ৰতিঃ এক কামদেৱীৰ যৌন আখ্যান-৯

টোপনিৰ পৰা সাৰ পাইয়ে দেখে ৰতি দেৱীয়ে, পিন্ধনত এখনো কাপোৰ নাই তেওঁৰ। কেৱল শাৰীখন শৰীৰৰ ওপৰত পৰি আছে। হঠাৎ ভয় খাই যায় ৰতি দেৱীয়ে, কি হৈ গল? তেওঁ তো ৰাতি শুৱাতে শাৰী পিন্ধিয়ে শুইছিল, কোনে নগ্ন কৰিলে তেও‍ঁক? ভয়ে ভয়ে সোফালে ঘুৰি দিয়ে তেওঁ। দেখে পুতেক অয়ন শুই আছে। গভীৰ নিদ্ৰাত। ভালকৈ চাই দেখে ৰতি দেৱীয়ে, অয়নৰ পিন্ধনত অকল জাঙিয়া। কেতিয়াও তো জাঙিয়া পিন্ধি মাকৰ কাষত নুশুৱে সি, ভাৱে ৰতি দেৱীয়ে। নিজৰ নগ্ন দেহৰ কথা মনত পৰাত ভয়ে ভয়ে এইবাৰ দুৱাৰৰ পিনলৈ চায় ৰতি দেৱীয়ে। তাৰ পিছত স্বস্তিৰ নিশ্বাস এৰে। কাৰণ দুৱাৰ খন ভিতৰৰ পৰা ছিটিকণি দিয়া আছিল‌‌।

উঠি বহে ৰতি দেৱী। বহিয়ে পেটিকোট খন টানি লৈ পিন্ধি থাকোতে মনলৈ আহে- তেন্তে তেওঁক উলংগ পুতেকেই কৰিছে? ইমান সাহস পুতেকৰ?? অকল উলংগই কৰিছে নে লগতে কিবা কৰিছেও?

ৰাতিৰ কথা মনত পেলাবলৈ চেষ্টা কৰে ৰতি দেৱীয়ে। ৰাতি তেওঁ দুৰ্ঘোৰ টোপনিত আছিল। পাঁচ জনকৈ পুৰুষৰ চুদন খাই শৰীৰটো যথেষ্ট ক্লান্তি লাগি আছিল। এনেও তেওঁৰ টোপনি গভীৰ। ৰাতি অয়নে কিবা কৰি দিলেও তেওঁ গম পোৱাৰ কথা নহয়।

তথাপিয়ো মনত পৰে ৰতি দেৱীৰ, ৰাতি তেওঁ সপোনত দেখিছিল কোনোবাই তেওঁৰ পিহা দুটা পিটিকি আছে, দুভৰীৰ মাজত মুখ থৈ গিদা চেলেকি আছে। তাৰ পিছত আঙুলি সুমুৱাই দি ৰস খহাইছে গিদাৰ। ৰাতিৰ সপোনটো মানে সঁচা আছিল? মানে অয়নে সেই সময়ত সঁচাকৈ এইবোৰ কৰি আছিল তেওঁৰ লগত?

ব্ৰা খন পিন্ধিবলৈ লওঁতে ৰতি দেৱীয়ে দেখে তেওঁৰ বুকু আৰু পেটত কিবা লাগি চৰ্চৰা হৈ আছে। হাতেৰে চুই চাওঁতে বুজি পায়, বীৰ্য লাগি শুকাই গৈছে। পুতেকৰ ইমান ডাঙৰ সাহস নে মাকৰ বুকুত বীৰ্যপাত কৰে? খ‌ং উঠি যায় ৰতিৰ। এক তো মাকক উলংগ কৰি থৈছে তাতে বুকুয়ে পেটে বীৰ্যপাত কৰিছে জন্মদাত্ৰী মাকৰ নগ্ন শৰীৰ চাই। তাৰ পিছত নিলাজৰ দৰে জাঙিয়া পিন্ধি শুই আছে। পুতেকক খঙেৰে জগাই দিবলৈ গৈ অনুভৱ কৰে ৰতি দেৱীয়ে, মুখ খন শুকাই আছে বৰকৈ। যোৱা ৰাতি ভালে কেইবাৰ বীৰ্য গিলি খাব লগা হৈছে, সেই বাবেই হয়তো। এতিয়া গৰম পানী দুগিলাচমান নাখালে মাতে নোলাব তেওঁৰ‌।

পুতেকৰ উপৰত উঠি থকা খং আৰু দুগুণ বাঢ়ি যায় ৰতি দেৱীৰ যেতিয়া পুতেকৰ মুখৰ পৰা মদৰ বিকট গন্ধ পায় তেওঁ। “অ তাৰমানে তই মদ খাই আহি এইবোৰ কৰিছ মাৰৰ লগত…”, নিজকে কয় ৰতি দেৱীয়ে। পুতেকৰ কাৰ্য্যৰ প্ৰতিশোধ লবলৈ মন যায় তেওঁৰ। গতিকে ভাৱে কি কৰা যায়। মনলৈ আহে, পুতেকে যদি মাকক উলংগ কৰি তাৰপিছত বীৰ্যপাত কৰিব পাৰে তেওঁ কিয় নোৱাৰে?

কথাটো ভাৱি আৰু পুতেকৰ ঠণ ধৰি উঠা জাঙিয়াৰ তম্বুলৈ চাই উত্তেজিত হৈ পৰে ৰতি দেৱী। গতিকে অকনো সংকোচ নকৰাকৈ পুতেকৰ জাঙিয়া খন টানি নমাবলৈ ধৰে শৰীৰৰ পৰা। লাহে লাহে টানি আনি সলকাই পেলায় জাঙিয়াখন। ফলত পুতেকৰ ১২ ইঞ্চিৰ বাৰীডাল মিছাইলৰ দৰে পোন হৈ থাকে মাকলৈ চাই।

ঠণ ধৰি থকা বাৰীডাল চায়ে গিদাত কুটকুটনি উঠে ৰতি দেৱীৰ। গতিকে সময় নষ্ট নকৰাকৈ চুপিবলৈ লাগি যায় পুতেকৰ বাৰীডাল।

পক পক পক পক পক পক পক পক পক কৈ শব্দ ওলাবলৈ ধৰে বাৰী চুপাৰ। ইফালে অয়ন টোপনিত লালকাল। ৰতি দেৱীয়ে পুতেকৰ মুখলৈ মূৰ তুলি এবাৰ চাই আকৌ মুখত সুমুৱাই লয় পুতেকৰ বাৰীডাল। এইবাৰ আগতকৈ দ্ৰুত গতিত চুপিবলৈ লাগি যায়। প্ৰায় দহ মিনিট মান সময় এইদৰে চুপি থাকে ৰতি দেৱীয়ে।

