ৰতিঃ এক কামদেৱীৰ যৌন আখ্যান-২ - AssameseSexStory.xyz

ৰতিঃ এক কামদেৱীৰ যৌন আখ্যান-২

ৰতিঃ এক কামদেৱীৰ যৌন আখ্যান

©কৃষ্ণেন্দু বৰুৱা

(খণ্ড-২)

নৈৰ পাৰৰ জামু গছডালৰ ওচৰত থকা জুপুৰী ঘৰটোত সিদিনা মাক আৰু ভৃত্য ৰামলালক দেখা নাপাই আশাহঁত হয় অনন্যা। মাক আৰু ৰামলালৰ সেই উদ্দাম খেলখন চাবলৈ আকুল হৈ উঠে তাইৰ মন। ৰামলালৰ কলা কিছকিছিয়া বিশাল পুৰুষাংগডাল কিদৰে তাইৰ মাকৰ তানপুৰাৰ দৰে নিতম্বৰ তলত থকা কটিদেশত নিমিষতে হেৰাই যায় আকৌ ওলাই আহে চিকচিকিয়া ৰস দেহত মাখি, পুনঃ পুনঃ চলি থকা এই ঘটনাটোৰ দৃশ্য মনত পৰিয়ে দেহত সিৰসিৰণি এটা অনুভৱ কৰে তাই। সহপাঠী ৰীমাই কোৱা কথা এটি মনত পৰে তাইৰ। ৰীমাই কৈছিল- জান’ অনন্যা, লৰা মানুহৰ ”সেইটো’ যে যিমানেই ডাঙৰ নাথাকক কিয়, নিমিষতে ছোৱালী মানুহৰ সেই সুৰঙ্গটোৰে সোমাই যায়।”

-তই কেনেকৈ জানিলি?

অনন্যাই সুধিছিল ৰীমাক। ৰীমাই বিজ্ঞৰ দৰে উত্তৰ দিছিল- জানো নহয় মই।

– ক না কেনেকৈ জানিলি?

অনন্যাৰ নেৰানেপেৰা অনুৰোধক আওকাণ কৰিব নোৱাৰি ৰীমাই তাইৰ কাণে কাণে কৈ উঠে- মই আমাৰ দাদা আৰু বৌৰ চাই থাকো প্ৰায়ে সেইয়া কৰা।

ৰীমাৰ দাদাই বিয়া পাতি বেছিদিন হোৱা নাই। অনন্যাহঁতেও বিয়াখনলৈ গৈছিল‌। বৌজনী যথেষ্ট ধুনীয়া। নিমাখিত নিমাখিত ভাৱ এটা মুখত বিদ্যমান। সহজ-সৰল ছোৱালী যেন লাগিছিল বৌজনীক অনন্যাৰ। আনহাতে ৰীমাৰ ককায়েক বিৰাজ ওখ-পাখ, প্ৰসস্ত বুকুৰ লৰা। তাৰ দেহৰ বৰণ অনুজ্বল‌‌। চকু দুটা ডাঙৰ ডাঙৰ। দেখিলেই কিবা হিন্দী চিনেমাৰ ভিলেইনৰ দৰে লাগে তাইৰ। অনন্যাহঁত ৰীমাৰ ঘৰলৈ কেতিয়াবা ফুৰিবলৈ গলে তাইৰ ককায়েকে সিঁহতক অদুৰৰ পৰা টো-টোৱাই চাই থাকে। বিশেষকৈ অনন্যাক। ৰীমাৰ ককায়েক বীৰাজদাৰ সেই চাৱনি ভাল নালাগে অনন্যাৰ। যেন চকুৰেই গিলি পেলাব মানুহজনে, এনেকুৱা লাগে তাইৰ। ৰীমাৰ ককায়েকৰ স্বভাৱ-চৰিত্ৰও ভাল নহয়। দুবাৰ দুবাৰকৈ পুলিছে ধৰি লৈ গৈছে। পুলিছে কি চাই জানো পিছদিনা আকৌ এৰি দিয়ে। অনন্যাহঁতে মানুহৰ মুখে শুনিছে- ৰীমাৰ ককায়েক বীৰাজদাই এবাৰ হেনো বাগানৰ মাইকী এজনীক লগৰ লৰা এটাৰে সৈতে ধৰ্ষণ কৰিছিল। সেয়ে পুলিছে উঠাই লৈ গৈছিল।

সেই দানৱ হেন ককায়েকজনে বিয়া পাতি ন- কইনাৰ লগত ছেক্স কৰা দৃশ্য প্ৰায়ে ভনীয়েক ৰীমাই লুকুৱাই চুৰকৈ বেৰৰ ফুটা বা খিৰিকীৰে চাই থাকে। কথাটো শুনিয়ে অনন্যাৰ উৎসুকতা বাঢ়ি গৈছিল।

– কি কৱ, সঁচাকৈ তোৰ দাদা আৰু বৌৰ সেইয়া কৰা চাই থাক তই?

ৰীমাই স্কুলৰ ‘লেইজাৰ টাইম’ত অনন্যাৰ হাতত ধৰি একাষে লৈ গৈ কবলৈ ধৰে তাইক- অ, মই প্ৰায়ে চাই থাকো। দিনত তো চাবলৈ নাপাও, কিন্তু ৰাতি হলে চোপ লৈ পিছফালৰ বাৰান্দাত গৈ থিয় দি থাকো, সিফালৰ বেৰত ডাঙৰ ডাঙৰ ফুটা আছে দুটা, তাত চকু ৰাখিলে গোটেই ৰূমটো ভালকৈ দেখা যায়।

– ইয়ে, ৰাতিৰ আন্ধাৰত কেনেকৈনো দেখিবলৈ পাৱ?
– দাদাহঁতে লাইট জ্বলাই কৰে বুদ্ধু।
– অ অ। তো, কেনেকুৱা লাগে সেইয়া চাবলৈ?
– মজা লাগে বুজিলি‌। ভাষাৰে বুজাব নোৱাৰিম তোক একদম।
– অ।
– দাদাৰ টো যে ইম্মান ডাঙৰ জান’??

ৰীমাই হাতেৰে জোখ দি দেখুৱাই দিয়ে অনন্যাক। অৰ্থাৎ তাইৰ লাহি পাহি হাতখনেৰে হাতৰ মুঠিৰ পৰা কিলাকুটিৰ আধালৈকে‌‌। অৰ্থাৎ প্ৰায় ৮-৯ ইঞ্চি। আঁচৰিত হৈ যায় অনন্যা।

– ইম্মান ডাঙৰ?
– অ, আৰু কি জান, দাদাৰ টো দীঘলে যিমান ডাঙৰ, শকতো বহুত, ডাঙৰ আকৃতিৰ মুলাবোৰৰ সমান। ইমান কলা কিছকিছিয়া….

