ৰতিঃ এক কামদেৱীৰ যৌন আখ্যান-২৪

ৰাতি কোনোমতে ভাতপানী খাই বিচনাত দীঘল দি অনন্যাই তাইৰ মাক আৰু ককায়েক অয়নৰ মাজৰ সম্পৰ্কৰ টো কথা ভাৱিবলৈ ধৰে। পৃথিৱীত আন কোনো মাক-পুতেকৰ মাজত ইমান অজাচাৰ সম্পৰ্ক আছে নে নাই নাজানে অনন্যাই। আপোন পুতেকৰে সৈতে কোনোবাই নিষিদ্ধ যৌনাচাৰত লিপ্ত হব পাৰেনে?

আজিৰ ৰাতিটো অনন্যাৰ বাবে অনেক দীঘল ৰাতি। স্বয়ং জন্মদাত্ৰী মাকৰ এই ব্যভিচাৰী ৰূপটো তাইৰ সহ্য হোৱা নাই। হজম হোৱা নাই কথাবোৰ। গাত কাইটে বিন্ধাদি বিন্ধিছে তাইৰ। এনেকুৱা এক নিকৃষ্ট কামপাগল ব্যভিচাৰী মাকৰ জীয়েক তাই!

স্কুল আৰু গাওঁখনৰ সকলোৱে তাইক নম্ৰ আৰু ভদ্ৰ ছোৱালী ভাৱে। ঠিক তেনেদৰে ভাৱে ককায়েক অয়নকো। কিন্তু মানুহে যদি জানে কেনে এক অজাচাৰ পৰিয়ালৰ সন্তান সিঁহত, কি হব তেতিয়া? ইমান মান ইজ্জত নিমিষতে কৰ্পূৰৰ দৰে উৰি যাব!

মনত পৰে ৰীমাৰ কথা। ৰীমাহঁতৰ ঘৰখনৰ কথা। এমাহমান আগত তাইৰ মাকহঁতে লীনা মাহীৰ বিয়ালৈ যোৱাত তাই চাৰিদিন মান ৰীমাৰ লগতে সিঁহতৰ ঘৰতে আছিল। কাৰণ নাটকৰ ৰিহাৰ্ছেল কৰোতে কৰোতে গধুলী হৈ যায়। ক্লাৱৰ পৰা অনন্যাহঁতৰ ঘৰখন আতৰত। কিন্তু তাই জনা নাছিল, ৰীমাহঁতৰ ঘৰত থাকিবলৈ গৈ তাইৰ জীৱনৰ সূতি সলনি হব!

সিদিনা নাটকৰ ৰিহাৰ্চেল শেষ হোৱাৰ পিছত ৰীমাই তাইক কৈছিল- অনু, এইকেইদিন নহলে তই আমাৰ ঘৰতে থাকি দে, তোৰ মাকহঁত বিয়াঘৰৰ পৰা নহালৈকে।

ৰীমা অনন্যাৰ আপোন বান্ধৱী। ৰীমাহঁতৰ ঘৰত থাকো বুলি বৰদেউতাকক কলে বৰদেউতাকে না নকৰিব। মায়ে লীনা মাঁহিহঁতৰ ঘৰলৈ যাবলৈ ওলাই তাইক বৰদেউতাহঁতৰ ঘৰতে থাকিবলৈ দৰাই দৰাই কৈ থৈ গৈছিল। সেয়ে তায়ো বৰদেউতাহঁতৰ ঘৰতে থাকিম বুলি ভাৱিছিল। পিছে ৰীমাই সিঁহতৰ ঘৰত থাকিবলৈ খাটনি ধৰাত তাই বিমোৰত পৰে।

ৰীমাক ছোৱালীজনীক তাইৰ বেয়া নালাগে। জীৱনৰ যিকোনো কথাই তাই অনন্যাৰ আগত ব্যক্ত কৰে। ককায়েক বিৰাজৰ প্ৰতি থকা আসক্তিৰ কথাটো লৈকে তাই কৈ পাইছে অনন্যাক। সেই ক্ষেত্ৰত ৰীমাক তাই বেষ্ট ফ্ৰেইণ্ড বুলি ভাৱে। কিন্তু তাই বিমোৰত পৰে ৰীমাৰ ককায়েক বিৰাজৰ কথাক লৈ হে।

ৰীমাৰ ককায়েক বিৰাজ অঞ্চলটোৰ নামকৰা গুণ্ডা। দুটাকৈ ৰেপ কেছত অভিযুক্ত। পুলিচক ঘোচ খোৱাই কেছ ডিচমিছ কৰি লৈ আহে। আনহাতে মানুহটোৱে কিবা সন্দেহযুক্ত ব্যৱসায়তো জড়িত হেনো! সেয়ে সেই বিৰাজহঁতৰ ঘৰত ৰাতি থকাৰ কথা বৰদেউতাকক ফোন কৰি কলে বৰদেউতাকে যে সৈমান হয় নে নাই তাই নাজানে।

ক্লাৱৰ পৰা নাটকৰ ৰিহাৰ্চেল কৰা সকলোৱে ওলাই গৈছিল। আছিল কেৱল ৰীমা আৰু অনন্যা। অনন্যাই বৰদেউতাকলৈ ৰৈ আছিল। সিহঁত দুজনীক পহৰা হিচাপে ৰখি আছিল নাটকৰ ৰিহাৰ্ছেল কৰোৱা ৰাঘৱ ছাৰে।

ৰীমাই অনন্যাৰ হাতত চেপি ধৰি কৈছিল- আমি দুখীয়া ঘৰৰ ছোৱালী কাৰণে আমাৰ ঘৰত গৈ থাকিবলৈ বেয়া পাৱ ন তই অনু?

অনন্যাই আথেবেথে কৈ উঠে- তেনে কথা নহয় ৰীমা, বৰদেউতাই মানা কৰিব বুলি ভাৱিহে মই তহঁতৰ তালৈ যাবলৈ বিচৰা নাই। আমাৰ বৰদেউতাকক তো জানই তই ৰীমা, কেনে গহীন মানুহ!

