কামানল

মোৰ নাম আকাশী শইকীয়া। মোৰ বয়স বৰ্তমান ৪০ বছৰ। মই এগৰাকী ডিভোৰ্চী মহিলা। মোৰ এটি লৰা সন্তান আছে তাৰ বয়স ১৮। মোৰ বিয়াৰ এবছৰ পিছতে লৰাটোৰ জন্ম। তাৰ যেতিয়া ১০ বছৰ বয়স তেতিয়া মোৰ স্বামীয়ে মোক প্ৰতাৰণা কৰি এগৰাকী বিহাৰী ছোৱালী লৈ অসম এৰি গুচি গৈছিল। মই জনাত তেওঁ এতিয়া দিল্লীত থাকে। ১০ বছৰীয়া লৰাটোক লৈ মই অথাও সাগৰত পৰিছিলো। মাৰ ঘৰত গৈ উঠিছিলো তেতিয়া। মা দেউতা ঢুকাইছিল‌। ককায়েক ভায়েকে স্থান দিলে মোক যদিও বৌ আৰু ভাই বোৱাৰীয়ে কথাটো ভাল নাপালে। কিন্তু মই নিৰুপায়। আশ্ৰয়ৰ যে প্ৰয়োজন মোক। বিপদৰ দিনত আহি ওলাইছিল কলেজত একেলগে পঢ়া বন্ধু এজন। সি বিজনেজ কৰে। ভাল উন্নতি কৰিছে সি ব্যৱসায়ত। তাৰ নাম অনিল দাস। অনিলে মোক কিছু পইছা দি গুৱাহাটীত গৈ বিউটিচিয়ান কৰ্চ কৰাৰ পৰামৰ্শ দিলে। প্ৰথমে মই তাৰপৰা পইচা লবলৈ মান্তি হোৱা নাছিলো। পিছলৈ লৰাটোৰ ভৱিষ্যতৰ কথা ভাৱি সৈমান হৈছিলো।

এদিন অনিলক ফোন কৰি কৈছিলো- অনিল তই মোক পইচা দিবি হয়, কিন্তু মই পৰিশোধ কেনেকৈ কৰিম? তাৰোপৰি বিউটিচিয়ান কৰ্চ কৰিলে তো নহব, পাৰ্লাৰ এটি খুলিবলৈ কিমান পইচা লাগে জানই?

সি কলে- তই চিন্তা নকৰিবি আকাশী, ভগবানৰ আশীৰ্বাদত মোৰ আজিকালি টকাই টকা। ধৰি ললো সিখিনি টকা মই তোক বন্ধু হিচাপে সহায় কৰিলো। আৰু এনেও, তই কলেজ লাইফত যে মোক নোটচ লিখি দিছিলি, টিফিন আনি খুৱাইছিলি সেই ধাৰ মাৰিব তো লাগিবয় ন এদিন? ধৰি ল মই তোৰ কলেজ লাইফৰ ধাৰ মাৰিছোঁ।

– নহয় অনিল তই মোৰ কথা বুজা নাই। মই এনেকৈ টকা লবলৈ টান পাইছোঁ। তই নহলে মোক কৰবাত চাকৰি এটাৰ ব্যৱস্থা কৰি দে। চহৰখনত ইমান ম’ল খুলিছে আজিকালি, তাৰে কৰবাত সুমুৱাই দে নহলে।

– সেইবোৰ ম’লত পইচা কিমান দিয়ে জান? সেই পইচাৰে তহঁতৰ দুটা মানুহৰ জীৱন নচলে। তাৰোপৰি তই নিজাকৈ পাৰ্লাৰ এটি খুলিলে ধুনীয়াকৈ চলিব পাৰিবি। আমাৰ চহৰত উচ্চ মানৰ চেলোন বা পাৰ্লাৰ এখনো খুলা নাই এতিয়াও। তাৰোপৰি বিয়া বোৰত মেক আপ কৰিয়ো কিমান পইচা পায়।

– হুম..

মই বহুপৰ মৌন হৈ ৰৈছিলো। অনিলৰ কথাৰ উত্তৰ নাছিল মোৰ হাতত। হওঁতে সি ঠিক কথাই কৈছে। লৰাটোৰ জীৱন এতিয়া মই অকলেই চাব লাগিব। আজিকালি পঢ়াশুনাৰ ইমান খৰচ।

– অনিল, তোৰ পৰা বাৰু মই পইচা লম। কিন্তু সুধা হাতেৰে নলওঁ। বিনিময়ত তয়ো মোৰ গহনাবোৰ ৰাখিব লাগিব। মই ধাৰ পৰিশোধ কৰিব পাৰিলে ঘুৰাই দিবি মোক।

– ধ্যেৎ, তোৰ মায়ে দিয়া গহনা সেইবোৰ তোৰ। বিয়াৰ গহনা। সেইবোৰ মই লব নোৱাৰো দেই।

– তোৰ ওচৰত বন্দকত হে ৰাখিম।

– মই বন্দক লোৱা ব্যাপাৰ নকৰো। তাতকৈ তই সেইবোৰ মাৰোৱাৰীৰ হাতত বিকী দে যা।

কৈয়ে অনিলে ফোনটো কাটি দিছিল। অনিল ভাল লৰা, তাৰ যে খং উঠিছিল সেয়া জানিছিলো। কিন্তু কি কৰা যায়?

ৰাতিলৈ অনিলৰ মেছেজ আহিছিল- তই বিনিময়ত কিবা দিব খুজো যদি আন কিবাহে দিব পাৰ।

মই ৰিপ্লাই কৰিছিলো- কি?

তাৰপিছত আধাঘন্টা মান ৰিপ্লাই নাই। আধা ঘন্টাৰ পিছত মেছেজ আহিছিল- তোৰ শৰীৰটো….

মেছেজ টো উৰাই ঘুৰাই কেইবা বাৰ মানো পঢ়িছিলো। হাত ভৰি কঁপিব ধৰিছিল। চহৰখনত বহু কিবাকিবিয়ে ঘটি থকা শুনো। পইচাৰ লোভ দেখুৱাই পুৰুষ বোৰে ছোৱালী-বোৱাৰীক…। শেষত অনিলো?

