অৰুণাচলৰ এখন ভিতৰুৱা গাওঁত

ঘাই পথৰ পৰা খোজ কাঢ়ি আহি আছিলো। য’তেই ৰাতি ত’তে থাকি তিনি নিশা শেষ হোৱাৰ পাছত আমি আহি পালো সেই অৰুণাচলৰ এখন ভিতৰুৱা গাওঁত। আহি থাকোঁতে জংঘলিয়া আধা বাটত মোৰ চকু পানী সৰি পৰিছিল। তেতিয়া ভদ্র অৰুণাচলি মহিলা গৰাকীয়ে কৈছিল “চিন্তা নকৰিবা আমাৰ ঘৰত চব আছে চব পাবি মাইকী বিচাৰিলেও মাইকী পাবি।” তেতিয়া ভদ্ৰ অৰুণাচলি মানুহজনে মনে মনে হাঁহিছিল। বহু কষ্টেৰে সেই ভদ্ৰ দম্পতীৰ হাতত ধৰা ধৰিকৈ পাহাৰিয়া ৰাস্তা অতিক্ৰম কৰি তেখেতে সকলৰ ঘৰত আহিছিলো।

প্ৰকাণ্ড চাংঘৰৰ কোনো এটা বেলেগ ৰুম নাই। চাংঘৰৰ চাৰিওফালে আহল-বহল বাৰাণ্ডা। মাজতে আছে চৌকাটো। য’ত নেকি ৰন্ধ-বঢ়া কৰে। চৌকাৰ চৌপাশে বহি আছে পৰিয়ালৰ সদস্যসকলে। এজনী ১৬/১৭ বছৰীয়া ছোৱালীয়ে মাংস বয়েল কৰি আছে। মোক লৈ অহা আংকুল আৰু আণ্টিয়ে মাতি কলে, “এইজনী আমাৰ ছোৱালী নিচিনাকৈ থাকে। তুমিও আমাৰ ল’ৰা নিচিনাকৈ থাকিবি।” অলপ সময় লক্ষ্য কৰি দেখিলো তাই মিনি স্কার্ট আৰু মিনি টি-চার্ট পৰিধান কৰি আছে।

ৰাতি মোক চাংঘৰৰ এটা চুকত শুৱলৈ দিলে। আংকুল আৰু আণ্টিয়ে এটা চুকত শুলে আৰু এটা চুকত শুলে মিনি স্কার্ট, মিনি টী-চার্ট পৰিধান কৰা ছোৱালী জনী। আংকুলৰ প্ৰথম পত্নী ল’ৰা- ছোৱালীৰ সৈতে এটা চুকত শুই থাকিল। মোৰ হ’লে টোপনি নধৰা হ’ল। মিনি স্কার্ট আৰু মিনি টি-চার্টা পিন্ধা ছোৱালী জনী মোৰ চকুৰ আগত ভাহি উঠিবলৈ ধৰিলে। তাইৰ আকৰ্ষণীয় দেহটো কল্পনাৰ চকুৰে চাই চাই ডাং খাবলৈ ধৰিলে। তাইক মনে মনে লক্ষ্য কৰি দেখিলো যে মিনি স্কার্টটো উদং হৈ পেন্টিটো ওলাই আছে। তাইৰ বুকুৰ বস্তু দুটাও ওলাও ওলাও অৱস্থাত আছে।

যেতিয়া সৰু আণ্টিয়ে মানে মোক লৈ অহা আণ্টিয়ে বিছনাৰ পৰা উঠি ছ’লাৰ লাইটৰ ছুইচ অফ কৰিবলৈ আহিলে তেতিয়া দেখিলো আণ্টিয়ে ব্ৰা আৰু পিণ্টিটোহে পিন্ধি আছে। সৰু আণ্টিৰ বয়স খুউব বেছি ২০ বছৰ হ’ব। সৰু আণ্টিক তেনেকুৱা অৱস্থাত দেখি মোক কি কৰো কি নকৰোঁ লাগিছে। লাইত ছুইচ অফ হোৱাৰ পিছত চাংঘৰৰ বাহঁৰ কামিপাতবোৰ শব্দ কৰিবলৈ ধৰিলে। তেতিয়া বাকী সদস্য কেইজনে গভীৰ টোপনিত লাল- কাল। অনুভৱ কৰিলো যে সৰগত আহিলো নে নৰকত আহিলো। মোৰ হ’লে উত্তেজনাত পানী ওলাই দিবলৈ বাধ্য হ’ল।