ইফালে তেওঁৰ গিদাৰ পৰা মদন ৰস ওলাও ওলাও অৱস্থা। দুষ্ট বুদ্ধি খেলায় মনত। পিন্ধি লোৱা পেটিকোট খন আকৌ খুলি পুতেকৰ গালৈ উঠি যায়। পুতেকৰ মুখৰ পিনে তপিনা কৰি বুকুতে বহি লৈ হাউলি গৈ বাৰীডাল চুপিবলৈ ধৰে। তেনেদৰে কিছুপৰ চুপাৰ পিছত আৰু ওলপ পিছুৱাই গৈ পুতেকৰ ঠিক মুখৰ ওপৰতে বহি লয়। তাৰপিছত পুতেকৰ নাক আৰু মুখৰ ওপৰত নিজৰ গিদাখন ঘঁহিবলৈ ধৰে ককাল নচুৱাই নচুৱাই। আৰু হাউলৈ আহি বাৰীডাল চুপি থাকে। তেনেদৰে প্ৰায় দহ পোন্ধৰ মিনিট কৰি থকাৰ পিছত পুতেকৰ ওঁঠৰ ওপৰতে মদন ৰস খহায় ৰতি দেৱীয়ে। ওমমমমম ওমমমমমম বুলি সুখৰ গেঙনি ওলাবলৈ ধৰে তেওঁৰ।

এইবাৰ পুতেকৰ মুখৰ ওপৰৰ পৰা নামি আহে তেওঁ। পুতেকলৈ চাই দেখে তেতিয়াও টোপনিত লালকাল। এইবাৰ পুতেকৰ বাৰীডাল মুঠি মাৰি ধৰি জোৰে জোৰে মোহাৰিবলৈ লাগি যায় তেওঁ। ক্ষন্তেক পিছতেই বাৰীডালৰ পৰা তপত বীৰ্য চিৰিক চিৰিককৈ ওলাই পুতেকৰ পেট আৰু ৰতি দেৱীৰ আঠুত পৰিবলৈ ধৰে। অলপ মান বীৰ্য হাতৰ তলুৱাতো লাগে তেওঁৰ। ৰতি দেৱীয়ে হাতখন লৈ গৈ পুতেকৰ ওঁঠত মছি লয়। ফলত পুতেকৰে বীৰ্য তাৰ দুই ওঁঠত লাগে। হাঁহি ওলায় ৰতি দেৱীৰ। মনতে কৈ উঠে- কেনে মজা?

তাৰপিছত কাপোৰ কানি ঠিক কৰি বিচনাৰ পৰা নামি আহে পুতেকক উলংগ অৱস্থাত ৰাখিয়ে।

ৰূমৰ পৰা ওলাই চিধাই পাকঘৰলৈ গৈ গৰম পানী দুগিলাচ খায় তেওঁ। তেহে ডিঙিটো পৰিষ্কাৰ যেন অনুভৱ কৰে। তাৰ পিছত গৈ বাথৰূমত সোমায়।

গা পা ধুই ওলাই আহি ব্ৰেকফাষ্ট কৰিয়ে আকৌ আহি শুই যায় ৰতি দেৱী। পুতেক তেতিয়াও টোপনিৰ কোলাত। এইবাৰ পুতেকৰ নগ্ন বাৰীডালৰ ওপৰত বিচনাৰ চাঁদৰ এখন ৰাখি দিয়ে ৰতি দেৱীয়ে। যাতে ৰূমটোৱৈ কোনোবা সোমালেও মাকৰ কাষতে শুই থকা পুতেকক উলংগ অৱস্থাত নেদেখে। পাঁচ মিনিট মান পিছত আকৌ টোপনিৰ কোলাত ঢলি পৰে ৰতি দেৱী।

যেতিয়া আকৌ টোপনিৰ পৰা উঠে, দেখে, পুতেক কাষত নাই। কেতিয়া টোপনিৰ পৰা সাৰ পাই উঠি গৈছে গমে নাপায় তেওঁ। দেৱাল ঘড়ীটোলৈ চাই দেখে এক বাজি গৈছে। বিচনাৰ পৰা নামি চুলিখিনি ঠিক কৰি কৰি বাৰান্দাত থিয় হৈ দেখে চোতালত ভাত খোৱাৰ পৰ্ব চলিছে। বিয়াঘৰত যিখিনি আলহী থাকি গৈছে প্ৰায় সকলোৱে চোতালত ডাইনিঙত বহি ভাত খোৱাত ব্যস্ত। পুতেক অয়নো খাই আছে জিন্টিৰ কাষত বহি। ৰতি দেৱীক জিন্টিৰ মাক মলয়া বায়ে কয়- অ ৰতি যোৱাচোন তোমাৰ ভিনদেউক মাতি লৈ আহাগৈ। মানুহটো টোপনিতে আছে হবলা।

ৰতিয়ে তাৰেই যেন অপেক্ষাত আছিল। বাথৰূমত গৈ চকুয়ে মুখে পানী চটিয়াই আহি নিতম্বত দোলনি তুলি জুনুকাহঁতৰ দুমহলীয়া বিল্ডিংলৈ উঠি যায় চিৰি বগাই। গৈয়ে দেখে হাফ পেন্ট এখন পিন্ধি উদং গাৰে মানুহজন শুই আছে বিছনাত। জুনুকাহঁতৰ ঘৰত তেতিয়া কোনো নাই। চবে বিয়াঘৰৰ চোতালত খোৱাত ব্যস্ত। ৰতি দেৱীয়ে ভাৱিলে- এক ৰাউণ্ড চুদন খাই লোৱা যায় নেকি পটককৈ ভিনদেউৰ পৰা। জিন্টিৰ দেউতাক কুশল চৌধুৰী ওখ-পাখ, স্বাস্থ্যবান মানুহ। আৰ্মীৰ পৰা ভল্যুন্টিয়াৰ ৰিটায়াৰ্ডমেন্ট লৈ আহিছে। ৰতি দেৱীৰ তেওঁ পুৰণী আশিক। আগতে দুবাৰ মান সুযোগ বুজি ছেক্স কৰিছে ৰতি দেৱীয়ে তেওঁৰ লগত। গতিকে সময় অপচয় নকৰি ছিনালীপনা কৰিবলৈ লাগি যায় ৰতি দেৱীয়ে। টোপনিত থকা মানুহজনৰ হাফপেন্ট খন আজুৰি নমাই দিয়ে। ফলত তেওঁৰ ঠণ ধৰি থকা বাৰীডাল ওলাই পৰে। তলত আণ্ডাৰৱেৰ পিন্ধা নাছিল গৰম কাৰণে।

টোপনিত থকা মানুহজন সাৰ পাই যায়। চকু মেলিয়ে দেখে সন্মুখত, গাৰ একেবাৰে কাষত বুকুত ডাঙৰ ডাঙৰ ৰৱাৱ টেঙা দুটিৰে সৈতে ৰতি দেৱী- চকুত কামুক চাওনি। ভিনদেউ কুশল চৌধুৰীয়ে ধেমালীৰ ছলেৰে ৰতিক গাৰ কাষলৈ টানি আনে। এনে কৰোতে তেওঁৰ বুকুৰ ওপৰত পৰি যায় ৰতি দেৱী।

