পিংকিৰ কাহিনী– পইচা ঘূৰাব নোৱাৰি চুদনৰ প্ৰস্তাৱ

১)
মোৰ নাম পিংকী। মোৰ বয়স ২০ বছৰ। মই এতিয়া বি.এ পঢ়ি আছোঁ। মই দেখিবলৈ বহুতেই চেক্সি। মোৰ শৰীৰৰ চাইজ হৈছে ৩৪-২৪-৩৬। আজিলৈকে মোক বহুতেই চুদিছে। তাৰে ভিতৰত এটা কাহিনী আজি মই ক’বলৈ আগবাঢ়িছোঁ।

এই কাহিনীটো আৰম্ভ হৈছিল যোৱা বছৰৰ পৰা। যোৱা বছৰত মোক খুবেই জৰুৰীভাৱে ত্ৰিশ হাজাৰ টকাৰ প্ৰয়োজন হৈছিল। মই কতো পইচা যোগাৰ কৰিব নোৱাৰি শেষত অমন বৰুৱা নামৰ এজন ধনী ব্যৱসায়ীৰ পৰা পইচা ধাৰলৈ ললো। তেওঁক মই আগৰেপৰাই চিনি পাওঁ। সেইবাবে তেওঁ পইচাটো মোক দি দিলে। কিন্তু চাৰি মাহ হৈ যোৱাৰ পাছতো মই পইচাটো ঘূৰাই দিব পৰা নাছিলোঁ। গতিকে অমনে মোক পইচাটো লাহে-লাহে খুজিবলৈ ধৰিলে আৰু মইও সোনকালেই দিম বুলি কৈ আঁতৰি থাকোঁ। কিন্তু এদিন আৰু সেয়া হৈ নাথাকিল। অমনে মোক ফোন কৰিলে আৰু কলে যে পইচাটো মই অহা সপ্তাহৰ ভিতৰত দিবই লাগিব। মই তেওঁক কলো যে মোৰ এতিয়া একেবাৰেই পইচা নাই। একো যোগাৰ কৰিব পৰা নাই। তেতিয়া অমন এখন্তেক সময় ৰৈ কলে যে “তুমি মোক পইচা দিব নালাগে, কিন্তু বেলেগ এটা বস্তু দিব লাগিব।…” মই তেওঁৰ ইংগিতটো বুজি পালো আৰু একো নকলো। তেতিয়া অমনে আকৌ কলে, “তোমাৰ নিচিনা ধুনীয়া ছোৱালী এজনীৰ বাবে বাৰু এইটো এটা চিন্তাৰ বিষয় নে? কথাটো ভাবিবা আৰু জনাবা। যদি নহয় তেতিয়া এসপ্তাহৰ ভিতৰত মোক পইচা কিন্তু লাগিবই।” মই সেই গোটেই ৰাতিটো কথাটো ভাবিলো— “মই কোনো সতী-সাবিত্ৰী নহয়। আজিলৈকে মই ৭-৮টা লৰাৰ সৈতে চেক্স কৰিছো, গতিকে অমনৰ সৈতে কৰাতনো কি আপত্তি আছে!”- মই ভাবিলো। পিছদিনা অমনে আকৌ ফোন কৰিলে আৰু মোৰ সিদ্ধান্তটো সুধিলে। মই তেওঁক হব বুলি কৈ দিলোঁ।

সেইদিনা অমনে আবেলিলৈ ফোন কৰি মোক ৰাতি ৰেডি হবলৈ কলে। অমনে কলে, “শাৰী পিন্ধা মাইকীবোৰ দেখি বৰ চেক্সি লাগে। তয়ো শাৰী এখন পিন্ধি আহিবি। ৰাতি ৭ বজাত তই চেন্টাৰত ৰৈ থাকিবি, মোৰ ড্ৰাইভাৰে তোক লৈ আনিব।”.. প্ৰস্তাৱটোত হব বুলি কোৱাৰ লগে-লগেই অমনে মোক “তই” সম্বোধন ধৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। মই কথাখিনি শুনি সাজু হলো আৰু মোৰ গীদাখন প্ৰথমতে শ্বেভিং কৰিলোঁ আৰু ভালকৈ গা ধুলো। ভাড়াৰুমৰ মালিকক মই লগৰ ছোৱালী এজনীৰ ঘৰলৈ যাম বুলি কৈ সন্ধিয়া ওলাই আহিলোঁ। ঠিক ৭ বজাতে মোক অমনৰ ড্ৰাইভাৰে ফোন কৰিলে আৰু মই কত আছো সুধিলে। মই চেন্টাৰটোতে ৰৈ আছিলোঁ। ড্ৰাইভাৰজনে আহি মোক গাড়ীত উঠাই লৈ গল।