মোৰ নাম নবিন। কামৰ সন্ধানত অৰুণাচল

প্ৰদেশৰ সীমা মৰিয়া অঞ্চলত আহিছিলো।

তেতিয়া মোৰ বয়স আছিল ১৭/১৮ বছৰ।

তাতে অৰুণাচলি ভদ্র দম্পতীক লগ পায় তেখেত

সকলে মোক লৈ আহিছিল কাম এটা দিম বুলি।

তেখেত সকলে কোৱা মতে মাহিলী দৰমহা ৩০ হাজাৰ।

খোৱা-লোৱা ফ্রী। মানে তেখেত সকলৰ ঘৰতে চাকৰিটো

হ’ব। মই অৰুণাচলৈ অহাটো ঘৰৰ কোনেও নাজানে।

মাহত ৩০ হাজাৰৰ কথা শুনি আনন্দিত হৈছিলো। সেয়ে

মই যাত্ৰা কৰিছিলো অৰুণাচল অভিমুখে।

ৰাতিপুৱা ঘৰৰ মুৰব্বী পদত থকা বুঢ়া মানুহজনৰআদেশত মিনি স্কার্ট আৰু মিনি টি-চাৰ্ট পৰিধানকৰা ছোৱালী জনী মোক ঝুম খেতি কৰা পাহাৰৰটিলালৈ লৈ গৈ আছে। তাইৰ পিছে পিছে পাহাৰবগাই আছো। পাহাৰ বগাই বগাই ভাগৰি পৰিছো।মই কলো “ভন্টি অলপ সময় জিৰণি ল’ব লাগিব।”তাই কলে “ভাগৰি পৰিছে যদি মোৰ হাতত ধৰক,মই তানি তানি উঠাই লৈ যাম।” তাইৰ হাতত ধৰালগে লগে মোৰ ভাগৰ নাইকিয়া হৈ আহিছে। ঠিকমতেই হাতত ধৰি তাইৰ আকৰ্ষণীয় দেহৰ ওপৰতচকু ৰাখি বগাই আছো। তাইৰ টি-চার্ট ঘামত তিতিতলৰ ব্ৰাটো জলজল পটপটকৈ দেখা পাইছে।

একেবাৰে পাহাৰৰ টিলাত আহি পালো। টিলাটোত আছে এটা সৰু তঙি ঘৰ। তাতেই বহিলো। শিৰ শিৰ বতাহে শৰীৰত স্পৰ্শ কৰি গৈছে। তাই মোৰ সন্মুখতে টি-চাৰ্টৰ বুটাম খুলিবলৈ ধৰিছে। মই তলমুৱাকৈ থাকিলো। লাহে লাহে ওপৰমুৱাহৈ দেখিলো তাইৰ দেহৰ বুকুৰ অংশত মাত্ৰ ব্ৰাটোহে লাগি আছে। তাই মোৰ কাষত আহি বহিলে আৰু কলে “আপুনি বিৰাট লাজ কৰে। এতিয়ালৈকে মোৰ নামটোকে সুধা নাই।” “নাই নাই লাজ নকৰোঁ, তোমাৰ নামটো।” তাই মিচিকিয়াই কলে, “ইয়াংকি।” ইয়াংকিৰ স্তন দুটা ব্ৰাটোৰ পৰা ফাটি ওলাও ওলাও হৈ আছে।

