উত্তেজিত নমিতা-২

আগৰ খণ্ডৰ পৰা–

ৰাতিপুৱাৰ এৰ্লামতো বাজি উঠা মাতত নমিতাই ঘপকৈ সাৰ পাই উঠিল । উঠি দেখে তাই সম্পূ্ৰ্ণ লেংটি হৈ আছে গোটেই শৰীৰত এটাও কাপোৰ নাই । তাৰপিছত তাই দিপুৰ মুখলৈ চাই দেখে সি তাইলৈ একে থিৰে ৰ’ লাগি চাই আছে । নমিতাৰ মনত বেয়া লাগিল লাহেকৈ দিপুৰ মুৰত হাত ফুৰাই মৰম অকন কৰি কপালত চুমা এটা খাই দিয়ে আৰু কয়..

— “উঠা আ’ক বেটা তোমাৰ আজি স্কুল আছে নহয়…”

সেইবুলি কয় নমিতাই বিচনাৰ পৰা লৰালৰিকৈ উঠি লেংটি কৈৱে বাথৰুমত সোমালে । দিপুৱে মাকক কেতিয়াও এনেকৈ সম্পূৰ্ণ লেংটিকৈ দেখা নাছিল সেইবাবে আজি তাৰ মনত আচৰিত যেন লাগিল । অলপ পিছতে ৰবিনে উঠি নমিতা ঘৰৰ পৰা উলাই যায় । তাৰপিছত নমিতাই বাথৰুমৰ পৰা গাত কেৱল টাৱেল এখন মেৰিয়াই দিপুৰ স্কুলৰ টিফিন আদি বনাই দি তাক স্কুল নিবলৈ ৰেডি কৰি লই । নমিতা কাম কৰি থাকোতে দিপুৱে মাকৰ চেক্সি পোকৰতোক একেলেথাৰিয়ে লক্ষ্য কৰি চাব ধৰিলে আৰু তাৰ সৰু মনতোৰে ভাবিলে “মা’ৰ পোকৰতো ইমানে বগা ধুনীয়ানে.. মোৰ যে আ’ক এবাৰ চাবলৈ বৰ মন এটা গৈছে..” । তেনেকুৱাতে..

–“দিপু.. দিপু.. কি ভাবি আছা হা… টিফিনতো বেগত ভৰোৱা আৰু আগফালে বাৰাণ্ডাতে ৰোৱাগৈ মই কাপোৰ পিন্ধি উলাই গৈ আছো…”

দিপুৱে উচপ খাই উঠিলে..

–“হ’ব মা…”

তাৰপিছত নমিতাই কাপোৰ পিন্ধিবলৈ বেডৰুমত সোমাল । টাৱেলখন খুলি লেংটি হৈ ল’লে আৰু কমসময়ৰ ভিতৰতে হালধীয়া ৰংঙৰ শাৰী এখন পিন্ধি বেডৰুমৰ পৰা ওলাই আহে । তাৰপিছত দিপুক লগত লৈ ঘৰৰ ওচৰৰ তিনিআলিতোটে ৰৈ বাছৰ কাৰণে বাট চাব ধৰে । অলপ পিছতে বাছ এখন আহি ৰলহি । বাছখনত যথেষ্ট ভিৰ দেখি নমিতাই দিপুক আগফালে এখন হাতেৰে সাৱতি মানুহৰ মাজত থিয় হৈয়ে যায় । অলপ দূৰ বাছখন চলাত তাই মন কৰে তাইৰ পোকৰত কোনোবাই দাং খাই থকা কণীটোৰে একেৰাহে লাহে লাহে কোনোবাই খুচি আছে । হঠাৎ নমিতাৰ উত্তেজনা মনতো ব্যাকুল ভাব এটা হ’বলৈ ধৰে । তাইৰ লাহে লাহে উত্তেজনাত ডুবিব ধৰে । তাই একো আপত্তি নকৰি একেথিৰে ৰৈ অলপ মজা ল’ব ধৰে । তেনেকুৱাতে তাইক পিছফালে থকা ব্যক্তিজনে কাণখনৰ ওচৰত আহি সুধিব ধৰে…

–“কেনেকুৱা পাইছে বাইদেউ…??”

নমিতাই লগালগ বেকাকৈ মিচিকিয়া দুষ্ট হাঁহি এটা মাৰি ক’ব ধৰে..

