৰে অনন্যাৰ। অৰ্থাৎ ‘চুপ’। অনন্যাৰ অনুসন্ধিৎসা বাঢ়ি যায়। জুপুৰিটোৰ ভিতৰৰ পৰা এহাল মতা-মাইকীৰ ‘আৱাজ’ পাইছিল তাই। এই ভৰ দুপৰীয়াখন ইয়ালৈ কোন মাইকী আহিব পাৰে?

তাই খেৰৰ বেৰখনত দ্বিতীয়টো ফুটা বিচাৰিবলৈ লয়। কিন্তু বিচাৰি নাপায়। অগত্যা তাই অয়নক ইংগিতেৰে অনুৰোধ কৰে তাইকো চাবলৈ দিব। ভিতৰৰ দৃশ্যটো ভনীয়েকক চাবলৈ দিব মন নাছিল অয়নৰ। এইফালে কিবা কবওঁ নোৱাৰি অনন্যাক মুখ ফুটাই। অগত্যা তাৰ স্থান অনন্যাক এৰি দিবলৈ বাধ্য হয় সি।

সৰু জুপুৰী ঘৰটোৰ ভিতৰত থকা একমাত্ৰ বাঁহৰ চাং খনত যি দৃশ্য ইমান পৰে চলি আছে, সেয়া দেখিয়ে অয়ন আৰু অনন্যাৰ মূৰ ঘুৰাই যায়। কাৰণ ভিতৰত যৌন ক্ৰীড়া কৰি থকা নৰ-নাৰীহাল আন কোনো নহয়, সিঁহতৰ জন্মদাত্ৰী মাক ৰতি দেৱী আৰু বাগানৰ লাইনৰ কামকৰা লৰা ৰামলাল।

অয়ন্যাই এনে দৃশ্যৰ সন্মুখীন হব বুলি কাহানিও ভৱা নাছিল। অথবা তাইৰ মাক যে ইমান ব্যভিচাৰী নাৰী, জীৱনতো ভৱা নাছিল তাই। এনেকৈ ভদ্ৰ ঘৰৰ বোৱাৰী হৈয়ো, এহাল কিশোৰ-কিশোৰীৰ মাক হৈয়ো পৰপুৰুষৰ লগত এনেকৈ মিলিত হব পাৰেনে?

খঙে অনন্যাৰ চুলিৰ আগ পাইছিলগৈ। মূৰটো আঁচন্দ্ৰাই কৰাৰ দৰে লাগিছিল। সেই ঠাই মুহুৰ্ততে ত্যাগ কৰি লৱৰি ঘৰলৈ যাবলৈ মন গৈছিল তাইৰ। কিন্তু কিহবাই যেন তাইক বশ কৰি ৰাখিছিল। তাই লৰচৰ কৰিব নোৱাৰা হৈ পৰিছিল।

অনন্যাই কেতিয়াও তেনে দৃশ্য বাস্তৱ কিয়, পৰ্দাতো দেখা নাই। কেৱল বান্ধৱীৰ মুখত শুনিছে। ‘ছেক্স’ বোলা কাৰবাৰ টো যে সন্মুখত দেখি থকা এই দৃশ্যটোকে কয়, তাই বুজি উঠে লগেলগেই। প্ৰথমে ভয় লাগি গৈছিল অনন্যাৰ। বাগানৰ লাইনৰ কলা শৰীৰৰ ৰামলালে তেওঁৰ ‘প্ৰছাব’ কৰা বিশাল অংগটোৰে তাইৰ মাকৰ ‘বেয়া জেগা’ত ওলোৱা-সোমোৱা কৰি আছে। আৰু মাক ৰতি দেৱীয়ে সুখতে অস্পষ্ট স্বৰেৰে গেঙাই আছে। ৰামলালে যেতিয়াই তেওঁৰ সেই বিশেষ অংগটো মানুহজনীৰ যোনীৰ পৰা উলিয়াই আনে, যৌনৰসেৰে তিঁতি থকা সেই বিশাল কলা কিছকিছিয়া অংগটোলৈ পৃথিৱীৰ অষ্টম আশ্চৰ্য চাই থকাদি চাই ৰয় অনন্যাই। পুৰুষ মানুহৰ ‘সেইটো’ ইমান ডাঙৰ থাকিব পাৰেনে? বজাৰৰ পৰা কিনি অনা শলমাছটোৰ দৰে??

ইফালে ভিতৰত ঘটি থকা দৃশ্যটো চাই উঠি অয়নৰ অৱস্থা তথৈৱচ….। তাৰ জন্মদাত্ৰী মাক, যাৰ গৰ্ভত নমাহ দিন থকাৰ পিছত সি পৃথিৱীৰ মুখ দেখিছিল, সেই মাকজনীয়ে এনেকৈ পৰপুৰুষৰ লগত কাম-ক্ৰীড়াত মগ্ন হব পাৰেনে?