তাৰ মেছেজৰ ৰিপ্লাই নকৰাকৈ ফোনটো থৈ দিছিলো। খং উঠি আহিছিল মোৰ। অনিল মোৰ ভাল বন্ধু আছিল। অলপ চঞ্চল যদিয়ো চিন্তা ধাৰা গভীৰ আছিল তাৰ। সদায়ে কৈছিল সি- কিবা এটা কৰি দেখুৱামে মই চাই থাক বুলি। আজি সঁচাকৈ সি কিবা এটা কৰি দেখুৱাইছে। ব্যৱসায়ত জাকত জিলিকা হৈ উঠিছে দিনক দিনে। কিন্তু সেইবুলি মোৰ বিপদৰ দিনত তাৰ অৰ্থ প্ৰাচুৰ্যৰ প্ৰলোভন দেখুৱাই মোক? চিঃ চিঃ

ৰাতি ভাতৰ পাতত মন বহা নাছিল। তেনেকৈ পানী ঢালি দি উঠি পাকঘৰৰ কাম অতাই বিচনাত বাগৰ দিছিলো। আনদিনা লৰা নুশুৱালৈকে কাষত গৈ বহি থাকো। সিদিনা তাক আঠুৱা তৰি দিয়ে আহি নিজৰ বিচনাত পৰি দিছিলো। লৰা মই এটা ৰূমতে শুওঁ।

ৰাতি অকনো টোপনি অহা নাছিল। অনিলৰ কথাটো টাকুৰি ঘুৰাদি ঘুৰি থাকিছিল। অনিলে মোক কেনেকৈ এইটো প্ৰস্তাৱ দিবলৈ পালে ভাল বন্ধু হৈয়ো। অনিলক মই হাইস্কুলৰ পৰাই চিনি পাওঁ। এদিনো বেয়া কথা এটি মোক কৈ পোৱা নাছিল সি। মোক নালাগে আন কোনো ছোৱালীকে কৈ পোৱা মনত নপৰে মোৰ। সেই ক্ষেত্ৰত সিদিনা?

মোৰ বিয়া হৈ এঘাৰ বছৰ হৈছিল। বয়স তেতিয়া মোৰ ৩৩। মই দেখাত ধুনীয়া বুলি সকলোৱে কয়। শৰীৰটোৱো নিজকে ধুনীয়া দেখিছিলো। কিন্তু বিয়াৰ পিছত শৰীৰত সামান্য মেদ জমা হ’ল। বুকু আৰু নিতম্ব ডাঙৰ হল আগতকৈ বেছি। অনিলে বাৰু মোক এতিয়াও ধুনীয়া দেখেনে? মোৰ শৰীৰটোৰ প্ৰতি লোভ জাগেনে? প্ৰশ্ন হৈছিল মোৰ। কিয় জানো বহুদিন পিছত নিজৰ শৰীৰটো আইনাত চাবলৈ মন গৈছিল মোৰ।

ডিম লাইট জ্বলি আছিল কোঠাত। বাওঁফালে ঘুৰি লৰাৰ বিচনালৈ চাই পঠাইছিলো। টোপনিত লালকাল সি। ক্ষন্তেক সময় এনেয়ে পৰি থাকি, বিচনাৰ পৰা নামি গৈছিলো। গৈয়ে লাইট টো অন কৰি দিছিলো। আমি শুৱা কোঠাটোতে মোৰ আইনাখন আছিল। আইনাৰ সন্মুখত গৈ থিয় হৈ দিছিলো বহা টুলখন ভৰিৰে ঠেলি দি। পাতল নাইটি এখন পিন্ধি আছিলো ৰঙা ৰঙৰ সিদিনা মই। আঠুলৈ আহি শেষ হোৱা নাইটি। গীৰিয়েকে দিল্লীৰ পৰা আনি দিছিল। তেওঁ অলপ চৌখিন আছিল। ভিচিডি প্লেয়াৰত ব্লু-ফ্লিম লগাই সেই নায়িকাবোৰৰ দৰে পজিশ্যন কৰোৱাই মোক ছেক্স কৰিছিল।

হঠাৎ, ব্লু-ফ্লিম, ছেক্স এইবোৰ কথা মনলৈ অহাত উত্তেজিত হবলৈ ধৰিছিলো মই। ছেক্স নকৰা তেতিয়া এবছৰ মানে হৈছিল। অৰ্থাৎ গীৰিয়েক হঠাতে এদিন এৰি যোৱা। উত্তেজনা বসতে নেকি নাইটিৰ ওপৰেদিয়ে মই বুকুৰ দুকাষে হাত লৈ দুই স্তন আগফাললৈ ঠেলি ধৰিছিলো। পৰ্ণষ্টাৰ বোৰে যেনেকৈ ধৰি প’জ দিয়ে। ৩৮-৩১-৩৮ৰ অলপ মেদযুক্ত ফিগাৰ আছিল মোৰ তেতিয়া। মেদ মানে ককালৰ ওপৰত দুটিমান ভাজ। কিন্তু হলেও স্তনযুগল হাউলি যোৱা নাছিল। আটিল শৰীৰ আছিল মোৰ। তপিনা খন বিশাল হয় মোৰ। বাটেৰে খোজকাঢ়িলে মোৰ দুলি থকা তপিনা দেখিলে লৰাৰ পৰা বুঢ়ালৈ কামুক দৃষ্টিৰে চায়। মই দেখিবলৈ এনেয়ো ধুনীয়াই চবে কোৱা মতে। মোৰ মুখ খন ডিম্বাকৃতিৰ। চকুযুৰি আয়তাকাৰ। চকুৰ মণি ঘোলা। যাক কয় বিজুলি চকু। নাকটো দীঘল আৰু জোঙা মোৰ। ওঠৰ পাহি কমলাৰ কোঁহৰ দৰে। তপিনালৈকে বৈ পৰা কেকোৰা চুলি।