ছিনাল নাৰী ৰতি দেৱীয়ে কৈ উঠে- ভিনদেউৰ দেখোন খৱৰে নাই, তলত যে মিছাইল অপেন হৈ আছে লঞ্চ হবলৈ।

তেতিয়াহে মন কৰে কুশল চৌধুৰীয়ে, পিন্ধনৰ হাফ পেন্ট আঠুৰ তলত। বুজি পায় ইয়াৰ অৰ্থ তেওঁ। ইফালে কুশল চৌধুৰীৰ আখাম্বা বাৰীডালে ৰতি দেৱীৰ পেটত খোচনি মাৰি আছে। মানুহজনৰ বুকুৰ ওপৰত পৰি থকাৰ পৰাই হাত এখন তলফালে লৈ গৈ বাৰীডালত খপকৈ ধৰি দিয়ে ৰতি দেৱীয়ে। ফচফচাই উঠে বাৰীডাল।

কাল বিলম্ব নকৰে কুশল চৌধুৰীয়ে। সাৱটি ধৰে উষ্মভাৱে ৰতি দেৱীক। তাৰপিছত কৈ উঠে- হৈ যাওঁক নেকি এবাৰ?

কামুক নাৰী ৰতি দেৱীয়ে কৈ উঠে- টাইমিং ভাল ভিনদেউ, তলত চবে ভাত খাই আছে। সোনকালে কৰিব পাৰে যদি মোৰ আপত্তি নাই।

কুশল চৌধুৰীৰ আৰু ৰৈ থকাৰ কথা নাহে। ৰতি দেৱীৰ কপালত চুমা খায় প্ৰথমে তেওঁ। তাৰ পিছত লাহে লাহে গালত, তাৰপিছত ওঁঠত আৰু গলত। এনেকৈ উপুৰ্যপৰি চুম্বন কৰাৰ পিছত এইবাৰ ৰতিৰ ব্লাউজ খুলি পিহা দুটা উলিয়াই লৈ মুখ লগাই চুপিবলৈ লাগি যায় পিহাৰ বাদামৰ দৰে গোটা দুটা। ৰতিয়ে তলত ব্ৰা পিন্ধা নাছিল। তেনেকৈ স্তনযুগল চুপি থাকিয়ে এখন হাত শাৰী আৰু পেটিকোটৰ তলেদি লৈ গৈ গিদাৰ ভিতৰত আঙুলি সুমুৱাই দি উংলি কৰিবলৈ লাগি যায় কুশল চৌধুৰীয়ে। এনেকৈ ৫০ বৰ্ষীয় ওখ পাখ পুৰুষ এজনৰ বলিষ্ট হাতৰ আঙুলিৰ পৰশ নিজৰ যোনীত লাভ কৰি ভাল লাগি আহিব ধৰে ৰতি দেৱীৰ। লাহে লাহে ৰতিৰ শ্বাস-প্ৰশ্বাস ঘন হৈ আহে। কিছুপৰ তেনেদৰে চলি থকাৰ পিছত ৰতি দেৱীয়ে কৈ উঠে- আৰু নোৱাৰিছোঁ, এইবাৰ সুমুৱাই দিয়ক ভিনদেউ…. উহহহহহ আৰু নোৱাৰিছোঁ, চুদক মোক ভিনদেউ … আ আ আ উহ উহ উহ

কুশল চৌধুৰীয়ে ৰতিৰ কথালৈ বিশেষ কাণষাৰ নিদি যি কৰি আছিল তাকে কৰি থাকে একান্ত মনেৰে। এইবাৰ আগতকৈ দ্ৰুত গতিত, তিনিটাকৈ আঙুলিৰে। ফলত ৰতি দেৱীয়ে এই আঙুলি মৈথুনতে উত্তেজনাৰ চৰম শিখৰত উপনিত হয়। কাবৌ কৰাৰ দৰে ভিনদেউ কুশল চৌধুৰীক কয়- ভিনদেউ প্লিজ আৰু নোৱাৰিছোঁ, সুমুৱাই দিয়কনা আপোনাৰ বাৰীডাল। কিমান দিন যে হ’ল আপোনাৰ চুদন নোখোৱা।

ৰতি দেৱীয়ে কৈয়ে ৰৈ নাথাকি বিচনাৰ পৰা নামি গৈ ককালত থকা নিজৰ শাৰী আৰু পেটিকোট একে কোবে খহাই থৈ ছোফাত গৈ হাউলি হাতৰ কিলাকুটিৰে ভৰ দি ডগি পজিশ্যনত কুশল চৌধুৰীলৈ ৰৈ আহ্বান কৰে- আহক ভিনদেউ, কুকুৰৰ দৰে চুদক মোক, চুদি চুদি আপোনাৰ পোহনীয়া ৰেণ্ডি বনাই লওঁক মোক।

ৰতি দেৱীৰ এই ভংগিমা চাই কুশল চৌধুৰীৰ তেওঁক কামদেৱী যেন অনুভৱ হয়। মা-দেউতাকে ঠিকেই নাম ৰাখিছে এই ৰসাল মাল জনীৰ- ৰতি, স্বয়ং যেন কামদেৱী।

কুশল চৌধুৰীয়ে এইবাৰ ৰৱ নোৱাৰি দৌৰি গৈ ৰতি দেৱীৰ দুভৰিৰ ওচৰতে বহি দিয়ে, তাৰ পিছত মুখ খন লৈ যায় ৰতি দেৱীৰ তপিনাৰ কাষলৈ। আৰু ঈষৎ হাউলি গৈ জিভাখন উলিয়াই চেলেকিবলৈ লাগি যায় ৰতি দেৱীৰ যোনীদেশ।

তৃষ্ণাৰ্ত বাঘে পানী চেলেকাদি চেলেকি থাকে কুশল চৌধুৰীয়ে ৰতি দেৱীৰ যোনী। ইমান ধুনীয়াকৈ আজিৰ আগলৈকে কোনো পুৰুষে ৰতি দেৱীৰ যোনী চেলেকি পোৱা নাছিল। ফলত ৰৱ নোৱাৰা হৈ যায় ৰতি। কামোত্তেজনাতে কৈ উঠে- আআআ …. উমমমমম…. আহহহহহ এইবাৰ ৰখক ভিনদেউ, ৰখকনা … আহহহহহ … সুমুৱাই দিয়ক আপোনাৰ লোহাৰ ৰ’ড ডাল …. আহহহহ আৰু ৰৱ নোৱাৰিছোঁ মই ভিনদেউ, প্লিজ সোনকালে চুদক মোক…