–“ভাল লাগিছে…”

–“তেন্তে কৰিব নেকি..?? আপোনাৰ আজি দিল খুচ কৰি দিম…”

তেনে সময়তে বাছখনে যোৰকৈ ব্ৰেক মাৰি দিলে ব্যক্তিজনে এইবাৰ নমিতাক খোচতো অলপ যোৰকৈ মাৰি দিয়ে । নমিতাইও উত্তেজিত হৈ নিজৰ ওঁঠ দুখন দাতেৰে কামুৰি ধৰে । তাৰপিছত তাই সাহস কৰি পিছফালৰ ব্যক্তিজনৰ মুখলৈ চাই দেখে । মানুহজন দেখাত ক’লা যদিও খুউব ভদ্ৰ আৰু আদহীয়া মুখত সামান্য পকা দাড়ি আছে আৰু চকুত এযোৰ ক’লা ৰংৰ ডবং চচমা পিন্ধি আছে আৰু তাইৰ ফালে কামুক হৈ চাই আছে । বাছখন স্কুলৰ ওচৰ পোৱাত প্ৰায় মানুহবোৰ নামিব ধৰে । নমিতাইও দিপুক ধৰি নামোতে ব্যক্তিজনৰো হাতখনত ধৰি লাহেকৈ টান এটা মাৰি এৰি দিয়ে । নমিতাৰ এই ইংগিতত মানুহ জনে বুজিব পাৰে যে তাইক চুদন লাগে ।

তাৰপিছত নমিতাৰ পিছে পিছে অচিনাকি ব্যক্তিজনো বাছৰ পৰা নামি যায় । নমিতাই দিপুক স্কুলৰ গেটৰ সন্মুখতে বাই বাই দি এৰি দিয়ে । তেনেকুৱাতে দিপুৱে চিঞৰি কয়..

— “মা স্কুল চুটি দিয়া সময়ত মোলে চকলেট কিনি থ’বা.. পাহৰি নাযাবা…”

তাৰপিছত নমিতাই অচিনাকি ব্যক্তি জনক তাইৰ পিছে পিছে আহিবলৈ কাজল সনা চকু যুৰিৰে এটা ইংগিত দিলে । তাৰপিছত তাই স্কুলৰ ওচৰত কাষতে থকা ভঙা হাবি জংঘলৰে আবৰা পুৰণি ঘৰতো ভিতৰলৈ সোমাই যায় । মানুহজনো তাইৰ পিছে পিছে সোমাই । নমিতাই তাইৰ ভাগৰ পাৰ্চতো এজেগাত ওলমাই থই অচিনাকি মানুহজনক বাহুত সাৱতি ধৰি লিপ কিচ্ কৰিব ধৰে নিজকে আৰু অলপ উত্তেজিত কৰিব কাৰণে । ব্যক্তি জনেও তাইক জিভা পাকখোৱাই লিপ কিচ্ কৰিব ধৰিলে ।

তাৰপিছত নমিতাই মানুহ জনৰ পেন্টৰ চেইন দাল খুলি জাঙিয়া ভিতৰত হাত ভৰাই দিয়ে । তাৰপিছত নমিতাই ক’লা কুচিয়া দালৰ নিচিনা দেখাত মস্ত কণীতো হাতেৰে অগা পিছা কৰিব ধৰে । তাৰপিছত তাই মনত অলপো সংকোচ নকৰি কণীতো চেলাই লই সুঙিব ধৰে । তাৰপিছত তাই মুখেৰে কণীতো ওলোৱা-সোমোৱা কৰি মানুহজনৰ মুখলৈ চাই লেটেৰি দৰে চুপিব ধৰিলে । অলপ সময় চুপাৰ পিছত মানুহজনে তাইক উঠিবলৈ ক’লে তাৰপিছত তাই কণী চুপুতে উলোৱা লেলাৱতি লাগি থকা মুখখন মানুহজনে চেলেকি লিপ কিচ্ কৰি চাফা কৰি দিলে ।

তাৰপিছত নমিতাই ব্লাউজ আৰু ব্ৰা হুকতো খুলি তাইৰ ঢকঢকীয়া বগা বুকুখন উলংগ কৰি ল’লে । আৰু মানুহজনক তাইৰ গাখীৰ দুটা হাতেৰে চেপিব দিলে । নমিতাৰ উত্তেজনাত মুখেৰে বেয়া মাত উলাই আহিল..

–“মাৰকচুদা… মোক ৰেণ্ডী চুদন লাগিব আজি..”

