ৰতিঃ এক কামদেৱীৰ যৌন আখ্যান-৪

ৰতিঃ এক কামদেৱীৰ যৌন আখ্যান

(খণ্ড-৪)

ষ্টুডিওৰ পৰা ফটো উঠাৰ পিছত অয়নহঁতে দেখে, বাহিৰত ৰিমঝিম বৰষুণ। আকাশ গোমা। হয়তো এই বৰষুণে ক্ষন্তেক পিছলৈ মুষলধাৰ ৰূপ ধাৰণ কৰিব পাৰে। অনন্যাৰ ভোক লাগিছিল প্ৰবল। ৰাতিপুৱা ভালকৈ খোৱা নাছিল তাই। এতিয়া ভোকতে পেটত নিগনী দৌৰিছে। বৰষুণ কেতিয়া এৰে ঠিক নাই। গ্ৰীষ্মকালৰ বতৰ, ৰ’দ যেতিয়া দিয়ে তো দিয়েই, বৰষুণ যেতিয়া দিয়ে এৰাৰ নাম নলয়। এই পাতল বৰষুণ জাকৰ বাবে, ভৰ দুপৰীয়াখন এনেকৈ বজাৰৰ ফটো ষ্টুডিঅ’ত ৰখি থকাৰ প্ৰশ্নয় নাহে। তাই অয়নলৈ চাই কয়- এতিয়া?

অয়নে হাতঘড়িলৈ চাই দেখে ১ বাজি গৈছে। সোনকালে ঘৰলৈ যাব পাৰিলে ভাল। অনন্যাৰ ভোক লগাৰ কথাটো তাৰ মাথাত আছিল। সি অনন্যাক সোধে- ঘৰলৈ যাবি এতিয়াই নে ৰখিবি?

অনন্যাই দোকানৰ বাৰান্দাৰ খুটিত আউজী এখন হাতেৰে বৰষুণৰ টোপাল স্পৰ্শ কৰি কয়- এইকণ বৰষুণে নো কি কৰিব? ব’ল যাওগৈ। তাৰোপৰি, বৰষুণত তিঁতাৰ মজাই সুকীয়া। সদায় সদায় নো ক’ত তিঁতা হয়?

অয়নে ভাৱিলে, কথাটো হয়ো। সেয়ে সি কৈ উঠে- ব’ল তেন্তে যাওগৈ।

অয়নে চাইকেলৰ পেডেলত ভৰি ৰাখে। অনন্যাই গৈ পিছফালৰ কেৰিয়াৰত বহি অয়নৰ পিঠিত মেৰিয়াই ধৰে। তাৰ পিছত দুয়ো তিঁতিবুৰি ২ কিঃমিঃ দুৰত থকা ঘৰৰ পিনে ৰাওনা হয়।

বৰষুণ জাকৰ বাবে অয়নে জোৰেৰে পেডেল মাৰে। ফলত পাঁচ মিনিটতে সিঁহতে ঘৰ আহি পায়। নঙলা মুখ পাওঁতে অনন্যাই জপিয়াই নামে চাইকেলৰ পৰা। নঙলা মুখৰ পৰা ঘৰৰ চোতাললৈ বৰষুণত দুহাত মেলি দি নাচি বাগি চোতাললৈ গৈ পায় তাই। অয়নে চাইকেল খন লৈ চোতালত উপস্থিত হৈ দেখে, বাৰান্দাৰ খুটি এটিত আন এখন চাইকেল ভেজা দি থোৱা আছে আগৰ পৰাই। চাইকেল খনৰ ষ্টেণ্ড নাই।

এই চাইকেল খনক চিনি পায় অয়নে। সিঁহতৰ ঘৰলৈ প্ৰতিদিনে গাখীৰ দিবলৈ অহা বাবুৱা নামৰ বিহাৰী দুধৱালা জনৰ চাইকেল সেয়া। সদায়ে ৰাতিপুৱাৰ ভাগত গাখীৰ দিবলৈ আহে যদিও কেতিয়াবা দুপৰীয়াৰ ভাগতো আহে মানুহজনে। মানুহজনক মুঠেও পছন্দ নকৰে অয়নে। তাৰ কাৰণো আছে।

”ই বেটাই আজিও দুপৰীয়াহে আহিবলৈ পালে নে?”, মনতে কৈ উঠি চাইকেল খন চোতালৰ এচুকত ষ্টেণ্ড কৰে অয়নে। তাৰ পিছত ঘৰখনৰ চাৰিওফালে এপাক চকু ফুৰায়। দুধৱালা বাবুৱা বা মাক, কাকো নেদেখে সি কতো। গাখীৰ দিবলৈ অহা মানুহজন গ’ল কলৈ? তাৰ মাকো বা ক’ত গলগৈ?

অয়নহঁতৰ স্কুল নাথাকিলে, দুপৰীয়াৰ সময়খিনিত তাৰ মাক অকলেই থাকে। দুধৱালা বাবুৱাই যে সেইটোৰে সুযোগ লৈ সিঁহতৰ ঘৰলৈ কেতিয়াবা দুপৰীয়াৰ সময়ত গাখীৰ দিবলৈ আহি ওলায়, সেয়া ভালদৰেই জানে অয়নে। মানুহটোৰ স্বভাৱ চৰিত্ৰ ভাল নালাগে অয়নৰ। বিশেষকৈ চকুৰ চাওঁনি। তাৰ মাকে গাখীৰ লৈ থাকোতে কেনেকৈ যে কামুক নজৰেৰে চাই থাকে মানুহটোৱে…!

বাবুৱাক ইচ্চা কৰিলে দম দি, বা এক চৰ মাৰি ঔকাত দেখুৱাব পাৰে অয়নে। কিন্তু তেনে নকৰে সি। মিছামিছি জঞ্জালত সোমাব নোখোজে সি।

অনন্যাই ইতিমধ্যেই বাৰান্দাত উঠি গামোচাৰে ভিজা চুলি মোচাত ব্যস্ত। পনীটেইল কৰা ভিজা চুলিখিনি এৰি দিয়াত ককাললৈকে পৰে চুলিখিনি। অয়নে দেখে, ককাল বৈ টপটপকৈ পানী পৰিব লৈছে চুলিকোঁছাৰ পৰা। পাঁচ মিনিটৰ বৰষুণতে তাইৰ পিন্ধনৰ পোছাক ভিজি জুৰুলা জুপুৰ হৈছে। বগা ৰঙৰ স্পৰ্টি টপ দেহত লিপিত খাই পৰিছে। প্ৰকট হৈ পৰিছে বুকুৰ অন্তৰ্বাস। অয়নে অদুৰৰ পৰাই ভালকৈ বুজি পায়, ৰঙা ৰঙৰ অন্তৰ্বাস পিন্ধিছে তাই তলত।

অয়নক তেনেকৈ হা মেলি চোতালৰ পৰা তিঁতি তিঁতি তাইলৈ চাই থকা দেখি অনন্যাই সোধে- মা ক’লৈ গ’ল অ দাদা? আৰু গাখীৰৱালা জন আহিছে নেকি?

অনন্যাৰো দৃষ্টিৰ পৰা সাৰি নাযায় দুধবালা বাবুৱাৰ চাইকেল। সেয়ে বাবুৱা আৰু মাক ৰতি দেৱী, কাকো ঘৰখনৰ কত নেদেখি ইফাল সিফাল বিচাৰিবলৈ লয় তাইয়ো।

ইফালে অনন্যাৰ প্ৰশ্নত সঁচাকৈয়ে চিন্তা উদ্ৰেক হয় অয়নৰ মনত। চাইকেল খন থৈ মানুহজন গ’ল কলৈ? তাৰ মাকজনীও বা ক’ত সোমাই আছে?

মুখ খন মেলি মা মা বুলি মাতিবলৈ যাব, তাতে কথা এটা মনত পৰাত ৰৈ দিয়ে অয়নে। তাৰপিছত ঘৰৰ প্ৰতিটো ৰূম চাবলৈ লাগি যায় সি। বাবুৱাৰ ঠিক নাই, আজিকালি কাকো একো বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰি।

বাহিৰত তেতিয়া বৰষুণৰ মাত্ৰা বাঢ়িছে। প্ৰবল বেগত বৰষুণ টিনপাতত পৰি একো নুশুনা কৰিছে। চিন্তা বাঢ়ি যায় অয়নৰ। দুধৱালাৰ দুধৰ মিলকেন আৰু ম’গ বাৰান্দাতে আছে। ইফালে ঘৰৰ ৰূমৰ দুৱাৰবোৰো খোলা। মাকে আশে পাশে কৰবালৈ গলেও দুৱাৰ জপাই থৈ যায়। পাকঘৰ গৈয়ো মাকক নেদেখি কুৱাৰ পাৰখন এপাক চাই আহে সি। বাথৰূমতো নাই তাৰ মাক। তেন্তে গল কলৈ এনেকৈ?

হঠাতে মনত পৰি যায় গোহালী ঘৰৰ কথা। চোতালৰ পশ্চিম পিনৰ বেৰখন পাৰ হৈ অলপ পিছফালে সিঁহতৰ খেৰ বাহৰ গোহালী। সিফালে কোনোবা থাকিলেও, বৰষুণৰ শব্দত মাত এইফালে নাহে। সেয়ে সি চিন্তান্বিত মন লৈ গোহালীলৈ বুলি ধাবমান হয়।

গোহালী ঘৰৰ কাষলৈ গৈ অয়নে সন্মুখত গৈ নোলায়। পিছফাললৈ গুছি যায় সি। পিছফালে গলে, গোহালীত যদি কোনোবা থাকেও, উমান নাপায় সহজতে।

পিছফালে গৈ খেৰৰ বেৰৰ ফুটাত চকু ৰাখিবলৈ যাব, তাতে ভিতৰৰ পৰা অহা মাত কাণত পৰে অয়নৰ। বাবুৱাৰ মাত সেয়া। লগতে তাৰ মাকৰো মাত আহি কাণত পৰে তাৰ। খং উঠি যায় মুহুৰ্ততে তাৰ। হাতৰ মুঠি টান হয়। বাবুৱাৰ দৰে পাষণ্ড এটাৰ লগত ভদ্ৰ ঘৰৰ বোৱাৰী তাৰ মাকে কিয়নো এই ভৰদুপৰীয়া বৰষুণৰ দিনত গোহালীলৈ আহিব লাগে?