অয়নে জন্মদাত্ৰী মাক জনীক জ্ঞান কৰিছিল সৰুতে দেৱীৰ দৰে। অদুৰৰ বাগানৰ পূজাত দেখা দুৰ্গা দেৱীৰ প্ৰতিমাৰ দৰেই লাগিছিল তাৰ মাক জনীক। পূজাৰ সময়ত যেতিয়া মাকে চাদৰ মেখেলা বা বগাত ৰঙা পাৰি দিয়া শাৰী পিন্ধে, বাগান আৰু গাওঁৰ সকলোৱে ৰ লাগি চাই ৰয় তাৰ মাকলৈ। অয়নৰ তো সাক্ষাত দেৱীৰ দৰেই লাগিছিল তেতিয়া মাকক। দেৱীতকৈ কম ধুনীয়া নহয় তাৰ মাক ৰতি দেৱী। দেউতাক ৰমেন শইকীয়াৰ যিমান নাম সমাজত, সেই গৰাকী দেউতাৰ পত্নী হৈয়ো মাকৰ এনে লম্পট ব্যভিচাৰিণী ৰূপ চাই ভৰিৰ তলৰ মাটি নাইকিয়া হোৱাৰ দৰে অনুভৱ কৰে অয়নে। তাৰ দেউতাকৰ দৰে মানুহ এজনৰ পত্নী হৈয়ো, এই ৪০ বছৰ বয়সত, ৰামলালৰ দৰে এজন অশিক্ষিত, মুৰ্খ লেবাৰ মানুহৰ লগত বেয়া কামটো কৰিব লাগেনে মাকে?

খেৰৰ বেৰৰ সিপাৰে খেলখন উদ্দামতকৈয়ো উদ্দাম হৈ উঠিছে। ইফালে ৰতি দেৱীৰ যোনীৰ পৰা প্ৰকাণ্ড শলমাছটো উলিয়াই আনে ৰামলালে। আনিয়ে গাৰ জোৰেৰে তেওঁক বগৰাই লৈ দুহাতেৰে তেওঁৰ নিতম্বৰ দুই দাবনা দুফালে প্ৰসাৰিত কৰে। ফলত ৰতি দেৱীৰ পায়ুছিদ্ৰৰ ৰংচুৱা ফুটা চকুৰ সন্মুখত প্ৰকট হৈ পৰে ৰামলালৰ। ৰামলালে তাৰ মুখখন ৰতি দেৱীৰ পায়ুছিদ্ৰৰ ওচৰলৈ লৈ গৈ মুখেৰে থুৱাই দিয়ে তাত। আৰু কৈ উঠে বীৰৰ দৰে- আজি আপুনি কিনে পোকৰ টো মাৰিব দিব নাই আই??

ৰতি দেৱীয়ে ৰামলালৰ পিনে ঘুৰি চাই খঙেৰে কৈ উঠে- তোক কৈছো নহয় চুদাৰ সময়ত মোক আই বুলি নামাতিবি? মাৰক চুদিব আহা নাই নহয় কুকুৰ?

ৰামলালে অনুশোচনাৰ সুৰত কৈ উঠে- মাফ কৰি দিব হ আই, মানে বাইদেউ, সদায় তো আনৰ আগত আই বুলি মতা হয়, সেয়ে মুখত কিনে আহি যায়।

– চুদাৰ সময়ত মনে মনে চুদি থাকিবি বাল। কামৰ সময়ত কথা কলে মোৰ খং উঠে।

ৰতি দেৱীয়ে কৈ উঠে। চল্লিছৰ ডেওনাত ভৰি দিয়া ৰতি দেৱীৰ চকুত কামোত্তেজনা, মুখত অশ্লীল ভাষা। ঘৰলৈ ইটো-সিটো কামৰ বাবে অহা বাগানৰ লাইনৰ এই বিহাৰী মানুহজনৰ কৰ্মঠ, পেশীবহুল উদং শৰীৰৰটো দেখিলেই ৰতি দেৱীৰ শুকাই যাবলৈ ধৰা জুৰীটিৰ দৰে যোনীদেশত যেন ন ৰসৰ সঞ্চাৰ হয়। ৩৮ ইঞ্চি জোখৰ সুডৌল স্তনযুগলত সেন উঠে সিৰসিৰণী। ওলোটাকৈ ৰখা এযোৰ মাটিৰ কলহৰ দৰে নিতম্বত সঞ্চাৰ হয় যৌৱন ৰসৰ। হ’ল তে দুটি কৈশোৰ সন্তানৰ মাতৃ, ইমান ধুনীয়াকৈ যতনাই ৰখা শৰীৰটোৰ জানো ক্ষুধা নাই? নাই তৃষ্ণা? শৰীৰৰ ভোক আৰু তৃষ্ণা নিবাৰণৰ এই উদ্দাম খেলখনৰ, শ্ৰীমতি ৰতি দেৱী পাকৈত খেলুৱৈ। গতিকে তেৱো বাহৰ চাঙৰ পৰা নামি আহি চাঙত দুহাতেৰে আউজী হাউলী গৈ থিয় দিয়ে‌ নিতম্বদেশ প্ৰকট কৰি। আৰু ৰামলালক কঠোৰ ভাষাৰে নিৰ্দেশ দিয়ে- নামি আহি মোৰ পোকৰ মাৰ পাষণ্ড। তোৰ লোহাৰ ৰ’ডৰ দৰে সেই শক্ত বাৰীডাল দি পোকৰত চুদন খোৱাৰ মজাই বেলেগ। এসপ্তাহলৈ মনত থাকি যায় অ।

নিৰ্বস্ত্ৰ ৰামলালে নামি আহি ৰতি দেৱীৰ পিন্ধনৰ মেখেলা ককালৈকে উঠাই দি সুবিধাজনক স্থানত ৰাখি তাৰপিছত হাতত ওলপ থু লৈ তাৰ মস্ত পুৰুষাংগ ডালত মাখিবলৈ ধৰে। ৰতি দেৱীয়ে ইফালে কৈ উঠে- সোনকালে কৰ কুকুৰ, কোনোবা আহি গলে কেলেংকাৰীয়ে হৈ যাব।