তাৰপিছত নমিতাই মানুহ জনক আকৌ লিপ কিচ্ দিব ধৰে । তাৰপিছত মানুহজনে তাইৰ গাখীৰ দুটা যোৰে যোৰে চেপিব ধৰে । নমিতাৰ নিপ’ল দুটা বন্দুকৰ ভোটা গুলিটোৰ দৰে টাইট হ’ব ধৰিলে । এতিয়া তাই সম্পূৰ্ণ উত্তেজিত হৈ পৰিল, এতিয়া মাথো নমিতাক চুদনহে লাগে । তাৰপিছত মানুহজনে তাইক উলোটিয়াই উৱাল খনতে লগাই দিলে । আৰু তাইৰ উদং পিঠিখনত জিভাৰে চেলেকিব ধৰিলে । নমিতা ইমানে উত্তেজিত হ’ল যে তাই অচিনাকি মানুহজনৰ ওচৰত নিলাজী ৰেণ্ডী মাইকীৰ দৰে শাৰী খন ককালৰ ওপৰলৈকে দাঙি দি তাইৰ লেংটা পোকৰতো উলিয়াই দেখুৱাই দিলে ।

ব্যক্তিজনে নমিতাৰ পোকৰতো দেখি পাগল হৈ গ’ল । সি জীবনত কেতিয়াও এনেকুৱা চেক্সি মস্ত পোকৰ দেখা নাছিল । তাৰপিছত ব্যক্তিজনে তাইৰ পিছফালে বহি ল’লে আৰু নমিতাৰ কোমল টিকাৰ মাংসবোৰত চুমা খাই চেলেকিব ধৰিলে । তাৰপিছত সি নমিতাৰ মস্তকৈ ফুলি থকা ওখ পোকৰতো দুহাতেৰে বহল কৰি মেলি দিলে । তেতিয়া নমিতাৰ পোকৰৰ ফুটাতোৰ মুখখন মেল খুৱাকৈ তাৰ সন্মুখত উলাই পৰিল । ব্যক্তিজনে উত্তেজিত হৈ ৰ’ব নোৱাৰি বলিয়া কুকুৰৰ দৰে নমিতাৰ পোকৰৰ গাঁততো শুঙিব ধৰিলে । তাৰপিছত সি কইয়ে দিলে..

— “উফ্ কেলা.. কি যে মজা গোন্ধ.. যেন গৰম মাখন হে..”

তাৰপিছত সি মুখখন লগাই জিভাৰে চেলেকিব আৰম্ভ কৰিলে । আৰু নমিতা সম্পূ্ৰ্ণ উত্তেজনাত ব্যাকুল হ’ব ধৰিলে ।

–“উমমম্…চচচচচচ্… যোৰে যোৰে চেলেক কেলা.. চুদুৰভাই…”

ব্যক্তিজনে এইবাৰ তাৰ গোটেই জিভাখন নমিতাৰ পোকৰৰ গুহ্যদ্বাৰৰ গাঁততোত ভিতৰলৈকে ভৰাই দি ওলোৱা-সোমোৱা কৰি চুদিব ধৰিলে । নমিতা বাওঁহাতেৰে পিন্ধা শাৰীখন ওপৰৰলৈকে দাঙি ধৰি আছিলে আৰু সোঁ হাতেৰে তাই উত্তেজনাত থাকিব নোৱাৰি নিজৰ যোনিখনত যোৰে যোৰে আঙুলি মাৰিব ধৰিলে । প্ৰায় পোন্ধৰ মিনিট মান একেৰাহে ব্যক্তিজনে নমিতাৰ পোকৰতোক চেলেকি ল’লে । তাৰপিছত নমিতাই ওচৰতে উলমি থকা পাৰ্চতোৰ পৰা সৰু ভেচলিনৰ টেমাতো উলিয়াই ল’ই । আৰু গোটেই টেমাতোৰ ভেচলিন খিনি তাইৰ পোকৰৰ গাঁতত সানি দিয়ে । তাৰপিছত মধ্যমা আঙুলিতোৰে পোকৰৰ গাঁতত ভৰাই ভিতৰৰ লৈকে ভেচলিন খিনি সোমোৱাই দিয়ে । তাৰপিছত ব্যক্তিজনে নমিতাক ক’লে..

–” বাইদেও অকনমান হাওলি দিয়ক.. তেতিয়াহে কৰিবলৈ ভাল লাগিব…”

নমিতা তেওঁৰ কথাত অলপ হাওলি দিলে তাৰপিছত নমিতাৰ পোকৰতো বহল কৰি ব্যক্তিজনে কণীটো চেলাই নমিতাৰ পোকৰৰ গাতঁতোত পোছোক কৈ ভৰাই দিলে । নমিতা চিঞৰি উঠিল..