ৰীমাৰ মুখখন এন্ধাৰ হৈ আহে। আশাহঁত হয় তাই। ওঁঠেৰে ক্ষীণকৈ হমমমম বুলি উচ্চাৰণ কৰে।

ক্ষন্তেক পিছত এম্বেচেডৰ কাৰখন লৈ বৰদেউতাক আহি ওলায়। অনন্যাই ৰীমাক বিদায় জনাই কাৰত বহেহি।

কাৰখন এৰাৰ পিছত বৰদেউতাক নীলকান্ত শইকীয়াক কয় অনন্যাই- জানে বৰদেউতা, ই ৰীমাই যে মোক ইমানকৈ খাটনি ধৰি আছিল তাঁহাতৰ ঘৰত থাকিবলৈ মা‍হঁত নহালৈকে….

নীলকান্ত শইকীয়া মৌজাদাৰ মানুহ। সেইসূত্ৰে এলেকাটোৰ সকলোকে তেওঁ চিনি পায়, তেওঁকো এলেকাৰ সকলোৱে সমীহ কৰি চলে।

মৌজাদাৰে সোধে ভতিজী অনন্যাক- তোমাৰ বান্ধৱীৰ দেউতাকৰ নাম কি অ মাইনা? কাৰ ঘৰৰ ছোৱালী তাই?

অনন্যাই উত্তৰ দিয়ে- তাইৰ মা দেউতা নাই এতিয়া। ককায়েকৰ নাম বিৰাজ। আগতে পিচিঅ আছিল ৰামপুৰ চাৰিআলিত।

কথাষাৰ কৈয়ে বুকুখন ধকধক কৰিবলৈ লয় অনন্যাৰ। ৰামপুৰ চাৰিআলিত পিচিঅ থকা বিৰাজক সকলোৱে চিনি পায় ধৰ্ষণকাৰী বুলি। মৌজাদাৰ বৰতাকে বা কি বুলি কয় এতিয়া তেনে এজন মানুহৰ ঘৰৰ ছোৱালীৰ লগত বন্ধুত্ব থকাৰ কথা গম পাই।

ইফালে নীলকান্ত মৌজাদাৰে ভাৱে, বিৰাজৰ বদনাম থাকিলেও লৰাটো নিষ্ঠাবান। বিশেষকৈ তেওঁ ঠিকা সম্পৰ্কীয় কামবোৰ যথেষ্ট নিষ্টা আৰু যত্নেৰে কৰে। সমীহো কৰে তেওঁক যথেষ্ট। সেই বিৰাজৰ পৰা ভতিজীজনীৰ কিবা অনিষ্ট হব বুলি নাভাৱে তেওঁ। কিবা অনিষ্ট কৰিবলৈ সাহসেই বা ক’ত পাব সেই বিৰাজে? আৰু তাৰে ভনীয়েকৰ লগত ভতিজী জনীৰ বন্ধুত্ব, কেনেকৈ নো মানা কৰে তেওঁ? এই অকনি ছোৱালীজনী কিয়েই বা জানে?

ষোড়শী অনন্যাৰ মন ৰাখিবলৈ নীলকান্ত মৌজাদাৰে কয়- তাইৰ ককায়েক বিৰাজ মোৰ তলত কাম কৰে নহয় আজিকালি, থাকি দিবা দিয়া দুনাই যদি তোমাক লগ ধৰে বান্ধৱীয়ে।

অনন্যাৰ মনাকাষ ফৰকাল হয়। লগতে এইবুলি জানিয়ো সকাহ পায় যে ৰীমাৰ ককায়েকে তাইৰ বৰতাকৰ তলতীয়া কাম কৰে আজিকালি। গতিকে ভয় নাই।

পিছদিনা নাটকৰ আখৰাত ৰীমাই ভালদৰে মাতবোল কৰা নাই অনন্যাক। অনন্যাই কথাটো ধৰিব পাৰি তাইৰ হাতত ধৰি একাষে টানি লৈ গৈ সোধে- কি হল অ, তই মোক ভালদৰে মাতষাৰো দিয়া নাই যে?

ৰীমাই গোমা গোমা মুখেৰে উত্তৰ দিয়ে- দুখীয়া মানুহৰ লগত তোৰ কি সাথ? তই হলি মৌজাদাৰৰ ঘৰৰ ছোৱালী। আমি মজদুৰৰ ঘৰৰ…

অনন্যাই ৰীমাৰ হাতখন চেপি ধৰি কৈ উঠে- তেনে কথা নকবি, মই তেনেকৈ নাভাৱো বুলি জানয়ে তই। আৰু শুন, মই বৰতাৰ পৰা পাৰমিছন পাই গৈছো। গতিকে আজি যাবগৈ পাৰিম তোৰ ঘৰত থাকিবলৈ। কেৱল এটা ফোন কৰি লৱ লাগিব বৰতাক। হব?

ৰীমাৰ মনৰ আকাশ ফৰকাল হৈ আহে। তাই অনন্যাৰ হাতত জোৰকৈ চেপি কয়- বঢ়িয়া বঢ়িয়া, তাতে আছি মোৰ বাৰ্থডে, চেলিব্ৰেশ্যন কৰিব পাৰিম সৰুকৈ…

অনন্যাই কয়- তোৰ বাৰ্থডেৰ কথা মোৰ মনত আছে। সেয়ে তো তোলৈ গিফ্ট আনিছিলো। পিছে তই হে মাতবোল কৰা নাছিলি।

– ছৰী অ…

ৰীমাই চকুদুটা সৰু কৰি কৈ উঠে। অনন্যাই কয়- তহঁতৰ ঘৰত যাম যেতিয়া গিফ্ট টো ঘৰতেই গৈ দিম তোক। চাৰপ্ৰাইজ…।