সিদিনা সেই ৰাতি নিজকে নগ্ন ৰূপত চাবলৈ মন গৈছিল কিয়জানো। লৰাটোলৈ এপাক চাইছিলো। টোপনিতে আছিল। এইবাৰ লৰাৰ পৰা দৃষ্টি আতৰাই আনি আকৌ আইনাত ৰাখিছিলো। ৰঙা ৰঙৰ পাতল নাইটিৰ ওপৰদিয়ো ৩৮ চাইজৰ ফুটবল হেন স্তনযুগল প্ৰকট হৈ পৰিছিল। দুই হাতেৰে স্তনযুগল চেপি ধৰিছিলো। হাতত নাটেই। এইবাৰ আঠুলৈকে থকা নাইটিখন দুহাতেৰে টানি ওপৰলৈ লৈ খুলি পেলাইছিলো। ফলত বগা ৰঙৰ ব্ৰা আৰু কলা পেন্টিত মোৰ লোভনীয় শৰীৰ ওলাই পৰিছিল। পুৰুষ বোৰে হেনো ক্ষীণকায় ছোৱালীতকৈ এনেকুৱা ঈষৎ মেদযুক্ত, ডাঙৰ ডাঙৰ স্তন আৰু নিতম্বৰ মহিলা শৰীৰ ভাল পায়। ককালত দুহাত ৰাখি আইনাত নিজকে উৰাই ঘুৰাই চাইছিলো। এতিয়াও অনিলহঁতৰ দৰে পুৰুষৰ মই আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰ হৈ আছোঁনে?

হঠাতে নিজকে সম্পূৰ্ণ নাঙঠ হৈ দিবলৈ মন গৈছিল। লাহেকৈ পিঠিফালে হাত লৈ ব্ৰাৰ হুক খুলি দি ব্ৰা খন সোলোকাই মজিয়াত পেলাই দিছিলো। ফলত মোৰ বৃহদাকায় স্তনযুগল ওলাই আহিছিল। ককালত হাত ৰাখি আইনাত চাইছিলো। স্তন দুটাৰ সোমাজতে খয়েৰী ৰঙৰ বাদাম হেন থিয় থিয় দুটি গোটা। বাদামী গোটা দুটি দুই হাতৰ আঙুলিৰে খেলি আছিলো মই। নিজৰ শৰীৰটোলৈ মোহ জন্মি গৈছিল।

দুহাতৰ দুই আঙুলিৰে দুই স্তনৰ বাদামী গোটাত চেপি চেপি গৈ আছিলো মই। কেতিয়াবা স্তনযুগল খামুচি ধৰিছিলো দুহাতেৰে। কিমান সময়ৰ পৰা নিজৰ স্তনযুগলৰ লগত খেলি গৈ আছিলো মনত নাই। পেন্টিৰ তলৰ যোনীদেশ ভিজি চেপচেপিয়া হৈ গৈছিল। নিজৰ অজানিতেই নিজৰ হাত এখন তললৈ নামি গৈছিল। পেন্টিৰ তলেদি সোমাই গৈছিল যোনীদেশত। নিজৰ অজানিতেই মই হাতৰ মধ্যমা আঙুলিটো সুমুৱাই দিছিলো ভিজি চেপচেপিয়া হৈ থকা যোনীত। তাৰ পিছত লাহে লাহে আঙুলি সঞ্চালন কৰি আছিলো।

– মা অ মা…

হঠাত লৰাৰ মাতত বাস্তৱলৈ ঘুৰি আহিছিলো মই। মই যে লাইট অন কৰি লৰা থকা ৰূমটোতে লৰাৰ বিচনাৰ পৰা অকন আতৰতে সেই কামফেৰা কৰি আছিলো পাহৰিয়ে গৈছিলো। লৰাই আকৌ মাত দি উঠে।

– মা অ মা…

লৰালৈ ঘুৰি চাওঁ।

– কি হৈছে বাবু?

– তোমাৰ কি হৈছে মা? তেনেকৈ আছা যে?

লগে লগে নিজৰ নগ্ন দেহলৈ চাইয়ে লাজপাই যাওঁ‌। ব্ৰা আৰু নাইটি মজিয়াত পৰি আছিল। তুলি লৈ পিন্ধিবলৈ সময় নাই। দুহাতেৰেই দুই স্তন ঢাকি কৈ উঠো- কি হ’ল বাবু তুমি সাৰ পালা?

– অ চুচু লগাত সাৰ পালো কিন্তু তুমি একো নিপিন্ধাকৈ আছা যে? গৰম বেছি লাগিছে?

মই নো কি কওঁ। নিজৰ ওপৰতে ধিক্কাৰ লাগি গৈছিল। লৰা দহ বছৰ গৰকি এঘাৰত ভৰি থৈছিল। ক্লাছ ছিক্সত পঢ়ে তেতিয়া। ক্লাছ ছিক্সত পঢ়ি থকা পেটৰ সন্তানৰ সন্মুখত মই নগ্ন। অকল নগ্নই নহয় আত্মৰতিত বিভোৰ হৈ আছিলো। ছেহঃ। লৰাক কিবা এটা কবলৈ বুলি তেনেকৈয়ে হাতেৰে দুই স্তন ঢাকি কৈ উঠিছিলো- গৰম লাগিছে বাবু, লগতে তলত কিবা খুজুৱাই আছিল গতিকে কিবা কামুৰিছে নেকি চাবলৈ আইনাৰ সন্মুখত আহিছিলো চাবলৈ।

কথাষাৰ কৈয়ে মই হাউলি মজিয়াৰ পৰা নাইটিখন লৈ পিন্ধিব ধৰিছিলো। ফলত লৰাই আকৌ মোৰ নগ্ন স্তনযুগল দেখা পাইছিল।

– হয় নেকি মা। কিবা কামুৰিছে?