কুশল চৌধুৰীয়ে এইবাৰো ৰতি দেৱীৰ কথাত কাণ নিদি আপোনমনে চেলেকি থাকে তেওঁৰ গিদা। ক্ষন্তেক পিছত নিজৰ জিভাখন পকাই লৈ সুমুৱাই দিয়ে ৰতিৰ গিদাৰ ভিতৰত। তাৰপিছত জিভাৰে মৈথুন কৰিবলৈ লাগি যায় ৰতিক।

ৰতিৰ সৰ্বশৰীৰ কঁপি উঠে উত্তেজনাত। সুখৰে আৱেশতে উঠে গোঙাই। তাৰ পিছত এক কামুক আৰু উত্তেজক সুৰত কৈ উঠে- এইবাৰ চুদক না ভিনদেউ, উহ আৰু ৰৱ নোৱাৰিছো মই একদম… আহহহহহ উহহহহহ

কুশল চৌধুৰীৰ মগজুলৈ দুষ্ট বুদ্ধি এটি খেলায়। বহুদিনিয়া হেঁপাহ এটি জাগি উঠে মনত। নিজৰ পত্নীক এই হেঁপাহটোৰ কথা কব নোৱাৰে তেওঁ কেতিয়াওঁ। কোৱাৰ কথাও নহয়। আৰু ভুলতে যদি কৈয়ো দিয়ে, কেলেংকাৰীয়ে হৈ যাব। স্বামী স্ত্ৰীৰ মাজত সম্পৰ্কত ফাট মেলিব। নিষিদ্ধ এই হেঁপাহ। সমাজ আৰু প্ৰকৃতিবিৰুদ্ধ। কিন্তু ৰতিক কব পাৰে তেওঁ। ৰতি এগৰাকী বেশ্যাতকৈয়ো অধম মহিলা। ছিনালতকৈয়ো ছিনাল। তেনে এগৰাকী ছিনাল মহিলাৰ আগত কুশল চৌধুৰীয়ে প্ৰকাশ কৰিব পাৰে নিজৰ নিষিদ্ধ বাসনাৰ কথা। গতিকে তেওঁ কৈ উঠে ৰতি দেৱীক- ৰতি, তুমি কি মোক দেউতা বুলি মাতিব পাৰিবা এতিয়া?

ৰতি দেৱীয়ে প্ৰথমে কথাটো বুজি নাপায়। সেয়ে সোধে- মানে, নুবুজিলো যে ভিনদেউ?

কুশল চৌধুৰীয়ে মনত সাহস গোটাই কৈ উঠে- মানে চুদন খোৱাৰ সময়ত তুমি মোক ভিনদেউ বুলি নহয়, দেউতা বা পাপা বুলি মাতিবা। ধৰি লোৱা মই তোমাৰ দেউতা, তুমি মোৰ জীয়েক।

ৰতি দেৱীয়ে এইবাৰ পৰিষ্কাৰ ৰূপত কথাটো বুজি পায়। চতুৰ মহিলা ৰতি। বুজি পায় যে ভিনদেউ কুশল চৌধুৰীয়ে নিজৰে জীয়েকক চুদিবলৈ হেঁপাহ কৰে, কিন্তু চুদিব নোৱাৰি এনেকৈ জীয়েকক চুদাৰ অভিনয় কৰিব খুজিছে। অৰ্থাৎ ৰোল প্লে। ইংৰাজী ছেক্স ষ্টৰীৰ কিতাপত পঢ়িছে ৰতি দেৱীয়ে। গতিকে ৰতি দেৱীয়ে উভতি ভিনদেউৰ চকুত চকু থৈ কয়- ভিনদেউ, আপোনাক আপোনাৰ জীয়েক জিন্টিয়ে কি বুলি মাতে?

কুশল চৌধুৰীয়ে সেপ ঢুকি কৈ উঠে- পাপা

ৰতি দেৱীয়ে কুশল চৌধুৰীৰ ওঁঠযুগল নিজৰ ওঁঠৰ মাজত লৈ চুমিবলৈ লাগি যায়। দীঘলীয়া এক চুম্বনৰ পিছত ওঁঠযুগল এৰি কৈ উঠে- তেন্তে মোৰো এটা চৰ্ত আছে ভিনদেউ, আপুনি জিন্টিক যেনেদৰে মাতে, মোকো তেনেদৰে মাতিব লাগিব। ধৰি লওঁক মই আপোনাৰ জিন্টি। হবনে?

কথাষাৰ কৈয়ে চতুৰ নাৰী ৰতি দেৱীয়ে কুশল চৌধুৰীৰ আপাদ মস্তক নিৰীক্ষণ কৰে। কুশল চৌধুৰীয়ে এক লহমা মাত্ৰ চিন্তা কৰি কৈ উঠে- হব। তেন্তে তুমি জিন্টিৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব। সৰু অনভিজ্ঞ ছোৱালীৰ দৰে।

অভিনয়ত ৰতি দেৱী ভাল। তাতে সেই অভিনয় যদি যৌনতাৰ ক্ষেত্ৰত হয়। গতিকে ৰতি দেৱীয়ে কুশল চৌধুৰীৰ গালত টপকৈ এটি চুমা খাই কয়- হব পাপা। চুদক এতিয়া মোক। মা আহি পোৱাৰ আগে আগে চুদি চুদি ছীল ফালি দিয়ক আপোনাৰ জীয়েকৰ।

ৰতি দেৱীৰ মুখত এনে কথা শুনি ৰৱ নোৱাৰা হৈ যায় ৫০ বৰ্ষীয় কুশল চৌধুৰী। একেকোবে ৰতিক দাং কোলাকৈ লৈ বগৰাই দিয়ে বিছনাত। তাৰপিছত কৈ উঠে- অহ জিন্টি, মাজনী মোৰ, কিমান দিনৰ পৰা তোমাক চুদিবলৈ মন আছিল মোৰ। আজিহে পাপাৰ মনৰ কথাটো বুজি পালা।

ৰতি দেৱীয়ে দেখিলে, ভিনদেউ কুশল চৌধুৰী কম পাৰভাৰ্ট নহয়। পাৰভাৰ্ট পুৰুষৰ পৰা চুদন খাবলৈ ভাল লাগে ৰতি দেৱীৰ। গতিকে তেৱো ছিনালিপনা কৰি কৈ উঠে- অহ পাপা, আপোনাৰো পৰা চুদন খাবলৈ মই কিমান দিনৰ পৰা ৰৈ আছোঁ, আপোনাৰ আৰু মাৰ চুদাচুদি চাই চাই মই সদায়ে আঙুলি মাৰো জানেনে?