সিদিনাৰ মতে নাটকৰ আখৰা শেষ হোৱাৰ পিছত অনন্যাই ৰাঘৱ ছাৰৰ মোবাইলেদি বৰদেউতাকৈ ফোন কৰি ৰীমাহঁতৰ ঘৰত থকাৰ কথা কয়, লগতে ৰীমাৰ বাৰ্থডে বুলি জনাবলৈয়ো পাহৰি নাযায় তাই। বৰদেউতাকে অনুমতি প্ৰদান কৰে ভতিজী অনন্যাক।

বচ আৰু পায় কোনে, ৰীমাৰ মনত কি ফুৰ্তি। দুই বান্ধৱী হাতত ধৰাধৰি কৰি ৰীমাহঁতৰ ঘৰ গৈ পায়। ৰীমাৰ ককায়েক বিৰাজ তেতিয়াও কামৰ পৰা ঘৰলৈ অহা নাই। ঘৰখনত ৰীমাৰ নবৌয়েক অকলে আছিল।

ৰীমাহঁতৰ ঘৰখনত তিনিটাই মাথো কোঠা। পুৰণি হাফৱাল ঘৰ। এটা ৰীমাৰ নবৌয়েকহঁতৰ বেডৰূম। মাজৰ এটা ড্ৰয়িং ৰূম। আনটো ৰীমাৰ। এল আকৃতিৰ ঘৰটোৰ কিছু আঁতৰত মাটিৰে সজা পাকঘৰ। সাধাৰণ এটি অসমীয়া ঘৰ।

অনন্যাক ড্ৰয়িং ৰূমৰ পুৰণী বেতৰ চকীত বহিবলৈ দি ৰীমাই বৌ বৌ বুলি মাতিবলৈ ধৰে। বৌয়েকে তাইৰ বেডৰূমত মহ খেদিবলৈ ধোৱা দি আছিল। ৰীমাৰ মাত শুনি ড্ৰয়িং ৰূমলৈ আহে।

ৰীমাৰ বৌয়েকৰ নাম সুমিতা। বয়স ২০ বছৰৰ বেছি নহব। দুবছৰ আগত বিয়া হৈছে। পলুৱাই আহিছিল বিৰাজলৈ বুলি। পলুৱাই আহিছিল বুলি কলে ভুল কোৱা হব। বিৰাজে জোৰ কৰি উঠাই লৈ আহিছিল। নহলে মাৰি পেলাব বা বদনাম উলিওৱাৰ ভয় দেখুৱাইছিল। এনে দুখীয়া ঘৰৰ ছোৱালী, তাতে নাজানি নুশুনি বিৰাজৰ দৰে লৰাৰ প্ৰেমত পৰিছিল তাই।

দৰাচলতে বিৰাজৰ যে ইমান বদনাম আছে জনা নাছিল তাই। বিৰাজহঁতৰ পৰা ভালেখিনি আঁতৰত ঘৰ তাহাঁতৰ। ভালেখিনি মানে ২০ কিঃমিঃ দুৰৰ মহেন্দপুৰত। গতিকে বিৰাজৰ বিষয়ে কিবা গম পোৱাটো তাইৰ পক্ষে সম্ভৱপৰ কথা নাছিল।

সুমিতাৰ মা-দেউতাকে দিন মুজৰি কৰি ঘৰখন চলাইছিল লগতে জীয়েকক পঢ়ুৱাইছিল। সুমিতাই সেইবাৰ হায়াৰ চেকেণ্ডাৰী দিব, তেনে দিনবোৰতে মন কৰে যে স্কুলৰ গেটত সদায় এজন লৰা পুৰণি বাইক এখন লৈ ৰখি থাকে। স্কুল ছুটিৰ পাছত পিছে পিছে আহে তাইৰ। এদিন বান্ধৱী এজনীয়ে কলে- লৰাজনৰ নাম বিৰাজ, ৰামপুৰৰ ফালে ঘৰ।

প্ৰথম প্ৰথম এই বিৰাজ বলা ৬ ফুটিয়া বলিষ্ট লৰাজনলৈ ভয় লাগিছিল তাইৰ। ভয়ে ভয়ে মাটিলৈ চাই খোজকাঢ়ি কোনোমতে বাছষ্টেণ্ডলৈ গৈ বাছ অহালৈ ৰৈ থাকিছিল। বাছ আহি পালে হে স্বস্থিৰ নিশ্বাস এৰিছিল।

তেনেদৰে ছমাহ পাৰ হৈ গৈছিল। এবাৰ তাই তিনিদিন মান স্কুললৈ যোৱা নাছিল মাহেকীয়া হোৱা বাবে। চাৰিদিনৰ দিনা স্কুল গৈ পোৱাত বান্ধৱীজনীয়ে তাইৰ হাতত কাগজৰ টুকুৰা এখন গুজি দিছিল। ছুটিৰ পিছত তাই মেলি চাইছিল-

“ভালদৰে পঢ়িবা, কিবা দৰকাৰ হলে মোক জনাবা। মই কাম এটাত এমাহমানৰ বাবে গুৱাহাটিলৈ যাম, তোমাক দেখা নাপাম। ভালে থাকিবা- বিৰাজ”

“ভালদৰে পঢ়িবা”, “ভালে থাকিবা” বাক্য দুটা ভাল লাগিছিল সুমিতাৰ। সেয়ে এমাহমান পিছত যেতিয়া বাছষ্টেণ্ডত বিৰাজক দেখিছিল- তাৰ হাঁহিৰ বিনিময়ত তাইয়ো এমোকোৰা হাঁহিৰে সম্ভাষণ দিছিল। প্ৰেমৰ নিৰ্ভেজাল বহিপ্ৰকাশ।