ৰামলালে লগে লগে তাৰ প্ৰায় এহাতমান সমান পুৰুষাংগডাল ৰতি দেৱীৰ কটিদেশৰ মুখত গৈ ৰাখে। তাৰপিছত এহাতেৰে সেইডালত ধৰি আনখন হাতেৰে তেওঁৰ পায়ুছিদ্ৰৰ মুখখন প্ৰসাৰিত কৰিবলৈ যত্ন কৰে‌‌। ৰতি দেৱীয়ে সেই কথাৰ উমান পাই হাত দুখন পিছফালে লৈ আহি নিতম্বৰ দুই দাবনা দুফালে প্ৰসাৰিত কৰি ধৰে ৰামলালৰ সুবিধা হোৱাকৈ।

খপককৈ ৰামলালৰ পুৰুষাংগডাল ৰতি দেৱীৰ কটিদেশত সোমাই যায় ‘পকাৎ’ কৈ শব্দ কৰি।

‘আয়ৈ মৰিলো ঐ, ই কেলা মাৰিলে মোক আজি, ওমমমমম ওমমমম আহহহহহহ’

ৰতি দেৱীয়ে যন্ত্ৰণা আৰু কামোত্তেজনাত চিঞৰী উঠে। ভৃত্য ৰামলালে শৰীৰৰ সমস্ত শকতি প্ৰয়োগ কৰি তাৰ আই ৰতি দেৱীৰ কটিদেশত তাৰ কলা কিছকিছিয়া নাঙলেৰে হাল বাই যায়। যিমানেই জোৰে ৰামলালে তেওঁক ঠাপ মাৰে সিমান জোৰেৰে ৰতি দেৱীয়ে কেকাই উঠে। অস্পষ্ট শব্দেৰে, অনুচ্ছ কন্ঠেৰে আৰম্ভ হোৱা ৰতি ক্ৰীড়া এইবাৰ প্ৰকাশ্যে চলিবলৈ ধৰে। সম্ভ্ৰান্ত ঘৰৰ বোৱাৰী ৰতি দেৱীয়ে গমকেই নাপায়, খেৰৰ ঘৰটোৰ বেৰৰ ইপাৰে যে নিজৰে গৰ্ভজাত সন্তানহালে তেওঁৰ এই উদ্দাম, ব্যভিচাৰৰ খেলখন চাই আছে অতোপৰে।

অনন্যাই ঘামি উঠাৰ লগতে শৰীৰত এসোঁতা তপত তেজৰ প্ৰবাহৰ অস্তিত্বৰ উমান পায়। লগতে ডিঙিত, অয়নৰ উষ্ম প্ৰশ্বাসৰ উমান। ফলত তাইৰ শৰীৰত এটা এজাৰণি উঠে। কেতিয়াও অনুভৱ নকৰা এটি এজাৰণি। ভৰি দুখন কঁপিবলৈ লয় তাইৰ। নিতম্বৰ দুই দাবনাৰ সোঁমাজত, কাপোৰৰ ওপৰেদিয়েই কিহবা মাংসপিণ্ড এটাই খোচনি মাৰি থকাৰ দৰে লাগে তাইৰ। তাইৰ ষোল্ল বছৰীয়া মগজুৱে তাইক যেন কৈ উঠে- ককায়েক অয়নৰ পুৰুষাংগ সেয়া। হয়তো ৰামলালৰ টোতকৈয়ো ডাঙৰ….

লাজলাজকৈ পিছফালে ঘুৰি অয়নলৈ চায় তাই। অয়নৰ দুচকুত তেতিয়া অজান এক উত্তেজনা। চকুদুটা যেন ৰংচুৱা হৈ পৰিছে। যেন চকুৰেই গিলি পেলাব সি ভনীয়েক অনন্যাৰ মাখন কোমল গাভৰু শৰীৰ।

ইফালে ৰামলালৰ প্ৰকাণ্ড পুৰুষাংগডালৰ বাৰম্বাৰ খোচনিত কেকাই কেকাই উঠা ৰতি দেৱীয়ে বিহ্বলৰ দৰে কৈ উঠে- আৰু জোৰে জোৰে চুদ মোক কুকুৰ, চুদি চুদি ঘা কৰি দে আজি তোৰ আইৰ পোকৰ, উফ ভগৱান কি সুখ দিছ’ অ।

ৰামলালে মাতত উল্লাস প্ৰকাশ কৰি কৈ উঠে- এই ল তেন্তে ৰেণ্ডি আই…

কৈয়ে আৰু জোৰে জোৰে হাল বাবলৈ লাগি যায় ৰতি দেৱীৰ কটিত তাৰ নাঙলেৰে। ৰতি দেৱীয়ে সুখ আৰু যন্ত্ৰণা, দুয়োৰে আৱেশত চিঞৰী উঠে- অহ অহ অহ অহ অহ অহ অহ মা মা ও মা ও মা মৰিলো ঐ, ই মাৰিলে কেলা মোক আজি বাল। আহ আহ আহ আহ আহ আহ আহ আহ

কেকাই কেকাই ৰতি দেৱীৰ চকু মুখ ৰঙা পৰি গৈছে। শৰীৰ উঠিছে চেপচেপিয়াকৈ ঘামি। আনহাতে ৰামলালৰ দেহটো যেন মানুহৰ নহয়, ঘোঁৰাৰ হে‌। তেনেদৰেই আঁচৰিত এক শকতিৰে চুদি গৈছে সি তাৰ মালিকনীৰ কটিত। আজি যেন চুদি চুদি খাল কৰি দিব ৰতি দেৱীক সি। তলখাপৰ কোনো পুৰুষে, উচ্চ খাপৰ শিক্ষিতা মহিলাক এনেকৈ চুদিবলৈ পালে নিশ্চয় সহজতে নেৰে!