কথাটো বৰ্ণনা কৰোতে ৰীমাৰ চকু উজ্বল হৈ পৰিছিল। তাই হয়তো ককায়েকৰ ছেক্স কৰা যথেষ্ট উপভোগ কৰে চাবলৈ।

– বৌয়ে কষ্ট নাপায়নে?
– নাপাব আকৌ, দাদাক সদায় কিমান কাবৌ কৰি থাকে, ভৰিত ধৰে বৌয়ে। দাদাই প্ৰায় প্ৰতিদিনাই জোৰকৰি কৰি দিয়ে‌ তাইক।
– নাকান্দেনে তাই?
– সেই মৰতি জনীৰ কথা কি কবি, এনেকৈ কান্দে যেন দাদাই তাইক মৰম নহয়, অত্যাচাৰ হে কৰিছে। হেৰৌ ‘চুদন’ খাবই যদি নোৱাৰো মোৰ দাদাৰ দৰে ইমান বলিষ্ট শৰীৰৰ লৰাটোৰ লগত বিয়া কিয় হৈ আহিছ’?

অনন্যাই বুজি পাইছিল, ৰীমাই তাইৰ ককায়েকক লৈ যথেষ্ট গৌৰাবান্বিত। তাৰ দেহক লৈ, ৰতীক্ৰীড়াৰ পাৰদৰ্শিতাক লৈ। ৰীমাই অনন্যাৰ কাণৰ কাষলৈ মুখ আনি ফুচফুচাই কৈছিল- দাদাৰটো দেখিলেই জান’ গৰম হৈ যাওঁ মই। মোৰো এনেকুৱা ডাঙৰ বস্তু লবলৈ মন যায়।

ৰীমাই আকুল দৃষ্টিৰে অনন্যাক কয় কথাষাৰ। অনন্যা ৰীতিমতে আঁচৰিত হৈ যায়‌। আপোন ককায়েকৰ পুৰুষাংগ চাই কোনোবাই উত্তেজিত কেনেকৈ হব পাৰে? সহোদৰ ভাতৃৰ যৌনাংগ চাই কেনেকৈ কাম-লালসা আহিব পাৰে কাৰোবাৰ?

– তই কি সদায় তোৰ দাদাৰটো চাই গৰম হৱ?
– অ তো। একদম জাৰৰ দিনতো ঘামি যাওঁ।
– বেয়া নালাগে তোৰ তেতিয়া?
– ধ্যুৰ বেয়া কিয় লাগিব, ভাল হে লাগে বহুত, আৰু কি জান’?
– কি?
– কথা দে তই কিন্তু কাকো কব নোৱাৰ কথা টো?
– বিদ্যা শপৎ, নকওঁ কাকো।
– শুন, মই নহয়, দাদাহঁতে যেতিয়া ছেক্স কৰে, দাদাৰটো চাই চাই মই গৰম হৈ গলে আঙুলি মাৰো‌।
– মানে?

অনন্যাই বুজি নাপাই সুধিছিল। ‘আঙুলি-মৰা’ শব্দটো তাইৰ কাৰণে নতুন।

– আঙুলি মাৰা আকৌ, ছোৱালীৰ হস্তমৈথুন। লৰাবোৰে যেনেকৈ হাতেৰে মোহাৰি মোহাৰি পানী উলিয়ায়, আমি ছোৱালীবোৰে আঙুলি ওলোৱা-সোমোৱা কৰি নিজকে সুখ দিওঁ।

আত্মৰতি বোলা কথাষাৰৰ লগত সিদিনা প্ৰথম চিনাকী অনন্যাৰ। ৰীমাই তাইৰ ককায়েকৰ কথা ভাৱি বা ককায়েকৰ পুৰুষাংগডাল লুকাই-চুৰকৈ চাই চাই আত্মৰতিত মত্ত হৈ কেনেকুৱা নো সুখ পায় জানিবলৈ মন আছিল অনন্যাৰ। কিন্তু সুখৰ কথা ভাষাৰে বৰ্ণনা হে কৰিব পৰা যায়। অনুভৱ তো অভিজ্ঞতাৰ পৰা হে আহে কেৱল।

ৰীমাৰ পৰা এই বিষয়ত আৰু বেছি জানিবলৈ মন যায় তাইৰ। সেয়ে তাই সোধে ৰীমাক- তই যে আঙুলি মাৰ’, সদায় তোৰ দাদাৰ কথা ভাৱিয়ে মাৰ’, নে?

ৰীমাই কথাত উচ্ছাস প্ৰকাশ কৰি কয়- কাকো নকবি হা, তই মোৰ সকলোতকৈ আপোন বুলি কৈছো- মোৰ যে নহয়, দাদাৰ সেই ডাঙৰ বাৰীডালৰ বাহিৰে বেলেগ একোৱে মাথালৈ নাহে জান? দাদাই যেনেকৈ জোৰ কৰি, দাৱী ধমকি দি বৌক তাৰ বাৰীডাল চুপিবলৈ লগাই দিয়ে, মোৰ জান’, বৌৰ ঠাইত নিজকে গৈ দাদাৰ সেইডাল চুপি দিবলৈ মন যায়।

ৰীমাৰ কথাত বিষম খাই যায় অনন্যা। পুৰুষৰ সেই অংগটো জানো মুখত লোৱা বস্তু? তাই আশ্চৰ্য্য প্ৰকাশ কৰি কয়- কি, সেয়া মুখত লয় বৌয়ে?

ৰীমাই বিজ্ঞৰ দৰে উত্তৰ দিয়ে- চবে লয় নে নাই নাজানো, কিন্তু দাদাৰটো সদায়ে লয়, মানে লবলগা হয় বৌয়ে‌‌।

– ঘিণ নকৰেনে বৌয়ে?

অনন্যাৰ কথাত স্বাভাৱিক আশ্চৰ্য্য।

– প্ৰথম প্ৰথম ঘিন কৰিছিল সেই ৰেণ্ডীয়ে। দাদাই ধমক দি থাকে প্ৰায়ে, বোলো যদি মোক ভালকৈ সুখ দিব নোৱাৰ’ তেন্তে বেলেগ ছোৱালীক লৈ আনি তোৰ সন্মুখতে চুদিম।
– তাৰ পিছত?
– তাৰ পিছত কি আৰু, বৌয়ে লাহে লাহে দাদাৰ কথা মতে চুপচাপ চুদন খাই থকা হ’ল।

ৰীমাৰ কথা শুনি নিশ্চুপ হৈ ৰৈছিল অনন্যা। তাইৰ কথাবোৰ হজম কৰিবলৈ খোকোজা লাগিছিল অনন্যাৰ। ৰীমাই অনন্যাৰ প্ৰতিক্ৰিয়ালৈ কোনো ভ্ৰুক্ষেপ নকৰি কৈ উঠিছিল আকুল ভাৱত- অনু, এটা কথা কি জান, দাদাৰটো পালে নহয় মই সুখতে মৰি যাম। কি কৰিলে যে দাদাৰটো পাম নহয় মই!!!