ইয়াংকি এইবাৰ মিনি স্কার্টটো সোলোকাই থৈ দিলে। তাই কলে “এইবাৰহে ধুনীয়াকৈ বতাহ লাগিছে।” তাইৰ বগী বগী শৰীৰটো চাই থাকিম নে খামুচি ধৰিম, এনেকুৱা অৱস্থাত পৰিছো। মোৰ বস্তুটোৱে ডাং খাই হাফ পেন্টটোৱে ওখ হৈ ফুলি আহিব ধৰিছে। লুকুৱাই ৰাখিব নোৱাৰিছো। তাই হাফ পেন্টটো ফুলি অহা দেখা পাই মোৰ দেহত লাগি যোৱাকৈ বহিলে আৰু হাফ পেণ্টটোৰ পৰা ফুলি অহা বস্তুটো খামুচি ধৰিলে। তেতিয়া মোৰ বস্তুটো আগতকৈ বহুগুণে ডাঙৰ আৰু দীঘল হৈ পৰিল হাফ পেণ্টৰ ভিতৰতে।

এইবাৰ অধৈৰ্য হৈ তাইৰ ব্ৰাটো খুলি স্তন দুটাখামুচি ধৰিলো। ডাঙৰ ডাঙৰ হাতৰ মুঠিয়েকভাৰ নকৰে। টিপি টিপি নিপুলেৰে পানীওলাইছে। তাইৰ পেন্টিটো খুলাই গোপন অংগটোচুই চাইছিলো পানী ওলায় তিতি গৈছে। তাই উত্তেজিতহৈ পাগলিৰ নিচিনাকৈ মোৰ হাফ পেন্ট আৰু জাঙিয়াখুলাই বস্তুটো উলিয়াই লৈ নিজৰ গোপন অংগত স্থাপনকৰিলে। মোক ঠেলি ঠেলি সোমোৱাই দিবলৈ সময়নিদিলে। তাই মোৰ ওপৰতে উঠি কৰিবলৈ আৰম্ভকৰিলে। এটা সময়ত মোৰ বস্তুটোৰ পৰা ৰস ওলাইদুৰ্বল হৈ পৰিল। তথাপিও মোৰ ওপৰত বহি উদংদেহারে উঠা-বহা করি, আছে।

পাঁচ মিনিটৰ ভিতৰতে আকৌ ডাং খাই উঠে মোৰ গোপন বস্তুটো। এইবাৰ তাই কান্দিবলৈ ধৰিলে। তাইক বেকা বনাই পাছফালৰ পৰা যেতিয়া মই থিয় হৈ কৰিবলৈ ধৰিলো তেতিয়া তাই কৈছিল “হ’ব হ’ব উলিয়াই দিয়ক।” তাই কান্দিছে আৰু মই তাইৰ ককালত ধৰি থিয় হৈ পাছফালৰ পৰা বজাই আছো। যেতিয়া মোৰ ৰস ওলাই পৰে তেতিয়া তাইৰ গোপন অংগৰ পৰা বস্তুটো উলিয়ায় দিলো। ইয়াংকি আৰু মই দুৰ্বল শৰীৰে তঙি ঘৰত কেইবা ঘণ্টা ধৰি শুই কথা পাতি থাকিলো।

আমাৰ গোপন কামটো শেষ হোৱাৰ পাছত আকৌ দুয়ো সাৱটি ধৰি শুই পৰিছিলো তুঙি ঘৰৰ চাঙৰ ওপৰত। এইবাৰ আমি গোপন কামটো কৰিবলৈ নহয়, এইবাৰ আমি মনৰ কথা পাতিছিলো। তাই কলে “মই সৰু হৈ থাকোতে মাক-দেউতাকে ঢুকাই। তাদৰ পিছত গাঁৱৰ গাঁওবুঢ়াই ডাঙৰ দীঘল কৰে। আমাৰ ঘৰৰ বুঢ়াজনে একালত গাওঁৰ গাওঁবুঢ়া আছিল। বুঢ়াজনে মোৰ দেউতা স্বৰূপ।” তাই কথা পাতি পাতি মোক গালে মুখে চুমা খাবলৈ ধৰিলে আৰু I Love You বুলি কৈ কলে তোমাৰ লগতে গোটেই জীৱন কাল পাৰ কৰিব বিচাৰো।

