কলেজৰ লেবৰেটৰীত ছাৰৰ লগত ‘Love, Lust And An Interval For Forever’

নমস্কাৰ। মই নিশিগন্ধা বৰুৱা। মোৰ প্ৰথম কাহিনী “কলেজৰ লেবৰেটৰীত ছাৰৰ লগত” পঢ়ি ভাল পোৱা বুলি জানিবলৈ পাই সুখী হৈছোঁ। এতিয়া আপোনালোকলৈ আগবঢ়াই দিছোঁ মোৰ দ্বিতীয়টো কাহিনী।

অৰ্ণৱ ছাৰ আৰু মই ডেৰবছৰ ৰিলেচনত আছিলোঁ। চাৰে এবছৰ মই পঢ়া কলেজখনত contractual teacher হিচাপে কাম কৰি আছিল। ইমান ওচৰত থকা সত্বেও আমি লগ নাপাইছিলোঁ কাৰণ তেওঁৰ আৰু মোৰ ৰিলেচনৰ কথা কোনোবাই গম পালে দুয়ো কলেজৰ পৰা ওলাব লাগিব। সেয়ে সুযোগ পালেই আমি চহৰৰ বাহিৰলৈ গৈছিলোঁ, হোটেল বুক কৰি থাকিছিলোঁ। Frequent নহলেও এটা happy sex life আছিল মোৰ তেতিয়া।
ভাল job পাই ছাৰ কলেজৰ পৰা ওলাই গল কিন্তু তেতিয়া প্ৰতিটো weekendত মোক লগ ধৰিবলৈ আহিছিল। ছমাহ মান আছিলোঁ। কিন্তু চকুৰ আঁতৰ হলে মনৰো আঁতৰ হয় বুলি কয় যে, আমাৰো সেয়াই হৈছিল। সময়ে নোজোৰা হৈছিল, আকৰ্ষণ কমিছিল, হেজাৰটা বাহানাৰ পিছত দুয়ো ব্ৰেক-আপৰ সিদ্ধান্ত ললোঁ। মাজে মাজে খবৰ খাটি লোৱা হৈছিল। আহিছিলোঁ তেওঁ মোৰ ওচৰত। আমাৰ মাজত শাৰীৰিক সম্বন্ধও আছিল, কিন্তু তাত তেতিয়া অধিকাৰ নাছিল। সকলোবোৰ যেন হঠাৎ অচিনাকি হৈ গৈছিল। এনেকৈ একো নহব বুলিয়েই মই তেওঁৰ পৰা সম্পূৰ্ণ আঁতৰি থকাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলোঁ আৰু ডিগ্ৰী শেষ কৰি তেওঁক এবাৰো নজনোৱাকৈ গুচি আহিছিলোঁ ঘৰলৈ। বহু বাৰ তেওঁ মোক বিচাৰি গৈছিল তেওঁৰ আৰু মোৰ প্ৰেমৰ সাক্ষী চহৰখনলৈ। কাৰণ মই তাতেই MSc কৰাৰ কথা আছিল যিহেতু।

সম্পূৰ্ণ বিধ্বস্ত মন এটা আৰু মনৰ অসুখত ভুগি ৰুগীয়া দেখা হোৱা শৰীৰ এটা লৈ ঘৰ পোৱাৰ পিছত এদিন দেউতাই সুধিছিল, পোষ্ট গ্ৰেজুৱেচন কৰিম নে কিবা বেলেগ ভাবিছোঁ। উত্তৰত জনাইছিলোঁ, এইটো বছৰ অলপ জিৰণি লাগে মোক বুলি।