কথাটো শুনি অনন্যাৰ গা টো বেজবেজাই যায়। নিজৰ ককায়েকৰে গোপন অংগলৈ…..!!!

ৰীমাই অনন্যাৰ হাতত ধৰি দুচকুত দুগুন আকুলতা আনি কয়- মোৰ নহয়, দাদাৰ বাৰীডালৰ কথা ভাৱি ভাৱি আঙুলি মাৰি মাৰি এলাহ লগা হৈছে, কিমান নো আৰু আঙুলি মাৰিম, সঁচাকৈ কেতিয়ানো লবলৈ পাম সেইটো? দাদাই যে বৌক চুদি সিমান সুখ নাপায় সেয়া ভালদৰে জানো মই। সেয়ে মই মনে মনে বিচাৰো, দাদাই এদিন মোকে চুদি দিওঁক। মোৰো মন যায় জান’ দাদাৰ চুদন খাবলৈ।

অনন্যাই ভিতৰি কঁপি উঠে ৰীমাৰ নিষিদ্ধ ইচ্ছাৰ কথা শুনি। মুখেৰে মাত নোলায় তাইৰ। ৰীমাই দীঘল হুমুনিয়াহ এটি কাঢ়ি অনুচ্ছ স্বৰেৰে নিজকে কোৱাদি কৈ উঠে- দাদাই বাৰু মোক যোৰ কৰি কিয় কৰি নিদিয়ে এদিন? নে মই দেখিবলৈ ধুনীয়া নহয় বৌৰ দৰে? নে মোৰ শৰীৰত অকনো আকৰ্ষণ নাই অনন্যা?

ৰীমাৰ সেই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ নাছিল অনন্যাৰ হাতত। তাই যৌনতাৰ বিষয়ে একো জ্ঞাত নাছিল তেতিয়া। কেতিয়াও কাৰো ৰতি ক্ৰীড়া প্ৰত্যক্ষ কৰাৰ সৌভাগ্যও হোৱা নাছিল ৰীমাৰ দৰে। মেট্ৰীক পৰীক্ষা দি উঠি, ঘটনাবসত সিদিনা আপোন মাতৃ ৰতি দেৱীৰ কামক্ৰীড়া চোৱাৰ পিছত আৰু ককায়েক অয়নৰ লগত সেই ঘটনাটো হোৱাৰ পিছৰে পৰা ৰীমাৰ কথাবোৰে বাৰে বাৰে উক দিয়ে সেয়ে তাইৰ মনত। নুবুজা কথাবোৰ যেন বুজিবলৈ ধৰে নিজে নিজেই। হজম নোহোৱা কথাবোৰ হজম হবলৈ ধৰে লাহে লাহে।

নৈৰ পাৰৰ খেৰৰ জুপুৰীটোত মাকৰ যৌন ক্ৰীড়া চাবলৈ বুলি আকুল আগ্ৰহেৰে দুপৰীয়াৰ ৰ’দ অথবা গৰমকো নেওঁচি গৈ আৰু শেষত তেনে কোনো দৃশ্য চাবলৈ নাপাই সেয়ে স্বাভাবিকতে আশাহত হয় অনন্যা। ককায়েক অয়নৰ টান হৈ থকা বিশালকায় পুৰুষাংগটোৰ ছৱি মনলৈ ভাঁহি আহে বাৰে বাৰে। পুৰুষাংগডালৰ মুণ্ডিটোত তেজ থুপ খাই ৰংচুৱা হৈ আছিল। কথাটো মনত পৰিয়ে ভিতৰি উত্তেজিত হৈ উঠে তাইয়ো। ৰামলাল অথবা ৰীমাৰ ককায়েকৰ দৰে ‘দাদা’ও কি কোনো ছোৱালীক কৰিলে অসুৰৰ দৰে কৰিব? মনতে ভাৱে অনন্যাই। কৰিব চাগে, দাদাৰ টোও ইম্মান ডাঙৰ….

ব’হাগ মহীয়া দুপৰীয়াৰ উষ্ণতা তাই দুই উৰুৰ সন্ধিস্থলত অনুভৱ কৰে। যেন জুঁই হে নিৰ্গত হৈছে দুই উৰুৰ সন্ধিস্থলৰ সেই বিশেষ অ‌ংগৰ পৰা। থিৰেৰে থাকিব নোৱৰা হয় তাই। দেহটো অনামী শিহঁৰণত কঁপি উঠে। কি জানো ভাৱি জুপুৰী ঘৰটোৰ ভিতৰলৈ সোমাই যায় তাই। গৈয়ে বাহঁৰ চাংখনত গা টো এৰি দিয়ে অলস ভাৱে। ঠিক মাকে কামক্ৰীড়াৰ সময়ত যেনেকৈ এৰি দিছিল নগ্ন দেহ টো, দুভৰি মেলি।

এই মুহুৰ্তত মাকৰ ঠাইত নিজকে ৰিজাই চাইছে তাই। নিজৰ দুহাত লৈ আহে তাই নিজৰ বুকুলৈ। আৰু দুহাতেৰে হেঁচি ধৰে নিজৰ দুই স্তন। মাকৰ যোৰ ধুনীয়া নে তাইৰ? নিজকে প্ৰশ্ন কৰে তাই। মাকৰ দুটা ইমান ডাঙৰ তাইৰ দুটাত কৈ! নিশ্চয় মাৰ দুটাই ধুনীয়া হয় বেছি। নিজকে কোৱাদি কয় তাই। ৰামলালে যে মাৰ বস্তু দুটালৈ এনেকৈ হা মেলি চাই আছিল? তাইকো তেনেকৈ নগ্ন ৰূপত পালে চাই থাকিব নে কোনোবাই? অবোধ শিশুৰ দৰে মুখখন হা কৰি? দাদাই বাৰু চাই থাকিবনে?