তাৰ পিছত কেইমাহ মান গভীৰ প্ৰেম দুয়োৰে। স্কুলত সিঁহতৰ প্ৰেমৰ কথা সকলোৱে গম পাইছিল। আনকি ছাৰ বাইদেউ সকলো। বিৰাজহ‍তৰ ফালৰ পৰা বাইদেউ এজনী সিঁহতৰ স্কুললৈ গৈছিল। সেই শ্যামলী বাইদেউ সাদৰী মহিলা। বাইদেউয়ে এদিন তাইক স্কুল ছুটিৰ পিছত একাষে মাতি লৈ বিৰাজৰ বিষয়ে কৈছিল- দুঃচৰিত্ৰৰ লৰা বুলি। তাৰ পৰা আঁতৰত থাকিবলৈ সকীয়াই দিছিল।

ইফালে তাই বিৰাজৰ প্ৰেমত হাবুডুবু। এৰো বুলি নো এৰে কেনেকৈ? বিৰাজে সিঁহতৰ ঘৰলৈকো আহি ওলায়। কেতিয়াবা মাছ লৈ, কেতিয়াবা মা‌ংসৰ টোপোলা লৈ। আহোতে প্ৰায়ে মজদুৰ পিতাকলৈ বুলি বিলাতী মদৰ বটল একোটাকৈ আনিবলৈ নাপাহৰে। পিতায়ে ভালেই পায়।

মেমৰ পৰা কথাটো শুনাৰ পিছত বিচাৰ খোচাৰ কৰি যেতিয়া তাই সঁচা বুলি গম পালে, লাহে লাহে বিৰাজৰ পৰা আঁতৰত থকা হল তাই। ঘৰলৈ আহিলেও সিমান এটা পাত্তা নিদিয়াৰ দৰে হল। ইয়াৰ কাৰণ সোধাত বিৰাজক সি একো কোৱা নাছিল। কৱ পৰা নাছিল।

এদিন বিৰাজৰ লগত কথা কটাকটি হোৱাত তাইৰ মুখৰ পৰা আঁচল কথা টো সৰকি পৰে। বিৰাজে খঙতে ৰঙা চকুৰে তাইক কৈছিল- মোৰ বাদে তই আনৰ হবই নোৱাৰ। হয় মোৰ হবি, নহলে কাৰো হব নোৱাৰিবি। ডিঙি কাটি দুচেও দিম তোক। এনেও জেলৰ ভাত খোৱা অভ্যাস আছে মোৰ।

ঠিক তাৰ দুমাহ পিছত এদিন ঘৰলৈ আহি জোৰকৰি তাইক বাইকৰ পিছফালে উঠাই লৈ গৈছিল বিৰাজে। তাৰপিছত এমাহমান গুৱাহাটীতে অ’ত ত’ত ৰাখি উপৰ্যপুৰি ধৰ্ষণ কৰিছিল। তাৰপিছত মন্দিৰত সেন্দুৰ পিন্ধাই এইখন ঘৰলৈ লৈ আহিছিল। তেতিয়াৰ পৰা সমাজৰ চকুত তাই বিৰাজৰ পত্নী। আঁচল অৰ্থত তাই বিৰাজৰ ৰক্ষিতা। বলপুৰ্বক বনাই লোৱা ৰক্ষিতা।

ৰীমাৰ মাতত ড্ৰয়িং ৰূমলৈ আহি সুমিতাই দেখে ৰীমাৰ লগত সেয়া অনন্যা। অনন্যাক তাই আগৰে পৰা চিনি পায়। ইয়াৰ আগতে দুবাৰমান আহিছিল তাই। অনন্যাক মৌজাদাৰৰ ঘৰৰ ছোৱালী বুলি জানে তাই। অনন্যাৰ বৰদেউতাকৰ যথেষ্ট নাম আছে অঞ্চলটোত। আজিকালি গিৰীয়েক বিৰাজেও অনন্যাৰ বৰদেউতাকৰ তলত কাম কৰে। এনেকুৱা এখন সন্মানীয় ঘৰৰ ছোৱালী সিঁহতৰ ঘৰলৈ অহাত সুমিতাই ভালে পায় মনত। বিৰাজৰ দৰে গুণ্ডা এজনৰ ঘৰলৈ কোন নো ভাল ঘৰৰ মানুহ আহে নহলে?

আথে বেথে অনন্যাক বহিবলৈ দি পাকঘৰলৈ দৌৰে সুমিতাই। ইফালে অনন্যাক ক্ষন্তেক বহিবলৈ কৈ ৰীমা বাথৰূমলৈ বুলি যায়গৈ।

অনন্যাই দেখে, ৰীমাৰ বৌয়েকজনী আগৰবাৰ দেখাতকৈয়ো বেছি ধুনীয়া হৈ পৰিছে। উন্নত নাক, দীঘল চুলি, চিকুন ককাল…. সুমিতা বৌক দেখিবলৈ অপ্সৰাৰ দৰে লাগে অনন্যাৰ। কোমল শৰীৰৰ অপ্সৰা..!!

ৰীমাই যে কৈয়ে থাকে প্ৰায়ে- জান’ অনু, আমাৰ বৌয়ে যে দাদাৰ চুদন খাই খাই দিনক দিনে ছেক্সী হৈ গৈ আছে। হ’ট মাল বনি গৈ আছে!!

সুমিতা বৌ যোৱালৈ চাইছিল মাত্ৰ অনন্যাই। হয় তো, তপিনা দুলিয়াই গুছি গৈছিলগৈ তাই। আগৰবাৰ আহোতে তপিনাখন জানো বৌৰ এনেকৈ দুলিছিল? বুকুখনো আগৰবাৰ দেখাতকৈ ভৰাট ভৰাট যেন লাগিছে। তেন্তে চুদন খালে কি সঁচাকৈ মানুহ ছেক্সী হয় দিনক দিনে? তাইৰো ৩৪”ৰ স্তনযুগল ৩৬” হবনে? অথবা ৩৬ ইঞ্চিৰ নিতম্ব ৩৮”? বাহ তেনে হলেচোন তাইক মাক ৰতি দেৱীৰ দৰে লাগিব? অসম্ভৱ ছেক্সী!!!