অৰ্ণৱৰ পৰা আঁতৰি অহাৰ সিদ্ধান্ত মোৰেই আছিল, তাৰ পিছতো কিয় ইমানকৈ ভাগি পৰিছিলোঁ নাজানো। ৰাতি শুব পৰা নাছিলোঁ, অনবৰতে বুকুখনত এটা যন্ত্ৰণা বোজা বান্ধি আছিল। দিনে দিনে শুকাই-ক্ষিণাই গৈছিলোঁ। এদিন ডাঙৰ মাহী আহিছিল, ল’ৰা এজনৰ কথা উলিয়াইছিল, অৰুণাভ কাশ্যপ, গুৱাহাটীত ঘৰ, দিল্লীত এটা মাল্টিনেচনেল কোম্পানীত প্ৰজেক্ট মেনেজাৰ হিচাপে কৰ্মৰত। মোক কৈছিল এতিয়াই বিয়া নহলেও কথা নাই কিন্তু এবাৰ চাই লবলৈ। হা-না একো নকলো মই। পিছৰ সপ্তাহত আহিছিল লৰাজন, মাক-দেউতাকৰ লগত। মই মুখলৈও নাচালোঁ। কি কৰি আছো নিজেও নাজানো, অৰ্ণৱৰ ওচৰত যাবও ইচ্ছা নাই আৰু অৰুণাভৰ লগত বিয়া হবও ইচ্ছা নাই অথচ নিসংগতাও মোৰ হজম নোহোৱা হৈছে।

এদিন অকলশৰীয়াকৈ লগ ধৰাৰ কথা কৈ লৰাজন গুচি গৈছিল। সেইদিনা অৰ্ণৱক ফোন কৰিছিলোঁ, বহু সময় মনে মনে থকাৰ পিছত কৈছিলোঁ মোৰ বিয়াৰ কথা। পাৰিলে এবাৰ লগ ধৰিবলৈ কৈ ফোন ৰাখিছিল তেওঁ। দুদিন পিছত লগৰ ছোৱালীৰ ঘৰলৈ যাওঁ বুলি কৈ অৰ্ণৱক বিচাৰি অৰ্ণৱৰ চহৰ ওলালোঁ।

“সঁচাকৈ বিয়া হবা তুমি?” – সুধিছিল তেওঁ
“ভাবিছোঁ”
“ঠিকেই সিদ্ধান্ত লৈছা। মোৰ জীৱনৰ ভৰসা নাই। যদি হঠাৎ মোৰ কিবা এটা হৈ যায় তোমাৰ কি হব। তোমাৰ সিদ্ধান্তত মই সচাকৈ সুখী নিশি।”

সাৱটি ধৰিছিল তেওঁ মোক। কিয় জানো হঠাতে মোৰ মন গল শেষবাৰৰ বাবে তেওঁৰ লগত এক হবলৈ। তেওঁক এৰি দি তেওৰ সন্মুখত আঁঠু কাঢ়ি বহি পৰিলোঁ মই। পেন্টৰ হুকটো আৰু জিপ খুলি আলফুলে বাহিৰলৈ উলিয়াই আনিলোঁ শান্ত হৈ শুই থকা মাইনাটো।

“নিশি। ভাল হব জানো এয়া? অৰুণাভক ঠগোৱা নহব জানো?”
“মই এতিয়ালৈ অৰুণাভৰ হৈ যোৱা নাই। আৰু এয়া শেষবাৰৰ বাবে। ইয়াৰ পিছত আৰু কোনোদিনেই নাহো আপোনাক বিচাৰি, আপুনিও নাযাব।”
“অৰুণাভৰ মোতকৈ ডাঙৰ নেকি হা? এনেকৈ যাবলৈ মানা কৰিছা যে।”
“এতিয়ালৈ দেখা নাই। কিন্তু সৰু হওক ডাঙৰ হওক পতিব্ৰতা পত্নী হৈ থাকিম মই।”
“Hope so. কিন্তু সৰু হলে আৰু ফোন নকৰিবা মোক।”
“অহংকাৰ ভাল নহয়। খং উঠিব কামুৰি দিম।”
“নিদিয়া বুলি জানো মই।”