মনত হেজাৰটা প্ৰশ্ন, শৰীৰত বুজাব নোৱাৰা উত্তেজনা লৈ পৰি থাকে তাই জুপুৰী ঘৰৰ বাঁহৰ চাঙত। নিজৰ অজানিতে হাত এখন গুছি আহে তাইৰ দুই উৰুৰ সন্ধিস্থললৈ। পিন্ধনৰ পেন্টিৰ তলেদি সোমাই যায় হাত। নিজৰ অজানিতেই সেই হাতৰ আঙুলি কেইটাই চুই থাকে তাইৰ যোনীদেশ। আনখন হাত পিন্ধনৰ ট’পৰ তলেদি উজাই আহে পাহাৰী টিলা দুটিলৈ। ব্ৰা পিন্ধা নাছিল তাই। হাতৰ আঙুলিৰ পৰশ সোঁ বুকুৰ স্তন বৃন্তত পৰাৰ লগে লগেই কঁপি উঠে তাই। ঠিক সেই সময়তে বাওঁহাত খন, যিখন হাতৰ আঙুলি তাইৰ যোনীদেশত আছিল, সেই হাতৰ মধ্যমা আঙুলিটো যেন যন্ত্ৰবৎ সোমাই যায় যোনীৰ ভিতৰলৈ। ফলত মৃদু চিৎকাৰ এটি ওলাই আহে তাইৰ মুখেদি- আহহহহহহহহ!!!

লগে লগেই দাঁতেৰে তল ওঁঠ কামুৰি ধৰে তাই। বাওঁহাতৰ তৰ্জনী আঙুলিটোক নিজৰ অজানিতে যেন তাই যোনীৰ পৰা উলিয়াই আনে, আকৌ ঠেলি দিবলৈ ধৰে যোনীৰ আভ্যন্তৰলৈ। আত্মৰতি, বান্ধৱী ৰীমাই কোৱা আত্মৰতিৰ সোৱাদ লব বিচাৰে তাইয়ো এই মুহুৰ্তত। ৰীমাই তাইৰ সহোদৰ ককায়েক বিৰাজৰ পুৰুষাংগৰ কথা ভাৱি ভাৱি আত্মৰতিত লিপ্ত হয়। এই মুহুৰ্তত তাইৰো বাৰে বাৰে মনত পৰি আছে অথনি দেখা তাইৰ ককায়েক অয়নৰ বিশাল পুৰুষাংগডালৰ কথা। ৰীমাৰ হেনো লোভ লাগে তাইৰ ককায়েকৰ পুৰুষাংগটোলৈ। মুখত লবলৈ মন যায় তাইৰ। মুখত লৈ ললিপৰ দৰে হেনো চুহিবলৈ মন যায়। অনন্যাৰ ককায়েক অয়নৰ পুৰুষাংগটো ৰীমাই বৰ্ণনা কৰা তাইৰ ককায়েক বিৰাজৰ টোৰ দৰে কলা কিছকিছিয়া নহয়। বৰং মাগুৰ বৰণীয়া। পুৰুষাংগটোৰ আগচোৱা অৰ্থাৎ ‘মুণ্ডি’টো ঈষৎ গুলপীয়া। ঠিক যেন স্কুলৰ লেইজাৰ পিৰিয়ডত খোৱা ললিপপৰ দৰেই।

আপোন ককায়েক অয়নৰ ললিপপ টো মুখত লোৱাৰ তীব্ৰ বাসনা জাগে অনন্যাৰ। বাওঁহাতৰ মধ্যমা আঙুলিৰ চঞ্চালন বাঢ়ি যায় যোনীৰ ভিতৰত। সুখৰ গেঙনি ওলাই আহে তাইৰ মুখেদি। আৰু এটা সময়ত অয়নৰ ললিপপ টো মুখত লোৱাৰ বাসনা ইমানেই তীব্ৰ হয় যে নিজৰ অজানিতেই বুকুৰ স্তনযুগলৰ লগত খেলি থকা সোঁহাতখন গুছি আহে নিজৰ ওঁঠৰ কাষলৈ, আৰু তাৰ মধ্যমা আঙুলিটো তাই ললিপপৰ দৰে চুপিবলৈ লাগি যায় ক্ৰমশঃ।

এফালে যোনীত বাওঁহাতৰ মধ্যমা আঙুলিৰ তীব্ৰ গতিত সঞ্চালনা, আনফালে সোঁহাতৰ মধ্যমা আঙুলিটোক তাইৰ ‘দাদা’ৰ পুৰুষাংগ বুলি ধৰি লৈ মুখ-লেহন, মুঠতে উত্তেজনাৰ চৰম শিখৰত উপনিত হয় তাই ক্ষন্তেক সময়তেই। উত্তেজনাৰ আবেশতে তাইৰ চকু অৰ্দ্ধনিৰ্মিলিত হয়। অৰ্দ্ধনিৰ্মিলিত চকুৰে যেন তাই সন্মুখত দেখা পায় তাইৰ ককায়েকক। দেহৰ স্পৰ্শাতীত অংগত যৌৱনৰ প্ৰথম স্পৰ্শ কৰা তাইৰ দাদাক। আৰু লগে লগেই যেন তাইৰ উত্তেজনাৰ মাত্ৰা বাঢ়ি যায়। উত্তেজনাৰ প্ৰকোপত তাই বাওঁহাতৰ তৰ্জনী আঙুলিটোক মধ্যমা আঙুলিৰে সৈতে যোনীৰ ভিতৰলৈ সুমুৱাই দিয়ে। আৰু আগতকৈয়ো তীব্ৰ বেগেৰে সঞ্চালন কৰিবলৈ লাগি যায়। ফলত তাইৰ সুখৰ গেঙনি এইবাৰ স্পষ্ট ৰূপত মুখেদি ওলাবলৈ ধৰে- ওমমমম ওমমমম ওমমম ওহহহহ ওহহহহহ উমমমমমম ওমমমমমম…

সোঁহাত খনেৰে এইবাৰ তাই পিন্ধনৰ টপখন টানি উঠাই লয় ডিঙিলৈকে। ফলত ডাঙৰ ডাঙৰ ৰৱাব টেঙাহেন দুই স্তন উন্মুক্ত হৈ জুপুৰী ঘৰৰ চালখনলৈ হা মেলি চাই থাকে। অনন্যাই দুই আঙুলিৰে যোনীত মৈথুন কৰি থাকিয়ে সোঁহাতেৰে নিজৰ স্তনযুগল পাল বান্ধি এটাৰ পিছত আনটো টিপিবলৈ লাগি যায়। যেন তাইৰ দাদাই সিদিনা দুপৰীয়াৰ দৰে মৰ্দন কৰি আছে তাইৰ স্তনযুগল।

কিমান সময়, নাজানে তাই। যোনীত দুই আঙুলিৰ বাৰম্বাৰ সঞ্চালন আৰু বুকুত আনখন হাতৰ মৰ্দনত তাই আত্মহাৰা হৈ পৰে। বিহ্বলৰ দৰে সুখৰ চিৎকাৰ কৰিবলৈ ধৰে তাই পুনঃ পুনঃ। কল্পনাৰ দাদাজনে যেন তাইক ৰামলালে মাক ৰতি দেৱীক কৰাৰ দৰেই পাশৱিক শক্তিৰে ‘চুদি’ গৈ আছে, তেনে যেন অনুভৱ হয় তাইৰ। আৰু উত্তেজনাৰ সেই চৰম শিখৰত উঠাৰ পিছত, সুখৰ গেঙনি এইবাৰ বাস্তৱ চিৎকাৰলৈ ৰূপান্তৰ হয়- আহ আহ আহ আহ ওহ ওহ ওহ ওহ দাদা, দাদা, দাদা, অহ উমমম উমমমম উমমমম আহহহহহহহহহহহহ…