ব্ৰা খন হাতেৰে তুলি আনলাত থৈ বিছনালৈ আহি বহি লৈ লৰাক কৈছিলো- নাই কামোৰা। ঘাম লাগি চেপচেপিয়া হৈ শুকাই থাকে যে। সেয়ে খুজাই মাজে মাজে।

লৰাক এইধৰণৰ কথা প্ৰথম কৈ পাইছিলো।

– অ অ।

লৰাই একো বিশেষ নকৈ প্ৰচাব কৰিবলৈ ওলাই গৈছিল। ক্লাছ ছিক্সত পঢ়ে যদিও সি প্ৰচাব কৰিব গলে মই গৈ ইউৰিনালৰ বাহিৰত থিয় হৈ থাকিব লাগে তেতিয়াও। এন্ধাৰলৈ ভয় তাৰ।

প্ৰচাব কৰি আহি লাইট অফ কৰিব যাম, তাতে লৰাই কৈ উঠিছিল- অ মা মই তোমাৰ লগত শুওঁ?

হঠাৎ তাৰ এই প্ৰশ্নত মই আচৰিত হৈছিলো। তাকো সিদিনাৰ সেই পৰিস্থিতিত। গতিকে লাহেকৈ শুধিছিলো- কিয়?

সি অকনো সংকোচ নকৰাকৈ কৈছিল- এনেই, মন গৈছে শুবলৈ। আজিকালি তুমি মোক তোমাৰ লগত শুবলৈ নিদিয়াই। অকল বেমাৰ হলেহে দিয়া।

কথাটো নোহোৱা নহয়, সি ক্লাছ ফাইভত উঠাৰে পৰা তাৰ বিচনা বেলেগ কৰি দিছিলো। অকল তাৰ বেমাৰ হলেহে মই তাৰ লগত শুওঁ। গতিকে বাৎসল্য প্ৰেমসুলভ ভাৱেৰেই মই তাক উত্তৰ দিছিলো- ঠিক আছে শুৱা বাৰু। আহা।

সি বিচনালৈ আহি কৈ উঠে- মা তোমাৰ গৰম লাগিছে যদি অথনিৰ দৰে নাইটিখন খুলি শুব পাৰা তুমি। ময়ো তো উদং হৈ অকল পেন্ট পিন্ধি শুইছোঁ।

জুন মহীয়া উৎকট গৰম। কিছুদিনৰ পৰা বৰষুণৰ নাম গন্ধ নাছিল। ৰাতিয়ো গৰম নকমে। এখন চিলিং ফেনেৰে দেহৰ গৰম নকমে। লৰাৰ দৰে উদং গাৰে শুবলৈ কাৰ নো মন নাযায়। কিন্তু একেটা ৰূমতে পেটৰ সন্তানটি শুই থাকিলে তেনেকৈ শুব পৰা যায় নেকি? যদিয়ো লাইট অফ থাকে, তথাপিয়ো নিলা ৰঙৰ ডিমলাইট টোৰ কাৰণে সকলো মণিব পাৰি। তাতে ডিমলাইট টো একেবাৰে মোৰ বিচনাৰ কাষতে লাগি থকা ৱালখনত আছিল।

লৰাই তাৰ গাৰুটো লৈ আনি মোৰ বিচনাৰ আঠুৱাৰ তললৈ সোমাই আহি কৈ উঠে- কি হ’ল মা গৰম কিমান লাগিছে চোৱা। তুমিয়ো মোৰ দৰে উদং গাৰে শুৱা নহলে।

– ইচ, লৰাৰ কথা শুনা। মই তাৰ আগত এতিয়া উদং গাৰেহে শুব লাগে।

– তাতেনো কি হ’ল। অথনি তো মই তোমাক উদং গাৰে দেখিলোৱে।

লৰাৰ কথাত যুক্তি আছে। কিন্তু হলেও। মই কৈ উঠো- নাই নাই, মোৰ তেনেকৈ উদং গাৰে শোৱা অভ্যাস নাই। তোমাৰ গৰম লাগিছে তুমি উদং গাৰে শুব পাৰা। কিন্তু ছোৱালী মানুহৰ হাজাৰ গৰম লাগিলেও উদং গাৰে শুব নাপায়।

– কি হয় নো শুলে?

– নাপায় যদি নাপায় আকৌ। ইমান প্ৰশ্ন সুধি নাথাকিবা।

– ঠিক আছে।

লৰাক কোনোমতে সৈমান কৰোৱাই লাইট টো অফ কৰি আহি শুই দিওঁ তাৰ কাষতে। বিচনাখন সৰু। একেটা ৰূমত দুখন বিচনা বহুওৱা বাবে সৰু সৰু বিচনা লবলগা হৈছে। গতিকে দুজনীয়া বিচনাত দুটি প্ৰাণী শুৱা বাবে গাত গা লাগে। অৱশ্যে তাতে একো কবলগীয়া নাই। নিজৰ লৰাহে। তাকো মাথো ক্লাছ ছিক্সত পঢ়ে।

টিক টিক টিক কৈ ঘড়ীৰ কাটা আগবাঢ়ে। মোৰ দুচকুত কিন্তু টোপনি নাই। ইকাষ-সিকাষ কৰি থাকো। তাৰে শব্দ পাই নেকি লৰাই কৈ উঠে মোৰ ফালে মুখ কৰি- মা তোমাৰ টোপনি লগা নাই?

– উমহু…

– দেউতাৰ কথা মনত পৰিছে?

– মই তোমাক ইয়ালৈ অহাৰ আগতেই কৈছিলো নহয়, আমি তেওঁৰ বিষয়ে আৰু কোনো আলোচনা নকৰো।

– ঠিক আছে। তেন্তে শুবলৈ চেষ্টা কৰা। মোৰো টোপনি আহা নাই।

– তোমাৰ আকৌ কিয় আহা নাই।

– নাজানো।

মোৰ যে আৰু টোপনি নাহে জানো। গতিকে লৰাক প্ৰশ্ন কৰো- নাজানো টো আকৌ কি উত্তৰ?

– নাজানো মানে নাজানো।

লৰাই মোৰ সুৰতে উত্তৰ দিয়ে।

অৱশ্যে সৰু লৰা। বহু কথাই এতিয়াও নাজানে সি।

– এটা কথা জানা মা।

– কি?