খেৰৰ বেৰত আঙুলিৰে আগৰপৰাই থকা ফুটা এটা ডাঙৰ কৰি লৈ চকু ৰাখে সি। আৰু ভিতৰলৈ চাই যি দেখে, তেজ উথলি উঠে মূৰত।

বাবুৱাৰ বিষয়ে অঞ্চলটোৰ সকলোৱে জানে। সি যে এটা চৰিত্ৰহীন। কিন্তু তাৰ কণমানী বাচ্চা দুটিলৈ চাই মায়া লাগি গাওঁৰ বহুতেই তাৰ পৰা গাখীৰ লয় নিয়মীত। বাবুৱাৰ ঘৈনীয়েক ঢুকোৱা দুবছৰ নৌহওঁতেই খুলশালীজনীলৈ নজৰ তাৰ। শুনা মতে ১৮ বছৰীয়া গাভৰু খুলশালীজনীক বাচ্চা দুটিৰ চোৱাচিতা কৰিবলৈ লৈ অহাৰ আঁৰৰ উদ্দেশ্য হেনো তাৰ কাম বাসনা চৰিত্ৰাৰ্ত কৰা। খুলশালীজনী অমায়িক। সেয়ে বাবুৱাই যদি সঁচাকৈ কিবা কৰিও থাকে, গাওঁৰ কাকো বা ঘৰলৈ গৈ কাকো একো নকব সহজতে, সেয়া জানে অয়নে। ইদ্ৰিছে এই কথা গম পায়েই চাগে যোৱা দুবছৰে ঘৰত ৰাখিছে গাভৰু খুলশালীয়েকক।

তেনেধৰণৰ লম্পট এটাৰ লগত ভদ্ৰ ঘৰৰ বোৱাৰী তাৰ মাকক এই ৰূপত চাই কোন নো সন্তানৰ খং নুঠিব? গতিকে অয়নৰো খঙে চুলিৰ আগ পায়গৈ। কিংকৰ্তব্য বিমুঢ় হয় সি। অনাগত ক্ষণত কি পদক্ষেপ লব, সেয়া ভাবিবলৈ মাথাই কাম নকৰা হয় তাৰ।

কাৰণ তাৰ মাক ৰতি দেৱীয়ে গোহালী ঘৰৰ ভিতৰত ককাললৈকে শাৰী পেটিকোট কোঁচাই, বাবুৱাৰ লুঙিৰ তলত মূৰটো সুমুৱাই দিছে। দি মূৰটো তল ওপৰ কৰি আছে। ইয়াৰ অৰ্থ ভালকৈয়ে জানে অয়নে। ইদ্ৰিছে সুখৰ আবেশতে তাৰ মাক ৰতি দেৱীৰ মূৰৰ খোপাত হেচি ধৰিছে।

“ৰেণ্ডি চাল্লা…”

মনতে কয় অয়নে। বাবুৱাৰ দৰে বাগানৰ লাইনৰ অশিক্ষিত দুধৱালা এজনতকৈয়ো ভদ্ৰ ঘৰৰ বোৱাৰী তাৰ মাক ৰতি দেৱী যে বেছি চৰিত্ৰহীন, সেয়া অবিদিত নহয় অয়নৰ। ডাঙৰ হোৱাৰে পৰাই তাৰ মাকৰ চৰিত্ৰৰ বিষয়ে জানে সি। জানে মানে দুই এটা ঘটনাৰ পৰা উমান পাবলৈ লয়। বাহিৰত ভদ্ৰ, কিন্তু ভিতৰি বৰ চঞ্চল তাৰ মাক। পুৰুষ দেখিলেই হলিগলি কৰিবলৈ কুন্ঠাবোধ নকৰে। ঘৰৰ মানুহৰ অবৰ্তমানত বা কিমানৰ লগত লিলিমাই কৰে তাৰ মাকে, কোনে জানে!

গাওঁৰ কোনো এক পুৰুষ নাই, যিয়ে তাৰ মাকৰ লগত উপযাচী আহি হলিগলি কৰিব নোখোজে। অৱশ্যে তাৰ মাকৰ যি শৰীৰ, তাত যিকোনো পুৰুষেৰে প্ৰকৃতি লৰিব। লৰাৰ কথাই। অয়নৰ মাকৰ দৰে ভীষণ সুন্দৰী আৰু কামুক মহিলা গাওঁখনত কোনো নাই। এনেকুৱা মহিলা থাকিলে গাওঁৰ পুৰুষবোৰৰ মতি-গতি ভালে থাকিবনে?

অয়নৰ মাকৰ নামো যেনে মানুহজনীয়ো তেনে। তেওঁৰ শৰীৰৰ ভূগোল যথেষ্ট জটিল। ৩৮ চাইজৰ বুকু, ৩০ ইঞ্চি জোখৰ চিকুণ ককাল, কটিদেশ ৪০, উচ্চতা ৫.৮। পেটত সামান্য চৰ্বি আছে। ভাঁজ পৰে ককালত। সেই ভাজৰ কাৰণে বেছি আবেদনময়ী লাগে তেওঁক। তাতে দেহৰ বৰণ মাগুৰ বৰণীয়া। এনেকুৱা আবেদনময়ী দেহৰ, ৪০ বৰ্ষীয় মহিলাৰ শৰীৰৰটো যে জটিল কামুক, তাক একে আষাৰে সকলোৱে স্বীকাৰ কৰিব। অয়নৰ মাকজনী দেখাতো ভীষণ ধুনীয়া। মুখ খন ডিম্বাকৃতিৰ। টনা টনা আয়তাকাৰ চকু। দীঘল কাণ। জোঙা নাক। ধেনুভিৰীয়া চেলাউৰী। দেৱী প্ৰতিমাৰ দৰে ডিঙি। এই সকলোবোৰে মিলি জটিল এক সৌন্দৰ্য্য, জটিল এক আবেদনদনৰ সৃষ্টি কৰিছে ৰতি দেৱীৰ। এনেকুৱা জটিল ‘মাল’ এজনী চকুৰ আগত পৰিলে, কাৰ নো কু নজৰ নাযাব?

শৰীৰৰ গঠন আৰু মুখৰেখাৰ অভিব্যক্তিৰ ফালৰ পৰা ৰতি দেৱীক হস্তিনী নাৰীৰ শ্ৰেণীত ধৰা যায়। আটাইতকৈ কামুক হস্তিনী নাৰীবোৰ। তপিনানৈলেক বৈ পৰা চুলিৰে, সুডৌল বুকু আৰু ভৰাট নিতম্বৰে, দীৰ্ঘকায় তথা ভৰাট শৰীৰৰ এই জাতীয় নাৰীবোৰ কামুক হয় যথেষ্ট। কাম-বাসনাই এওঁলোকৰ মূল চিন্তাৰ বিষয়। দেহ-মনত অনবৰতে যৌনক্ষুধা লাগিয়ে থাকে। চবতকৈ ডাঙৰ কথা, নিজৰ বাসনা চৰিত্ৰাৰ্ত কৰিবলৈ, যিকোনো পৰ্য্যায়লৈ নামিব পাৰে এনেকুৱা নাৰী।

ৰতি দেৱীয়ো এনেধৰণৰে নাৰী, বহুগামী। পৰপুৰুষ দেখিলেই তলপেটত কুটকুটনী উঠে। গাওঁৰ বহুতেই কথাটো অনুমান কৰে চাগে। সকলোৱে তাৰ মাকৰ প্ৰতি বেয়া নজৰ দিয়ে। মাকেও এই কথা জানিও একো নকয়, বৰং বেছিকৈহে লাই দিয়ে পুৰুষবোৰক। অৱশ্যে অয়নৰ দেউতাকে এইবোৰ কথা নাজানে। জনাহেঁতেন কান্ধত ধৰি ঘৰৰ পৰা উলিয়াই দিলেহেঁতেন কেতিয়াবাই। গহীন মানুহ তেওঁ।

বৰষুণৰ মাত্ৰা আৰু বাঢ়ে। অৱশ্যে খেৰৰ গোহালী হোৱা বাবে টিনপাতৰ শব্দ নাই। হলেও প্ৰচণ্ড মাত্ৰাৰ বৰষুণত ভিতৰত কি চলিছে, সেয়া চকুৰে নাচালে কোনেও নাজানিব। অয়নে বেৰৰ ফুটাৰ পৰা দৃষ্টি আঁতৰাই নানে। ভিতৰত চলা এই দৃশ্যটো তাৰ বাবে একেবাৰে নতুন নহয়। পুৰ্বেও তাৰ মাকক এনেকুৱা ৰূপত পাইছে। কেতিয়াবা এই গোহালীটোত, কেতিয়াবা কুৱাৰ পাৰৰ বেৰৰ পিছফালে থকা বাহনীৰ আঁৰত, কেতিয়াবা ড্ৰয়িং ৰূমতো। সুযোগ পালে যিকোনো ঠাইতে দুভৰি মেলি মেখেলা দাঙি দিয়ে তাৰ কামুক মাতৃয়ে। কামনা চৰিত্ৰাৰ্ত কৰিবলৈ তো লম্পট পুৰুষৰ অভাৱ নাই এই গাওঁখনত!

অৱশ্যে দুধৱালা বাবুৱাৰ লগত এনেকৈ আগতে দেখা নাই অয়নে তাৰ মাকক। আগতে গাওঁৰে পুলিচত চাকৰি কৰা মনোজ খুড়া, দেউতাকৰ বন্ধু জগৎ খুড়া বা গাওঁৰে বহুতৰে লগত দেখিছে তাৰ মাকক। এই আটাইকেইজনে সুযোগ পালেই তাৰ মাকৰ ওচৰলৈ দৌৰি আহে নিষিদ্ধ তৃষ্ণা নিবাৰণ কৰিবলৈ। তাৰ মাকেও যেন ৰৈ হে থাকে বেশ্যাগিৰী কৰিবলৈ এনেকৈ।

বাবুৱাৰ দৰে লম্পটে যে এদিন তাৰ মাকৰ দেহৰ সোৱাদ লব খুজিব, বা তাৰ মাকেও যে বাবুৱাই জোৰ কৰি চুদি দিলেও একো নকব, সেয়া ভালদৰেই জানে অয়নে। কাকো খাতিৰ নকৰে তাৰ মাক ৰতি দেৱীয়ে। নিষিদ্ধ বাসনা যেতিয়া মূৰত ধৰে, সন্মানৰ কথা পাহৰি যায় সকলোৱে। বিশেষকৈ ৰতি দেৱীৰ দৰে অত্যধিক কামুক নাৰীয়ে।