কলকল কৈ যোনীৰ আভ্যন্তৰৰ পৰা মদন ৰস নিৰ্গত হবলৈ ধৰে তাইৰ। যোনীদেশ তিঁতি চেপচেপিয়া হৈ পৰে নিমিষতে। বাওঁহাতৰ দুই আঙুলি উলিয়াই আনে তাই গোপনতম অংগৰ পৰা। উলিয়াই আনিয়ে তাই চকুৰ আগত দাঙি ধৰে সেই হাত। স্ব-মদন ৰস লাগি চিকচিকিয়া হৈ আছিল হাতৰ আঙুলি। কি জানো ভাৱি তাই নাকৰ ওচৰলৈ লৈ আহে আঙুলি দুটা। আৰু দীঘলকৈ উশাহ এটি লৈ শুঙি চায় নিজৰেই যোনীৰ পৰা নিৰ্গত মদন ৰস। এক তীব্ৰ মাতাল গোন্ধই চানি ধৰে তাইৰ মন মগজু‌। গা টো অৱস অৱস লাগি আহে তাইৰ। মনটো পাতল পাতল। “উফফফফ দাদা…”, বুকুৰ আভ্যন্তৰৰ পৰা উজাই আহে মুখলৈ বাক্যটো তাইৰ।

আৰু কিছুসময় চাঙখনত অলসভাৱে পৰি থাকি তাৰপৰা উঠি আহে তাই ফুৰফুৰিয়া মন এটি লৈ। ককায়েকৰ প্ৰতি, সিঁহতৰ সম্পৰ্কটোৰ প্ৰতি ধাৰণাৰ সলনি হবলৈ ধৰে তাইৰ। ‘দাদা’ৰ পৰা এতিয়াৰে পৰা পলাই ফুৰি নহয়, তাৰ মুখামুখি হব লাগিব। ভাৱে তাই। বেচেৰা ‘দাদা’ জনৰ নো গাত কি দোষ?

ৰাতিলৈ সিদিনা টোপনি নাহে তাইৰ। গোটেই ৰাতিটো উচপিচাই থাকে তাই। বিচনাত ইকাতি-সিকাতি কৰি বাৰে বিংকৰা কথাবোৰ মনলৈ আহিবলৈ ধৰে তাইৰ। আৰু যেতিয়াই অয়নৰ উদং তথা প্ৰসস্ত বুকু অথবা নগ্ন পুৰুষাংগটোৰ ছৱি মনলৈ আহে, উত্তেজিত হৈ উঠে তাই। দেহৰ গোপনতম অংগত অনুভৱ কৰে এক বেনামী উত্তাপ…

●●●●●●●●

ৰাতিপুৱা দহ বাজিছে। অনন্যাই ৰঞ্জু হাজৰিকাৰ উপন্যাস এখন মেলি লৈ বিচনাত শুই শুই ভাৱ সাম্ৰাজ্যত ডুব মাৰিছে। আচলতে উপন্যাসৰ পাতত মন নাই, মনত চলিছে আন কেতবোৰ কথাহে। ককায়েক অয়নৰ লগত হোৱা সেই দুপৰীয়া নৈৰ পাৰৰ ঘটনা, মাক ৰতি দেৱীৰ ব্যভিচাৰ, সকলোবোৰ। মাকে আহি অনন্যাক তেনেদৰে শুই থকা দেখি কয়- যা চোন মাজনী, কল্পনা পেহীহঁতৰ ঘৰৰ পৰা আহগৈ ককায়েৰৰ লগত। শুনিছোঁ পেহীয়েৰাৰ শহুৰেকৰ হেনো গা বেয়া। অলপ খবৰ লৈ আহগৈ দুয়োটাই।

মাকে তাইক ককায়েক অয়নৰ লগত কল্পনা পেহীহঁতৰ ঘৰলৈ যাবলৈ কোৱাত তাই তলে তলে ভালেই পায়। তাৰ কাৰণ- সিদিনা দুপৰীয়াৰ সেই ঘটনাৰ পিছৰ পৰা ককায়েক অয়নৰ লগত তাইৰ মাতবোল নাই। নাই মানে মানুহ দেখুৱাই ঠিকেই কথা পাতে সিঁহতে, কিন্তু যেতিয়া দুয়ো দুয়োকে অকলশৰীয়া কৈ পায়, বা সন্মুখা-সন্মুখী হয়, তেতিয়া দুয়ো কিবা উজুহাত উলিয়াই ইজনে সিজনৰ পৰা আতৰলৈ যায়। গতিকে সম্পকটো ঠিক কৰিবলৈ, দুয়োৰে মাজৰ পৰিবেশটো আগৰ দৰে স্বাভাৱিক ৰূপত ঘুৰাই আনিবলৈ ককায়েকৰ লগত কথা পতাটো জৰুৰী।

সেয়ে লৰালৰিকৈ মুখখন ধুই আহি তাই পিন্ধনৰ ঘৰুৱা ফ্ৰকখন খুলি ৰঙা কলা চেক থকা স্কাৰ্ট আৰু বগা ৰঙৰ স্পৰ্টী টপ এটি পিন্ধি লয়। আইনাৰ সন্মুখত গৈ দুচকুত পাতলকৈ কাজল লয় আৰু ওঁঠত লয় গুলপীয়া লিপষ্টিক। প্ৰসাধন হোৱাৰ পিছত হিন্দী গীতৰ কলি এটি গুণগুণাই গুণগুণাই তাই আইনাত উৰাই ঘুৰাই নিজকে কেইবাবাৰো চায়। ঠিকে আছে নে? বেয়া তো লগা নাই? নিজকে কেবাবাৰো প্ৰশ্ন কৰে তাই। তেনেতে চোতালৰ পৰা অহা চাইকেলৰ টিলিঙাৰ মাতত তাই শেষবাৰলৈ আকৌ নিজকে আইনাত চাই চোতাললৈ বুলি খৰখোজেৰে ওলাই যায়। অয়নে শ্বাৰ্ট-পেন্ট পিন্ধি চাইকেল লৈ সাজু।