কুশল চৌধুৰীৰ মগজুত কামনাৰ জুই জ্বলাই দিয়ে ৰতিৰ কথাবোৰে। মূৰটো ৰিমঝিম কৰিবলৈ ধৰে তেওঁৰ। সন্মুখত ৰতি নহয় যেন স্বয়ং জীয়েক জিন্টিয়ে নগ্ন হৈ পৰি আছে বিছনাত। তেনে লাগে তেওঁৰ। গতিকে একে কোবে গৈ জপিয়াই পৰে ৰতিৰ দেহৰ ওপৰত। তাৰ পিছত গালে মুখে চুমা খাবলৈ লাগি যায়‌‌। আৰু মুখেৰে স্বতস্ফুত ভাৱে ওলাই আহিবলৈ ধৰে ইমানদিনে মনত সাঁচি ৰখা কথাবোৰ- আহ জিন্টি, মাজনী মোৰ, তোমাক চুদিবলৈ পালে মোৰ জীৱন ধন্য হব জানানে। আহা মাজনী, মোৰ বাৰীডাল চুপি দিয়া, পাপাৰ বাৰীডাল চুপি চুপি শান্ত কৰি দিয়া।

ৰতি দেৱীয়েও পাকৈত খেলুৱৈৰ দৰে নামি পৰে খেলত। বাৰীডাল খপকৈ ধৰি কৈ উঠে- পাপা, আপোনাৰ বাৰীডাল ইমান টান আৰু ডাঙৰ। এইডালেৰে চুদিলে মই চোন মৰি থাকিম। মোৰ ইমান সৰু গিদা। মাৰ দৰে বহল নহয় নহয়। প্লিজ পাপা মোৰ গিদা ফালি নিদিব না, আপোনাৰ ভৰিত ধৰিছোঁ, প্লিজ পাপা।

এইবুলি কান্দো কান্দো অভিনয় কৰে ৰতি দেৱীয়ে।

ৰতি দেৱীৰ অভিনয় ইমানেই নিখুত আছিল যে, কুশল চৌধুৰীয়ে সঁচাকৈ ৰতিৰ মুখনিৰ ঠাইত নিজৰ জীয়েকৰ মুখ দেখিবলৈ পায়। সেয়ে কৈ উঠে- চিন্তা নকৰিবা মাজনী, প্ৰথম প্ৰথম চবৰে এনেকু্ৱা হয়। পিছত ঠিক হৈ যায়। পাপাই তোমাক মৰমেৰে হে চুদিব। ভয় নকৰিবা মাজনী।

ৰতি দেৱীয়ে দুনাই ছিনালীপনা কৰি উঠে- কিন্তু পাপা আপুনি যে মোক অকনো মৰম নকৰে‌। খালী মাক হে কৰে।

কুশল চৌধুৰীয়ে আথেবেথে কৈ উঠে- কৰো তো মাজনী, তোমাৰ মাৰাতকৈ তোমাক হে বেছি মৰম কৰো মই।

ৰতি দেৱীয়ে কুশল চৌধুৰীৰ বুকুত মূৰ থৈ কয়- তেন্তে ইমান দিনে কিয় চুদা নাই মোক পাপা? এয়া জানো মৰমৰ প্ৰমান?

কুশল চৌধুৰীৰ শৰীৰত জুই জ্বলি উঠে। কামনাৰ দাবানল। জিন্টি বুলি ভাৱি ৰতি দেৱীক গাৰ জোৰ প্ৰয়োগ কৰি বিচনাৰ ওপৰতে কুকুৰৰ দৰে পজিশ্যন কৰাই লয়। তাৰপিছত নিজৰ আখাম্বা বাৰীডাল ছেট কৰে ৰতি দেৱীৰ যোনীদ্বাৰত।

– এই লোৱা মাজনী, পাপাই তোমাক এতিয়াই চুদিব।

ৰতি দেৱীয়েও সৰু ছোৱালীৰ দৰে কৈ উঠে- আহহহ…পাপা.. জল্দি চুদক মোক। সুমুৱাই দিয়ক আপোনাৰ লোহাৰ ৰ’ড ডাল মোৰ গিদাত।

কুশল চৌধুৰীয়ে এই কথা শুনি ৰতি দেৱীৰ যোনীত গাৰ সমস্ত শকতি প্ৰয়োগ কৰি এটি ৰামঠাপ মাৰে।

গোটেই টো বাৰী এবাৰতে পকাৎকৈ সোমাই যায় ৰতি দেৱীৰ গিদাৰ ভিতৰত। কেঁকাই উঠে ৰতি দেৱী। প্ৰয়োজনত কৈ বেছি চিৎকাৰ কৰি উঠে। যেন সৰু ছোৱালী। যেন জীৱনত এই প্ৰথম যোনীত কোনো পুৰুষৰ বস্তুডাল সোমাইছে।

ছিনালীপনা কৰি চিঞৰি দিয়ে ৰতি দেৱীয়ে- অ অ অ মা মা মা অ ফাটি গল অ… পাপাই মোৰ ছীল ফটালে অ….

কুশল চৌধুৰীক আৰু কোনে পায়, অভিনয় হলেও, নিষিদ্ধ বাসনাৰ সোৱাদ লোৱাত কৃপনালী নকৰে তেৱো। গতিকে ঠাপৰ ওপৰত ঠাপ মাৰি যায় জীয়েক বুলি ধৰি লোৱা ৰতি দেৱীক।

ৰতি দেৱীয়ে চুদন খাই থকাৰ পৰাই ভাৱে, এই পাৰভাৰ্ট মানুহটোৰ ওলপ মজা লৈ চোৱা যাওঁক। গতিকে চুদন খোৱাৰ তালে তালে অশ্লীল মাত মাতিবলৈ ধৰে তেওঁ- শাল্লা পাৰভাৰ্ট কুকুৰ। জীয়েৰক চুদিবলৈ লাজ নালাগে তোৰ। লাহে লাহে চুদিব নাজান? লাহে লাহে ঠাপ মাৰ চাল্লা কুকুৰ। মই যে তোৰ জীয়েক পাহৰি গৈছ’ নেকি?

কুশল চৌধুৰীয়ে ঠাপৰ গতি বঢ়াই হে তোলে। আগতকৈ জোৰে জোৰে ঠাপ মাৰি কয়- কি কলি মাজনী? পাপাক কি বুলি কলি? ৰহ তোক আজি, আজি তোক চুদি চুদি খাল বনাই দিম। ৰাস্তাৰ বেশ্যা বনাই দিম তোক। পাপাৰৰ চুদন কাক কয় বুজিবি। ইমান দিনৰ পৰা তোৰ পিহা আৰু পোকৰ চাইয়ে হাত মাৰিছিলো, আজি বুজি পাবিহি পাপাই চুদিলে কেনে লাগে…

ৰতি দেৱীয়ে সুৰত সুৰ মিলাই কৈ উঠে-
আআআ …. মাফ কৰি দিয়ক পাপা, মোৰ ভুল হৈ গৈছে …. কিন্তু প্লিজ অলপ লাহে কৰক …. আআআ … আপোনাৰ এই বাৰীডাল ইমান দীঘল….. আ আ আ আ..