ইয়াংকিৰ লগত সম্ভোগ কৰাটো আৰু তাইৰ মনৰ কথাবোৰ মোৰ মনলৈ বাৰে বাৰে আহিবলৈ ধৰিলে। কিন্তু তাইক I Love You বুলি নোকোৱাত মনতে দুখ পাই আছে। ভাবিছিলো পাহাৰৰ টিলাৰ ঝুম খেতিৰ মাজত তাইক সাৱটি ধৰি I Love You বুলি কৈ গালে মুখে চুম্বন কৰিম। কিন্তু সেই দিনা ঝুম খেতিত আণ্টিহে মোক মাতি নিলে। ইয়াংকি আৰু মই যোৱাৰ নিচিনাকৈ আণ্টি আৰু মই পাহাৰৰ ওপৰলৈ উঠি আছো। খেতিত থকা তুঙি ঘৰৰ চাঙত উঠি আণ্টিয়ে মোক মাতিলে। চাঙত উঠাৰ লগে লগে আণ্টিয়ে মোেক টানি লৈ কোচত বহুৱাই ল’লে।

“ইয়াতে কোনেও নেদেখে। মোক ঠিকছে কৰিবি না। তোৰ আংকুল বুঢ়া হৈ গ’ল। সিমান কৰিবলৈ নাপায়।” মই ইয়াংকিক ভাল পায় পেলাইছো। কেনেকৈ আণ্টিক কৰিম। ইয়াংকিয়ে কৈছিল প্রথম মিলন মোৰ লগতে হৈছে আৰু ময়ো জীৱনত প্ৰথম তাইৰ লগতে মিলন কৰি পালো। কিন্তু আণ্টিয়ে মোৰ হাফ পেন্টটো খুলাই বস্তুটো উলিয়াই দিয়ে। আণ্টিয়ে মোৰ বস্তুটো চুপিবলৈ ধৰিলে। যেনেবা আইচক্রীম খাইছে। বস্তুটো চুপি চুপি মাজে মাজে মোৰ চকুলৈ লক্ষ্য কৰিছে। উত্তেজনাত মোৰ মুখৰ পৰা আঃ আঃ মাত ওলাইছে। মই চকু মুদি আণ্টিৰ মুখৰ মজাটো লৈ আছো।

আণ্টিয়ে এইবাৰ শৰীৰত লাগি থকা কাপোৰ এটা এটাকৈ খুলি থৈ দিয়ে। আণ্টিৰ স্তন দুটাও ইয়াংকিৰ নিচিনাকৈ ডাঙৰ। স্তন দুটাক খামুচি ধৰিবলৈ কোৱাত খামুচি ধৰিলো। আণ্টিৰ স্তন দুটা ইয়াংকিৰ স্তন দুটাতকৈ ঢিলা, কোমল। মই আণ্টিৰ গোপন অংশটোত বস্তুটো সোমোৱাই ওলোৱা সোমোৱা কৰিলো। কেতিয়াবা স্তন দুটা চুপি চুপি খাইছিলো। আণ্টিয়ে চকু মুদি মোৰ মজা লৈ আছে। এনেদৰে দিনটোত তিনিবাৰকৈ মিলন কৰিলো আণ্টিৰ লগত। যেতিয়া পাহাৰৰ পৰা তললৈ নামি আহিছো তেতিয়া আণ্টিয়ে কৈছিল “মোক সদায় কৰিবি।”