নিজৰ মাকজনীক, বেশ্যাতকৈয়ো অধম বুলি ভাৱে অয়নে। কেনেকৈ মৌজাদাৰৰ ঘৰৰ ভাই বোৱাৰী হৈ, তাৰ দেউতাকৰ দৰে সৰলমনা তথা গহীন মানুহ এজনৰ পত্নী হৈ, এহাল ডাঙৰ লৰা-ছোৱালীৰ মাক হৈয়ো, এনেকৈ বেশ্যাৰ দৰে পৰপুৰুষৰ লগত কামনা চৰিত্ৰাৰ্ত কৰিব পাৰে কোনোবাই, বুজি নাপায় অয়নে। বেশ্যাৰো চাগে সন্মান থাকে। টকাৰ অভাৱত দেহ বিক্ৰী কৰে। পেটৰ জ্বালা সন্মানতকৈ ডাঙৰ। কিন্তু তাৰ মাকৰ কিহৰ অভাৱ? টকা-পইছা, ভাত-কাপোৰ, সন্মান, সকলো আছে। আছে তাৰ দেউতাকৰ দৰে সৰলমনা এগৰাকী স্বামী। তাৰ পিছতো দুই উৰুৰ মাজত ইমান খজুৱতী কিয় তাৰ মাকৰ? ইয়াৰ উত্তৰ অয়নৰ হাতত নাই। ১৮ বছৰীয়া যুৱক এজনৰ বাবে সকলোবোৰ কথা বুজি পোৱাটো সম্ভৱ নহয়।

আজি দুধৱালা বাবুৱা, কালিলৈ কোনোবা আৰু তল শ্ৰেণীৰ ঠেলাৱালা বা ৰিক্সাৱালাক যে দুভৰি মেলি নিদিব তাৰ মাকে, কি ঠিক?বাবুৱাৰ দৰে লম্পট এটাৰেই যেতিয়া লুঙিৰ তলত সোমাই তাৰ বাৰীডাল লব পাৰিছে এই ভদ্ৰ ঘৰৰ বোৱাৰীয়ে!

মানুহে কোৱা মতে বাবুৱাই বোলে বেশ্যাগমনো কৰে। পুৰণী অভ্যাস তাৰ। চহৰৰ ৰেণ্ডিবোৰৰ লেতেৰা যোনীত বাৰীডাল সুমু্ৱাই লৈ অহা বাবুৱাৰ লুঙীৰ তলত যে এনেকৈ সোমাই আছে তাৰ মাকে, সোমাই তাৰ লেতেৰা বাৰীডাল মুখত লৈ চুপি আছে, ঘিন নালাগেনে মাকৰ? ছিহঃ….

পিছ মুহুৰ্ততে ভাৱে অয়নে, ঘিন? এই ঘিন বোলা বস্তুটো থাকিলে জানো তাৰ মাকজনী এই ৪০ বছৰ বয়সত ভৰি থৈয়ো ৰেণ্ডিতকৈয়ো তললৈ নামিব পাৰে? কেনেকৈ তক্তাপোছত ভেজা দি শুই থকা মূৰ্খ দুধৱালা এটাৰ বাৰীডাল লৈ চুপি আছে আপোনমনে ৰেণ্ডি মাকজনীয়ে?

এনেকৈ একৰ পিছত এক কৰি গাওঁৰ সকলো পুৰুষকে যদি নিজৰ যোনী মেলি দিয়ে তাৰ মাকে, সি দেখোন ৰেণ্ডিৰ পুতেক বুলি জনাজাত হৈ যাব!

ভিতৰৰ পৰা দৃষ্টি আঁতৰাই আনে অয়নে। এই ঠাইৰ পৰা নিজৰ ৰূমলৈ যোৱাৰ কথা ভাৱে সি। কৰক কি কৰি থাকে ৰেণ্ডিজনীয়ে। তাতে আজি বাবুৱাৰ দৰে লম্পট পুৰুষৰ এহাতমান দীঘল বাৰী পাইছে। ক’তনো সহজতে এৰিব। খায়েশ মিটাই গাদন খাব চাগে দুধৱালা লম্পটটোৰ!

সি যে ঘৰত অকলে নাই, অনন্যাও আছে, সেই কথা মনত পৰাৰ লগে লগেই তৎক্ষণাত সেই ঠাই পৰিত্যাগ কৰিবলৈ লয় অয়ন। কিন্তু দুখোঁজ আহিয়ে ভৰি দুটাত যেন কোনোবাই শিকলী লগাই দিয়ে। নিজৰ অজানিতেই ৰুদ্ধ হৈ যায় তাৰ খোজৰ গতি। স্তব্ধ হৈ যায় তাৰ দুভৰি। এক দণ্ড তাতেই থিয় দি থাকি, পুনৰাই গোহালীৰ পিছফাললৈ উভতি যায় সি। কিহৰ বাবে সি উভতিলে, নিজেও নাজানে সি। তাৰ ৰেণ্ডি মাকজনীৰ পৰপুৰুষৰ গাদন খোৱা দেখা তাৰবাবে নতুন নহয়। কিন্তু আজি যেন নতুন কিবা নিষিদ্ধ বস্তুৰ সোৱাদ পাবলৈ ওলাইছে সি। সেই নতুন কিবাটো কি, নিজেও নাজানে অয়নে। তাৰ বেশ্যা মাকে বাবুৱাৰ দৰে তলখাপৰ মানুহ এটাৰ যে বাৰীৰ গাদন খাবলৈ ওলাইছে, এয়াই কাৰণ নহয়তো???

নিষিদ্ধ বস্তুৰ প্ৰতি মানুহৰ আকৰ্ষণ সহজাত। অয়নৰো কি মনৰ কোনোবা একোণত সুপ্ত হৈ আছে মাকৰ প্ৰতি নিষিদ্ধ বাসনা? আপোন মাতৃৰ প্ৰতি হৃদয়ত চৰম ঘৃণা আৰু মনত প্ৰৱল তাচ্চিল্য থকা সত্বেও যে এই মুহুৰ্তত তেওঁৰ বিশাল নিতম্বদেশত চকু পৰিছে অয়নৰ। পৰাই নহয়, চকু আঁতৰাই আনিবই পৰা নাই সি? আপোন মাতৃৰ প্ৰতি জানো এনেকৈ লোলুপ দৃষ্টিৰে চায় কোনোবাই?

জন্মদাতৃ মাকৰ চৰিত্ৰ যদি বেশ্যালয়ৰ লেতেৰা ৰেণ্ডিত কৈয়ো অধম হয়, তেনে মাতৃৰ শৰীৰলৈ চকু যোৱাটো তেনেই স্বাভাৱিক কথা। তাতে অয়ন ১৮ বছৰীয়া উঠন যুৱক। এই বয়সত যৌৱনৰ গঢ়াখহনীয়াই ভাল বেয়াৰ বাচ-বিচাৰ কৰাত অন্তৰায়ৰ সৃষ্টি কৰে মন-মগজুত। গতিকে এই মুহুৰ্তত জন্মদাত্ৰী মাতৃ নহয়, অয়নৰ চকুত এগৰাকী বেশ্যা মহিলাৰ হে নিতম্বদেশ প্ৰকট হয়। খেৰৰ বেৰৰ ফুটা নিজৰ অজানিতে আৰু বেছি বহল কৰি দিয়ে সি দুহাতেৰে। গম পালে পাওঁক ৰেণ্ডিয়ে, তাইৰ গৰ্ভজাত সন্তানে যে ইপিনৰ পৰা চাই আছে সকলোবোৰ…!!

সিফালে লুঙীৰ তলৰ পৰা মূৰ উলিয়াই দীঘলকৈ উশাহ এটি লয় ১৮ বছৰীয়া সন্তানৰ কামুক মাতৃ ৰতি দেৱীয়ে। তাৰ পিছত তক্তাপোছত আউজী থকা দুধৱালালৈ চাই কৈ উঠে- উশাহ বন্ধ হৈ আহিছিল ভাই।

বাবুৱাই কথাটো শুনাৰ লগে লগেই অসুৰৰ দৰে অট্টহাস্য এটি কৰি লুঙীৰ গাঠি খুলি দিয়ে। ফলত সাউতকৈ লুঙীখন মাটিত পৰি যায়। তলত একো পিন্ধা নাছিল সি। ফলত তাৰ প্ৰায় ১০ ইঞ্চি দীঘল কলা কিছকিছিয়া পুৰুষাংগটো উন্মুক্ত হৈ পৰে। সন্মুখৰ পিনে চিধা হৈ থাকে ঠন ধৰি উঠা কলা শলমাছটো। যেন ৰতি দেৱীৰ পিনে চাই খং প্ৰকাশ কৰিছে তাইৰ কাম আধৰুৱা কৰাত।

বাবুৱাৰ পুৰুষাংগটো ইমান বিশালকায় হব বুলি ভৱা নাছিল অয়নে। দীঘলে যদি ১০ ইঞ্চি, পৰিধি তাৰ পাঁচ ইঞ্চি সহজতেই হব। ইমান কলা কিচকিচিয়া পুৰুষাংগ, ব্লু-ফিল্মতো দেখা নাছিল অয়নে। বাৰীডালক যাদুৰ দণ্ডৰ দৰেই লাগে অয়নৰ। সেইডাল এতিয়া তাৰ বেশ্যা মাকৰ যোনীত সোমাব মানে? লব পাৰিবনে সেই ৰেণ্ডিয়ে ইমান বিশালকায় বাৰীডাল? পাৰিব চাগে, তাৰ মাক যিহে ৰেণ্ডি, দুধৱালা নহয়, আনি দিলে ষাঁড়গৰুৰো বাৰী ভিতৰত লব চাগে। বিশাল বিশাল বাৰীবোৰৰ গাদন খাবলৈয়ে যেন জন্ম তাৰ মাকজনীৰ। কেনেকৈ ভদ্ৰ ঘৰৰ বোৱাৰী এই মহিলাই বাবুৱাৰ দৰে অশিক্ষিত, মুৰ্খ লম্পট মানুহ এজনৰ বাৰীডাল মুখত লৈ আপোনমনে চুপিছে? ৰেণ্ডি নহয় তো কি? ঘৰত যে যুৱ পুতেক আছে, তালৈ খেয়ালেই নাই যেন ৰেণ্ডিৰ। চুদন পালে সকলো পাহৰি যায় অয়নৰ এই বেশ্যা মাকে।

বাবুৱাই তাৰ বিশাল শলমাছটোৰ গুৰিত ধৰি কঠিন সুৰত নিৰ্দেশ দিয়ে ৰতি দেৱীক- হুহ ল মাগী, এনেকুৱা ডাঙৰ বাৰী আৰু কপালত নুজুটে তোৰ। আজিয়ে মুখত লৈ খায়েশমিটাই চুপি ল। চৈধ্য জনমৰ তপস্যাৰ ফলত এনেকুৱা বিশাল বস্তু কপালত জোটে নাৰীৰ।