ক্ষন্তেক পিছত সুমিতা বৌয়ে হাতত চাহৰ ট্ৰে লৈ ওলাই আহে। প্লেটত ভুজিয়া আৰু থিন এৰাৰুট বিস্কুট, ৰঙা চাহ। গাখীৰ চাগে কিনিব পৰা সামৰ্থ নাই বৌহঁতৰ!

– খোৱা অনন্যা, সুধা চাহ। গাখীৰো শেষ হৈছে।

দৰদী মাত সুমিতা বৌৰ। অনন্যাই মনতে কয়- তাইতকৈ মাত্ৰ বয়সত চাৰিবছৰৰ ডাঙৰ ছোৱালী জনীয়ে সংসাৰৰ বান্ধোনত বান্ধ খাই পৰিছে। তাকো বিৰাজৰ দৰে পুৰুষৰ লগত। যদি ৰীমাই কোৱা কথাষাৰ সঁচা হয়, যদি সঁচাকৈয়ে বিৰাজদাই কষ্ট দি জী চুদে সঁদায় সুমিতা বৌক, তেন্তে হৈছে আৰু….

বেছি ভাৱিব নোৱাৰা হৈ যায় অনন্যা। তাই ভাৱি নাপায়, সুমিতা বৌৰ দৰে ইমান কোমল শৰীৰৰ ২০ বছৰীয়া ছোৱালীজনীয়ে বিৰাজৰ দৰে হৃষ্ট-পুষ্ট মানুহ এজনৰ যৌন অত্যাচাৰ সহিব পাৰেনে? তাকো প্ৰতিনিয়ত?? ৰীমাই যে কয়, দাদাই নহয় বৌক বান্ধি লৈ চুদে, আৰু চৰ মাৰে গালে বুকুয়ে তপিনায়!

ইচ, ইমান পাশৱিক যৌনতা। কথাটো ভাৱিয়ে গাৰ নোম শিহৰি উঠে অনন্যাৰ।

– আমাৰ ঘৰলৈ বিশেষ তেনেকৈ কোনো নাহে অনন্যা, তুমি যে থকাকৈ আহিছা, কিমান ভাল লাগিছে মোৰ জানা?

সুমিতা বৌয়ে বান্ধৱীসুলভ সুৰত কথাষাৰ কয়। অনন্যাই বিস্কুটত কামোৰ বহায়।

তেনেতে তাৱেলেৰে চুলি মচি মচি গাত চেমিছ পিন্ধা অৱস্থাৰে ৰূমটোলৈ সোমাই আহে ৰীমা।

ৰীমা ক্ষীণমিন দীঘল ছোৱালী। ডিঙিৰ হাড় ওলোৱা। কৃষ্ণাঙ্গী ছোৱালী তাই। স্কুলৰ কোনো লৰাই আজিলৈকে ৰীমাৰ প্ৰেমত পৰি পোৱা নাই বা প্ৰেমৰ প্ৰস্তাৱ দি পোৱা নাই অনন্যাক যেনেকৈ দিয়ে।

তিঁতা তাৱেলখন মেলি দি আহি ৰীমাই বৌয়েকলৈ চাই কয়- বৌ, টকা দুশমান থাকিলে দিয়াচোন। বজাৰৰ পৰা কিবা লৈ আহো, আজি তাইয়ো আহিছে।

সুমিতা বৌয়ে কৈ উঠে- ভাল মাংস পালে আনিবা। আলহী লৈ আহিছা।

অনন্যাই কয়- অকল মই আহিছো বুলি বজাৰ যে? তোৰো তো বাৰ্থডে?

ৰীমাই শুকান হাঁহি মাৰি কয়- থ হেৰৌ দুখীয়া মানুহৰ বাৰ্থডে….

সুমিতা বৌয়ে টকা দু্শ আনি ৰীমাৰ হাতত গুজি দিয়ে। ৰীমাই হাত দীঘল ফ্ৰক এটি পিন্ধি অনন্যাক লগত লৈ বজাৰলৈ বুলি ওলায়। বজাৰখন কাষতে।

– তই এই গৰমখনত হাতদীঘল চোলা কিয় পিন্ধ’?

অনন্যাই গৰমদিনত সদায়ে শ্লীভলেজ চোলা পিন্ধে। সেয়া ফ্ৰকেই হওঁক অথবা টপ। ৰীমা তাৰ সম্পূৰ্ণ বিপৰীত। অনবৰতে তাই নিজৰ হাড় ওলোৱা শৰীৰটোক ঢাকিব খোজে। হতাশগস্ততা।

– তোৰ দৰে ছেক্সী শৰীৰ হলে আমিয়ো দেহা দেখুৱাই ফুৰিলো হয় অনু।

ৰীমাই হতাশাৰ সুৰত কয়। অনন্যাই উত্তৰ দিয়ে- ইইইই নহয় দেই, মই দেহা দেখুৱাবলৈ নহয়, গৰম বুলিহে হাতকটা পিন্ধো।

সিঁহত দুয়ো মাংস বজাৰ আহি পায়। মাংসৰ কচাই বোৰে অনন্যালৈ চাই আথেবেথে মাতিব ধৰে। ৰীমাই অনন্যাক হাতত ধৰি টানি লৈ চিনাকী এজন কোচাইৰ দোকানলৈ লৈ যায়। তাৰপিছত মাংসৰ দৰদাম কৰিবলৈ ধৰে।

অনন্যাই মন কৰে, আনবোৰ কচাইয়ে তাইক বৰ বেয়া নজৰেৰে চাইছে। চকুৰে যেন গিলি হে খাব তাইক। এনে লাগিছে যেন ৰীমাই তাইক এই কোচাইখানলৈ লৈ আহিছে তাইৰে মাংস বিকিবলৈ। তাই এয়াও লক্ষ্য কৰিছে যেন ৰীমাক তেনেকৈ কোনেও চোৱা নাই।