এনেদৰে কেতিয়াবা ইয়াংকিক কেতিয়াবা আণ্টিক কামটো চলাই আছো। দুয়ো জনীকে কামটো কৰি ভাল লাগে। আণ্টিক এদিন নকৰিলেও বেয়া পায়। ইজনীয়ে সিজনীৰ মোৰ লগত ঘটি থকা মিলনৰ কাহিনী নাজানে। কিন্তু ইয়াংকি হ’লে মোক মনে প্রাণে ভাল পায় আৰু আণ্টিয়ে কেৱল মাত্ৰ মিলনৰ তৃপ্তি আদায় কৰে মোৰ পৰা। ঘৰত যে মোেৰ এটা পৰিয়াল আছে পাহুৰি পেলাইছো। সম্পূৰ্ণ এটা বছৰৰ পাছত আংকুলক কলো মোৰ দৰমহাৰ কথা। তেতিয়া ঘৰৰ সকলোৱে কলে “আমাৰে মানুহ হৈ পৰিল। ইয়াতে থাক। আমি বিয়া কৰাই দিম। দৰমহাটো বিয়াতে খৰচ হ’ব।”

নিজৰ পৰিয়ালক বৰকৈ মনত পৰাত আকৌ কলো “মোক ঘৰলৈ এপাক গৈ আহিব লাগিব।” তেতিয়া আংকুলে কলে “অহা মাহত যাবি বর্তমান হাতত টকা নাই।” অহা মাহত সেইটো মাহত কৈ থাকোতে দুবছৰ হৈ গ’ল। এদিন পলুৱাই আহিবলৈ যা-যোগাৰ চলাইছিলো তেনেতে ইয়াংকিয়ে দেখিলে। তাই কলে “মই জানো তোমাক নিজৰ ঘৰখনক বৰকৈ মনত পৰিছে। কিন্তু মোক এবাৰ ভাবি চোৱা। তোমাৰ অবিহনে জীয়াই নাথাকিম।” হয় সচাকৈ মোৰ অবিহনে তাই জীয়াই নাথাকে। তাইক লগতে আনিবলৈ মনতে সিদ্ধান্ত কৰিলো। তাই বাধা দি কলে যে আমি পলুৱাই যাওতে কাৰোবাৰ দৃষ্টিগোচৰ হ’লে মোক একেবাৰে মাৰি পেলাব।

ইয়াংকি ঘৰৰ সকলোৰে মৰমৰ। তাই ক্লাছ ছিক্স লৈকে পঢ়ি স্কুলীয়া জীৱন সমাপ্ত কৰিছিল। মোৰ কথা কোৱা সুৰ খোৱা-লোৱা সকলো অৰুণাচলি হৈ পৰিল। ইয়াংকি আৰু মই মনে মনে মিলন কৰাটো আছেই। সুবিধা পালেই আন্টিও আহে কাপোৰ দাঙি। সেইখন ঘৰৰ মানুহে আপোন সদস্য হৈ পৰিলো। হথাৎ এদিন ঘৰৰ মানুহে সিদ্ধান্ত কৰি পেলালে ইয়াংকিৰ লগত বিবাহ পাশত আবদ্ধ হ’বলৈ। আমি দুয়ো সন্মতি প্রদান কৰিলো সেই সিদ্ধান্তক। আণ্টিয়ে কিন্তু মনে মনে খং উঠিছে। গাওঁত জনাজাত হ’ল ইয়াংকি আৰু নবীনৰ বিবাহৰ বাতৰি। সেইদিনাৰ পৰা আমাক একেখন বিছনাতে শুৱলৈ অনুমতিদিয়ে।

সমাজৰ নীতি নিয়ম মতে আমাৰ বিয়া হৈ যায়। ইয়াংকিৰ গৰ্ভৰ পৰা এগৰাকী কন্যা সন্তান জন্ম হয়। নাম ৰাখিলো কাজল। কাজল প্ৰায় ১৫ বছৰ বয়সত ভৰি দিছে। তাই চহৰত পঢ়ি আছে। কিন্তু আন্টি আজিলৈকে নিসন্তান। আণ্টিয়ে এদিন মোক জবৰজুষ্টি বাধ্য কৰালে মিলন কৰিবলৈ। আণ্টিক হেনো সন্তান লাগে। দিন দুপৰতে আণ্টিক উলংগ কৰি লগাই আছিলো। তেনেতে ইয়াংকি আহি দেখিলে আমাৰ উলংগ দৃশ্যটো। অৱশ্যে আমাৰ বিষয়ে কথ নকলে। কিন্তু তাই মোৰ জন্ম স্থানলৈ আহিবলৈ সিদ্ধান্ত কৰিলে।