কুশল চৌধুৰীয়ে কৈ উঠে- ৯” দীঘল মাজনী, লোৱা তোমাৰ পাপাৰ ৯”ৰ বাৰীৰে চুদন খোৱা…

এইবুলি কুশল চৌধুৰীয়ে চুদাৰ গতি বঢ়াই দি ঠাচকৈ ৰতি দেৱীৰ তপিনাত চৰ এপাত সোধায়।

ৰতি দেৱীয়ে কেঁকাই উঠি কয়- ৯ ইঞ্চি দীঘল, অহ গ’ড, পাপা মই দেখোন মৰি থাকিম আজি …মোৰ ইমান সৰু গিদা। ফালি নেপেলাব না… প্লিজ… অলপ লাহে লাহে কৰক…. আআআ …. উউউউ …. ইইইইই ….

এনেকৈ প্ৰায় আধাঘন্টা মান ৰতিৰ যোনীত ঠাপৰ ওপৰত ঠাপ চলিয়ে থাকে। ইয়াৰ মাজতে ৰতিয়ে দুবাৰকৈ গিদাৰ ৰস এৰিছে। এসময়ত গৈ কুশল চৌধুৰীৰো পানী এৰাৰ সময় আহি পৰে, কঁপি উঠে মানুহটো। কঁপি কঁপি কবলৈ ধৰে- ক’ত এৰিম, ক’ত এৰিম মাজনী????

ৰতি দেৱীয়ে সুখৰ আৱেশতে গোঙাই গোঙাই কবলৈ ধৰে- আহ পাপা, ভিতৰতে এৰক, প্ৰথমবাৰ চুদিছে আজি, আপোনাৰ জিন্টি মাজনীৰ ভিতৰতে এৰক পানী…

অহ অহ অহ অহ অহ মাজনী বুলি কুশল চৌধুৰীয়ে ৰতি দেৱীৰ যোনীৰ ভিতৰতে মাল এৰে। তাৰ পিছত ৰতিৰ বুকুৰ ওপৰতে অলসভাৱে এৰি দিয়ে গা টো।

ৰতি দেৱীয়ে ভিনদেউ কুশল চৌধুৰীৰ মূৰৰ চুলিত হাত বুলাই বুলাই কয়- অ ভিনদেউ কেনে লাগিল জীয়েৰক চুদি?

কুশল চৌধুৰীয়ে ৰতিৰ বুকুৰ ওপৰত মূৰ ৰাখিয়ে উত্তৰ দিয়ে- ভাষাৰে বুজাব নোৱাৰিম‌।

ৰতি দেৱীয়ে দুনাই সোধে- সঁচাই চুদিব খোজে নেকি জিন্টিক?

কুশল চৌধুৰীয়ে ৰতিৰ বুকুৰ পৰা মূৰ তুলি কয়- পাগল নেকি?

চতুৰ নাৰী ৰতি দেৱীয়ে কয়- মই যদি ছেটিং কৰি দিওঁ সঁচাই চুদিবনে জীয়েৰক?

কুশল চৌধুৰীয়ে আঁচৰিত হৈ কয়- তাই দিলেতো চুদিম। কিন্তু কেনেকৈ?

ৰতিয়ে এমোকোৰা হাঁহিৰে উত্তৰ দিয়ে- ৰতিয়ে নোৱাৰা কাম এই পৃথিৱীত নাই।

কুশল চৌধুৰীয়ে কয়- কেনেকৈ ছেটিং কৰি দিবা কোৱাচোন?

ৰতি দেৱীয়ে কয়- সময়ত পাই যাব ভিনদেউ। কিন্তু মোৰো এটা চৰ্ত আছে।

জীয়েকক চুদিবলৈ পালে কুশল চৌধুৰীয়ে নিজৰ সমস্ব দান কৰিবলৈ ৰাজি যিয়ে কামটো কৰাত সহায় কৰি দিব। গতিকে কৈ উঠে- কি চৰ্ত কোৱাচোন। মই মানিবলৈ প্ৰস্তুত।

ৰতি দেৱীয়ে ৰহস্যময়ী সুৰত কয়- সময়ত কম ভিনদেউ।

এইবুলি কৈয়ে ৰতি দেৱীয়ে বিচনাৰ পৰা নামি কাপোৰ কানি লৈ পিন্ধিবলৈ লাগি যায়। কুশল চৌধুৰীৰ মনটো ফৰকাল ফৰকাল দেখায়। এক ৰক্তিম আভায় বিৰাজ কৰে তেওঁৰ মুখমণ্ডলত। ইয়াৰ আগতে ছেক্স কৰি ইমান সুখানুভূতি কেতিয়াও লাভ কৰা নাছিল তেওঁ। ৰতি দেৱীক ধন্যবাদ জনাই কৈ উঠে তেওঁ- মই ৰৈ থাকিম ৰতি।

ৰতি দেৱীয়ে কাপোৰ পিন্ধা হোৱাৰ পিছত ভিনদেউৰ ওঁঠত লাহেকৈ এটি চুমা খাই কয়- অকে পাপা।

তাৰপিছত হাঁহি হাঁহি নিতম্বৰ দোলনি তুলি কোঠালিৰ পৰা ওলাই যায়।

ইফালে ভাত খাই উঠি জিন্টিয়ে অয়নক অয়নহঁতে থকা ৰূমটোলৈ মাতি লৈ গৈ কয়- দেখিছ’ অয়ন, আধা ঘন্টাৰ বেছি হ’ল তোৰ মা এতিয়াও উপৰৰ পৰা নামি নাহিল। পাপা কিন্তু ওপৰত অকলেই আছে।

অয়নে বেঁকা হাঁহি মাৰি কয়- দিনটোৰ প্ৰথম চুদন আৰম্ভ হৈ গ’ল নেকি মোৰ হাৱছ কী পুজাৰী মাক আৰু তোৰ ঠাৰকি পাপাৰ?

– মোৰো তেনে লাগিছে।

দুয়ো হাঁহি দিয়ে। তাচ্ছিল্যৰ হাঁহি।

হাঁহি সামৰি জিন্টিয়ে কয়- তোৰ মাকজনী কিন্তু সঁচা এজনী মাল অ। পাৰে কিন্তু দেই।

অয়নে জিন্টিক চকু টিপ মাৰি কয়- একদম ব্লু ফিল্মৰ নায়িকা।

জিন্টিয়ে কৈ উঠে- ফ্লু ফিল্মৰ নায়িকাক কি কয় ক ছোন?

অয়নে নাজানে শব্দটো। কতো শুনা মনত নপৰে তাৰ। গতিকে সোধে- কি কয়?

– পৰ্ণষ্টাৰ বুলি কয় বুদ্ধু। আজিকালি পৰ্ণষ্টাৰ কয়।
– অ
– তোৰ মা এজনী দেশী পৰ্ণষ্টাৰ।
– হেঃ হেঃ

‘পৰ্ণষ্টাৰ’, শব্দটো পছন্দ লাগে অয়নৰ। তাৰ মাক যে সঁচাকৈ পৰ্ণষ্টাৰৰ দৰে। য’তে চাঞ্চ পায় গিদা মেলি বহি যায় চুদন খাবলৈ।

জিন্টিয়ে অয়নৰ হাতত হাত ৰাখি কয়- কালি নকলি যে তোৰ মাকৰ ছেক্স কৰা চাই তোৰ কেনে লাগে? এনজয় কৰ’ নে খং কৰো?

