মাৰ লগত মোৰ জটিল সম্পৰ্ক ১

বহুদিন ধৰি কিছু কথা লিখিম বুলি ভাবি আছিলোঁ। আজি আপোনালোকক শ্বেয়াৰ কৰিব ওলাইছোঁ।

মোৰ ঘৰ পানবজাৰত। সৰুৰে পৰা কিতাপৰ গোন্ধৰ মাজত ডাঙৰ হৈছোঁ। জীৱনৰ অভিজ্ঞতাবোৰক সানি পিটিকি চোৱাত কিতাপে সহায় কৰি আহিছে। লগতে মানুহৰ সকলো অভ্যাস বা আবেদন যে পৰিস্থিতিগত তাকো মই ভাল দৰে উপলব্ধি কৰিব পাৰিছোঁ। আমি যিয়েই নকৰো কিয় তাৰ লগত চাৰিওফালৰ পৰিস্থিতি আৰু বিশেষ মুহূৰ্তটো জড়িত হৈ থাকে। অৰ্থাৎ সকলো inter connected। কথা খিনি এই কাৰণে কৈছোঁ যে আমি নজনাকৈয়ে মোৰ এটা সম্পৰ্ক গঢ়ি উঠিছিল। কাৰ লগত আৰু কেনেকৈ সেয়া লাহে লাহে গম পাব।

আমাৰ ঘৰটো দুইতলীয়া ঘৰত মই (ইমন), বা(তনুশ্রী), মা(অনু) আৰু দেউতা(বিৰাজ)থাকে। ওপৰৰ ৰুম দুটাত মই আৰু বা থাকোঁ তলত মা আৰু দেউতা। বায়ে women studies ত PHD কৰি আছে, হাইডৰাবদ। গতিকে এতিয়া ময়েই অকলে। মই ডিগ্ৰী first sem ইংৰাজীত honours। মই বেছি সময় ঘৰতে থাকোঁ। কলেজ যোৱা অহাৰ বাহিৰে বিশেষ ওলাই যোৱা নহয়। কেতিয়াবাহে লগৰ বোৰে লগ ধৰিলে chill কৰিব যোৱা হয়। মা ঘৰৰ কাম বনত ব্যস্ত থাকে। দেউতা ৰাতিপুৱা অফিচ যায় আৰু ৰাতি আহে।

মোৰ কাহিনীটোৰ জন্ম হৈছিল ৬ মাহ মান আগত। মাক মই প্ৰায়েই মনমাৰি থকা দেখোঁ। মাৰ টোপনি কম হোৱা যেন লাগে চকুৰ গুৰি কলা পৰিছে। মাৰ মনটো ভাল লগাবলৈ এদিন কলেজৰ পৰা আহোঁতে ice cream লৈ আহিছিলোঁ। আৰু ice cream দিয়াৰ চলতে সুধিলোঁ
“মনটো বেয়া নেকি তোৰ?”
“নহয় অ, অলপ চিন্তাতহে আছোঁ”
মোৰ সন্দেহ ঠিকেই আছিল মাৰ কিবা এটা হৈছে। মাৰ পঢ়া শুনা বেছি নাই যদিও অন্য ৰক্ষণশীল শিক্ষিত মানুহতকৈ বেছি বুজে। বাস্তৱ জগত খনৰ লগত সম্পৰ্ক থকা মানুহ। মই এতিয়াও মাৰ লগত মন খুলি কথা পাতো, নিজৰ কথাবোৰ শ্বেয়াৰ কৰো। সেয়ে মাৰ মনটো বেয়া দেখিলে মোৰো অশান্তি লাগে। আচলতে হৈছে কি? এক সপ্তাহ তেনেকৈয়ে পাৰ হৈ গল। কিন্তু মাৰ মুখৰ সেই উজ্জল হাঁহিটো উভতি অহা নাই। মাৰ মন ভাল লগাবলৈ মই মাজে মাজে চেষ্টা কৰি থাকোঁ যদিও কামত দিয়া নাই। কেতিয়াবা মাৰ লগত লু’ড খেলু, কেতিয়াবা নিজেই খানা বনাই খুৱাও, কেতিয়াবা আকৌ ধেমালি কৰি মোৰ গাৰ্লফ্ৰেণ্ড নাই বুলি দুখ কৰো।