এদিন ইয়াংকিয়ে কাজলক কলে মোৰ বিষয়ে। তেতিয়া কাজলে মোৰ জন্ম স্থান, মোৰ পৰিয়ালক এবাৰ লগ কৰিবলৈ বিচাৰিলে। মোৰ হ’লে নিজ জন্ম স্থানলৈ যাবলৈ সাহস নহল। কাৰণ ইমান দিনে পৰিয়ালৰ সকলোকে পাহুৰি পেলাই অকলে সুখত আছো। হয়তো মোক মৃত্যু হোৱা বুলি ভাবিছে। বিয়া পাতি অৰুণাচলত আছে বুলি কলেও দুখ পাব। তাতকৈ চিন্তা হ’ল মোক কোনেও চিনি নাপাব। চিনি পালেও মোক আদৰি লয় বা নলয়। কিন্তু কাজল আৰু পত্নীৰ সাহসত এদিন যাত্ৰা কৰিলো নিজ জন্ম স্থানলৈ। তেতিয়া মোৰ বয়স প্রায় ৫০ ৰ ওচৰা ওচৰি।

গাওঁৰ কেচা ঘৰৰ সলনি পকী ঘৰ হৈছে। আমাৰ ঘৰখনো পকা। আমি আমাৰ ঘৰৰ চোতালত আহি পালো। দাদা দাদা দেউতা দেউতা মা মা বুলি চিঞৰাত ঘৰৰ ভিতৰৰ পৰা ওলাই আহে এজন যুৱক আৰু এগৰাকী কপালৰ শিৰত সেন্দুৰ লোৱা নতুন বোৱাৰী। মই পৰিচয় দিয়াত কোনেও চিনি নাপালে। চোতালত মানুহ আৰু মানুহ ভিৰ লাগিল। তাৰ পিছত ঘৰৰ ভিতৰৰ পৰা ওলাই আহিল এগৰাকী বৃদ্ধা। বৃদ্ধা গৰাকীক দেখি মোৰ চকুৰ পানী ওলাবলৈ ধৰিলে। বৃদ্ধা গৰাকী হৈছে মোৰ জন্ম দাতৃ। বৃদ্ধা গৰাকীক পৰিচয় দিয়াত মোক চিনি পায় সাৱটি ধৰি কান্দিবলৈ ধৰিলে।

মোৰ বিষয়ে জন্ম দাতৃয়ে ঘৰৰ সকলোকে বুজাই দিলে। গাৱঁৰ লগৰীয়া কেইজনেও মোক চিনি পাবলৈ সক্ষম হয়। মই ঘৰৰ পৰা ওলাই যোৱাৰ এবছৰ পাছতে দেউতাকৰ মৃত্যু হয়। দাদা দুটি সন্তান ডাঙৰ দীঘল কৰি এই সংসাৰ ত্যাগ কৰে। জীয়েকক গাওঁতে বিয়া দিছে। ল’ৰা জনে নতুনকৈ বিয়া পাতিছে। পৰিয়ালৰ সকলোৱে আহি গোট খালে। মই অৰুণাচলত কি কাৰণত আৰু কেনেকৈ প্রবেশ কৰিছিলো সকলো কথা বিৱৰি কলো। অৱশেষত হেৰুৱা মানুহজনক আকৌ লগ পায় আমাক আদৰি লয়। মোৰ পত্নী ইয়াংকি আৰু এক মাত্ৰ কন্যা কাজল সকলোৰে মৰম পাই বহুত সুখী।