ৰামলালৰ ঘোঁৰাৰ দৰে বাৰীডালৰ চুদনত ৰতি দেৱীৰ কটি নেফানেফ হোৱাৰ অৱস্থা। ককাল দোলা দি থাকিবলৈ শক্তি নোহোৱা হৈছে তেওঁৰ। ইফালে ৰামলালৰ বীৰ্যপাত হোৱাৰ বা ভাগৰ লগাৰ কোনো লক্ষণে নাই। প্ৰায় আধাঘন্টাৰ পৰা সি ৰতি দেৱীৰ কটিত হাল বাইয়ে গৈছে আপোন মনে। আজি যে খোৰাই খোৰাই খোজকাঢ়িব লাগিব ঘৰত ভালদৰে বুজি উঠিছে ৰতি দেৱীয়ে। তথাপিও চুদন খোৱা কি এৰা যায় ইমান পাহুৱাল পুৰুষ এজনৰ পৰা? গতিকে মৰণত শৰণ দি ককাল দোলা দিবলৈ লাগি যায় তেওঁ।

অহ অহ অহ অহ অহ ওমমমমম ওমমমমম আহহহহহহহহহহ আহহহহহহহহহ

ৰতি দেৱীৰ মুখেৰে ওলোৱা যন্ত্ৰণাকাতৰ চিৎকাৰ আৰু ৰামলালে চুদি থাকোতে তপিনাত হোৱা থাপ থাপ থাপ আৱাজে পৰিবেশটো মাতাল কৰি তুলিছে।

ইফালে সেই দৃশ্য বেৰৰ ফুটাৰে ইমানপৰে চাই থাকোতে অনন্যা আৰু অয়নৰ অৱস্থা বেয়া। বিশেষকৈ অয়নৰ। পেন্টৰ তলৰ পুৰুষাংগডালে কেতিয়াবাৰে পৰা অনন্যাৰ কটিদেশত খোচনি মাৰি আছিল নিজৰ অজানিতে। এটা সময় এনে আহে, অয়ন আৰু থিৰেৰে থাকিব নোৱাৰা হৈ যায়। দুভৰি কঁপিবলৈ ধৰে। বুজি পায় সি, তাৰ বীৰ্যপাত হব এতিয়া। কি কৰিব সি? তাৰ পুৰুষাংগডাল অনন্যাৰ পাতল ফ্ৰকচোলা সমন্বিতে তাইৰ তপিনাৰ সোঁমাজৰ ভাজত ভালেখিনি সোমাই গৈছে। আৰু থিৰেৰে থাকিব নোৱাৰে সি, পেন্টৰ ওপৰেৰে বাৰীডালৰ মুণ্ডিত চেপি ধৰে।

ফলত পেন্টৰ ভিতৰতে বীৰ্যপাত হৈ যায় তাৰ চেৰেক চেৰেককৈ। ইলাষ্টিকৰ পেন্টৰ আগচোৱা তিঁতি যায়।

অনন্যাই পাতল ফ্ৰকৰ উপৰেৰে তাইৰ কটিদেশত অনুভৱ কৰে উত্তাপ। সি বুজি পায়, ককায়েক অয়নৰ পেন্টৰ তলত কিবা এটা তো হৈছে নিশ্চয়।

●●●●●●●●●

সিদিনাৰ দুপৰীয়াৰ পিছৰ পৰা ককায়েক অয়নৰ লগত অনন্যাৰ মাতবোল কমি গৈছিল অনন্যাৰ। প্ৰয়োজনীয় কথা নাথাকিলে অয়নৰ সন্মুখলৈ তাই যোৱাই নাছিল। গলেও তাই অয়নৰ চকুলৈ চকু তুলি চাবলৈ সাহস কৰা নাছিল। সাহস নে লাজ, নাজানে তাই। অয়নৰ দুচকুৰ ভাষাত তাই পৰিবৰ্তন লক্ষ্য কৰিব পাৰিছিল। ‘অয়নদা’ৰ সেই পৰিবৰ্তন তাইৰ ভাল লাগিছিল নে অস্বস্তিত পেলাইছিল সেয়াও নাজানে তাই। মুঠতে কথাবোৰ নতুন আছিল। অনুভূতি বোৰ অনন্য আছিল। এনেই, ৰাতিৰ পিছত ৰাতি তাই উজাগৰে পাৰ কৰি দিছিল। যেন অয়নৰ সেই চকুযুৰিয়ে তাইক খেদি লৈ ফুৰিছিল নিৰ্জন নৈৰ পাৰে পাৰে। যৌৱনৰ উত্তাল নৈৰ পাৰে পাৰে।

অয়নৰ লগত তাইৰ যে মাত-বোল কমি গৈছিল, সেয়া গৈ এসময়ত বন্ধ হোৱাৰ দৰে হৈছিলগৈ। তাই মনৰ পৰা বিচৰা নাছিল এয়া, কিন্তু তাৰ সন্মুখত গৈ ওলালেই তাই নিশ্চুপ হৈ পৰিছিল, ঠিক অয়নো। দিনৰ দিনটো লৰাটো জুপুকা মাৰি বহি থাকে। এদিন তাই সিদ্ধান্ত লৈ পেলায়, এনেকৈ সম্পৰ্কটোক বেয়া হবলৈ দিব নোৱাৰি, অয়ন তাইৰ ককায়েক যদিও বন্ধুত কৈয়ো বেছি আপোন আৰু ওচৰৰ। সিদিনা দুপৰীয়াৰ সেই সৰু ঘটনাটোৰ বাবে ইমান ধুনীয়া সম্পৰ্কটোক নষ্ট হবলৈ দিব নোৱাৰি। অয়নদাই হয়তো অনুশোচনাত ভুগিছে, সেয়ে ভালকৈ মাতবোল কৰিবলৈ সংকোচ কৰিছে তাইৰ লগত। সেয়ে তাইয়ে আগবাঢ়ি গৈ অয়নৰ লগত ভালদৰে কথা পাতিবলৈ সিদ্ধান্ত লয়।