গধুলি হোৱা বাবে বজাৰখনত মানুহ বেছি নাছিল। ৰীমাহঁতে মাংস কিনি ততাতৈয়াকৈ ঘৰমুৱা হয়গৈ। অনন্যাই বাটতে ৰীমাক সোধে- তই আগে পিছেও বজাৰ সমাৰ কৰ’ নেকি? বজাৰ কৰিব জান’ দেখিছো তই।

ৰীমাৰ উত্তৰ- দাদাৰ ঘৰলৈ আহোতে প্ৰায়ে ৰাতি দেৰী হয়। বজাৰ ময়েই কৰো। কেতিয়াবা বৌয়ো যায় মোৰ লগত।

– অঅঅঅ। এটা কথা কি জান, আজি প্ৰথম মই এনেকৈ কোচাইখানালৈ আহি পালো। কোচাই বোৰে যে মোলৈ কেনেকৈ চাই আছিল নহয়?

– কেনেকৈ?

ৰীমাই সোধে। অনন্যাই কয়- যেন কেচাই গিলি খাব মোক।

– সিঁহতে সচাঁকৈ নাৰীদেহৰ মঙহ কেচাই গিলি খায়।

– মানে?

অনন্যাই সোধে। ৰীমাই কয়- বজাৰ বন্ধ হোৱাৰ পিছত সিঁহতে বস্তিলৈ গৈ নাৰীদেহৰ সোৱাদ লয়। তাৰপিছত তাতেই মদ খাই ঢলং পলং খোজেৰে ঘৰলৈ যায়গৈ। তাৰপিছত ঘৈণীয়েকৰ লগত কাজিয়া লাগি মাৰপিট কৰে, ঘৈণীয়েকবোৰৰ পিঠি ফালি নেফানেফ কৰে।

গাৰ নোম শিহৰি উঠে অনন্যাৰ। ৰীমাৰ হাতত চেপি ধৰে। দুয়ো আহি ৰীমাহঁতৰ ঘৰ পায়।

বৌয়েক সুমিতাৰ হাতত মা‌ংসৰ টোপোলাটো দি হাতমুখ ধুই ৰীমাই কৈ উঠে- বল মোৰ ৰূমলৈ, তোক বস্তু এটি দেখুৱাম।

“কি বস্তু?”, অনন্যাই সুধিবলৈ নাপাওতেই ৰীমাই তাইক হাতত ধৰি টানি নিজৰ ৰূমলৈ লৈ গৈ ৰূমৰ দুৱাৰৰ চিটিকনি দিয়ে।

“চিটিকনি কিয় দিছ?”

অনন্যাই সোধে। ৰীমাই “চুপ” বুলি হাতেৰে ইচাৰা কৰে। তাৰপিছত পঢ়া টেবিলৰ কিতাপৰ দমৰ মাজৰ পৰা পাতল কিতাপ এখনি উলিয়াই আনে। একেবাৰেই পাতল। সৰু আকৃতিৰ। অনন্যাই বিচনাত কিতাপ খন মেলি লয়- অজাচাৰ যৌন কাহিনী

কিতাপ খন যে যৌন গল্পৰে ভৰপুৰ হব জানে অনন্যাই। এনেকুৱা কিতাপ তাই আগতেও পঢ়িছে। তাইৰ ককায়েকৰ পঢ়া টেবিলৰ ড্ৰয়াৰৰ পৰা চুৰ কৰি লৈ। পঢ়ি আকৌ য’ৰ কিতাপ তাতে থৈ দিয়ে।

ৰীমাই সোধে- পঢ়িছ’ আগতে এনেকুৱা কিতাপ?

অনন্যাই একে আষাৰে মিচা মাতে- নাই পঢ়া।

ৰীমাই আগ্ৰহেৰে কয়- পঢ়ি চা, মজা লাগিব।

অনন্যাই সোধে- ক’ৰ পৰা পালি এইখন?

ৰীমাই ফুচফুচাই কয়- দাদাহঁতৰ ৰূমত পাইছিলো। এনেকুৱা আৰু কেইবাখনো কিতাপ আছে দাদাঁহতৰ ৰূমত লুকুৱাই ৰখা। তই পঢ়ি চা চোন, বেলেগ মজা পোৱা যায়।

তাৰপিছত দুয়ো বিচনাতে বাগৰি পঢ়িবলৈ লাগি যায় একেলগে। গাৰুত বুকু থৈ। অনন্যাই সুচীপত্ৰখনত চকু ফুৰায়। প্ৰায় দহটামান গল্প। প্ৰথম গল্পটোৰ নাম- মালতীৰ যৌৱন। দ্বিতীয় গল্পটোৰ নাম মেডাম সুমনা। তৃতীয় গল্পটোৰ নাম “মামা আৰু মই”।

অনন্যাই সেই গল্পটোৰ নামটোত আঙুলি ৰাখি ৰীমাক সোধে- কেনেকুৱা এইটো?

ৰীমাই মিহিকৈ হাঁহি মাৰি কয়- মোমায়েকে ভাগিনীয়েকক জোৰকৈ চুদি দিয়াৰ ৰসাল গল্প।

অনন্যাই কৃত্ৰিম ধমক দি উঠে- ধেৎ… মোমায়েকে জানো ভাগিনীয়েকক জোৰকৈ কৰি দিয়ে?