ভনীয়েক অনন্যাক আঠুলৈকে পৰা স্কাৰ্ট, স্পৰ্টী টপ, দুচকুৰ কাজল, ওঁঠৰ গুলপীয়া লিপষ্টিক আৰু পনীটেইল চুলিত দেখি থিয় দি থকা ঠাইতে থৰ লাগি যায় অয়ন। চকুৰ সন্মুখত এয়া যেন অনন্যা নহয় স্বয়ং আমিৰ খানৰ ‘গাজিনী’ চিনেমাৰ নায়িকা আচিন, আচিন থত্তুমকল। অনন্যাক দেখাত নায়িকা আচিনৰ দৰে বুলি চবেই কয়। চবেই মানে অয়নৰ হঁতৰ বন্ধুবৰ্গই। অনন্যাই সিঁহতৰ লগত ঘুৰি ফুৰে। কেতিয়াবা ক্ৰিকেটো খেলে। গাওঁৰ কোনেও একো নকয় এনেকৈ লৰাৰ লগত ছোৱালী মানুহ হৈ ক্ৰিকেট খেলা দেখি। সকলোৱে মৰম কৰে অনন্যাক। অয়নৰ লগৰবোৰে তো অনন্যা অনন্যা বুলি পাগল। যেন সিঁহততকৈ দুই ক্লাছ জুনিয়ৰ এই ছোৱালীজনী সিঁহতৰ দলৰে মাজৰ কোনোবা সদস্য। অনন্যা অয়নহঁতৰ বন্ধু ‘গেং’ টোৰ অভিন্ন অংগ।

সিঁহতৰ সেই ‘গেং’টোৰে এজনৰ নাম হ’ল ৰন্টু, তাৰ দেউতাকৰ টিভি,চিডিৰ দোকান আছে বজাৰত। চিডি কেছেটেৰে দোকানৰ কাঁচৰ ৰেকবোৰ ভৰ্তি হৈ থাকে। সেই ৰন্টুৱে এদিন হিন্দী চিনেমাৰ চিডিৰ ডিস্কৰ লগত অহা ফ্ৰী পোষ্টাৰ এখন বেগত ভৰাই স্কুললৈ আহিছিল। প্ৰেয়াৰৰ সময়ত সি চকু দুটা উজ্বল কৰি অয়নহঁতক কৈছিল- লেইজাৰত তহঁতক বস্তু এটা দেখুৱাম।

লেইজাৰ পিৰিয়ডৰ বেল মৰাত সকলোৱে দস্তুৰমত খেলিবলৈ বা গছৰ তলত আড্ডা দিব যাবলৈ প্ৰস্তুত, ৰন্টুৱে অয়নৰ কাষলৈ আহি হাতত টানি ধৰি ৰখাই কয়, বস্তুটো নাচাৱ মানে? বাকী থকা লগৰ বিকাশ আৰু টিংকুয়েও কাষ চাপি আহি কয়- দেখা দেখা কি দেখুৱাব খুজিছ? নতুন কিবা ব্লু-ফ্লিল্মৰ চিডি নেকি?

ৰন্টুৱে গহীন মাতত কৈছিল- তহঁতৰ খালি বেয়া ধান্দা। মই ভাল বস্তু এটা হে আনিছো আজি, তহঁতক দেখুৱাম বুলি কালিয়ে দোকানৰ পৰা মনে মনে ঘৰলৈ লৈ গৈ বেগত ভৰাই থৈছিলো।

অয়ন সমন্বিতে আটাইৰে উৎসুকতা বাঢ়ি যায়। ৰন্টুৱে সাধাৰণতে এনেকৈ দোকানৰ পৰা চুৰ কৰি ‘ব্লু-ফিল্ম’ৰ চি,ডি হে সিঁহতৰ বাবে লৈ আহে। সিঁহতে মনছুৰ ভাই বোলা টিভি মেকাৰ এজনৰ দোকানৰ পিছফালে থকা তাৰ ঘৰত গৈ চায় দুদিনমান। তাৰপিছত ঘুৰাই দিয়ে। ৰন্টুৱে গৈ আকৌ দোকানত থৈ দিয়ে চি,ডি খন। এইদৰেই যোৱা দুবছৰে সিঁহতৰ নিষিদ্ধ খেল খন চলিছে। গতিকে সিদিনা সি ব্লু-ফিল্মৰ চিডি নহয় আন কিবা হে বুলি চুৰকৈ অনা কথা কোৱাত স্বাভাবিকতে উৎসুকতা বাঢ়ি যায় আটাইকেইজনৰে।

ৰন্টুৱে বেগত থকা বহীৰ ভিতৰৰ পৰা ভাঁজ কৰি থোৱা পোষ্টাৰ এখন উলিয়াই আনে। গ্ল’জি পেপাৰত মাল্টিকালাৰ প্ৰিন্টৰ এখন পোষ্টাৰ, চিনেমাৰ পোষ্টাৰ। আটায়ে পোষ্টাৰ খন চাবলৈ লাগি যায়। এইট পেক এবছৰ উদং ‘বডী’ত আমিৰ খান। ‘গাজিনী’ৰ পোষ্টাৰ সেয়া।

– ধ্যুৰ এই আমিৰ খানক দেখুৱাবলৈ কিডাল নো আছে?

বিকাশে ভেকাহী মাৰি উঠে। টিংকুৱে কয়- তই এইখন পোষ্টাৰ তোৰ ছাবিনাক দিবিগৈ। তাই হে আমিৰ খানৰ মস্ত ফেন।

ৰন্টুৱে অয়নলৈ চাই পঠিয়ায়। তাৰ দুচকুত প্ৰশ্নবোধক ভাৱ। অয়নৰ দৃষ্টি সেই সৰু পোষ্টাৰ খনৰ একোণত নিবদ্ধ তেতিয়া। উদং ‘বডী’ৰ আমিৰ খানৰ একাষে, সৰুকৈ চিনেমাখনৰ নায়িকাৰ ফটো। হাঁহিমুখিয়া ছোৱালী এজনী। নতুন নায়িকা হব হয়তো। কিন্তু, কিন্তু ভনীয়েক অনন্যাৰ লগত কিবা যেন মিল আছে এই নায়িকাজনীৰ। বহুখিনিয়ে সাদৃশ্য আছে দেখাত অনন্যাৰ সৈতে।

– অয়ন, দেখিলি?
– হুম…
– মই যি ভাৱিছোঁ তয়ো ভাৱিছ’ নে?

অয়নে একো উত্তৰ নিদি পোষ্টাৰ খন দুহাতত লৈ দাঙি ধৰে চকুৰ আগত। সি পুণৰাই পৰীক্ষা কৰি খাটা‌ং হৈ লব খুজিছে যিকোনো মন্তব্য দিয়াৰ আগতে। যেন ৰহস্য উপন্যাসৰ শাৰ্লক হোমছ্।

বিকাশ আৰু টিংকুৱে কথা গম্ভীৰ যেন দেখি এইবাৰ পোষ্টাৰ খন ভালদৰে নিৰিক্ষণ কৰিবলৈ লাগি যায়। আমিৰ খানৰ এইট পেক এবছ নেওচি এইবাৰ দৃষ্টি গৈ পৰে নায়িকাৰ ওঠঁৰ হাঁহিত।

– আৰে, এইজনী চোন আমাৰ অনন্যাৰ দৰে। নহয়নে টিংকু?