দুপৰীয়া সময়, অয়ন এইটো সময়ত ভাত পানী খাই উঠি অনন্যাৰ লগত তাৰ ৰূমতে লুডু খেলি নাইবা এনেই কথাৰ মহলা মাৰি থাকে যদিও, সেই ঘটনাৰ পিছৰ পৰা নিজৰ ৰূমতে সোমাই থাকে। বিচনাত শুই শুই চিলিঙৰ পিনে একেৰাহে চাই থাকি কি কি জানো ভাৱি থাকে। এনেকৈ থাকিলে পগলা হৈ যাব লৰাটো, ১৬ বছৰীয়া গাভৰু মনটোৱে কৈ উঠে তাইক। মাকৰ লগত বাচন ধোৱাৰ কাম অতাই তাই অয়নৰ ৰূমলৈ যাবলৈ সিদ্ধান্ত লয়। এখোজ দুখোজ কৈ খোজ পোনায় তাই ৰূমটোলৈ….

মাক ৰতি দেৱী, চহৰৰ দুৰ্গাপূজাৰ প্ৰতিমাৰ দৰে ধুনীয়া, চিনেমাৰ নায়িকাৰ দৰে সুন্দৰ শৰীৰৰ সেই দেৱীৰ দৰে মাকজনীৰ সেই নগ্ন ৰূপ, কামোত্তেজক অভিব্যক্তি, অশ্লিল ভাষাই নৱযৌৱনা অনন্যাৰ মনত দ কৈ ৰেখাপাত কৰে। যি মাকক দেৱীৰ আসনত ৰাখিছিল তাই বুজা হোৱাৰ দিনৰ পৰাই, সেই আসনৰ অৱৰোহন হয়গৈ একেদিনাই। সন্মান আৰু সমীহৰ দৃষ্টিৰে দেখা মাকক তাই বেলেগ দৃষ্টিৰে চাবলৈ লয়। কি জানি এক ঘৃণা, এক তাচ্ছিল্য, এক অৱমাননা লুকাই আছে তাত। যিগৰাকী নাৰীৰ কথা কোনোবাই কৈ থাকিলে তাই মনতে আওঁৰাই থৈছিল- দেৱী, সেইগৰাকী নাৰীৰে ছবি মনলৈ আহিলেই তাইৰ মুখৰ পৰা স্বতস্ফুত ভাৱে অস্ফুট মাতেৰে ওলাই আহে- ৰেণ্ডী।

ঘৰৰ পৰা চাৰিকিলমিটাৰ দুৰত থকা ৰেলৱে হায়াৰ চেকেণ্ডাৰী খনত পঢ়ে অনন্যা। ৰেল কলনী নতুবা বাগানৰ অনেক ছোৱালী তাইৰ লগত পঢ়িবলৈ আহে স্কুলত। বহুতৰে মুখত তাই এই শব্দটো শুনে। এদিন লগৰ ৰীমাই সিঁহতক কৈ আছিল- অই জাননে, B Sectionৰ ৰজত যে, তাৰ মাক ৰেণ্ডী। বেয়া ধান্দা কৰে কলনীৰ এন্ধাৰ গলিত।

অকল ৰজতে নহয়, পিছলৈ আৰু বহুতৰে মাক বা বায়েকক এইটো অভিধাৰে মানুহে মতা শুনিছে তাই সেই কম বয়সতেই। তাইৰ দৃষ্টিত ‘ৰেণ্ডী’ মানে ধান্দা কৰা মহিলা। পইছাৰ বিনিময়ত পৰপুৰুষক দেহ সপি দিয়া নাৰী। বা নিজৰ অদম্য যৌনতৃষ্ণাৰ বাবে ব্যভিচাৰত লিপ্ত হোৱা তিৰোতা।

মাকক ‘ৰেণ্ডী’তকৈ কম যেন নালাগে তাইৰ সেয়ে। কেনেকৈ ইমান সম্ভ্ৰান্ত ঘৰৰ মহিলা হৈ ৰামলালৰ দৰে অশিক্ষিত, মুৰ্খ, পুতিগোন্ধময় ভৃত্য এজনৰ লগত ইমান তললৈ নামি যাব পাৰে। সেইদিনাৰ পিছৰ পৰা বাৰীৰ পিছপিনৰ নৈৰ পাৰলৈ মুখ কৰা নাই তাই। সেই নৈ পৰীয়া ঠাইকন, এন্ধাৰ গলিৰ দৰেই লগা হৈ আহে তাইৰ। য’ত মাক ৰতি দেৱীয়ে তেওঁৰ ব্যভিচাৰ আৰু অশ্লীলতাৰ খেলখনত মত্ত হয়। কিন্তু সেই বুলি তাইৰ ‘দাদা’, একমাত্ৰ কাষৰ বন্ধু বুলি ভৱা ককায়েক অয়ন, তাৰ গাত তো একো দোষ নাই! দোষ হয়তো সময়ৰ….! দোষ, এৰা দোষ বুলিয়ে তো কব তাই।