– মোৰ নতুন স্কুলৰ যে ছিনিয়ৰ বোৰ, ক্লাছ টেনৰ ৰতন দা, বিল্লুদাহঁত।

– অ…

– সিহঁতে মোক মাতি নি এদিন তোমাৰ কথা কি কৈছিল জানা?

– কি কৈছিল?

– তুমি হেনো ৰেণ্ডি, তোমাক এৰি হেনো দেউতাই সেয়ে বেলেগ ছোৱালী বিয়া পাতিছে।

– সিহঁত বেয়া লৰা। সিঁহতৰ লগত কথা নাপাতিবা আৰু তুমি। কাষত মাতিলেও নাযাবা।

– ঠিক আছে।

– হুম শুই থাকা।

মোক লৈ যে মোৰ চৌপাশে বেয়া কথা উঠিছে মই জানো। গীৰিয়েক এৰি যোৱা মহিলাৰ বদনাম হয়ে। কিন্তু স্কুলত পঢ়া সেই ফুকলীয়া লৰাবোৰো শেষত?

লৰাই চুপচাপ হৈ শুবলৈ যত্ন কৰে। ঘড়ীৰ কাটা টিক টিক কৈ আগবাঢ়ে। সিদিনা ঘড়ীৰ কাটাটোৱে যেন বেছিকৈ শব্দ কৰি বাজি আছিল।

ক্ষন্তেক পিছত আকৌ লৰাই কৈ উঠে- মা, মামীহঁতে আমাক বেয়া পায় ন? আমাক কি এই ঘৰৰ পৰা উলিয়াই দিব?

– নাপায় বেয়া। তোমাক কোনে কয় এইবোৰ কথা?

– কাষৰ ঘৰৰ মামীহঁতে কোৱা শুনিছিলো।

– উফ এই মাইকীবোৰো যে…

– সঁচাকৈ কোৱাচোন মা, মামীহঁতে আমাক বেয়া পায় নেকি?

লৰাক উত্তৰ দিবলৈ মোৰ হাতত শব্দ নাছিল। গতিকে কৈ উঠিছিলো- শুনা, তোমাৰ মামাহঁতে আমাক দুয়োকে ইয়াত থাকিব দিছে সেয়াই বহুত। আৰু তুমি চিন্তা নকৰিবা, মই চাকৰী বা কাম এটি পালে বেলেগকৈ থাকিম আমি। হব?

– হব, সেইটোৱে ভাল হব। তেতিয়া আমাক লৈ কোনেয়ো কথা কব নোৱাৰিব।

– আৰু তুমি কাষৰ ঘৰৰ কোন মাইকী- বোৱাৰীয়ে কি কথা কয়, সেইবোৰত কাণ দি নুফুৰিবা।

– হব।

– আৰু স্কুলৰ সেই বদমাছ লৰাবোৰৰ কথাতো কাণ নিদিবা।

– হব।

– গুড বয়। এতিয়া শুই থাকা।

– মোৰ যে টোপনিয়ে আহা নাই।

– কাইলৈ স্কুল আছে নহয়। নুশুলে হব?

– শুব তো লাগে। কিন্তু টোপনি নাহিলে?

– হুমম…

– মই তোমাৰ বুকুত শুই যাওঁ। সৰুতে শুৱাৰ দৰে?

– পাগল। বদমাছ, তুমি ডাঙৰ হোৱা নাই?

– তুমিয়ে দেখোন মোক সদায় সৰু সৰু বুলি কৈ থাকা? আৰু শুলেনো কি হ’ল?

– সৰু হৈয়ে আছা। কিন্তু কেছুৱা হৈ থকা নাই। কেছুৱা বোৰে হে মাকৰ লগত শুৱে।

– ইহ, লগৰ দীপু আৰু গোপাল হতে এতিয়াওঁ মাকৰ লগত শুৱে।

– তুমি কেনেকৈ জানিলা?

– সিঁহতেই কৈছে। সিহঁতক মাকহঁতে গা ধুৱাই দিয়ে।

– তোমাকো দিওঁ মাজে মাজে। লেতেৰা হৈ থাকা যে তুমি। আৰু পিঠি নিজে ঘঁহিব পাৰা জানো?

– নহয় অ। সিঁহতক সিঁহতৰ মাকহঁতে পেন্ট খুলি গা ধুৱাই দিয়ে।

– বোৰ নিলাজ অ সিঁহতি।

– হিঃ হিঃ।

– অ তো।

– আৰু কি কয় জানা সিহঁতি?

– কি?

– দীপুৱে কয় তাৰ মাকৰ পিহাদুটা বোলে ডাঙৰ ডাঙৰ। আন খুৰীবোৰত কৈ।

– চৰম নিলাজ। আৰু তুমি এই শব্দটো কৰ পৰা শিকিলা?

– কোনটো?

– বুকুখনক যে কৈ?

– অ পিহা দুটাৰ কথা। দীপুৱেই কৈছিল। প্ৰায়ে কয় তাৰ মাকৰ পিহাৰ কথা।

– চৰম মানে চৰম নিলাজ। তুমি এইবোৰ কথা আজিৰ পৰা নুশুনিবা। মুখতো নানিবা।

– হব। গোপালে আৰু কি কয় জানা?

– কিবা নিলাজ কথাই হব।

– শুনা না…

চকুত তো টোপনি নাছিলেই। গতিকে লৰাৰ কথাত কৌতুহলি ভাৱ দেখু্ৱাইছিলো। এনেয়ো লৰাৰ মনোজগত খনত বৰ্তমান কি চলিছে, মাক হৈ জানি ৰখা দৰকাৰ। গতিকে উত্তৰ দিছিলো- কি?

– সি কয়, তাৰ খুড়াই বোলে তাৰ মাকক মাজে মাজেই নাঙঠ কৰি মৰম কৰে দেউতাকে কৰাৰ দৰে আৰু সি হেনো মনে মনে চাই থাকে।

– বেয়া কথা এইবোৰ।

– কোনবোৰ?