অয়নে আৰু লুকুৱাব লগীয়া একো নাই। গতিকে লুকঢাক নকৰাকৈ কৈ দিয়ে জিন্টিক- কৰো আকৌ এনজয়। বাট প্ৰথম প্ৰথম খং উঠিছিল ভীষণ। এতিয়া অভ্যাস হৈ গৈছে।

জিন্টিয়ে কৈ উঠে- তাৰমানে এতিয়া তই তোৰ মাকৰ চুদা খোৱা চাই ভালপাৱ?

– উমম
– তোৰ মাকে চুদন খোৱা চাই থাকোতে ফিলিংছ নাহেনে তোৰ?
– মানে?
– মানে ছেক্স নুঠেনে তোৰ?

অয়নে ভাৱে, ছেক্স উঠা কথাটো কব নে নকব, পিছলৈ ভাৱে- এহ কৈ দিলে নো কি হব, জিন্টিয়ে জানেই যেতিয়া সকলোখিনি।

গতিকে কৈ দিয়ে সি- নুঠিব আকৌ, চবৰে উঠিব।

জিন্টিয়ে কথাটো শুনি কিবা চিন্তা কৰাৰ দৰে কৈ উঠে- মাৰৰ চুদন খোৱা চাই থাকোতে ছেক্স উঠিলে কি কৰ’?
– কি নো আৰু কৰে?
– musterbate নকৰনে?

অয়নে লাজ পাই যায় কথাটো শুনি। জিন্টিয়ে জীদ ধৰে- ক না ক না…?

অয়নে লাহেকৈ কয়- কৰো আকৌ, নকৰাকৈ কি থকা যায়।

জিন্টিৰ মজা লাগিবলৈ ধৰে অয়নৰ কথাবোৰ শুনি। মনে মনে স্ফুৰ্তি পায় তাই। গতিকে সোধে অয়নক- Musterbate যে কৰ’, তোৰ মাকৰ নেকেড বডি চাই চাই নে?

অয়নৰ লাজ বাঢ়ি যায়‌। লাজতে জিন্টিৰ চকুলৈ চাব নোৱাৰা হৈ যায়।

তলমূৰ কৰি ৰোৱা দেখি জিন্টিয়ে ভাৱে, লৰাটো বেয়া পাইছে তাইৰ কথাত। গতিকে পৰিবেশটো স্বাভাৱিক কৰিবলৈ পটককৈ অয়নৰ গালত এটি চুমা খাই কয়- বেয়া নাপাবি হা, মই জাষ্ট এনে সুধিছিলো।

জিন্টিয়ে হঠাতে এনেকৈ গালত চুমা দিয়াতে মৰম লাগি যায় অয়নৰ তাইক। গতিকে জিন্টিৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়ে সংকোচ নকৰাকৈ- উমম, মাৰ নেকেড ছেক্সী বডিটো চাই চাই মাষ্টাৰবেট কৰো।

জিন্টিৰো মৰম লাগি যায় অয়নৰ এই অকপট স্বীকাৰোক্তিত। এই সহজ সৰল লৰাটোৰ মাকজনী যে পৰ্ণষ্টাৰৰ দৰে কামুক তথা চুদনখোৰ মহিলা এজনী, ভাৱিয়ে দুখ লাগে জিন্টিৰ।

মায়া লাগি আহে অয়নক তাইৰ। তাৰ মাকক লৈ ইমানবোৰ কথা কৈ থকা বাবে দোষবোধ হয় মনত। কিয় জানো অয়নক সাৱটি ধৰি সান্তনা দিবলৈ মন যায় তাইৰ। তাই জানে, মাকৰ প্ৰতি অয়নৰ মনত যে বহুত খং আৰু অভিমান পঞ্জীভূত হৈ আছে।

– অয়ন, কথা এটা কওঁনে তোক?
– উম ক…
– তোৰ যেতিয়াই মন বেয়া লাগে, মোৰ লগত শ্বেয়াৰ কৰিব পাৰ’, অকল মন বেয়া লগাই নহয়, যিকোনো কথাই তই মোৰ লগত শ্বেয়াৰ কৰিব পাৰ। আপোন বুলি ভাৱিবি মোক সদায়‌।

জিন্টিৰ কথাষাৰ ভাল লাগে অয়নৰ। এনেকৈ তাক আজিলৈকে কোনেও কৈ পোৱা নাই। কোনো ছোৱালীয়ে কৈ পোৱা নাই।

– কিন্তু তই থাক’ ইমান দুৰত, কেনেকৈ কম তোক মনৰ কথা?
– ফোন কৰিবি আকৌ মোক বুদ্ধু তোৰ মাৰ মোবাইলৰ পৰা। মোৰ মোবাইল আছে নহয়। লৈ হে নুফুৰো খালি। চাইলেন্ট কৰি বেগত ভৰাই থওঁ।

জিন্টিৰ মোবাইল ফোন থকা কথা শুনি ভাল লাগে অয়নৰ। যা হওঁক, যোগাযোগ ৰাখিব পৰা যাব।

জিন্টিয়ে মনৰ কথাটো কৈ পেলায় অয়নক- অয়ন, আহ চোন কাষলৈ, তোক হাগ কৰিবলৈ মন গৈছে মোৰ….

অয়নৰ মৰম বাঢ়িবলৈ ধৰে জিন্টিলৈ। দুবাহু মেলি সোমাই যায় জিন্টিৰ বুকুৰ ভিতৰলৈ।

তেনেতে মাক ৰতি দেৱী সোমাই আহে ৰূমটোলৈ। আহিয়ে পুতেকক জিন্টিৰ বাহুবন্ধনত সোমাই থকা দেখি ক্ষীণকৈ কাঁহ এটি মাৰে। জিন্টিয়ে লগে লগে বন্ধনমুক্ত কৰি দিয়ে অয়নক। তাৰ পিছত অয়নৰ মাকলৈ চায়।

ৰতি দেৱীয়ে মিচিকিয়া হাঁহি মাৰি কয়- ডিষ্টাৰ্ব দিলো নেকি?