সেইদিনা ৰাতি দপদপিয়া বৰষুণ। দেউতা তেনেতে আহিছে ১-০০ মান বজাত। মোৰ টোপনি অহা নাছিলোঁ কাৰণে ৱেব চিৰিজ এখন চাই আছিলোঁ। দেউতাই মাজে মাজে ড্ৰিংক্স কৰে সেইদিনাও কৰি আহিছিল। প্ৰায় দুই মান বজাত তললৈ পানী আনিব যাওঁতে চিঞৰ বাখৰ শুনি ৰৈ গলো। মা আৰু দেউতাৰ মৌখিক কাজিয়া। মই যিখিনি শুনিলোঁ সেয়া শুনি মই আচৰিত হৈ গলো। দেউতাই যোৱা কেইবাটাও মাহ ধৰি অফিচৰ ৰাধিকা নামৰ কলিগ এগৰাকীৰ লগত এফেইৰ চলাই আছে আৰু মায়ে সেই কথা উদ্ঘাটন কৰিলে। সেইখিনি শুনি মোৰ খং, লাজ সকলো একেলগত উজাই আহিল। কি কৰো কি নকৰো লাগি গ’ল। এইটো কথা মায়ে হয়তো বহু দিন ধৰি সন্দেহ কৰি আছিল যিটো সঁচা হল। মোৰ মনটোও ভাঙি গল। ইমান ধুনীয়া মানুহ এজনীক কেনেকৈ কোনোবাই মিছা ভালপোৱা দেখাই থাকিব পাৰে। দেউতাৰ ভুল হৈছিল সেইকথা দেউতাই অৱশেষত মানি ললে আৰু কেতিয়াও তেনেকৈ নকৰে বুলি শপত খালে।

কিন্তু সকলোবোৰ আকৌ আগৰ নিচিনা নহল। তেওঁলোকে মই সকলো কথা জানো বুলি গম নাপাই। মাৰ মনটো একেই বেয়া হৈয়ে থাকে। দেউতা এইবাৰ চণ্ডীগৰ যাব। বিশেষ ট্ৰেইনিং এটাৰ কাৰণে অফিচৰ পৰা দুদিনৰ কাৰণে পঠাইছে। কাইলৈ দেউতা যোৱাৰ আগতে মই ভাবি থৈছোঁ মাক অলপ ফুৰাব লৈ যাম। পিছদিনা দুকমুকালিতে দেউতা ওলাই গল। দিনৰ এঘাৰ মান বজাত মই মাক কলো বলা ফুৰিব যাওঁ, দুপৰীয়া বাহিৰতে খাম বহু দিন কতো যোৱা নাই। মায়ে প্ৰথম ইচ্ছা কৰা নাছিল পিছত মই জোৰ কৰাত ওলাল।
“বেছি দেৰি নকৰো কিন্তু, ঘৰত বহুত কাম আছে”
“ঠিক আছে দে, যাম, ফুৰিম, খাম আৰু ঘৰ আহিম”
আমি প্ৰথম উজান বজাৰৰ ফালে গলো, অলপ সময় নদীৰ পাৰত বহিলোঁ আৰু ছানা খালোঁ।তেতিয়া মই মাক সুধিলোঁ, যিটো মোৰ সুধিবলৈ মন গৈ আছিল

“দেউতা আৰু তোৰ কিবা হৈছে নেকি?”
মায়ে অলপ আচৰিত হৈ কলে “কিয়, একো নাইতো”
মই সেইদিনাখনৰ কাজিয়াৰ কথা কলো, ” সেইদিনা ৰাতি তহঁতৰ কাজিয়া শুনিছোঁ মই, মোক কব পাৰ মই কথাবোৰ জনাৰ অধিকাৰ আছে”
মা অলপ বেজাৰত পৰি কলে,”তোৰ দেউতা এতিয়া আগৰ নিচিনা হৈ থকা নাই, থ’ বাদ দে। আমি খাবলৈ যাওঁ বল”
কথাবোৰ বেছি আগবঢ়াব নিবিচাৰা দেখি মইও বেছি জোৰ নকৰিলো। আমি ভাল ৰেস্তোৰাঁ এখনত সোমালো। ফ্ৰাইড ৰাইছ আৰু চিলি চিকেন খাই ওলাই আহিলোঁ। আবেলি ৪ মান বজাত আমি ঘৰলৈ উভতি আহিলো। মা নিজৰ ৰুমত গল মইও আহিলোঁ। মাৰ মনটো আজি অলপ ভাল যেন লাগিছে। মুখ হাত ধুই মই অলপ পঢ়াত বহিলোঁ ইতিমধ্যে ছেছনেল পৰীক্ষাৰ ৰুটিন দিছে আৰু তাৰ ওপৰত এছাইণ্টমেণ্ট।