বিকাশে আশ্চৰ্য্য প্ৰকাশ কৰি কয়। টিংকুৱে হয়ভৰ দিয়ে। ৰন্টুৱে যুদ্ধত জিকা সেনাপতিৰ দৰে ঘোষণা কৰে- গতিকে যাক যাক পোষ্টাৰ লাগে চবে একোখন কৈ ‘গাজিনী’ৰ অডিঅ চি,ডি কিনিব লাগিব মোৰ পৰা। অৱশ্যে অয়নৰ কাৰণে এই পোষ্টাৰ খন ফ্ৰী।

– কিয় কিয়, তাক ফ্ৰীত কিয়?

বিকাশ আৰু টিংকুৱে প্ৰতিবাদ কৰি উঠে। অয়নে পোষ্টাৰ খন ৰন্টুক ঘুৰাই দি কয়- ভৰাই থ বেগত, ছাৰহঁতৰ কাণত যদি যাব লাগে স্কুলত আমি চিনেমাৰ পোষ্টাৰ লৈ আহো, লাজ দিব আমাক।

ৰন্টুৱে যেনেকৈ আছিল তেনেকৈ পোষ্টাৰখন ভাঁজ কৰি বহীত থৈ তাৰপিছত বহীখন বেগত ভৰাই থয়। তাৰপিছত গছৰ তললৈ গুছি যায়গৈ আটায়ে।

সিদিনা ছুটীৰ পিছত ৰন্টুৱে অয়নক চাইকেল ষ্টেণ্ডত কৈছিল- অয়ন, হিৰোইন জনীৰ নাম কি নুসুধিলি যে এবাৰো? নে তই আগৰ পৰাই চিনি পাৱ?

অয়নে হা না একো নকৈ চাইকেলত পেডেল মাৰি যাবলৈ ধৰোতে ৰন্টুৱে পিছে পিছে তাক অনুসৰণ কৰে। বজাৰখন পাৰ কৰাৰ পিছত য’ৰপৰা সিঁহতৰ গাৱলৈ যোৱাৰ ৰাস্তা আৰম্ভ হয়, মানে সেই তিনি আলী য’ৰ পৰা অয়ন আৰু সি বেলেগ বেলেগ ৰাস্তা ধৰে, তাত গৈ পাই সি পিছফালৰ পৰাই কয় অয়নক- মই কিন্তু তই ভাল পাবি বুলিহে ফ্ৰীত দিয়াৰ কথাটো কৈছিলো, নালাগে যদি দোকানত ঘুৰাই দিমগৈ সেইখন। এনেও মোৰ কোন নো ৰিস্তেদাৰ লাগে কোনোবা থত্তুমক’ল নে দমক’ল।

– দাদা, এই অয়ন দা… সৰগ পৰা মানুহৰ দৰে কি চাই আছ’??

অনন্যাৰ মাতত বাস্তৱলৈ ঘুৰি আহে অয়ন। লাজ লাজ ভাৱত তলমুৰ কৰি চাইকেল খন ঠেলি ঠেলি পদুলি মুখলৈ লৈ আনে সি। অনন্যাই তাৰ পিছে পিছে আহি বাঁহৰ নঙলামুখ খুলি দিয়ে। অয়নে চাইকেল খন মুল ৰাস্তাত উঠাই লৈ বহি লয় ছিটত, তাৰ পিছত অনন্যাৰ পিনে নোচোৱা কৈয়ে নিৰ্দেশ দিয়ে মৃদু সুৰত- হুম বহ….

অনন্যাই চাইকেলৰ কেৰিয়াৰত পথালিকৈ বহি লৈ কয়- ভালদৰে চলাবি দেই দাদা। ৰাস্তাত ইমান বোকা।

অয়নহঁতৰ গাঁওৰ কেচা পথ। বাৰিষাৰ বোকা পানীৰে ভৰপুৰ। ঠায়ে ঠায়ে গৰু-মহৰ গাড়ীৰ ‘লিক’ বোৰ দ’ হৈ পৰিছে। চাইকেলৰ কাৰণে মুঠেও অনুকুল পথ নহয় বাৰিষা কালি এই পথবোৰ। অয়নে কন্ঠত গম্ভীৰতা আনি কৈ উঠে অনন্যাক- ধৰি ল ভাল কৈ।

– ক’ত ধৰিম, ধৰিবলৈ জেগাই নাই দেখোন?

অনন্যাই ৰগৰ কৰি কৈ উঠে। দৰাচলতে তাই ককায়েক অয়নৰ লগত পূৰ্বৰ দৰেই ‘ফ্ৰী’ হব বিচাৰিছে। কিয়নো সিদিনা দুপৰীয়াৰ সেই ঘটনাটোৰ পিছৰ পৰাই সিঁহত হালৰ মাজত ভালদৰে মাতবোল নাই। আজি প্ৰায় ১০ দিনেই হব।

– নকলি যে দাদা ক’ত ধৰিম?

সিদিনাৰ সেই ঘটনাটোৰ পিছৰ পৰাই, অনন্যাৰ চিন্তাত জোট লাগিবলৈ ধৰে। বেয়া ছোৱালী বুলি ভাৱি থকা বান্ধৱী ৰীমাৰ প্ৰতি সহমৰ্মিতা আহিবলৈ ধৰে তাইৰ নিজৰ অজানিতেই। ভাই-ভনীৰ মাজত এইবোৰ কথা অনুচিত বুলি ভাৱিছিল তাই ইমানদিনে। সেয়ে ৰীমাই স্কুলত প্ৰায়ে তাৰ দাদাৰ প্ৰতি থকা আকাংক্ষাৰ কথা কওঁতে গাটো বেজবেজাই গৈছিল তাইৰ। আপোন বান্ধৱী বুলিহে উপাই নাপাই তাই প্ৰায়ে ৰীমাৰ কথাবোৰ শুনি গৈছিল। কিন্তু, সিদিনা দুপৰীয়া জামু বিচাৰি গৈ বাৰীৰ পিছফালে ককায়েক অয়নৰ লগত হোৱা সেই ঘটনাটো, তাৰ এসপ্তাহ পিছত অয়নৰ লগত কথাবোৰ আলোচনা কৰি পূৰ্বৰ দৰে আন্তৰিকতাকন ঘুৰাই আনিবলৈ বুলি অয়নৰ ৰূমলৈ যাওঁতে, ঘটনাবসত অয়নক তেনেকুৱা ৰূপত দেখা পাই, তাৰ মুখৰ পৰা তাইৰ প্ৰতি থকা আকাংক্ষাৰ কথা জানিব পাৰি কিয় জানো লাহে লাহে ইমান দিনে জানি অহা, ভাৱি থকা কথাবোৰত আউল লাগিবলৈ ধৰে তাইৰ।