ৰীমাই অনন্যাৰ কান্ধত হাত ৰাখি কয়- তোৰ দৰে ৰসবতী ভাগিনীয়েকৰ যদি মই মোমায়েক হলোহেঁতেন, সঁচাকৈ জোৰকৰি চুদি দিলোহঁতেন তোক জান’।

– ধ্যেৎ এইডাল।

চতুৰ্থ গল্পটোৰ নাম- নীহাৰিকাৰ যৌৱন। অনন্যাই সোধে এইটোত কি আছে? ৰীমাই কয়, এইটো সাধাৰণ চুদাচুদিৰ গল্প। নীহাৰিকা নামৰ আমাৰ সমান ছোৱালী এজনীয়ে চবকে দি চুদাই ফুৰে তাৰে কাহিনী। এইটো বাদ দে। এইটো পঢ়। পঞ্চম গল্পটোত আঙুলি ৰাখে ৰীমাই। অনন্যাই পঢ়ি চায় গল্পটোৰ নাম- নিষিদ্ধ যৌনতা।

”কি আছে ইয়াত?”- অনন্যাই সোধে। ৰীমাই চমুকৈ কয়- ইয়াত আমাৰ সমান ছোৱালী এজনীৰ মনৰ কথা আছে। কাৰ প্ৰতি তাই আসক্ত। শেষত তাইক কোনে কোনে কেনেকৈ চুদে ইত্যাদি। এই কিতাপখনৰ এইটোৱে আটাইতকৈ ৰসাল গল্প।

ৰীমাই বিজ্ঞৰ দৰে কয়। অনন্যাই উলিয়াই লয় ‘নিষিদ্ধ যৌনতা’ৰ পাত।

গল্পটোত বৰ্ণনা আছে সুচয়িতা নামৰ এজনী ষোড়শী গাভৰুৰ কথা। তাই তাইৰ মোমায়েকৰ লৰাৰ প্ৰতি আকৃষ্ট। ঠিক মোমায়েকৰ লৰাজনেও তাইৰ প্ৰতি। সেই আকৰ্ষণে প্ৰেমৰ ৰূপ লয়। শাৰীৰিক প্ৰেমৰ। সিঁহতৰ মাজত শাৰীৰিক সম্পৰ্ক স্থাপন হয়। দিনৰ পিছত দিন সেই সম্পৰ্ক চলিয়ে থাকে। এদিন সুচয়িতাৰ আপোন ককায়েকে দুয়োকে হাতেলোটে ধৰা পেলায়। সুচয়িতাক সম্পূৰ্ণ নগ্ন ৰূপত দেখা পায় সি। আনহাতে মোমায়েকৰ লৰাজন ভয়তে দৌৰি পলায়। সুচয়িতাৰ লগত সম্পৰ্কচ্ছেদ কৰে সি ককায়েকৰ ভয়ত। আনহাতে সুচয়িতাৰ ককায়েকে সুচয়িতাক নগ্ন দেখাৰে পৰা মনলৈ নতুন চিন্তা আহে। ভনীয়েকক যৌনদৃষ্টিৰে চাবলৈ লয় সি। লাহে লাহে সুচয়িতাৰ শৰীৰৰ প্ৰতি লোভ বাঢ়ে তাৰ। আনহাতে মোমায়েকৰ লৰাৰ লগত প্ৰায়ে যৌন সম্পৰ্কত লিপ্ত হোৱা সুচয়িতাই বৰ্তমানে যৌনতাৰ পৰা আঁতৰি থাকিবলগা হোৱাত ছটফটাই মৰে। তেনে দিনতে অনুভৱ কৰে আপোন ককায়েকৰ তাইলৈ থকা লোলুপ দৃষ্টিৰ। যৌনতাৰ তাড়নাত লাহে লাহে সুচয়িতাও আপোন ককায়েকৰ প্ৰতি আকৃষ্ট হয়। আৰম্ভ হয় দুই ককাই-ভনীয়েকৰ যৌন আকৰ্ষণৰ খেল। লাহে লাহে এই খেল গৈ বাস্তৱ যৌনতাৰ ৰূপ লয়। সঁচাকৈ এদিন সুচয়িতাৰ লগত সম্ভোগ ক্ৰীড়াত মত্ত হয় আপোন ককায়েকে। দিনৰ পিছত দিন এই খেল চলি গৈ থাকে। প্ৰায় চাৰিটামান বছৰ পাৰ হৈ যায়। সুচয়িতা বৰ্তমান ২০ বছৰীয়া ভৰ গাভৰু। গাওঁখনৰ চবৰে দৃষ্টি তাইৰ প্ৰতি। বংশৰ খুড়া বা দাদাহঁতেও তাইলৈ বেলেগ দৃষ্টিৰে চায়। সুচয়িতাও সোৱাদ লৱ খোজে চবৰে। লয়ো সোৱাদ তাই। শৰীৰ দেখুৱাই চবকে তাই প্ৰলোভিত কৰে। লাহে লাহে এক এক কৰি তাই খুড়াৰ লৰা, বৰদেউতাকৰ লৰা, খুড়াক, বৰদেউতাক, মহা ,পেহা, মামা চবৰে পুৰুষাংগৰ সোৱাদ লয়। এদিন বংশৰ চব পুৰুষৰে সোৱাদ লোৱা শেষ হোৱাত তাই ভাৱে ইয়াৰপিছত কোন? তেনেকুৱা দিনতে মনলৈ আহে, তাইৰ আপোন দেউতাকে তাইক কাপোৰ সলোৱা অৱস্থাত লুকাই চুৰকৈ চাই থাকে। সুচয়িতাই নিজৰ দেউতাকৰ কথা ভাৱি ভাৱি উত্তেজিত হয় আৰু ভাৱে, দেউতাকৰ হাতত দেহ সপি দিয়াটো ঠিক হবনে??

প্ৰশ্নটো তাতে এৰি গল্পটো শেষ হয়। গল্পটো পঢ়ি থাকোতে ঘামি উঠিছিল অনন্যা। পঢ়া শেষ কৰাৰ পিছত ৰীমালৈ চাই দেখে- তাইৰ হাত এখন নিজৰে বুকুৰ ওপৰত। অনন্যাই চাই দিয়াৰ লগে লগে ৰীমাই গম পাই লাহে লাহে হাতখন নিজৰ বুকুৰ পৰা আঁতৰাই লয় লাজ লাজ ভাৱত। অনন্যাই গল্পটো পঢ়ি থাকোতে আঁৰ চকুৰে চাই গম পাইছিল, ৰীমাই তাইৰ হাঁত এখনেৰে নিজৰ বুকুৰ স্তনযুগল টিপি আছিল।

অনন্যাই ৰীমাক সন্দেহৰ দৃষ্টিৰে সোধে- কি কৰি আছিলি তই?