ৰতি দেৱীৰ দৰে ভদ্ৰ ঘৰৰ বোৱাৰীক, এনেকৈ বাবুৱাৰ দৰে লম্পট মুৰ্খ এটাই যে এনেকৈ তই-তোকাৰি কৰি তথা অশ্লীল ভাষাত কথা কব পাৰে; সেয়া ভৱাই নাছিল অয়নে। তাৰ বেশ্যা মাকজনীয়ে নো ইয়াৰ উত্তৰত কি কয়, তালৈ বাটচাই ৰয় সি।

অয়নৰ বেশ্যা মাকজনীয়ে খপকৈ বাবুৱাৰ বাৰীডাল ধৰি লৈ, লেতেৰা বেশ্যাৰ দৰেই উত্তৰ দিয়ে কামুক সুৰত- কথাটো ঠিক কৈছা তুমি, তোমাৰ দৰে ইমান বিশাল বাৰীৰ চুদন খাব পৰাটো মোৰ সৌভাগ্য হব। ৰাতিপুৱা বা কাৰ মুখ দেখিছিলো নাজানো, ইমান ডাঙৰ বাৰী এডালৰ গাদন খাব যে আজিয়ে পাৰিম, ভৱাই নাছিলো। তোমাৰ ঘৰৰ গাইগৰুক বলধবোৰে যেনেকৈ গাদন দিয়ে, তেনেকৈ মোকো গাদন দিবা দেই আজি খায়েশমিটাই। উফ ভাৱিয়েই মোৰ বুছলৈ পানী আহি গৈছে অ।

কথাষাৰ কৈয়েই ককাললৈকে দাঙি কোঁচাই থোৱা শাৰী-পেটিকোটৰ ভিতৰেদি হাত এখন লৈ যায় অয়নৰ বেশ্যা মাকে। তাৰ পিছত যোনীৰ ভিতৰত সুমুৱাই দিয়ে দুই আঙুলি, আৰু উলিয়াই আনি বাবুৱাক দেখুৱাই কয়- সঁচাকৈ চোৱা, ৰস খহি চেপচেপিয়া হৈ আছে মোৰ গিদা, তোমাৰ বিশাল বাৰীৰ কথা ভাৱিয়ে।

বাবুৱাই তক্তাপোছত আউজি থকাৰ পৰা উঠি আহি ৰতি দেৱীৰ হাতখন দাঙি চকুৰ সন্মুখত লৈ চায়। আঙুলি দুটা চিকচিকিয়া হৈ আছে যোনীৰ ৰস লাগি। তাৰ ওঁঠত হাঁহি বিৰিঙে।

এইবাৰ সি ৰতি দেৱীৰ দুই কাষলতিত ধৰি তেওঁক উঠাই থিয় কৰাই দিয়ে। তাৰ পিছত কৈ উঠে- খাই ক চোন কেনে লাগে তোৰ চুতৰ ৰস?

‘চুত’, বাবুৱাহঁতে যোনীক ‘চুত’ বুলি কয়। আৰু পোকৰক কয় ‘গাণ্ড’। অয়নে জানে কথাটো। তাৰ লগত ভালেকেইজন বিহাৰী লৰা পঢ়ে। সিঁহতৰ ভাষাটো ভালকৈ কব নোৱাৰিলেওঁ, বুজি পায় সকলোবোৰ। সেই লৰাকেইটাই, লেতেৰা ৰেণ্ডি বা চুদনখোৰ মহিলাবোৰক ‘ৰেণ্ডী’ বা ‘ছিনাল’ বুলি কয়। ছিনাল শব্দটো বহুগামী তথা চৰিত্ৰহীন মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত ব্যৱহাৰ হয়। তাৰ মাক ৰতি দেৱীয়ো নিৰ্ঘাত এজনী ‘ছিনাল মাগী’। সেয়ে সি মনতে তাৰ মাকক মা বুলি নহয়, ছিনাল মাগী বুলিয়ে কয়। মাগীৰ পুতেক বুলি আফচোছ থাকিলেও, কেতিয়াবা ছেক্স উঠিলে সেই বেশ্যা মাগীৰে বিশাল তপিনা বা তৰমুজৰ দৰে দুই স্তনৰ কথা ভাৱি সেয়ে আজিকালি সি কেতিয়াবা হস্তমৈথুন কৰে। আপোন মাতৃৰ কথা ভাৱি যে হস্তমৈথুন কৰে, এই কথাটোক লৈ অকনো অনুশোচনা নহয় অয়নৰ। সি ‘পাৰভাৰ্ট’ নহয়, আচলতে তাৰ মাক হে বেশ্যা মাগী। আৰু এনে মাগীৰ উঠন যুৱক সন্তান থাকিলে, হস্তমৈথুন কিয়, সুযোগ বুজি চুদি দিলেও পাপ হব বুলি নাভাৱে অয়নে। মাগীৰে পুতেক যেতিয়া। অয়নে তো এইদৰেও ভাৱে, তাৰ মাকে তাৰ এই কম বয়সতে হোৱা ১২ ইঞ্চি দীঘল বাৰীডাল দেখিলে চাগে মাক-পুতেকৰ সম্পৰ্কৰ কথা পাহৰি, মেখেলা দাঙি আহি বহি যাব তাৰ দুভৰিৰ মাজত। তাৰ মাকৰ যোনীৰ কুটকুটনীৰ কথা জানে সি ভালদৰে। এনেকুৱা খজুৱতী থকা নাৰীয়ে বাপেক-পুতেক একো চিনি নাপায়। ছেক্স ষ্টৰীৰ কিতাপত পঢ়িছে সি অলেখ। আৰু বিধিৰ কি বিপাক, তাৰ মাকজনীয়ো স্বয়ং এগৰাকী ছেক্স ষ্টৰীৰ নায়িকাৰ দৰে চুদনখোৰ মহিলা। পৰপুৰুষৰ গাদন পালে জগতখনকে পাহৰি যায়।

বাবুৱাৰ কথামতে তাৰ বেশ্যা মাকে নিজৰ যোনীৰ ৰস মুখত লয়নে নাই চাবলৈ বেৰৰ ফুটাত মনোযোগ দিয়ে অয়নে। আৰু সঁচাকৈয়ে, সি আশা কৰা ধৰণেৰেই তাৰ ৰেণ্ডি মাকে আঙুলিত লাগি অহা নিজৰ যোনীৰ ৰস জিভাৰে চেলেকি খায়।

বাবুৱাই কথাটোত মজা পাই কৈ উঠে- কেনে সোৱাদ মাগী তোৰ ভোদাৰ?

ৰতি দেৱীয়ে বেশ্যাৰ দৰেই উত্তৰ দিয়ে- মাগীৰ ভোদাৰ সোৱাদ আৰু কেনে হব? মাগীৰ দৰেই ৰসাল হব ন?

বাবুৱাই উৎফুল্লিৎ হৈ কয়- হা কথা ঠিক। তোৰ দৰে ধনী ঘৰৰ ব্যাপক সুন্দৰী মাগী এজনীক যে চুদিবলৈ ওলাইছোঁ, ভাৱিয়ে মোৰো লাণ্ডলৈ ৰস আহি গৈছে।

‘লাণ্ড’ শব্দটো প্ৰথম শুনে ৰতি দেৱীয়ে। ইয়াৰ অৰ্থ যে পুৰুষাংগ, বুজি পায় বাবুৱাৰ কথাৰ পৰাই। নতুন এই শব্দটো শুনিবলৈ উত্তেজক লাগে তেওঁৰ। যৌনতাৰ ক্ষেত্ৰত, শব্দবোৰ যিমানে অশ্লীল হয়, সিমানেই ভাল লাগে ৰতি দেৱীৰ। সেয়ে বাবুৱাৰ দৰে নীচ মানুহ এটাৰ লগতো তেওঁ অশ্লীল বাক্যবান প্ৰয়োগ কৰিবলৈ লৈছে। এনে কৰিলে উত্তেজনা দুগুণ বাঢ়ে তেওঁৰ। সেয়ে তো, দুধৱালাৰ লাণ্ডৰ চুদন খাবলৈ লৈছে। বেশ্যাগমন কৰা বুলি জানিও বাবুৱাৰ লেতেৰা বাৰীডাল মুখত লৈ চুপিছে সংকোচ নকৰাকৈ।

দৰাচলতে বাবুৱাৰ বাৰীডালৰ কথা তাই শুনিছে কাৰোবাৰ পৰা। কাৰোবাৰ মানে তেওঁক প্ৰায়ে চুদন দিয়া গাওঁৰে লৰা এটাৰ পৰা। সি হেনো বাবুৱাৰ আৰু তাৰ মাকৰ চুদন দেখিছে ভালে কেইদিন। বিট্টু নামৰ সেই ১৮ বছৰীয়া লৰাটোয়ে নোসোধাকৈয়ে বহু কথাই কয়। ৰতি দেৱীয়েও সেই ফুলকুমলীয়া লৰাটোৰ মাকৰ দৰে চুদন খোৱাৰ পৰিকল্পনা কৰি আছিল সেয়ে। বাবুৱাক তেওঁ কেতিয়াবাই লাই দি থৈছে। তেওঁৰ এটা ইংগিততে যে বাবুৱাই লুঙি দাঙি দৌৰি আহি তেওঁৰ যোনীত সোমাই থাকিব জানে তেওঁ। গতিকে সমস্যা আছিল সময় আৰু সুযোগক লৈ। পৰীক্ষাৰ পিছৰ বন্ধৰ বাবে পুতেক-জীয়েকহাল ঘৰতে থাকে। বাবুৱাই ৰাতিপুৱা গাখীৰ দিবলৈ নহাত, সি যে দুপৰীয়া খাটা‌ং আহিব জানিছিল তেওঁ। ৰাতিপুৱা নাহিলে দুপৰীয়া অহাটো নিশ্চিত তাৰ। সেয়ে ৰতি দেৱীয়ে সুযোগ বুজি বুদ্ধি কৰি অয়ন আৰু অনন্যাক পেহীয়েকহঁতৰ ঘৰলৈ পঠাই দিছিল। এনেয়ো দুয়োটাৰে বৰ মিল। একেলগে সময় কটাব পাৰিলে ভালেই পায় দুয়ো। আৰু তাতে দুয়ো তেওঁৰ কথা ভালদৰে শুনে। সিঁহত দুয়ো ওলাই যোৱাৰ ভালেখিনি পিছত বতৰ গোমা কৰে। হেন সময়তে বাবুৱা আহি ওলায়‌। তাৰ আগত তো চিধাই চুদন খোৱাৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰি। সেয়ে তেওঁ দেহ প্ৰকট কৰা ধৰণেৰে ব্লাউজ আৰু শাৰী পিন্ধি তাৰ আগত ওলায়। অকল ওলোৱাই নহয়, বাবুৱাই গাখীৰ জুখি দি থাকোতে ইচ্ছা কৰিয়ে শাৰীৰ আঁচল পেলাই দিয়ে। ভিতৰত ব্ৰা নিপিন্ধা বাবে আৰু পিন্ধনৰ ব্লাউজ খন ‘ডিপ-কাট’ৰ হোৱা বাবে তেওঁৰ স্তনৰ ভাজ ভালকৈয়ে প্ৰকট হৈছিল। তাতে আঁচলখন তুলিবলৈ হাউলী দিওঁতে স্তনযুগলৰ আধাতকৈয়ো বেছি ওলাই পৰিছিল। বাবুৱাই গাখীৰ জুখি থকাতে থাকি গৈছিল হা মেলি। গাখীৰ মিলকেনত নপৰি মাটিত পৰিছিল। এই কথাটোৰে সুযোগ লৈছিল ৰতি দেৱীয়ে।

নিজৰ বুকুলৈ এপাক চাই তাৰপিছত বাবুৱালৈ চাই কৈছিল তেওঁ- দুধ মাটিত পৰি গৈছে বাবুৱা। কলৈ চাই আছা?