– বেলেগৰ মৰম কৰা চোৱাটো।

– অ।

– সি আৰু কিবা কৈছে নেকি?

লৰাই নো স্কুলত লগৰ লৰাৰ পৰা কি কি বেয়া কথা শুনি আহে জানিবলৈ মন যায়। গতিকে তেনেকৈ সুধি দিছিলো।

– অ কৈছেতো।

– কি কি কোৱাচোন।

– গোপালে কৈছে, তাৰো মাকৰ পিহা দুটা হেনো ডাঙৰ আৰু গোল গোল। তাৰ খুড়াকে বোলে মুখত লৈ মৰম কৰে।

– অ…

– তাৰো হেনো তেনেকৈ মৰম কৰিবলৈ মন যায়।

– কাক?

– তাৰ মাকক।

– চিঃ, এইবোৰ বৰ বেয়া কথা বাবু। মনলৈ অনটোৱো পাপ। মাকক এনেকৈ নিজৰ লৰাই মৰম নকৰে।

– অ…. আজিহে জানিলো।

– মুখতো নানিবা এইবোৰ কথা। ভগবানে পাপ দিব তোমাক।

– তেন্তে গোপালৰ পাপ হব ন?

– একদম।

– আচ্ছা।

– তুমি আৰু স্কুলত তেনেকুৱা ধৰণৰ কিবা কথা শুনি আহা নেকি?

– নাই। কিন্তু শালিনী বায়ে এদিন সুধিছিল..

– এইজনী আকৌ কোন?

– ক্লাছ টেনত পঢ়ে।

– কি সুধিছিল?

– মোক মাতি লৈ সুধিছিল যে, তোমাৰ নুনু টো কিমান ডাঙৰ?

– বেয়া ছোৱালী তাই। বেলেগ কিবা সুধিছিল নেকি আৰু?

– নাই।

– গুড। এতিয়া শুই থাকা।

– কৈছো চোন টোপনি আহা নাই।

– তো মই কি কৰিব পাৰো। স্কুল আছে শুই থাকা।

– মোক মৰম কৰি দিয়ানা। আগতে যেনেকৈ কৰিছিলা। মোৰ সোনকালে টোপনি আহে তেনেকৈ।

– ইচ…

– সঁচা।

– কি কৰিব লাগে। মই পাহৰিলো নহয়।

– বুকুৰ মাজত লৈছিলা যে।

– হুমম…

– দীপু আৰু গোপালৰ মাকেও এনেকৈ মৰম কৰে। ব্লাউছখন খুলি দি বুকুৰ মাজত লয় সিঁহতক।

এই দীপু আৰু গোপাল বলাজনৰ মাক দুজনীৰ কথা ভাৱিবলৈ ধৰিছিলো। কিহে পায় ক্লাছ ছিক্সত পঢ়া লৰাৰ লগত তেনেকৈ কৰিবলৈ?

– নাপায় অ বাবু, আপোন লৰাৰ আগত এনেকৈ কাপোৰ খুলিব নাপায়।

– অথনি দেখোন খুলিছিলা।

– তুমি শুই থকা বুলি ভাৱিছিলো। ভুল হ’ল ছৰী।

– কাপোৰ খুলিব নালাগে। কাপোৰ খনৰ ওপৰতেই তোমাৰ বুকুত শুই থাকিব দিয়ানা।

পিতৃ থাকিও নথকাৰ দৰে লৰা। মাকেই একমাত্ৰ সম্বল। গতিকে পুতেকৰ এই আকুল আহ্বানক মই না কৰিব পৰা নাছিলো।

– ঠিক আছে আহা। কিন্তু শুবলৈ যত্ন কৰিবা।

– হব…

কথাষাৰ কৈয়ে সি উঠি বহে। তাৰপিছত মোৰ দেহৰ ওপৰত উঠি আহিব খোজে।

– আৰে আৰে কি কৰিছা?

– কিয়, তোমাৰ বুকুত মাজত মূৰ থৈ শুম আকৌ।

– পাগল তেতিয়া তুমি নিচেই সৰু আছিলা। তোমাৰ দেহৰ ভৰ সহিব পাৰিছিলো। এতিয়া বেছিপৰ নোৱাৰিম। উশাহ চুটি হৈ আহিব।

– তেন্তে।

– মই একাষে শুই দিওঁ। তুমি সিকাষৰ পৰা মোৰ বুকুত মূৰ গুজি শুবা। হবনে?

– অ এইটো ভাল আইডিয়া।

লৰাই এইবাৰ মোৰ সিকাষে মোৰ ফালে মুখ কৰি শুৱে। মই একাষে হৈ তাৰ ফালে মুখ কৰো। সি আগুৱাই আহি এহাতেৰে মোক সাবটি ধৰে। তাৰপিছত মুখ খন বুকুৰ সোমাজত গুজি দিয়ে।

টিক টিক টিক। ঘড়ীৰ কাটা আগবাঢ়ে।

মোৰ পাতল নাইটিৰ তলৰ ব্ৰা হীন সুডৌল দুই স্তনৰ মাজত সি নাকটো গুজি দিয়া বাবে মোৰ বুকুখন বেছিকৈ উঠা নমা কৰিবলৈ ধৰে।

সি আৰু বেছিকৈ মুখখন মোৰ দুই স্তনৰ মাজত গুজি দিয়ে। ফলত সোনকালেই তাৰ উশাহ চুটি হৈ আহে। উশাহ লবলৈ বুলি মুখখন আঁতৰাই সি কৈ উঠে- উশাহ লবলৈ অসুবিধা হয় দেখোন মা।

– হবই।

– তোমাৰ বুকুখন ইমান নৰম। একদম আমাৰ বুকুৰ দৰে নহয়।

– মোৰ বুকুখন তোমালোকৰ দৰে চেপেটা নহয় যে?

মোৰ মুখৰ পৰা অজানিতে কথাষাৰ ওলাই পৰে।

– হিঃ হিঃ। তোমাৰ বুকুখনত মৰম কৰিবলৈ মন গৈছে।

– এতিয়া কি চলি আছে তেন্তে?