ৰীমাই লাজ লাজ ভাৱত উত্তৰ দিয়ে- একো নহয়। অনন্যাই কয়- তেন্তে বুকুখন তেনেকৈ চুই আছিলি যে?

ৰীমাই লাজ লাজ ভাৱেৰেই উত্তৰ দিয়ে- নহয় গৰমতে বুকুখন ঘামি খুজুৱাই আছিল। সেয়ে খুজুৱাই আছিলো।

ইফালে গল্পটো পঢ়ি অনন্যাৰো কাণৰ লতি গৰম হৈ পৰিছিল। গা খন উঠিছিল ঘামি‌। প্ৰশ্ন জাগিছিল তাইৰ মনত- সুচয়িতাই শেষত আপোন পিতৃৰ হাতত তাইৰ দেহটো সপি দিবনে?

ৰীমাই এইবাৰ অনন্যাক সোধে- কেনে লাগিল গল্পটো?

– ইচচ কেনেকুৱা যে গল্প..

অনন্যাই উত্তৰ দিয়ে। ৰীমাই দুনাই সোধে- হিট খোৱা নাছিলি গল্পটো পঢ়ি থাকোতে?

গল্পটো পঢ়ি থাকোতে সঁচাকৈ অনন্যাৰ গৰম উঠিছিল। যৌন দৃশ্যবোৰৰ ইমান ধুনীয়াকৈ বৰ্ণনা আছিল যে ‘হিট’ খোৱাৰ কথাই। যেতিয়া সুচয়িতাই তাইৰ ককায়েকৰ প্ৰতি যৌন আকৃষ্ট হৈছিল, ককায়েকৰ নামত হস্তমৈথুন কৰিছিল, বা ককায়েকেও তাইলৈ চাই চাই, তেতিয়া অনন্যাৰ নিজৰে ককায়েক অয়নলৈ মনত পৰিছিল। কিন্তু ৰীমাৰ আগত ব্যক্ত কৰিব নোৱাৰে তাই এই কথা।

– তই হিট খাৱনে এইবোৰ পঢ়িলে?

অনন্যাই ৰীমাক ওলোটাই সোধে। ৰীমাই এইবাৰ লুকঢাক নকৰাকৈ উত্তৰ দিয়ে- এনেকুৱা গল্প পঢ়িলে জানো হিট নাখায় মানুহে? বহুত ছেক্স উঠে জান’।

তাৰপিছত তাই অনন্যাৰ কাণৰ একেবাৰে কাষলৈ আহি ফুচফুচাই কয়- গল্পৰ এই নায়িকাজনীৰ ঠাইত নিজকে ভাৱি চাচোন….

-মান্নে???

অনন্যাই আচৰিত হোৱাদি সোধে ৰীমাক। ৰীমাই কয়- উফফো… ভাৱচোন তয়ে সুচয়িতা, আৰু তোৰ অয়নদাৰ লগত তোৰ… লাহে লাহে তোৰ খুড়া, বৰদেউতা, মহা, পেহা….

-ধ্যেৎ ধ্যেৎ….

কি যে কৈছে ছোৱালীজনীয়ে। অনন্যাই ভাৱে। কিন্তু হলেও তো সঁচা, তায়ো তো গল্পৰ সুচয়িতাৰ দৰে তাইৰ নিজৰে ককায়েক অয়নক লৈ ভাৱে। অয়নদায়ো তাইক লৈ তাইৰ নাম কৈ কৈ হস্তমৈথুন কৰা তাই নিজেই দেখিছে। তেন্তে?

অনন্যাই এইবাৰ কাউন্টাৰ এটাক দিয়ে-তই জানো পাৰিবি তোৰ বিৰাজদাক লৈ?

ৰীমাই অকপটে স্বীকাৰ কৰে- পাৰিবি মানে কি, তই চোন জানয়ে মই দাদাৰ প্ৰতি আকৃষ্ট বুলি। বৌৰ ঠাইত মই মোক কল্পনা কৰো।

অনন্যাই কয়- যদি তোৰ দাদাই সঁচাকৈ তোক কাষলৈ মাতে তেনেকৈ, যাবিনে?

ৰীমাই হাঁহি হাঁহি কিন্তু অনুচ্ছ কন্ঠেৰে কয়- যাম কি, দৌৰি গৈ দাদাৰ কোচত জপিয়াই উঠিম।

অনন্যাই হাঁহি দিয়ে ৰীমাৰ কথা শুনি। কিতাপ খন জপিয়াই গাৰুত তলত থৈ এইবাৰ ৰীমাই অনন্যালৈ আকুল দৃষ্টিৰে চাই কয়- তই মোক দাদাৰ দৰে মৰম কৰি দে না অনু…

-মানে?

অনন্যাই বুজি নাপায় ৰীমাৰ কথাষাৰ। ৰীমাই বুজাই কয়- মানে লৰাবোৰে যেনেকৈ ছোৱালীক মৰম কৰে। গাত স্পৰ্শ কৰে। তেনেকৈ মোকো কৰ না তই। ধৰি ল তই মোৰ দাদা। মোক তেনেকৈ মৰম কৰিছ’ এই গল্পটোত পঢ়াৰ দৰে।

– কিন্তু ছোৱালীয়ে ছোৱালীক কেনেকৈ নো মৰম কৰে ৰীমা?

অনন্যাই সঁচাকৈ কথাষাৰ বুজি নাপায়। ছোৱালীয়ে জানো ছোৱালীক তেনেকৈ মৰম কৰে? দুজনী ছোৱালীৰ মাজত কি যৌনতা সম্ভৱ হব পাৰে??

(আগলৈ)