বাবুৱাও কথাৰ সুৰ বুজিব পাৰি কৈছিল- দুধবোৰলৈয়ে চাই আছোঁ ভাৱী জী।

বাবুৱাই ৰতি দেৱীক ভাৱী জী বুলি মাতে। ৰতি দেৱীয়ে আঁচল খন তুলিবলৈ পলম কৰিছিল বহুত বেছিয়ে। তেনেকৈ আঁচল খন ধৰি থাকিয়েই কৈছিল- এনেকৈ দুধলৈ চাই থাকিলে হব? আচল কাম কোনে কৰিব?

বাবুৱাই চকুদুটা উজ্বল কৰি কৈছিল- আচল কাম?

ৰতি দেৱীয়ে ৰহস্যময়ী হাঁহিৰে কৈছিল- বুদ্ধু, যিটো বস্তু য’ত দিব লাগে তাৰ কথা কৈছোঁ আকৌ।

বাবুৱাই যে কথাটো বুজা নাছিল তেনে নহয়। ৰতি দেৱীয়ো জানে ভালকৈ বাবুৱাই যে নাটক কৰিছে। বাবুৱাই কৈছিল- কোনটো বস্তু ভাৱী জী?

ৰতি দেৱীয়ে কামুক হাঁহি মাৰি কৈছিল- তোমাৰ গাই গৰুৰ দুধ আকৌ। মোৰ বস্তুটোত দিব লাগে নহয়। এনেকৈ সময় নষ্ট কৰিলে হব জানো? আজি ঘৰত কোনো নাই, সোনকালে য’ৰ বস্তু তাত দি যোৱাগৈ।

বাবুৱাই কথাৰ অৰ্থ বুজি পাইয়ো নোপোৱাৰ অভিনয় কৰি কৈছিল- আপোনাৰ কি বস্তু ভাৱী জী?

ৰতি দেৱীয়ে খেলখনত ৰং পাই কৈছিল- মোৰ দুধদানী আকৌ, মোৰ দুধদানীত তোমাৰ দুধ দিব লাগে নহয়। চাই থাকিলে হব? তাতে ঘৰৰ মানুহ আহে আৰু। আহি যদি দেখে মই কাম এৰি তোমাৰ লগত সময় নষ্ট কৰি আছোঁ, তেতিয়া কেলেংকাৰীয়ে হৈ যাব।

বাবুৱাই কৈছিল- দুধদানী মানে নুবুজিলো যে ভাৱী জী?
ৰতি দেৱীয়ে মিলকেন টো দেখুৱাই কৈছিল- এইটো বুদ্ধু, তুমি আকৌ কি বুলি ভাৱিছিলা?

বাবুৱাও কম চতুৰ নহয়। সাহস কৰি সি কৈছিল- মই আকৌ বেলেগ কিবা হে ভাৱিছিলো।

ৰতি দেৱীয়ে ৰং চাবলৈ কৈছিল- বেলেগ কি বুলি ভাৱিছিলা?

বাবুৱা যে এটা লম্পট, সেয়া জানে ভালকৈয়ে ৰতি দেৱীয়ে। লম্পট মানুহৰ সাহস থাকে। আৰু সাহসী মানুহ হে ৰতি দেৱীৰ কামৰ। তাৰ সাহসৰ পৰীক্ষা লবলৈ ৰতি দেৱীয়ে জোখতকৈ বেছি হাউলী দিছিল এইবাৰ। ফলত ব্লাউজৰ পৰা স্তনযুগল ওলাই পৰিছিল। ওলাই পৰি হা মেলি বাবুৱালৈ চাই ৰৈছিল যেন স্তনযুগলে। এনে ডিপ-কাট ব্লাউজ, তাতে উপৰৰ পৰা দুটা বুতাম খুলি ৰাখিছিল তেওঁ। বাবুৱাই ৰতি দেৱীৰ উন্মুক্ত বিশাল স্তনদুটিলৈ চাই কৈছিল- দুধদানী ওলাই পৰিছে ভাৱী জী। ষাঁড়গৰুৱো ওলাই পৰিব আৰু গোহালীৰ পৰা। এইবুলি সি আঠুকাঢ়ি থকাৰ পৰা কায়দাৰে ভৰিদুটা মেলি দিছিল। আঠুলৈকে কোঁচাই ভাজ কৰি লুঙি পিন্ধিছিল বাবুৱাই। ভিতৰত জাঙিয়া পিন্ধা নাছিল। ফলত বাবুৱাৰ দুভৰিৰ মাজৰ কলা কিছকিছিয়া বিশালকায় শলমাছটো ৰতি দেৱীৰ চকুত পৰিছিল।

ৰতি দেৱীয়ে দেখিলে, বাবুৱাৰ ভালে সাহস। কাপোৰ ঠিক নকৰাকৈয়ে, শাৰীৰ আঁচল নোতোলাকৈয়ে তেওঁ উত্তৰ দিছিল- তোমাৰ ষাঁড়গৰু আছেনে? কেইটা আছে?

বাবুৱাই ৰতি দেৱীৰ নগ্ন স্তনযুগলত কামুক দৃষ্টি ৰাখি কৈছিল- পুৰুষৰ তো ষাঁড়গৰু এটাই থাকে বাইদেউ।

ৰতি দেৱীয়ো কামুক সুৰত কৈছিল- কিমান ডাঙৰ তোমাৰ ষাঁড়গৰুটো?

বাবুৱাৰ হয়তো উত্তেজনাবসত ডিঙি শুকাই গৈছিল। সি ঢক গিলি লৈ কৈছিল- সেয়া আপুনি চাবলৈ আহিলেহে জানিব। চাব মোৰ ষাঁড়গৰুটোক?

ৰতি দেৱীয়ে ভাৱিলে, আৰু কথাৰ মহলা মাৰি লাভ নাই। আচল খেল খেলাৰ হে সময় এতিয়া। তাতে এটোপ দুটোপ বৰষুণো দিবলৈ লৈছে। গতিকে তেওঁ কৰ্তৃত্বৰ সুৰত কৈ উঠে নিজৰ উন্মুক্ত স্তনযুগলত কামুক ভংগীমাত খামুচি ধৰি- ইমান পৰে কি নাটক কৰি আছিলো নেকি মই গৰু? দুধ যোৰ চাই থাকিবা নে কিবা কৰিবাও?

বাচ আৰু কোনে পায়, বাবুৱাই হিংস্ৰ বাঘৰ দৰেই দৌৰি আহি দাং কোলাকৈ উঠাই লয় ৰতি দেৱীক। তাৰ পিছত সোধে- ক’ত গাদন খাবা মোৰ সুন্দৰী?

ৰতি দেৱীয়ে বাবুৱাৰ ডিঙিত সাৱটি ধৰি কয়- ষাঁড়গৰুৰ পৰা চুদন খোৱাৰ আচল মজা গোহালীঘৰত হে লাগিব দেহাজান। গোহালীলৈকে লৈ বলা তোমাৰ গাইগৰুজনীক।

একে কোবে গোহালী ঘৰ পায়গৈ বাবুৱাৰ কোলাত উঠি ৰতি দেৱীয়ে। গৈ পাইয়ে তক্তাপোছত শুৱাই দিয়ে তাক। তাৰ পিছত অকনো কাল বিলম্ব নকৰি সোমাই যায় তাৰ লুঙিৰ ভিতৰত।

বাবুৱাৰ দৰে লম্পট, চৰিত্ৰহীন মানুহ এটাৰ বিশাল বাৰীডালৰ দ্বাৰা ষাঁড়গৰুৰ দৰে চুদন খাবলৈ যে নিজেও গাইগৰু বনিব লাগিব, সেয়া জানিছিল ভালকৰিয়ে ৰতি দেৱীয়ে। সেয়ে অকনো সংকোচ নকৰাকৈ তাৰ কলা কিছকিছিয়া বিশালকায় বাৰীডাল গোটেই মুখত ভৰাই লৈছিল। লৈ জোৰেৰে চুপিবলৈ লাগি গৈছিল। ঠিক সময়তে বৰষুণৰ মাত্ৰা বাঢ়ি যোৱাত সুবিধাই হয় তেওঁৰ। খায়েশমিটাই চুদন খাব পাৰিব এতিয়া এই ষাঁড়টোৰ পৰা।

সেয়ে তেওঁ যোনীৰ ৰস আঙুলিৰে উলিয়াই অনাত আৰু বাবুৱাই তেওঁক নিজৰেই যোনীৰ মদন ৰস খাই চাবলৈ কোৱাত, লগে লগেই আঙুলি দুটা চেলেকি দিছিল ৰতি দেৱীয়ে। এয়া তো আৰম্ভনি। এই ষাঁড়টোৱে বা আৰু কি কি লেতেৰা খেললৈ নমায় তেওঁক। হওঁক আজি যিকোনো কৰিবলৈ ৰাজি তেওঁ, বহুদিনীয়া ইচ্ছা পুৰণ হবলৈ লৈছে।

তেৱো জুখি চাব খুজে বাবুৱাক। কৈ উঠে- মই তো মোৰ মদন ৰস খালো, তুমি তোমাৰ বাৰীডালৰ ৰস খাবানে জান?

বাবুৱাই তাৰ বিশালকায় বাৰীডাল জোকাৰি জোকাৰি কয়- পুৰুষে পুৰুষৰ বাঁৰাৰ ৰস খায় নেকি কুত্তি??