–“উমমমম্…”

তাৰপিছত ব্যক্তিজনে নমিতাৰ মস্ত পোকৰতোত কণীতো ভৰাই উলোৱা সোমোৱা কৰি চুদন দিব ধৰিলে । যোৱাৰাতি ৰবিনে চুদন দিয়া কাৰণে নমিতাৰ বুচখনত বিষ এটা হৈ আছিল । তথাপিও নমিতাই উত্তেজনাত বুচখনত দুখ নোপোৱাকৈ আঙুলি মাৰিব ধৰিলে ।

–“উমমম্..যোৰ যোৰকে চুদ…মজা লাগিছে..”

ব্যক্তিজনে নমিতাৰ কথাত তাইৰ ককালত ধৰি যোৰে যোৰে চুদন দিব ধৰিলে । একোবত তাৰ কণীতো বাহিৰলৈ উলিয়াই আনি দেখিলে নমিতাৰ পোকৰৰ ফুটাতো তাৰ কণীতোৰ সমানে বহল হৈ মেল খাই গইছে । তাৰপিছত আকৌ সি খছকৈ ভৰাই ফচক্-ফচক্ কৈ মাত উলোৱাকৈ চুদিব ধৰিলে । আৰু নমিতাই একেৰাহে যোৰে যোৰে আঙুলি মাৰি থকা কাৰণে যোনি খনৰ পৰা পিৰ-পিৰ কৈ বগা মাল পানী উলাই বৈ আহিল । নমিতাই গেঙনি মাৰি উঠিল..

–” আআহহহহ্… মজা চুদন দিছ.. কি নাম তোৰ…??”

–“মোৰ নাম মিন্টু বাইদেউ… আৰু আপোনাৰ..??”

–“মোৰ নাম নমিতা.. তই হোম ছাৰ্ভিচ দিয় নে নিদিয়…??”

–“দিওঁ বাইদেউ.. এড্ৰেছতো দিলেই হ’ল.. আপুনি যেনেকৈ বিচাৰে তেনেকৈৱে ছাৰ্ভিচ দিম…”

–“চচচচ্… আহহহহ্.. তোৰ মাল উলাব হোৱা নাই নেকি…??”

–“হমমমম্..হৈছে আৰু বাইদেউ.. আৰু অলপ বাকী…”

–“তেতিয়া হ’লে উলিয়াই দে কণীতো.. মোৰ পোকৰত নেপেলাবি.. মই চুপি দিম…”

–“হ’ব বাইদেউ…”

সেই বুলি কই মিন্টিুৱে নমিতাৰ পোকৰৰ পৰা কণীতো উলিয়াই আনিলে । তাৰপিছত নমিতাই আঠুকাঢ়ি বহি ললে আৰু মিন্টুৰ কণীতো অগা পিছা কৰি চুপক্-চুপক্ কৈ মাত উলিয়াই চুপন দিব ধৰিলে । আৰু মিন্টুক উত্তেজিত কৰিবলৈ কথা সুধিব ধৰিলে…

–“কেনেকুৱা পালি মোৰ পোকৰখন চুদি…??”

–“মজা লাগিলে বাইদেউ… আপোনাৰ পোকৰতো বিৰাট ধুনীয়া…”

–“আৰু ক’ চুদমাৰানি মোৰ পোকৰতো শুঙি কেনেকুৱা পালি..??”

–“আপোনাৰ পোকৰতো একদম বাটাৰ-বাটাৰ গোন্ধাই.. শুঙিলে খাওঁ-খাওঁ লাগি যায়…”

–“কেলা.. অহাবাৰলৈ তোৰ মুখত বহি মই গু কৰি দিম.. তই খাবি নে নাখাবি..??”

–“উফফ্.. খাই দিম বাইদেউ চাফাকৈ খাম মই… আপোনাৰ পোকৰতোৰ ৰখিয়া পাতি দিয়ক মোক… উহ্..উহ্.. বাইদেউ মাল উলাব হৈছে মোৰ…”

তাৰপিছত মিন্টুৰ ডাঠ মালপানী নমিতাৰ মুখতে উলাই গ’ল । নমিতাই গোটেই চেলেকি মেলেকী চাফা কৰি খাই দিলে । তাৰপিছত তাই কাপোৰ কানি থিক কৰি সময়তো চাই দেখিলে দিপুৰ স্কুল চুটি দিব হৈছে । লৰালৰিকৈ সেই ঠাইৰ পৰা উলাই আহি দিপুৰ স্কুলৰ সন্মুখত ৰইহি আৰু মিন্টুক বেলেগ এদিন ল’গ পোৱাৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰে বিদায় দিয়ে ।