সিদিনাৰ সেই নিৰ্জন দুপৰীয়া জুপুৰী ঘৰৰ সেই ঘটনা প্ৰত্যক্ষ কৰাৰ পিছত, আৰু তাই নিজৰ কটিদেশত কাপোৰৰ ওপৰেৰে ককায়েকৰ তপত পুৰুষাংগৰ পৰশ পোৱাৰ পিছত তাই কিংকৰ্তব্যবিমুঢ় হৈ অকলেই, অয়নক তাতেই থৈ খোজ পোনাইছিল ঘৰলৈ বুলি। পিছে পিছে একো মাত নিদিয়াকৈ আহি আছিল অয়নো। বাৰীৰ মাজৰ জোপোহা বনৰ মাজৰ লু্ংলুঙীয়া বাটেৰে আহি থকাত হঠাৎ কৰপৰা জানো বিছা এটি আহি তাইৰ গাত পৰে। ফুলকুমলীয়া ছোৱালী অনন্যা। বিছালৈ স্বভাৱসিদ্ধ ভয়। লগে লগেই গা সিৰসিৰাই যায় তাইৰ। উভতি অয়নৰ কাষলৈ লৰ মাৰে তাই ‘দাদা’ বুলি চিঞৰি। গৈয়ে অয়নৰ বুকুৰ মাজত সোমাই পৰেগৈ। অয়নে অতৰ্কিতে হোৱা ঘটনাটোত একো বুজিয়ে নাপায়। পিছত চাই দেখে অনন্যাৰ বগা ফুটফুটীয়া ফ্ৰ’কৰ বুকুৰ ঠিক সোমাজত, য’ত তাইৰ নকৈ স্ফিত হোৱা স্তনযুগলে ভাঁজ এটিৰ সৃষ্টি কৰিছে, দুই স্তনৰ সেই ভাঁজত ডাঙৰ বিছা এটি বগাই আছে। বগাই বগাই হয়তো তাইৰ গলৰ পিনলৈ যাব খুজিছে, তাইৰ মাখন কোমল গলধনলৈ।

– দাদা মোৰ বৰ ভয় লাগিছে, এৰুৱাই দে না।
-ৰহ

অয়নে অনন্যাৰ বুকুত হাত ৰাখে। তাৰ পিছত নিৰ্দিষ্ট এক ‘ষ্টাইলত’ টোকৰ মাৰি দিয়ে বিছাটোক। বিছাটো পৰি যায় ঠিকেই অনন্যাৰ বুকুৰ পৰা মাটিলৈ, কিন্তু অয়নৰ হাতখন মুঠি মাৰি থকা অৱস্থাতে থাকি যায় অনন্যাৰ বুকুৰ সেই ভাঁজত। নকৈ ৰৱাব টেঙাৰ সমান ডাঙৰ হৈ অহা অনন্যাৰ দুই স্তনৰ সেই সংবেদনশীল স্থানত।

কিমান সময়, কিমান সময় মনত নাই অনন্যাৰ, অয়নৰ মুষ্টিবদ্ধ হাত তাইৰ বুকুৰ মাজত এনেকৈ আছিল। তাইৰ শ্বাস-প্ৰশ্বাস ঘন হৈ আহিছিল। বুকুখন ধান বনাদি শব্দ কৰিছিল। নিজেই শুনা পাইছিল নিজৰ হৃদস্পন্দন। অয়নৰ দুচকুলৈ দুনাই চোৱাৰ সাহস হোৱা নাছিল তাইৰ। কিবা কব পৰাৰ ক্ষমতাতো নাছিল তাই। ডিঙিত যেন কিহবাই সোপা মাৰি ধৰিছিল। মুখৰ মাত হেৰাই গৈছিল। বাৰে বাৰে সেপ ঢুকি উঠিছিল তাই। তল ওঁঠ উঠিছিল কঁপি। দাতেৰে তল ওঁঠ কামুৰি চেপি ধৰিছিল তাই। কাণৰ লতি হৈ উঠিছিল গৰম।

অয়নৰ হাতৰ মুঠি খোল খাইছিল। হাতৰ তলুৱাই এইবাৰ চুই আছিল অনন্যাৰ বুকু। ঠিক বুকুৰ সমাজৰ পৰা হাতখন এইবাৰ বুকুৰ দুই স্তনৰ ওপৰত বগাই ফুৰিবলৈ লৈছিল যেন অয়নৰ নিজৰ অজানিতেই। প্ৰথমে সোঁ বুকুত, তাৰ পিছত বাওঁ। আকৌ সোঁ, আকৌ বাওঁ। এনেকৈ বুকুৰ ওপৰত ১৮ বছৰীয়া চফল ডেকা এজনৰ হাতৰ পৰশত শিহৰিত হৈ উঠিছিল অনন্যা। ঘামি উঠিছিল তাই শৰীৰৰ আভ্যন্তৰৰ ব’হাগমহীয়া উত্তাপত। মাত্ৰ ১৬ বছৰ বয়সতে ৩৪ ইঞ্চি জোখৰ ৰৱাবটেঙা হৈ উঠা দুই স্তনত, পাতল ফ্ৰ’ক চোলাৰ ওপৰেদি হলেও লাভ কৰা এই অবাঞ্চিত পৰশত নতুন শিহৰণ, নতুন মাদকতা লাভ কৰিছিল তাই। প্ৰখৰ গৰম আৰু দুপৰীয়া কাৰণে ভিতৰত একো পিন্ধা নাছিল অনন্যাই। সেয়ে অয়নৰ হাতৰ পৰশ পাতল ফ্ৰ’কৰ ওপৰেদি নহয়, যেন উন্মুক্ত তাইৰ বুকুতেই লাগিছেহি, এইদৰেই অনুভৱ হৈছিল তাইৰ। বুকুৰ সেই স্তনযোৰ যেন মাংসপিণ্ড নহয়, দুটা অগ্নিগোলক লৈ ৰূপান্তৰ হৈছিল ক্ষণিকতেই। জীৱনৰ প্ৰথম পৰশ! যৌৱনৰ প্ৰথম পৰশ!