ৰতি দেৱীয়ে কথাটোৰ উত্তৰ নিদি বৰ মৰমেৰে চুমা খায় বাবুৱাৰ বাৰীডালৰ মুণ্ডিত। কঁপি উঠে মুণ্ডিটো। তাৰ পিছত ৰতি দেৱীয়ে মুখত ভৰাই লয় বাৰীডাল। বহুত বেছি দীঘল বাবে বাৰীডালৰ আধামান হে মুখৰ ভিতৰত সোমায় তেওঁৰ। সোমাই গৈ ৰতি দেৱীৰ টেটুত লাগে। ইমান দীঘল বাৰী, টেটুত গৈ লগাৰ কথাই। ৰতি দেৱীয়ো পাকৈত খেলুৱৈৰ দৰে বাৰীডাল লৈ খেলিবলৈ লাগি যায় মুখৰ ভিতৰত। প্ৰথমে লাহে লাহে, তাৰ পিছত জোৰে জোৰে চুপিবলৈ লাগি যায় বাবুৱাৰ বিশাল পুৰুষাংগ‌। বস্তুডাল এবাৰ ৰতি দেৱীৰ মুখৰ একেবাৰে ভিতৰলৈকে সোমায়। এবাৰ বাহিৰলৈ ওলাই আহে। বাহিৰত থকা সময়খিনিত ৰতি দেৱীয়ে উশাহ লয়। কাৰণ বাবুৱাৰ কলা কিছকিছিয়া বিশালকায় বাৰীডাল বিকট গোন্ধায়। পুৰুষাংগৰ ইমান বিকট গোন্ধ আগতে পোৱা নাছিল তেওঁ। দীঘল কৈ উশাহ লৈ নিশাহ এৰে তেওঁ। তাৰপিছত আকৌ ভৰাই লয় বিকট গোন্ধৰ মলিয়ন বাৰীডাল মুখ-গহ্বৰলৈ। বমি বমি ভাৱ আহিলেও, এৰি দিয়া কি যায় ১০ ইঞ্চি দীঘল আৰু পাঁচ ইঞ্চি পৰিধিৰ কোনো পুৰুষাংগ? কোনোবাই গোন্ধায় কাৰণে এৰি দিব পাৰিলেও, ৰতি দেৱীয়ে নোৱাৰে। অশ্লীলতা আৰু অপৰিষ্কাৰতাই উত্তেজনা বঢ়াই হে তোলে ৰতি দেৱীৰ।

অশ্লীল কাৰণেই গোবৰ আৰু মুত্ৰৰে পুতিগোন্ধময় হৈ থকা গোহালীত গাইগৰু বনি আছে লম্পট ষাঁড় এটিৰ আগত, অপৰিষ্কাৰ বাবেই মুখত লৈ ৰতি দেৱীয়ে আপোনমনে চুপি গৈছে সেই ষাঁড়ৰ বিশালকায় বস্তুডাল।

ইফালে নিজৰ বেশ্যা মাকৰ সেই কুকীৰ্তি দেখি অয়নৰ ১২ ইঞ্চি বাৰীডাল দস্তুৰমত ফুলি উঠি ঠণ ঠণ মহাৰাজ। সৰ্বশৰীৰত তপত তেজৰ প্ৰবাহ অনুভৱ কৰে সি নিমিষতে। বন্ধু ৰন্টুৰ কামুক মাতৃ কাজলী দেৱীতকৈ তাৰ মাক ৰতি দেৱী যে বেছি বেশ্যা তাৰ প্ৰমান সন্মুখত চলি থকা দৃশ্যটো। বৰষুণত অথনি তিঁতি অহা বাবে তাৰ গা গৰম হৈ আছিল। ঘৰলৈ আহি পাইয়ে অনন্যাৰ ভিজা শৰীৰ দেখি গৰম হৈ পৰিছিল দুগুণ। এতিয়া তাৰ আপোন জন্মদাত্ৰী মাতৃৰ এই বেশ্যাপনা দেখি সি আৰু থিৰেৰে থাকিব নোৱাৰা হৈ যায়। এই মুহুৰ্তত, তাৰ ৰেণ্ডি মাকজনীক উলংগ অৱস্থাত ৰামচুদন এটা খাই থকা চাবলৈ মন গৈছে তাৰ। বিহাৰী এই পুৰুষজনে তাৰ মাকক চুদি চুদি অৱস্থা কাহিল কৰি দিয়াটো বিচাৰিছে সি। ৰেণ্ডিৰ নো ইমান বিশাল বাৰীৰ গাদন খাই কি ‘হাল’ হয়, চাবলৈ তীব্ৰ ইচ্ছা জাগিছে তাৰ। সি তো আৰু নিজে চুদি দিব নোৱাৰে জন্মদাত্ৰী মাতৃক। গতিকে বাবুৱাৰ ঠাইত নিছকে কল্পনা কৰিবলৈ লয় সি। যেন দুধৱালা জন বাবুৱা নহয়, সি নিজে হে।

অয়নৰ কেতিয়াবা মন যায়, তাৰ বেশ্যা মাকক ধৰি জোৰকৰি চুদি দিবলৈ। কিন্তু ভয় হয়, হাজাৰে হওঁক জন্মদাত্ৰী মাতৃ। যিখন যোনীৰে সি ওলাই আহিছে, সেই যোনীৰে নিজৰ বাৰীডাল সুমুৱাই দিয়াটো চাগে সিমান এটা ঠিক নহব। তাতে তাইৰ মাক খঙাল মহিলা। যদি গালি দি দিয়ে তাইক। যদি চৰ থাপৰ মাৰে। যদি দেউতাকক কৈ দিয়ে? এই ৰেণ্ডিৰ ঠিক নাই কি কৰে। নিজৰ মৰ্জি মতে চলে, কাকো ‘পৰৱা’ নকৰে ৰেণ্ডিয়ে।

বাবুৱাৰ ওপৰত খং উঠি আহে অয়নৰ। তাৰ মাকৰ দৰে ভদ্ৰ ঘৰৰ বন্ধা ৰেণ্ডি এজনীক এনেকৈ গোহালী ঘৰত পাইয়ো, কিয় যে এতিয়াও ‘লেংটা’ কৰি লৈ ৰামচুদন দিয়া নাই, ভাৱে অয়নে। বাবুৱাৰ ঠাইত সি হোৱাহেঁতেন তো সেই বেশ্যা মাগীৰ কাপোৰ ফালি দিলেহেঁতেন কেতিয়াবাই। বাবুৱাতকৈ স্বাস্থ্য পাতিত ভাল অয়ন। বাবুৱা ক্ষীণকায় মানুহ। কিন্তু দীঘল। অৱশ্যে বেটাৰ বাৰীডাল মানিব লগীয়া। এই ক্ষীণকায় লোকজনৰ বাৰীডাল ইমান বিশাল কেনেকৈ হবলৈ পালে, ভাৱি আঁচৰিত হৈছে অয়ন।

মাকৰ ওপৰত উঠি থকা খং, নিজৰ বাৰীডালত অনুভৱ কৰে অয়নে। পুৰুষাংগ নহয় যেন ফেটি সাপ এডাল। খঙতে ফচফচাই আছে। কেতিয়াবা যে অয়নৰ এই ফেটিসাপ ডালে নিজৰ মাকক খুটি দিব, তাৰ নিশ্চয়তা দিব নোৱাৰে অয়নে। যদি সঁচাই সেই দিন আহেয়ো, সঁচাই যদি তাৰ ৰেণ্ডি মাকক চুদিবলৈ পায় সি, সহজতে নেৰিব সি, চুদি চুদি ছাল তুলি দিব মাতৃ-যোনীৰ। যিখন ঠাইৰে সি গৰ্ভৰ পৰা ওলাই আহিছিল, সেই ঠাইখনক চুদি চুদি নেফানেফ কৰি দিব সি। ৰেণ্ডি মাকক হস্পিটাল পোৱাই দিব সি। তাৰ মাকৰ দৰে বেশ্যা মাগীক, চুদি চুদি মাৰি মেলাবলৈ মন যায় তাৰ। কেতিয়াবা তো মাকৰ ৰেণ্ডিপনা চাই সি ভাৱে, লোহাৰ গৰম ৰ’ড এটা আনি সুমুৱাই দিব নেকি ৰেণ্ডিজনীৰ বুছত। চাল্লা ইমান খজুৱতি কিয় তাৰ মাকৰ? তাৰেই কপালত জুটিব লাগেনে এনেকুৱা মাক? ‘মা’, এই শব্দটোকে ঘিণ কৰা হৈছে সি। বৰং মাগী শব্দটোৱে ভাল। মাগীয়ে চুদন খাই থাকোতে চাই চাই হাত মাৰিবলৈ ভাল লাগে। অনুশোচনা নহয়। মাক যে হয়, হাত যে মাৰে সি প্ৰায়ে মাকৰ কথা ভাৱি, এই কথাটো ভাল নালাগে তাৰ। ৰতি দেৱীক মা নহয়, আন কোনোবা হব লাগিছিল, চুদি চুদি তাৰ বন্ধা ৰেণ্ডি বনাই ৰাখিলেহেঁতেন সি। বান্ধি থলহেঁতেন এন্ধাৰ ঘৰত‌। মৰি যাতে নাযায়, তাৰবাবে খাবলৈ দিলহেঁতেন কেৱল সময়ে সময়ে। বাকী হাগা-মুতা ৰূমতেই কৰিব দিলহেঁতেন। তাৰ নিজৰে প্ৰছাৱ লাগিলে, প্ৰছাৱ কৰি দিলহেঁতেন মাকৰ মুখত। এনেকুৱা ৰেণ্ডি মাকৰ বাবে উচিৎ শাস্তি হলহেঁতেন সেয়া।

কথাবোৰ ভাৱি ভাৱি উত্তেজনাৰ চৰম সীমাত উপনীত হয় সি। ভৰি দুটা অৱশ লাগে তাৰ। আনৰ কথা ভাৱি ছেক্স উঠিলে ইমান উত্তেজিত নহয় সি। ভৰি দুটাও কঁপি নাথাকে তাৰ। ডিঙি শুকাই নাযায় ইমান পৰিমানে। কিন্তু তাৰ মাকক যেতিয়াই এনেকুৱা ৰেণ্ডিৰ ৰূপত দেখে, বা মাকে দৈনন্দিন কাম কৰি থাকোতে বুকু বা বিশাল তপিনাৰ দৰ্শন পালে, ইমানেই উত্তেজিত হৈ পৰে সি, তাক ভাষাৰে বৰ্ণনা কৰিব নোৱাৰিব অয়নে কাৰো আগত।