মই একো নকৈ লাহে লাহে সাৰ পাই উঠা লিংগটো এহাতেৰে ধৰি আগছালছটা আঁতৰাই মুখত ভৰালোঁ। এয়াই হয়তো শেষ আমাৰ।

হেঁপাহ নপলুৱালৈকে চুপি থাকিলোঁ মোৰ একান্তই প্রিয় লিংগটো। গুটি দুটা পৰ্যন্ত চুপি দিলোঁ। শেষলৈ তেওঁ ৰব নোৱাৰি মোৰ মুখতে পানী এৰি দিলে। গিলি পেলালোঁ সকলোখিনি।

তেওঁ চাৰ্টটো খুলি বিছনাত বগৰাই ললে মোক। গোটেই গাটোত চুমা খালে তেওঁ। মোৰ কাপোৰবোৰ খুলি দি নিজৰো সকলোবোৰ খুলি লৈ মোৰ যোনিত মুখ লগালে তেওঁ। তেওঁৰ চুদনতকৈও প্রিয় এয়া মোৰ। মোৰ পানী ওলাবৰ হৈছিল, তেওঁক আঁতৰাই দিলোঁ। তেওঁ ওপৰলৈ আহি মোৰ গলত চুমা এটা খাই লিংগটো সুমুৱাই দিলে যোনিত। লাহে লাহে ওলোৱা সোমোৱা কৰি থাকিল তেওঁ। আজি উত্তেজনা থাকিলেও তাৰ প্ৰকাশ হোৱা নাই, কিবা যেন সেমেকা সেমেকা, বাহিৰৰ বতৰটোৰ দৰেই। মোৰ বুকুত মূৰটো গুজি চুদি থাকিল তেওঁ লাহে লাহে। গম পাইছিলোঁ তেওঁ কান্দিছে। প্ৰথমবাৰ কোনো পুৰুষক কন্দা দেখিছিলোঁ মই।

“hey what happened?” সুধিলোঁ মই।
মোৰ গাতে চকুপানী খিনি মচি তেওঁ মোৰ গালত ঠাঁচকৈ চৰ মাৰি দিলে।

মই আচৰিত হৈ গলো।
“তই আজি last বুলি কব আহিছ হা ৰেন্দি? যেতিয়া গিৰীয়েৰে তই আগতেই বুছ ফালি থোৱা বুলি গম পাই তোৰ কাষলৈও নাহিব মোৰ ওচৰতেই আহিব লাগিব তই। আহিবিনে ক”
তেওঁৰ মুখত আজি প্ৰথমবাৰ এনেকুৱা শব্দ শুনি আচৰিত হৈ গলো মই।

“আঁঠু কাঢ় বনৰী। গিৰিয়েৰলৈ একো নেৰোঁ মই। আজি কটি ফালিম তোৰ।”

মই আঁঠু কঢ়াৰ পিছত তেওঁ ঠাঁচ ঠাঁচকৈ মোৰ তপিনাত কেইবাবাৰো মাৰিলে। তাৰ পিছত দুইখন তপিনাৰ মাজত তেওঁ জিভাৰে চেলেকিব ধৰিলে। আৰু হাতেৰে মোৰ যোনিখন মোহাৰি থাকিল। অলপ পিছত মোৰ যোনিত দুটা আঙুলি ভৰাই দি বহুত জোৰে জোৰে আঙুলি মাৰিলে আৰু তপিনাত কামুৰিব ধৰিলে। তাৰ পিছত মোক চুলিত টানি এইবাৰ মোৰ পোকৰত আঙুলি এটা সুমুৱাই দি জোৰেৰে আঙুলি মাৰিব ধৰিলে। মই কোনোদিনেই পোকৰত চুদন খোৱা দূৰৰে কথা আঙুলিও মাৰি পোৱা নাছিলোঁ বাবে বহুত দুখ পালোঁ। তেওঁ গম পাই এৰি দিলে আৰু যোনিত লিংগটো সুমুৱাই বহুত জোৰত চুদিব ধৰিলে। আৰু তপিনাত জোৰে জোৰে মাৰি থাকিল তেওঁ।