– নহয়, হাতেৰে।

– ধ্যেৎ পাগল।

– সঁচাকৈ মা।

– নহব।

– আগতে যেনেকৈ তোমাৰ বুকুৰ পিহাদুটাত হাত দি শুইছিলো তেনেকৈ।

– মই তোমাক কৈছো নহয় পিহা নকবা এই দুটাক?

– তেন্তে কি কম?

– বুকু কবা বুকু। এটাক সোঁ বুকু আনটোক বাও বুকু।

– হব

– হুম।

– হাত দি শুওনে মা?

বুজিছো। লৰাক ইমান বাধা দি থাকি লাভ নাই। অবুজন লৰা। তাতকৈ সি বিচৰা ধৰণে দি শুই থকাই ভাল।

– ঠিক আছে হাত দিয়া। কিন্তু ভাল লৰাৰ দৰে শুবা।

– অকে।

এইবাৰ লৰাই মোৰ সোঁস্তনত হাত ৰাখে। মোৰ বুকু উঠা নমা কৰে। বিশেষকৈ তাৰ আঙুলি এটা মোৰ স্তনৰ গোটাত পৰাৰ বাবে। ক্ষন্তেক সময় পিছত সি তাৰ আনখন হাত মোৰ বিচনাত চেপেটা হৈ থকা বাও স্তনত ৰাখে। কিন্তু ওলপ অসুবিধা হয় তাৰ। সি কয়- মা এনেকৈ একাষে শুলে অসুবিধা হয়। তুমি উপৰ ফালে মুখ কৰি শুৱা মই তোমাৰ ওপৰত বহি লৈ হাতেৰে তোমাৰ বুকুত মৰম কৰিম।

– তুমি এইবোৰ কৰ পৰা শিকিলা?

– গোপালে তাৰ মাকৰ পিহা দুটাৰ লগত এইদৰে খেলে।

তাৰ মুখত আকৌ পিহা শব্দটো ওলায়। কিন্তু এইবাৰ বাৰং নকৰো তাক। তাতকৈ আন এটি কথাত হে মনযোগ যায়। ‘খেলা’?

– বুকুখনৰ লগত খেলা কথাটোৱো গোপালে কৈছে নে?

– অ? সি অকল হাতেৰে নহয়, মুখত লৈয়ো খেলে।

– মানে?

মই নজনাৰ ভাও জুৰো।

– মানে তাৰ মায়ে হেনো তাক পিহা দুটা মুখেৰে জিভাৰে চেলেকিব দিয়ে, আৰু তাৰ মাজত বোলে কলা কলা কিবা থাকে, কামুৰিব দিয়ে দাঁতেৰে।

– হুমম…

– ময়ো অথনি তোমাৰ পিহা দুটাৰ মাজত কলা কলা কিবা দেখিলো। য’ত সৰুতে মুখ লগাই গাখীৰ খাইছিলো তোমাৰ।

– হুম…

– মন গৈছে জানা মা?

– কি?

– গোপালৰ দৰে…

কিহবাই মোক যেন নিয়ন্ত্ৰণ কৰি ৰাখিছিল। মোৰ মনটোক যেন আন কোনোবাই পৰিচালিত কৰি আছিল।

– দিয়ানা মা। গোপাল কিমান লাকী। তুমিহে মোক চব কথাতে বাধা দি থাকা।

অথনি আইনাৰ সন্মুখত থিয় দিয়াদে উঠি থকা উত্তেজনাই শৰীৰত আকৌ বাহ লব ধৰিছিল। লৰাটোক তেনেকৈ দিয়া যায় নে নাই ভাৱি আছিলো। শেষত মনটোৱে হাৰ মানে শৰীৰৰ আগত। লৰাটোৱে নো কি কি কৰে চাবলৈ মন যায়।

– ঠিক আছে দিম। কিন্তু এটা চৰ্তত।

– কি?

– তুমি কাকো কব নোৱাৰা। গোপালহঁতক তো নোৱাৰাই, এই কোঠাটোৰ বাহিৰত আন কাকো কব নোৱাৰা।

– ঠিক আছে প্ৰমিছ।

– প্ৰমিছ ভাঙিলে কিন্তু পাপ লাগিব তোমাৰ। মোৰ শপত খোৱা।

– তোমাৰ শপত।

– ঠিক আছে। কিন্তু কাপোৰৰ ওপৰেৰে মৰম কৰিব পাৰিবা। কাপোৰ খুলিব নোৱাৰিম।

– হব।

– কেনেকৈ কৰিবা?

– গোপালে যেনেকৈ কৰে।

– সি কেনেকৈ কৰে?

– তাৰ মা শুই থাকে। সি তাৰ মাৰ ককালত বহি লৈ হাত আৰু মুখেৰে পিহা দুটাত মৰম কৰি থাকে।

– হুম।

– আৰু পিহাৰ কলা কলা দুটাত দাতেৰে কামুৰি থাকে।

– গোটা কয় এই দুটাক।

– অ পিহাৰ গোটাক।

– হুম।

– উঠোনে তোমাৰ ওপৰত?

– উম উঠা।

মোৰ পৰা সেউজ সংকেত পাই লৰাই তৎক্ষনাত উঠি আহি মোৰ ককালৰ ওপৰত বহি লয়। ককালৰ দুকাষে বিচনাত দুভৰি ৰাখে। তাৰ পিছত ঈষৎ হাউলি আহি তাৰ দুহাত মোৰ দুই স্তনত ৰাখে। ধৰিব খোজে সি। কিন্তু তাৰ সৰু সৰু হাতদুখনত নাটে। তেনেকৈয়ে সি মোৰ স্তন দুটা দলাই মলাই কৰিব ধৰে আটা দলাদি।

মোৰ বুকুৰ উঠা নমাৰ শব্দত ঘড়িৰ কাটাৰ শব্দ তল পৰে। কিমান সময় চলে তাৰ হাত দুখন মনত নাই, এসময়ত সি মোক কৈ উঠে- মোৰ হাতত নাটে চোন?