পিন্ধনৰ ইলাষ্টিকৰ হাফ পেন্টৰ ভিতৰত হাত সুমুৱাই দিয়ে অয়নে। বাৰীডালৰ অৱস্থা তথৈবচ। এতিয়াই কোনোবা নাৰীদেহৰ ৰসাল গুহা নাপালে, মৰি থাকিব সি। চেপি ধৰে সি তাৰ শলমাছটোৰ গুৰি। ফলত পেন্টৰ ভিতৰতে ফচফচাই উঠে সেইডালে। দুদিন আগৰ ঘটনা এটিলৈ মনত পৰি যায় তৎক্ষণাত।

দুদিন আগত ৰাতিপুৱা এঘাৰ বজাৰ পিনে নিজৰ ৰূমতে শুই আছিল অয়ন। শুই শুই বাৰে বিংকৰা কথা কিছুমান ভাৱি আছিল সি। হাতত যদিও বিষ্ময় আলোচনী খন আছিল, তাৰ মন কিন্তু আন কৰবাত হে আছিল। মনত পৰিছিল নৈৰ পাৰৰ জুপুৰী ঘৰটোৰ কাষত কিছুদিন আগত অনন্যাৰ লগত হৈ যোৱা ঘটনাটিৰ কথা। মনত পৰিছিল অনন্যাৰ উন্মুক্ত স্তনযুগলৰ কথা। সেয়ে ঘামি উঠিছিল সি।

ঠিক তেনেতে তাৰ মাক ৰতি দেৱীয়ে হাতত বাল্টি এটা লৈ তাৰ ৰূমত সোমাই আহিছিল, তাৰ ৰূমৰ মজিয়া মচিবলৈ। এনেকুৱা সময়ত কাৰো উপস্থিতি ভাল নালাগে তাৰ। অনন্যাৰ প্ৰতি তাৰ অনুভৱ ব্যক্ত কৰিব নোৱাৰা বিধৰ। ৰাতি টোপনি নাহে আজিকালি অনন্যাৰ কথা ভাৱিবলৈ ললে। সেই অনন্যাজনীৰে খেয়ালত ডুব গৈ থাকিলে কাৰো উপস্থিতি ভাল নালাগে তাৰ। বিশেষকৈ তাৰ ৰেণ্ডি মাকজনীৰ। ক’ত অনন্যা ক’ত তাৰ বেশ্যা মাক! সি ৰূমৰ পৰা ওলাই যাব খুজিছিল। কিন্তু বাহিৰত দোপালপিটা বৰষুণ। সেয়ে সি সেই চিন্তা ত্যাগ কৰে।

তাৰ মাকে ৰূমটোৰ চাৰিও পিনে চকু ফুৰাই চায়। দেৱালৰ অ’ত ত’ত লাগি থকা মকৰাজালবোৰ দেখি কয়- চোৱা, কিমান মকৰাজাল হৈছে ৰূমটোত। নিজেও তো চাফা কৰিব পাৰা কেতিয়াবা?

“তই বেটি ৰেণ্ডিৰ দৰে বুছ মেলি চুদন খাই ফুৰিবি গাওঁৰ লোকৰ, আৰু মই ঘৰৰ কাম কৰিব লাগে?”, মনতে কয় অয়নে। মুখেৰে কয় অন্য কথা- তুমি কৰিলে কি ক্ষতি?

‘মা’ শব্দটো আজিকালি পাৰাপক্ষত কবলৈ এৰিছে অয়নে। মা বুলি নামাতেই সি তাৰ মাকক। কেতিয়াবা উপাই নাপাই দুৰৰ পৰা মাত দিবলগীয়া হলেহে ক্ষীণ সুৰত সি মা বুলি মাতে। তাকো অনিচ্ছাসত্বেও।

অয়নৰ মাকে ঝাৰু এটা আনি মকৰাজাল এৰুৱাবলৈ লাগি যায়। অয়নে বিচনাত বহিয়ে মাকৰ পিনলৈ এপাক চায়। মাক ৰতি দেৱীৰ পিন্ধনত ৰঙাত ফুল থকা হাত কটা ব্লাউজ আৰু হালধীয়া ৰঙৰ পাতল শাৰী। শাৰীৰ আঁচল এনেকৈ মেৰিয়াই লৈ ককালত গুজিছে যে, ব্লাউজ খন দেখা গৈছে ভালকৈ। অৰ্থাৎ প্ৰকট হৈছে বক্ষযুগল। মাকৰ স্ফীত বক্ষলৈ ৰ লাগি চাই ৰয় অয়নে। বুকু নহয় যেন পাহাৰৰ দুটি টিলা। তৰমুজৰ সমান দুটি স্তন ব্লাউজৰ তলত। যেন সুতি কাপোৰৰ ব্লাউজখন ফাটি হে ওলাই আহিব।

সদায়ে টাইড ব্লাউজ পিন্ধে তাৰ মাকে। গৰম দিনত হাতকটা, পিঠিখন বহলকৈ কটা। সিদিনাৰ ব্লাউজখনো তেনেকুৱাই আছিল। হাত দুখন ওপৰলৈ তুলি মকৰাজাল চাফা কৰি থকা বাবে মাকৰ কাষলতি স্পষ্টকৈ দেখা পাইছিল সি। তাৰৰ মাকৰ কাষলতিত চিকুনাই থোৱা কলা কলা চুলি। মাকে যে সৰু কেচিৰে কাষলতিৰ চুলিবোৰ চুটিকৈ কাটি ৰাখে, জানে অয়নে। মাকৰ ঘামি থকা কাষলতিলৈ চাই উত্তেজিত হৈ উঠে সি। এনে লাগে যেন, এতিয়াই গৈ নাক গুজি দিব জন্মদাত্ৰী মাকৰ কাষলতিত। মাকৰ কাষলতিৰ প্ৰতি দুৰ্বল সি আগৰ পৰাই। সৰুৰে পৰাই মাকৰ চিকুণাই থোৱা কাষলতি চাই আহিছে সি। ঘামি চেপচেপিয়া হৈ থকা বাবে, বেছি আকৰ্ষণীয় লাগে তাৰ মাকৰ কাষলতি দুখন।

পেন্টৰ তলত শলমাছটো ফচফছাই উঠিছিল তাৰ। তাতে মাকৰ উন্মুক্ত হৈ থকা ব্লাউজ, ব্লাউজৰ ভিতৰৰ পৰা ফাটি ওলাই আহিব খোজা স্তনযুগলে তাৰ দেহত উত্তেজনা বঢ়াই দিছিল। আলোচনীখনেৰে বুদ্ধি কৰি ঢাকি ধৰে সি তাৰ তম্বু। কিন্তু সৰু আকাৰৰ আলোচনী খনে অপাৰগতা প্ৰকাশ কৰে তাৰ তম্বুক ঢাকিবলৈ।

মাকে আপোনমনে মকৰাজাল চাফা কৰি কৰি তাৰ ফালে ঘুৰি দিয়াত চকু পৰে তাৰ তম্বুৰ ওপৰত। সি লাজ পাই দৃষ্টি আঁতৰাই লয়। মকৰাজাল চাফা কৰি তাৰ মাকে আঠুৱাখন ঠিক কৰিবলৈ তাৰ বিছনাৰ এচুকত আহি আঠুকাঢ়ি বহে। ঠিক কৰা হোৱাৰ পিছত দেখে, বিচনাৰ এচুকত গাৰুদুটাৰ কভাৰ লেতেৰা হৈ আছে। তাৰ মাকে তাকো কব পাৰিলেহেঁতেন, যে গাৰুৰ গিলিপ দুটা খুলি দিয়া। তাকে নকৰি নিজেই আঠুকাঢ়ি থাকিয়ে হাউলি গৈ গাৰুৰ গিলিপ খুলিবলৈ লাগি যায়। ফলত তাৰ মাকৰ ৩৮ চাইজৰ বুকুৰ মাংসল তৰমুজ দুটা, তাৰ বুকুত চেপেটা খাই পৰে।

নিজৰ প্ৰসস্ত উদং বুকুত, জন্মদাত্ৰী মাতৃৰ স্পন্সৰ দৰে মুলায়েম অথচ বিশাল আকৃতিৰ স্তনযুগল চেপেটা খাই থকা বাবে অয়নৰ পেন্টৰ তলৰ শলমাছটোৰ ছটফটনি বাঢ়ি যায়। ইলাষ্টিকৰ গেঞ্জী কাপোৰৰ হাফ পেন্টৰ তলৰ পৰাই সেইটোৱে খোচাই থাকে তাৰ মাকৰ পেটত।

তাৰ বাৰীডালে যে তাৰ মাকৰ উদং পেটত খোচাই আছে, ভালদৰে উমান পায় সি। বাৰীৰ উপৰত মাকৰ মাখন কোমল পেটৰ হেঁচা পাই দেহত তপত তেজৰ ঘোৰা দৌৰে তাৰ। আৰু অনুভৱ কৰে সি, মাকৰ হাতৰ গতি ধিমি হৈ গৈছে। প্ৰয়োজনতকৈ বেছি পলম কৰিছে মাকে।

ইফালে নিজৰ উদং বুকুত মাকৰ মাংসল স্তনযুগল এনেকৈ চেপেটা খাই আছিল যে, তাৰ বুকুৰ উঠা নমা ঘন হৈ গৈছিল। তাৰ বুকুৰ উঠা নমা যে তাৰ মাকেও অনুভৱ কৰিব পাৰিছে বুকুত, সেয়া বুজি পাইছিল সি। কিন্তু উপায়ন্তৰ সি। ভালো লাগি আছিল, সুন্দৰী কামুক মাকৰ বুকুৰ এনেকৈ অবাঞ্চিত পৰশ পাই।

তাৰ নাকৰ উপৰতে আছিল কামুক মাক ৰতি দেৱীৰ ঘৰ্মাক্ত কাষলতি। সি প্ৰকাশ্যে ঘ্ৰাণ লয় তাৰ খানদানী বেশ্যা মাকৰ কোমল কাষলতিৰ। ঘ্ৰাণ টোৱে পগলা কৰি তোলে তাক‌। কি মাতাল সুবাস…!!!

দীৰ্ঘশ্বাস এৰে সি। আৰু তাৰ নাকৰ পৰা নিৰ্গত তপত শ্বাস গৈ তাৰ মাকৰ কাষলতিত লাগে। মাকেও অনুভৱ কৰিব পাৰিছিল নেকি, ‘হালকা’ কঁপি উঠিছিল মানুহজনী। তাৰ মন গৈ আছিল জিভাৰে তাৰ মাকৰ কাষলতি এবাৰ চেলেকি দিবলৈ। কিন্তু কেলেংকাৰীয়ে গৈ গলহেঁতেন হয়তো।

গাৰুৰ গিলিপ ঠিক কৰাৰ পিছত তাৰ মাকে বিচনাৰ পৰা নামি গৈ তালৈ নোচোৱাকৈয়ে কৈ উঠে- জাঙিয়া বোৰ কি ৰ’দত শুকুৱাবলৈ কিনি আনিছা নেকি??