পঢ়ি উঠি ৰাতিৰ অহাৰ খাবলৈ মায়ে মাত দিলে। মই নামি আহি দাইনিংত বহিলোঁ। আমাৰ দাইনিং হলটোতে টিভিটো আছে। ভাত খোৱাৰ সময়ত আমি দুয়ো টিভিত কুলি নামৰ চিনেমা খন চাই আছিলোঁ। বাহিৰত বৰষুণ আৰম্ভ হৈছে, বতৰটো বেছ ঠাণ্ডা হৈ পৰিছে। ভাত পানী খাই উঠাৰ পাছত মই এনেই মাক কলো- “আজি তোৰ লগত শুম”
“ইমান ডাঙৰ লৰা এতিয়াও মাৰ লগত শুবি”
“কিনো হ’ল”
“হব দে পঢ়ি আহিবি”
আচলতে মই মন গলেই মই মাৰ লগত শুবলৈ যাওঁ। মায়ে ধুনীয়া চুলি মালিচ কৰি দিয়ে। মই ভাত খাই মাৰ ৰুমলৈ আহিলোঁ। কোমল মেট্ৰেছৰ বিচনা, মায়ে ইতিমধ্যে বিচনাত বহি অসমীয়া আলোচনী এখন পঢ়ি আছে। মই সৰু লৰা নিচিনাকৈ জঁপিয়াই বিচনাত উঠি গলো। মায়ে চকু কটা ডাঙৰ কৰি ৱাৰ্নিং দি কলে- “লাইটটো বন্ধ কৰি আহ, ভাগৰ লাগিছে শুই থাকিম”
অন্য দিনৰ গৰমৰ ঠাইত আজি বতৰটো ঠাণ্ডা সেয়ে লাইট বন্ধ কৰি মই ডাঙৰ কম্বলখন লৈ আহিলোঁ।
মা আনফালে মুখ কৰি শুই আছে। পিন্ধনত পাতল নাইটি এটা। মাৰ বয়স হিচাপে অলপ ওজন বাঢ়িছে কিন্তু মুখৰ গঠন খুব মৰম লগা। দুয়োজনে একেটা কম্বললৈ বাগৰি আছোঁ। মই মাক সুধিলোঁ- “চুলি খিনি মালিচ কৰি দেচোন অলপ”
মায়ে কলে- “আজি নহয়, শুই থাক”
“অলপ সময়হে, পিছত মইও কৰি দিম”
“তেন্তে আজি প্ৰথমে তই মালিচ দে, পিছত মই দিম”
মোৰ আৰু মাৰ সম্পৰ্ক বহুত ভাল সেয়ে আমি বন্ধুত্ব সুলভ কথা বতৰা পাতো। মই মাক মালিচ কৰি দিবলৈ বহি ললোঁ আৰু মায়ে তলপেট কৰি শুই পৰিলে। মই মাৰ ডাঠ চুলিৰ মাজত আঙুলি দি মালিচ কৰি থাকিলোঁ। কপালৰ পৰা কাণৰ তললৈ। কেতিয়াবা হাত খন কোমল ডিঙি লৈকে যায় গৈ। অন্য দিনৰ নিচিনা আজিৰ মালিচটো নাছিল। মায়ে আজি বেছি ভাল পাইছে মালিচ দিওঁতে আৰু মোৰো এটা ইৰ’টিক অনুভৱ আহিছে। মোৰ বেয়া আৰু ভাল দুইটা লাগিছে। তাৰ মাজতে মায়ে মোক কলে- “তোৰ মালিচটো আজি ভাল লাগিছে, পিঠিখন মোহাৰি দে অলপ”
মোৰ অৱস্থা বেয়া হৈ যাব ধৰিলে (মোৰ the reader নামৰ চিনেমা খনলৈ মনত পৰি গল) ।অনুভৱবোৰ আৰু জটিল হৈ গল যেতিয়াই মায়ে নাইটি খন হাতৰ পৰা পিঠিলৈ নমাই দিলে …

বাকী আগলৈ…