– নাই নাই মাহী

লাজ পাই যায় জিন্টিয়ে। ৰতি দেৱীয়ে কয়- ছৰী হা, মই মানে মোবাইল টো লবলৈ আহিছিলো…

কৈয়ে বেগৰ পৰা মোবাইল ফোনটো লৈ ওলাই যায় ৰতি দেৱী। জিন্টিয়ে ৰতি দেৱীৰ নিতম্বৰ দোলনি অয়নক আঙুলিৰে দেখুৱাই কয়- দেখিছ’ তপিনা কেনেকৈ নচুৱাই খোজকাঢ়ে …

তাৰপিছত হাঁহি উঠে দুয়ো সমস্বৰে। অয়নে হাঁহি সামৰি কৈ উঠে- ছেক্স উঠি যায় জান’ মাৰ তপিনাৰ দোলনি চালে।

জিন্টিয়ে অয়নক সোধো নোসোধোকৈ সুধি দিয়ে- মাৰক লৈ ফান্টাছী হয়নে তোৰ?

অয়নে বুজি নাপাই সুধি দিয়ে- মানে?

জিন্টিয়ে কাণৰ কাষত মুখ আনি কয়- তোৰ মাৰৰ তপিনাৰ দোলনি দেখিলে ছেক্স কৰিবলৈ মন নাযায় নে তোৰ মাৰৰ লগত?

অয়নে জুপুকা মাৰি দিয়ে কথাটোত। এইটো একান্তই ব্যক্তিগত প্ৰশ্ন আছিল। জিন্টিয়ে অয়নক মনে মনে থকা দেখি ভাৱে- অলপ বেছিয়ে কৰি দিলো চাগে…

– ছৰী…

চকু দুটা সৰু কৰি অয়নলৈ চাই কয় জিন্টিয়ে।

– একো নাই অ…

অয়নে মৃদু স্বৰত কয়। জিন্টিয়ে দেখিলে, পৰিবেশটো গম্ভীৰ ৰূপ ধাৰণ কৰিছে। গতিকে পাতল কৰিবলৈ নিজৰ ফালৰ পৰাই তাই কবলৈ ধৰে- এটা কথা কি জান’ অয়ন, মোৰো তোৰ দৰেই হয়।

অয়নে মূৰ তুলি চাই কয়- মানে?

জিন্টিয়ে কবলৈ ধৰে- তোৰ যেনেকৈ মাৰক নেকেড দেখিলে ছেক্স উঠে, মোৰো ঠিক পাপাক তেনেকৈ আনৰ লগত কৰি থকা দেখিলে উঠে। It’s Natural, বুজিলি?

অয়নে জিন্টিৰ চকুত চকু থৈ কয়- তাৰমানে তোৰ পাপাই যেতিয়া আনৰ লগত ছেক্স কৰি থাকে, তই সেয়া চালে তোৰো ছেক্স উঠে?

– উম, মানে পাপাই যেতিয়া পেন্ট খুলি তেওঁৰ সেইডাল লীনা মাহীৰ তাত লগাই কৰিবলৈ ধৰে, মোৰ তেতিয়া উঠে। লীনা মাহীৰ ঠাইত নিজকে কল্পনা কৰো। ভীষণ উঠে অ।

কথাটো কওঁতে জিন্টিৰ গাল দুখন ৰঙা পৰি যায়।

অয়নে উৎসুক হৈ কৈ উঠে- তাৰমানে তোৰ পাপাই তোৰ মাৰক এৰি আনক কৰা দেখিলে তোৰ উঠে, নে তোৰ পাপাৰ বস্তুডাল দেখিলে উঠে? মই বুজা নাই।

জিন্টিয়ে অলপপৰ চিন্তা কৰি কয়- হয়তো দুয়োটাই। হয়তো পাপাই আনক কৰা চালে মোৰ ভাল লাগে, অথবা পাপাৰ সেইডাল চাবলৈ ভাল লাগে। কিংবা দুয়োটাই হব পাৰে।

অয়নে কৈ উঠে- তোৰ পাপাৰ টো বহুত ডাঙৰ হবলা? পৰ্ণষ্টাৰৰ লেখিয়া?

জিন্টিয়ে কয়- বহুত ডাঙৰ জানা।

অয়নে সোধে- কিমান ডাঙৰ?

জিন্টিয়ে হাতেৰে দেখুৱাই দিয়ে- ইম্মান…

অয়নে অনুমান কৰি চায়, ৮ কি ৯ ইঞ্চি মান হব। তাৰমানে তাৰটোত কৈ সৰু। তাৰ মুখেদি অকপটে ওলাই আহে- ধেই সৰুয়ে তেন্তে… মানুহৰ কিমান ডাঙৰ থাকে আৰু…

জিন্টিয়ে উৎসুক হৈ সোধে- কিমান ডাঙৰ থাকে?

অয়নে কয়- এক ফুট লৈকে থাকে।

জিন্টিৰ উৎসুকতা বাঢ়ি যায়, সোধে- কাৰ দেখিছ অ? কাৰ ইমান ডাঙৰ?

অয়নে মৌন হৈ ৰয়। জিন্টিৰ উৎসুকতা বাঢ়ে। তাই বাৰম্বাৰ সুধি উঠে- ক না ক না

অয়নে জিন্টিৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ নিদিয়ে। হঠাতে জিন্টিৰ মাথাত কথাটো সোমায়। তাই অয়নক বেলেগ এক সুৰত কয়- অয়ন…. মই যি ভাৱিছোঁ সঁচানে?

অয়নে কয়- কি?

জিন্টিয়ে বেল্লেগ এক হাঁহি মাৰি কয়- মানে তোৰ নিজৰে টো এক ফুট?

অয়নে লাজ পাই কয়- যাহ….

জিন্টিয়ে কয়- দেখুৱা না তোৰ টো, মইয়ো চাও পাপাৰ টো ডাঙৰ নে তোৰ টো…

অয়নে দুগুন লাজ পাই কয়- ধেই যাহ, পাগল নেকি?

জিন্টিয়ে বৰষীৰ টোপ এৰে অয়নলৈ- তই যদি তোৰ টো দেখুৱাও, ময়ো মোৰ পিহা দুটা দেখুৱাম তোক ভালকৈ…

লোভনীয় প্ৰস্তাৱ। অয়নে টোপটো অতি সোনকালেই গিলি পেলায়। সি কয়- দেখুৱাম, কিন্তু ইয়াত নহয়। সুবিধা মতে দেখুৱাম।

জিন্টিৰ হে ওলোটা লোভ লাগি যায়। তাই কয়- মোক যে এতিয়াই দেখুৱাব লাগিব। ব’ল পুখুৰীৰ পাৰলৈ যাওঁ। এই দুপৰীয়া তালৈ কোনো নাযায়।

জিন্টিৰ ৰৱাব টেঙাৰ দৰে ডাঙৰ পিহা দুটা নগ্ন ৰূপত চাবলৈ অয়নৰো মন যায়। গতিকে সি কয়- যোৱা যায় বাৰু, পিছে…

জিন্টিয়ে অয়নৰ হাতত ধৰি টানি কয়- কোনো কিন্তু নাই, ব’ল….

অয়নে অগত্যা জিন্টিৰ কথামতে পুখুৰীৰ পাৰলৈ যাবলৈ বুলি খোজপোনায়…

(আগলৈ)