সি যে তলত জাঙিয়া পিন্ধা নাছিল, উমান পাইছিল তাৰ মাকে। তম্বু হৈ ৰোৱা পেন্টৰ ভিতৰত যে কোনো ‘চেভ-গাৰ্ড’ নাই, কোনেনো বুজি নাপাব? ৰেণ্ডি হলেও মাক তো, গতিকে লাজ পাই গৈছিল সি। মাকৰ চকুলৈ মূৰ তুলি চাব নোৱাৰা হৈ গৈছিল সি।

এতিয়া গোহালীৰ বেৰৰ ফুটাৰে, সেইজনী মাকৰ এইদৰে লম্পট দুধৱালা এজনৰ বাৰীডাল চুপনৰ দৃশ্য চাই অয়নে ভাৱিছে- সিদিনা তোৰ দুধ দুটা টিপি নধৰিলো কিয় বিছনাত? ৰেণ্ডি চাল্লা…!!!

দুধৱালাৰ বাৰীডাল ধৰি পুণঃ পুণঃ চুপি গৈছে অয়নৰ মাক ৰতি দেৱীয়ে। আৰু দুধৱালা বাবুৱাই ভদ্ৰ ঘৰৰ এনেকুৱা দুধৱালী মাগীৰ পৰা বাৰীডালত চুপন পাই সুখৰ আৱেশতে চকু দুটা মুদি দিছে ৰতি দেৱীৰ চুলিৰ খোপাত ধৰি। দহ মিনিটত কৈ অধিক সময় তাৰ লেতেৰা বাৰীডাল মুখত লৈ হেঁপাহ পলুৱাই চুপি ৰতি দেৱীয়ে মুখ তুলি তালৈ চাই কৈ উঠে- কেনে লাগিল দেহা?

বাবুৱাই চকু দুটা মেলি কৈ উঠে- মাইকীজনী ঢুকোৱা প্ৰায় দুবছৰ হৈছে। বহুদিন এনেকুৱা সুখ পোৱা নাই অ ৰেণ্ডি। আজি তোক চুদি মই খাল কৰি দিম। মোৰ লাণ্ডটোক তো দেখিছই উপবাসে থাকি তাৰ কি অৱস্থা হৈছে? তোৰ দৰে গাই এজনীক ঘৰত ৰাখি দাদাই জানো কি দুখত ব্যস্ত হৈ থাকে কামত। তোৰ তো এটা ভাল ষাঁড়ৰ দৰকাৰ। নহয়নে মাগী? আকৌ গাভীন হবি নেকি? মোৰ দৰে ষাঁড়ৰ পাল্লাত পৰিলে কিন্তু তোৰ সেই দশাই হব। কি, হবি নে গাভীন?

অয়নৰ ব্যভিচাৰী মাক ৰতি দেৱীয়ে হা‍ঁহি মাৰি উত্তৰ দিয়ে- মই তো বিচাৰোৱে তুমি মোক চুদি চুদি গাভীন কৰি দিয়া। এতিয়া এইবোৰ এৰা, তুমি নো কিমান পাকৈত চুদাৰু মোক দেখুৱাই দিয়া। ৰ’ৱ নোৱাৰিছো আৰু।

বাবুৱাই এইবাৰ অয়নৰ মাকৰ শাৰীৰ আঁচলখন টানি ধৰে আৰু অয়নৰ মাকেও ককালত হাতদুখন থৈ থিয় হৈ পাকঘুৰণী খাবলৈ ধৰে। ঠিক যেন দ্ৰৌপদীৰ বস্ত্ৰহৰণ। কেৱল দ্ৰৌপদীয়ে ইয়াত নিজেই বস্ত্ৰ হৰণ হবলৈ উৎসাহ যোগাইছে আৰু দুৰ্যোধনৰ ঠাইত ৰৈছে তেওঁৰ পছন্দৰ দুধৱালা পৈয়েৰ।

বস্ত্ৰহৰণ সমাপন হোৱাৰ পিছত, পিন্ধনৰ ব্লাউজ নিজেই খুলি বাবুৱাৰ মুখলৈ দলিয়াই দি অয়নৰ কামুক মাকে কৈ উঠে- হেৰৌ ষাঁড়, তোমাৰ গাইজনীৰ দুধৰ বাঁটত মুখ লগাই দুধ খাবা নেকি?

বাবুৱাই লগে লগেই ৰতি দেৱীৰ হাতত ধৰি কাষলৈ টানি লৈ গৈ উন্মুক্ত স্তনযুগলত ৰাখে হাত। তাৰ পিছত সোঁস্তন টিত লগাই দিয়ে তাৰ মুখ। দাঁতেৰে কামুৰি দিয়ে পশুৰ দৰে সি‌।

অয়নৰ বেশ্যা মাক ৰতি দেৱীয়ে দুখ পাই চিঞৰি উঠে- ওহহহহ মা…….

বাবুৱাই তাতেই ক্ষান্ত হৈ নাথাকি ৰতি দেৱীৰ ডিঙিত চেপি ধৰি তক্তাপোছত লৈ গৈ হেচি ধৰে। তাৰপিছত এহাতেৰে টানি দিয়ে পেটিকোটৰ ৰচি। ফলত ৰতি দেৱীৰ পেটিকোট খন সাউতকৈ পৰি যায় মাটিত। গোহালীটো গৰুৰ মুত্ৰ আৰু গোৱৰ লাগি লেতেৰা হৈ আছিল। ৰতি দেৱীৰ পেটিকোট, শাৰী, ব্লাউজ গৰুৰ গোৱৰ আৰু মুতা লাগি একেবাৰেই লেতেৰা হৈ পৰে। তালৈ কোনো ভ্ৰুক্ষেপেই নাই অয়নৰ বেশ্যা মাকজনীৰ। কেনেকৈ সম্পূৰ্ণ নাঙঠ হৈ স্তন দুটাত নিজে খামুচি ধৰি লৈ ৰৈ আছে প্ৰাণৰ পৈয়েৰৰ চুদন খাবলৈ।

নগ্ন বাবুৱা আৰু নগ্ন ৰতি দেৱী এইবাৰ সাজু হয় এক ব্যাপক চুদনৰ বাবে। বাহিৰত বৰষুণৰ মাত্ৰা দুগুণ বাঢ়িছে। অয়নে তিঁতি বুৰি জুৰুলা হৈ ৰৈ আছে তাৰ বেশ্যা মাকৰ চুদন খোৱা চাবলৈ। তাৰ নিজৰে বাৰীডাল ইফালে চুদন দিবলৈ সম্পূৰ্ণ সাজু। কিন্তু বেশ্যা মাকজনী তো দুধৱালা বাবুৱাৰ দেহৰ তলত পিষ্ট হৈ চুদন খাবলৈ সাজু, সি নো চুদে কাক?? মনলৈ আহে ভনীয়েক অনন্যাৰ কথা।

আৰু মনলৈ অহাৰ লগে লগেই পিন্ধনৰ হাফপেন্টৰ হুক খুলি দিয়ে সি। নমাই দিয়ে চেইন। হাতেৰে মুঠি মাৰি ধৰি উলিয়াই আনে ঠণ ধৰি উঠা ১২ ইঞ্চিৰ বিশাল পুৰুষাংগ। বেৰৰ ফুটাত চকু ফুৰায় সি। বেৰৰ সিপাৰে তাৰ জন্মদাত্ৰী মাকে গোৱৰ-মুতা লাগি লেতেৰা হৈ থকা গোহালীৰ মাটিৰ খলা-বমা মজিয়াত শুই দুভৰি মেলি দিছে লম্পট দুধৱালাৰ বাৰীডাললৈ বুলি।

দুভৰি মেলি দিয়া বাবে, স্পষ্টকৈ অয়নে দেখিবলৈ পায় তাৰ মাকৰ যোনীদেশ। কলা কিছকিছিয়া চুলিৰে আৱৰা। সেই পথেদিয়েই সি ভুমিষ্ট হৈছিল পৃথিৱীৰ বুকুত। আজি সেই পথেদিয়েই তাৰ মাকে চুদন খাবলৈ ওলাইছে মুৰ্খ তথা লম্পট নীচ পুৰুষ এজনৰ পৰা। নিজৰ অজানিতেই হস্তমৈথুন কৰিবলৈ লাগি যায় অয়ন, বেৰৰ ফুটাৰে তাৰ বেশ্যা মাকৰ নগ্ন আৰু ব্যাপক আবেদনময়ী শৰীৰটোলৈ চাই চাই। যি নগ্ন শৰীৰে হাত-বাউলী মাতি আহিছে তাক বহুদিন আগৰে পৰাই।

হাতৰ গতি বাঢ়ি যায় অয়নৰ। ১২ ইঞ্চিৰ বাৰীডালৰ মুণ্ডিটো তেজৰঙা হৈ পৰে। মাকৰ যোনী আৰু উন্মুক্ত স্তনযুগলত চকু ৰাখি সি কেইবাৰ মান জোৰেৰে মোহাৰি দিয়ে তাৰ বাৰীডালৰ মুণ্ডি। ফলত মদন ৰস নিৰ্গত হোৱাৰ উপক্ৰম হয়। ঠিক তেনেতে সি কান্ধত অনুভৱ কৰে এখনি লাহি হাত। ভীতিগ্ৰস্থ হৈ ঘুৰি দেখে সি, ভনীয়েক অনন্যা…….!!!

মুহুৰ্ততে ছন্দপতন ঘটে হস্তমৈথুনৰ। মদন ৰস নিৰ্গত হোৱাৰ উপক্ৰম হৈয়ে আছিল, ঘুৰি দিয়াৰ লগে লগেই চেৰেক চেৰেককৈ মদন ৰস চিটিকি পৰিবলৈ ধৰে ভনীয়েক অনন্যাৰ পিন্ধনৰ স্কাৰ্টত। কেই টোপাল মান গৈ পৰে তাইৰ আঠুত আৰু ভৰিৰ পতাত।

সহোদৰ ককায়েকৰ এহাতমান দীঘল আৰু অনেক শকত বাৰীডালৰ পৰা এনেকৈ কাম ৰস নিৰ্গত হৈ ভৰিত আহি পৰা বাবে মুহুৰ্ততে গা টোত এক শিহৰণে দোলা দিয়ে অনন্যাৰ। কাণৰ লতি হৈ উঠে গৰম। দুচকু অজানিতে ককায়েকৰ এক ফুট দীঘল বাৰীডাললৈ যায়। ফচফচাই শান্ত হৈ পৰা বাৰীডাললৈ….

(আগলৈ)