সিদিনা দুপৰীয়া ৰূমত ককায়েক অয়নক সেই অৱস্থাত দেখাৰে পৰা, তাৰপিছত নিজৰ অজানিতে নৈৰ পাৰলৈ মাহঁতৰ ‘কৰ্ম-কাণ্ড’ চাবলৈ গৈ তাত কাকো নাপাই, আৰু ককায়েক অয়নৰ নকৈ দেখা সেই ৰূপটোৰ কথা বাৰম্বাৰ মনত পৰি উত্তেজনা বসত জুপুৰী টোলৈ সোমাই গৈ চাঙত শুই শুই ৰীমাই কোৱাৰ দৰে হস্তমৈথুন কৰি উঠাৰ পিছৰে পৰা, ককায়েক অয়নৰ প্ৰতিয়ো অনুভৱৰ বাট সলনি হবলৈ ধৰে তাইৰ। সমাজে বান্ধি দিয়া নিয়মৰ প্ৰাচীৰ লাহে লাহে খহি পৰিবলৈ ধৰে। কিয় জানো অহৰহ ককায়েকৰ কথাকেই ভাৱি থকা হৈছে সম্প্ৰতি তাই। এক মুহুৰ্ত সন্মুখত দেখা নাপালে যেন চুই দিয়া লতাৰ দৰেই জই পৰি যাব তাই, এনে লাগে তাইৰ। যোৱা দুদিনত সি লক্ষ্য কৰিছে, অয়ন তাইৰ কাষলৈ আহিবলৈ এৰি দিলেও, দুৰৰ পৰা হলেও ঠিকেই চাই থাকে তাইক। আগতে তো এনে কৰা নাছিল সি।

ষোড়শী গাভৰু অনন্যা। দেহত অকল বাৰিষাৰ দৰে যৌৱনৰ ঢল অহাই নহয়, মগজুৱো যথেষ্ট পৰিপক্ক হবলৈ লৈছে তাইৰ। বহু কথাই তাই আজিকালি আগতে কতো নুশুনিলেও বুজি পায়। বহু বুজি পোৱা কথাক তাই যুক্তিৰে চালি জাৰি চাই খণ্ডন কৰিবলৈ শিকিছে। তাইৰ যিটো বয়স, এই বয়সটোতেই চাগে লৰা-ছোৱালী বোৰ নকৈ যুক্তিবাদি হবলৈ শিকে। হয়তো কিছু যুক্তি ভুল, কিছু হয়তো শুদ্ধ। দৰাচলতে ভুল শুদ্ধও তো মানুহে নিৰ্ণয় কৰি লোৱা। মানুহেই বান্ধি লয় নিয়ম, কোনবোৰ ভাল, কোনবোৰ বেয়া। কুকুৰ খোৱাটো পাপ। এয়া শাস্ত্ৰ বিৰুদ্ধ। কিন্তু কৰবাত পঢ়িবলৈ পাইছিল অনন্যাই, গুৰু শুক্ৰাচাৰ্য্যই এবাৰ নিৰ্জন বননিত বহুদিনলৈ আহাৰৰ অভাৱত লঘোনে থাকি, এদিন এটি কুকুৰক দেখা পাই সেই কুকুৰটোক ভক্ষণ কৰিছিল ৰান্ধি-বাঢ়ি। পিছলৈ সেই ঠাইৰ পৰা সুস্থ দেহ-মনেৰে গুৰু শুক্ৰাচাৰ্য্য নিজ আশ্ৰমলৈ আহি থাকোতে পাপবোধত অনুতপ্ত হয়। আৰু শিষ্যসকলৰ আগত কয়- যদি একেবাৰে উপায়হীন হৈ, প্ৰাণ বাচিবলৈ হলে অগত্যা কুকুৰৰ দৰে প্ৰাণীকো যদি ভক্ষণ কৰিব লগীয়া হয়, তেন্তে সেই মুহুৰ্তত সেই কাৰ্য্য ‘পাপ’ৰ শাৰীত নপৰে।

ৰীমাৰ যি আকাংক্ষা, সেয়া পাপ নে? এই কথাটো এদিন স্কুলত একাষৰীয়াকৈ মাতি লৈ ৰীমাক সুধিছিল তাই। অৰ্থাৎ ৰীমাৰ যে তাৰ সহোদৰ ককায়েকৰ প্ৰতি যৌন আসক্তি আছে, সেই কথাটোক বাৰু ৰীমাই পাপ বুলি ভাৱেনে? পাপ বুলি জানি শুনিও তাই আগবঢ়া নাই নে সেই নিষিদ্ধ ইচ্ছাৰ প্ৰতি?

ৰীমাই সজল নয়নেৰে কিন্তু স্পষ্ট সুৰত অনন্যাৰ কথাৰ উত্তৰ দিছিল- যদি তেজ সম্পৰ্কীয়ৰ মাজত যৌনতা বা যৌন বাসনাই বাহ লোৱাটো পাপ, তেন্তে আফ্ৰিণৰ বায়েকৰ বিয়া কিয় তাইৰ বৰদেউতাৰ লৰাৰ লগত হৈছিল? ছামিনুলৰ ককায়েকে কিয় মাহীৰ ছোৱালীক বিয়া পাতি ঘৰ সংসাৰ কৰি আছে?

অনন্যাই ৰীমাৰ কথাত উত্তৰ দিছিল- কিন্তু তেওঁলোক তো কাজিন চিষ্টাৰ। তুমিতো আপোন ভনীয়েক তোমাৰ দাদাৰ।

অনন্যাৰ উত্তৰত ৰীমা মৌন হৈ ৰৈছিল। উত্তৰ তাইৰো হাতত নাই।

অনন্যাই ভাৱে, ককায়েক অয়নৰ প্ৰতি যি অনুভূতি, এই কথা তাই কাৰো আগত ব্যক্ত কৰিব নোৱাৰে বা নোৱাৰিব কেতিয়াও। সমীচিনো নহব কাৰো আগত ব্যক্ত কৰাটো। ককায়েকৰ কান্ধত আলফুলে হাত ৰাখে অনন্যাই।

(আগলৈ)

3 thoughts on “ৰতিঃ এক কামদেৱীৰ যৌন আখ্যান-২”

  1. পঢ়ি ভাল লাগিল । তৃতীয় খণ্ডটি পাবৰ বাবে উৎসুকতাৰে বাট চাই ৰলো ।

    Reply

Leave a Comment

error: Content is protected !!