অয়নৰ অবাধ্য হাতে বগুৱা বাই তাইৰ ফ্ৰ’কৰ ওপৰেদিয়েই বুকুত খামোচ মাৰি ধৰে। বাওঁ বুকুত। এজাৰণি এটি খাই উঠে অনন্যা। ঠিক যেন উচপ খাই উঠিছে। লাহে লাহে হাতখনে এবাৰ দুবাৰ তিনিবাৰ…. বাৰ বাৰ খামুচি থাকে তাইৰ বুকুৰ অগ্নিগোলক। কিছু সময়ৰ পিছত সেই অবাধ্য হাত বাওঁ বুকুৰ পৰা সোঁ বুকুলৈ বগাই আহে। আৰু আগৰ দৰেই সোঁ বুকুতো আৰম্ভ হয় একেই প্ৰক্ৰিয়া। অনন্যাই দুচকু মুদি, দাঁতেৰে তল ওঁঠ কামুৰি ধৰি, যন্ত্ৰৱৎ সঁহি যায় সেই স্পৰ্শই আনি দিয়া অস্থিৰতা। অস্থিৰ, অথচ কি উন্মাদনা, কি উত্তেজনা। ব’হাগ মহীয়া দুপৰৰ বেলি যেন তাইৰ বুকুৰ মাজতেই উদিত হৈছে, এটা নহয়, দুটি দুটিকৈ।

শৰীৰৰ এই সংবেদনশীল মাংসপিণ্ড দুটাত যে ইমান উন্মাদনা, ইমান উত্তেজনা আনি দিব পাৰে কোনোবাই, জনা নাছিল অনন্যাই। কি নাম এই উন্মাদনাৰ? কি নাম এই মাদকতাৰ?

অয়নৰ অবাধ্য সোঁহাত তাতেই ক্ষান্ত নাথাকি আৰু এখোজ উপৰলৈ উঠিব খোজে। সি জোৰেৰে অনন্যাৰ ফ্ৰ’কৰ ডিঙিত টান মাৰি ধৰে সোঁহাতেৰে, তললৈ, পেটৰ পিনে। ফলত পাতল আৰু ঢিলা ফ্ৰ’ক খনে অপাৰগতা প্ৰকাশ কৰি উঠে অনন্যাৰ বুকুৰ ৰৱাব টেঙাযোৰক আৱৰণ প্ৰদান কৰিবলৈ। অসহায়ৰ দৰে অনন্যাৰ দুই স্তন উন্মুক্ত, নগ্ন হৈ পৰে অয়নৰ চকুৰ আগত। শেষ দুপৰীয়াৰ ৰ’দ পৰি অনন্যাৰ বুকুৰ দুই গোলাকাৰ মাংসপিণ্ড জিলিকি উঠে। মাখন কোমল স্তনত বিন্দু বিন্দু ঘাম। দুই স্তনৰ মেৰুদেশত যেন দুটি ৰঙচুৱা বাদাম। এইবাৰ অয়নৰো ওঁঠ কঁপি উঠে। সোঁহাতেৰে ফ্ৰ’কখন টান মাৰি ধৰি থাকেয়েই বাওঁহাত খন এইবাৰ অনন্যাৰ বুকুলৈ লৈ যায়। তাৰ পিছত ইটোৰ পিছত সিটোকৈ স্তন দুটি টিপিবলৈ লাগি যায় সি। ‘ব্লু-ফিল্ম’ত দেখাৰ দৰেই অনন্যাৰ ৩৪ ইঞ্চি জোখৰ অনিন্দ সুন্দৰ, লোভনীয় স্তনযুগল অয়নৰ হস্ত-মৰ্দনত ৰঙা পৰি আহে লাহে লাহে।

এনেকৈ নগ্ন স্তনযুগলত অয়নৰ অবাধ্য হাতৰ পৰশ পায়ো, নিশ্চুপ হৈ থিয় দি থাকে অনন্যা। থকা ঠাইতেই। অলপ আগতে পেলাই দিয়া বিছাটোৱে যেন সৰ্বশৰীৰত বগাই আছে, এনে লাগে তাইৰ। গোটেই শৰীৰটো চোন অজান উত্তেজনাত কঁপিছে, গাৰ নোম বোৰ চোন শিহৰিত হৈ থিয় দি ৰৈছে। তাইৰ ভাল লাগিছে নে বেয়া লাগি আছে তাই নাজানে, অস্বস্তি নে মাদকতা, নাজানে তাই। অয়নক বাধা দিব লাগে নে বুকুখন ভালকৈহে তাৰ হাতত সঁপি দিব লাগে, নাজানে তাই। নাজানে তাই, যৌৱনৰ প্ৰথম পুৰুষ-হাতৰ স্পৰ্শত কেনেদৰে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিব লাগে।

অনন্যাৰ বুকুৰ আভ্যন্তৰৰ পৰা উজাই অহা নিশ্বাস, অয়নৰ মুখত গৈ লাগে গৈ। অয়নৰো শ্বাস-প্ৰশ্বাস ঘন হৈছে ইতিমধ্যেই। সি আৰু থিৰেৰে থাকিব নোৱাৰে, দুহাতেৰে ফ্ৰ’কখন জোৰেৰে টানি আজুৰি দিয়ে তললৈ। ফলত ‘পেৰেক’ কৈ শব্দ কৰি পাতল ফিনফিনিয়া ফ্ৰ’কখনৰ বুকুৰ অংশ ফাটি যায় বহুলাংশে। অয়নে ধৰিবই নোৱাৰে এনে হব বুলি। অতৰ্কিতে অনন্যাৰ ফ্ৰ’কৰ বুকু ফাটি যোৱা বাবে স্তম্ভিত হৈ যায় সি। ভয় এটাই বাহ সাজে বুকুত লগে লগেই। হাত দুখন অনন্যাৰ বুকুৰ পৰা এৰুৱাই আনে সি। ফ্ৰ’কৰ বুকুৰ অংশ ফাটি গৈ অনন্যাৰ পেটৰ ওচৰত ওলমি পৰে। ফলত তাইৰ দুই মাংসল অগ্নিগোলক, এভাৰেষ্টৰ দুই শিখৰ অসহায় হৈ চাই থাকে অয়নলৈ, যেন অভিমানী সুৰত কব খুজিছে অয়নলৈ চাই- দাদা তই এয়া কি কৰিলি?