“পানী ক’ত পেলাম ক”
“ভিতৰতে পেলাই দিয়ক।”

তেওঁ জোৰে জোৰে থাপ কেইটামান মাৰি মোৰ যোনিত পানী পেলাই শুই পৰিল। মই তেওঁক সাৱটি ধৰিলোঁ কিন্তু তেওঁ মোক এৰুৱাই উঠি গল। বাথৰুমৰ দুৱাৰখন জপাই টেপটো খুলি দিলে।

তেওঁৰ ব্যৱহাৰত অলপ আচৰিত হলো মই। বহু সময় তেওঁ ওলাই নহাত মই বাথৰুমৰ দুৱাৰত টুকুৰিয়ালো। তেওঁ একো নামাতিলে। প্ৰায় ২০ মিনিট মান সময় তেওঁক মাতি থকাৰ পিছতো তেওঁ নমতাত গাৰ জোৰেৰে দুৱাৰখনত ঢকা এটা মৰাত দুৱাৰখন খুলি গল।

তেওঁ বাথৰুমৰ মজিয়াত বহি আছে। সাৱটি ধৰিলো তেওঁক।

একেলগে গা ধুই ওলাই আহিলোঁ। বাহিৰত এন্ধাৰ নামিছে। তেওঁ মোক বাইকেৰে বাছ ষ্টেণ্ডত থৈ গল। নাইট চুপাৰ এখনত উঠি পিছদিনা পুৱা মই ঘৰ পালোঁ।

সেয়াই অৰ্ণৱ আৰু মোৰ শেষ দেখা আছিল। মোৰ বিয়াৰ দিনা হোমৰ গুৰিত বহি থাকোতে মোৰ ৰুমমেটজনী অৰ্থাৎ দুবৰিয়ে কাণৰ কাষত খবৰটো দিছিল, “অৰ্ণৱ শৰ্মা আৰু নাই, শুনামতে মাটিখিনিৰ কাৰণে মাৰি পেলোৱাৰ ধমকি দি আছিল, এইবোৰ সহ্য কৰিব নোৱাৰি suicide কৰিলে”।

এটা অনিশ্চিত ভৱিষ্যতক ভয় কৰি মই অৰুণাভৰ হৈ যোৱাৰ সিদ্ধান্ত ল’লো, আৰু তেওঁ আঁতৰি যোৱাৰ।

মগজুত অহৰহ আহি থাকিল তেওঁৰ মোৰ একেলগে কটোৱা মুহূৰ্তবোৰ। এখন এখনকৈ কাপোৰ আঁতৰাই গৈছে তেওঁ মোৰ, দুহাতেৰে ঢাকি ধৰিছোঁ মোৰ গোপন অংগবোৰ। তেওঁ আলফুলে আঁতৰাই দিছে মোৰ দুহাত। ওঠেৰে স্পৰ্শ কৰিছে মোৰ অসূৰ্যস্পৰ্শা দেহৰ ভাজত। লাহে লাহে তেওঁৰ উত্থিত অংগ মোৰ যোনিদ্বাৰেৰে মোৰ শৰীৰৰ ভিতৰলৈ সোমাই গৈছে, ওলাই আহিছে, আকৌ সোমাই গৈছে…. আৰু মই বিলীন হৈ গৈছোঁ তেওঁৰ মাজত…..

( সাৰ পাওঁতে মই নিজকে হস্পিতালৰ বিছনাত পাইছিলোঁ। পিছলৈ গম পাইছিলোঁ, মই হেনো হোমৰ গুৰিত সংজ্ঞাহীন হৈ বাগৰি পৰিছিলোঁ…. )

[আগবঢ়াম নে আৰু??? নে ট্ৰেজেদী আহি যোৱা কাৰণে ইয়াতেই এৰো?]