– গোপালৰ মাতকৈ মোৰ দুটা ডাঙৰ আছে হবলা।

– অ অ …

– অসুবিধা হৈছে ন মৰম কৰিবলৈ?

– অ তো…

– এটা কাম কৰা…

– দুখনৰ হাতেৰে এটা টিপি ধৰা।

– অহ

এইবুলি সি দুখন হাতেৰে মোৰ সোঁ স্তনটো টিপি ধৰে। যেন ডাঙৰ ৰবাব টেঙা এটি ধৰিছে। তেনেকৈয়ে দুখন হাতেৰে মোৰ এটা এটাকৈ দুটি স্তন সি দলাই মলাই কৰি যায়।

এবছৰৰ বিৰতিত মোৰ স্তনযুগলত আনৰ হাত পৰিছিল। গতিকে পেন্টি ভিজিবলৈ ধৰিছিল মোৰ। দেহৰ ঘাম বাঢ়ি গৈছিল।

তেনেকৈ কিছুসময় মোৰ স্তনমৰ্দন কৰাৰ পিছত সি আৰু বেছি হাউলি আহিছিল। মই চাই থাকিছিলো সি কি কৰিবলৈ লৈছে। কৌতুহল বাঢ়ি গৈছিল মোৰ। এইবাৰ সি সুধিছিল- পিহাৰ গোটাত দাঁতেৰে কামুৰো নে মা?

– উম…

এইবাৰ সি নাইটিৰ ওপৰেৰেই মুখ লগায় মোৰ স্তনত। তাৰ মুখে বিচাৰি পায় মোৰ স্তনবৃন্ত। নাইটিখন একেবাৰেই পাতল কাৰণে সেয়া সম্ভৱ হয় সোনকালেই। এইবাৰ সি তাৰ দাতেৰে কামুৰি ধৰিছিল মোৰ স্তনবৃন্ত।

– ওমমমমমম

মোৰ মুখেৰে উত্তেজক শব্দ বাহিৰ হয়।

– কি হল মা? দুখ পালা?

– নাই পোৱা।

সি আকৌ কামুৰিবলৈ লয়। কামুৰি গৈয়ে থাকে।

– আহ আহ আহ আহ আহ

উত্তেজনাত ক্ষীণ চিঞৰ বাহিৰ হয় মোৰ মুখেদি।

– দুখ পাইছা এইবাৰ?

– নহয়, স্তনৰ গোটাত এনেকৈ কামুৰিলে দুখ নাপায়। সুখ হে পায়। সুখতে এনেকুৱা মাত ওলায়।

– অ… কামুৰি থাকো এনেকৈ?

– উম…

সি দুহাতেৰে মোৰ আনটো স্তন গোলাকাৰ ভংগীমাত ধৰি মুখ নমাই দাতেৰে অহৰহ কামুৰিবলৈ লাগি যায় স্তনবৃন্ত।

– ওমম ওমমম আহহহ আহ ওমমম

– মা সুখ লাগি আছেনে?

– উম লাগিছে।

– কিন্তু মোৰ যে অসুবিধা হৈছে।

– কিয়?

– তোমাৰ এই নাইটিখনৰ কাৰণে। কাপোৰ মুখত লাগে।

– অহ..

– খুলি পেলোৱা না মা…

নাইটিখন খুলি পেলালে, নগ্ন স্তনগোটাত এনেকৈ কামুৰি গলে যে বেছি সুখ পাম। সি তো নাজানে। ইফালে লাজৰ মূৰ খাই থৈছোয়ে যেতিয়া, পুতেকৰ আগত নগ্ন হোৱাত আপত্তি কি?

– ঠিক আছে খুলিছোঁ।

এইবাৰ মই বহি লৈ নাইটিখন খুলি পেলাও। মোৰ স্তনযুগল নিজ সন্তানৰে আগত প্ৰকট হৈ পৰে। তালৈ ভেবা লাগি চায় লৰাই।

– কি বেঙাৰ দৰে চাই আছা এই দুটালৈ?

– ৱাও মা তোমাৰ পিহা দুটা ইমান ধুনীয়া। একদম ফুটবলৰ দৰে গোল গোল।

– হুমম। এতিয়া সুখ দিয়া মোক।

– অকে।

মই দুনাই শুই দিও নগ্ন শৰীৰেৰে। পুতেকে আকৌ মোৰ ককালত বহি লয়। তাৰ পিছত আগৰ দৰেই হাউলি আহি দুহাতেৰে মোৰ এটা স্তন ধৰি লয়। তাৰপিছত মুখ নমাই প্ৰথমে স্তনবৃন্তটো চুপিবলৈ ধৰে। কেতিয়াবা আকৌ জিভাৰে চেলেকিবলৈ ধৰে স্তনবৃন্তটো।

ইফালে মোৰ দেহত শিহৰণ জাগে। পেন্টিৰ তলত যোনীদেশ ভিজিবলৈ ধৰে আগতকৈ বেছি। শৰীৰত যেন জুই হে লাগে।

কিছুপৰ স্তনবৃন্ত চুপি আৰু চেলেকি হোৱাৰ পিছত এইবাৰ সি দাঁতেৰে কামুৰিবলৈ লয়। প্ৰথমে লাহে, পিছত যোৰে যোৰে।

এইবাৰ আগতকৈ বেছি গেঙনি ওলাবলৈ ধৰে মোৰ- ওমমম আহহহ আহহহ আহহহ

এখন হাতেৰে তাৰ মুখটো হেচি ধৰো মই নিজৰ অজানিতে স্তনৰ ওপৰত। আনখন হাত মুকুলি হৈ থকা আনটো স্তনলৈ আনি স্তনবৃন্তত বহুৱাই দিও নখ। যোৰকৈ।

এইদৰে স্তনক লৈ পুতেকৰ খেল চলি থাকে মাকৰ ওপৰত। মাকজনী হৈ মোৰ উত্তেজনাৰ কামানল জ্বলি উঠে শৰীৰত..!!

(আগলৈ)