অয়নে এইদৰে অতৰ্কিতে কৰি উঠা কাণ্ডটোত ভীষণ ভয় খাই যায় অনন্যা। লগতে খঙো উঠে তাইৰ। এই প্ৰথম তাই মুখ খুলে অতপৰে- ছিহঃ দাদা….!!!

অয়নৰ ৰূমৰ দুৱাৰ খোলাই আছিল, কিন্তু পৰ্দা আঁৰি থোৱা। হাতত সাৰে ভৰিত সাৰে কিয় জানো অনন্যাই আগত পৰ্দা টানি ভিতৰলৈ জুমি চাব খোজে, তাৰপিছত হে ৰূমটোলৈ সোমাই যোৱাৰ সিদ্ধান্ত লয়। কিন্তু লাহেকৈ, অয়নে গম নোপোৱাকৈ পৰ্দা ওলপ টানি দি ভিতৰলৈ চাই যি দৃশ্য প্ৰত্যক্ষ কৰে অনন্যাই, সেয়া দস্তুৰমত বিষম খাই যোৱাৰ পাল।

অনন্যাৰ সেই ফটা ফ্ৰ’কটো, সিদিনা কোনোমতে হাতেৰে টানি ধৰি, কোনেও নেদেখাকৈ লাজ ঢাকি আহি তাই লুকুৱাই থৈছিল। জানোচা কৰবাত পেলাই দিলে কোনোবাই গম পাই যায়। সন্দেহ কৰি উঠে কিহবাত। কিন্তু অয়নে কেনেকৈ পালে সেইখন?

ভিতৰত যি দেখিবলৈ পায় অনন্যাই, সেয়া তাইৰ সপোনৰো অগোচৰ। তাইৰ ‘দাদা’ই তাইৰ সেই ফাটি যোৱা বগা পাতল ফ্ৰ’কটো এহাতেৰে নাকৰ ওচৰলৈ লৈ গৈ, নাকেৰে শুঙি চাই চাই, আনখন হাতেৰে তাৰ পুৰুষাংগ ডাল মুঠি মাৰি ধৰি অগা-পিছা কৰি আছে হাতৰ মুঠি। অয়নৰ চকু দুটা অৰ্দ্ধনিৰ্মিলিত। মুখেৰে অস্পষ্ট ৰূপত গেঙনিৰ দৰে হৈ ওলাই আছে মাত- অহ অহ অহ ভন্টি, ওমমমম উমমমমমম উমমমমম অহ অহ অহ আহ আহ আহ আহ…

কিমান সময়ৰ পৰা অয়নে এই কাণ্ডটো, কেতিয়াও নেদেখা এই কাণ্ডটো কৰি আছিল নাজানে অনন্যাই। কিছু সময় পিছতে অয়নৰ কাণৰ লতি ৰঙা হৈ পৰে। দ্ৰুত হয় হাতৰ গতি। বিচনাত বহি থকাৰ পৰা থিয় দিয়ে অয়নে। আৰু নাকৰ পৰা ফ্ৰ’কটো নমাই আনি পুৰুষাংগডালৰ সন্মুখত ৰাখে। ঠিক পিছ মুহুৰ্ততে পুৰুষাংগডালৰ পৰা বগা ৰঙৰ মদন ৰস ভলকা ভলকে ফ্ৰ’কটোত চিটিকি চিটিকি গৈ পৰে। তাৰ পিছত অয়নে অৱশ হৈ বহি দিয়ে বিছনাত। তাৰ পিছত শুই দিয়ে আকাশৰ পিনে মুখ কৰি, চকু দুটা মুদি। ইফালে যে দুৱাৰৰ পৰ্দাৰ ইপাৰে কোনোবা আছে তাৰ এই গোটেই কাণ্ড-কাৰখানা চাই, গমকেই নাপায় সি সুখৰ আৱেশত।

হস্তমৈথুন…. ইয়াকেই জানো নকয়? অনন্যাই ভাৱিবলৈ লয়। হস্তমৈথুনত ইমান সুখ থাকেনে, যে তাইৰ অয়নদাৰ মুখৰেখাত সুখৰ ৰেঙনি জিলিকি উঠে? চকুদুটা আৱেশত নিৰ্মিলিত হৈ পৰে? হয় চাগে, নহলে জানো মানুহ হস্তমৈথুন কৰে?

হাতত সাৰে ভৰিত সাৰে অয়নৰ ৰূমৰ সন্মুখৰ পৰা আঁতৰি আহে অনন্যা, আহিয়ে কিয় জানো অকলেই নৈৰ পাৰলৈ খোজ পোনায়। এতিয়াতো ভৰ দুপৰীয়া, নৈৰ পাৰৰ সেই খেৰৰ জুপুৰীত কিজানি মাক আৰু লগুৱা ৰামলালে….. খোজৰ গতি ক্ষিপ্ৰ হয় অনন্যাৰ, আজি আৰু বিছালৈ কোনো ভয় নাই..!!!

(আগলৈ)