লখীমী বোৱাৰী 2

(যোৱা খণ্ডৰ পাছৰ পৰা)

দত্তই ক্ৰমে চুদনৰ speed বঢ়াই দিলে, তেওঁ পৰীক কুকুৰে চুদা দি চুদিবলৈ ধৰিলে। দত্তৰ সুদৃঢ় বাৰিৰ আক্ৰমনত পৰী ৰ বুছৰ জোল বৈ আহি তাইৰ কৰঙন পালে। গিৰিয়েকৰ তুলনাত প্রায় দুগুন দীঘল বাৰিদালৰ খুণ্ডা তাইৰ পেটলৈ লাগি গৈছিল। আমেজ আৰু উত্তেজনাত পৰীয়ে আহ উহ শব্দ কৰি থাকিল।

বেছ কিছুদেৰি কুকুৰ চুদন দিয়াৰ পাছত দত্তই পৰীৰ বুছৰ পৰা বাৰি উলিয়াই নিজে বিছনাত শুই কলে, “মাজনী এই বাৰ তুমি মোৰ ওপৰলৈ আহাছোন।” পৰী দত্তৰ ওপৰত বহি বাৰিদাল বুছৰ ফুটাটোত লগাই হেচি দিলে। তাইৰ বুছ ফালি ছিৰি ভৰভৰাই বাৰি সোমাই গ’ল। দত্তই এইবাৰ পৰীৰ পিয়াহ চুপি চুপি চুদন দিয়া আৰাম্ভ কৰিলে।

পৰীৰ বুছত দত্তৰ বাৰিদাল কিবা কৈ হে ফিট হৈছিল, তাই ক্ৰমে থাকিব নোৱাৰা হৈ পৰিল। বাৰিৰ ঘৰ্ষনত তাইৰ বুছ ৰ ছাল ছিগি যাওঁ যাওঁ হৈছিল, উহ আস ইচ আইও আস ইত্যাদি শব্দ কৰি তাই কোতি ডাঙি ডাঙি ঠাপ দি আছিল।

ইফালে দত্তই ও এটা পিয়াহ মুখত লৈ আৰু আনটো পিয়াহ তিপি তিপি গাভৰু বোৱাৰীৰ দেহৰ জুতি লৈ আছিল। কিছু দেৰি চুদন খোৱাৰ পাছত পৰীয়ে আৰু পানী ৰাখিব নোৱাৰ৷ হৈ পৰিল।

“দেউতা, জোৰে চুদক… আইও আহ… দিয়ক না … আইও … পৰীয়ে সাপ এদালৰ দৰে কেৰমেৰাব ধৰিলে। অভিজ্ঞ শহুৰে বোৱাৰীয়েকৰ দুখ বুজি পালে, তেওঁ পৰীৰ পিয়াহ দুটা মুঠি মাৰি ধৰি তাইক নিজৰ ওপৰত ঠেকেচি দিয়াৰ দৰে জোৰে জোৰে ঠাপ দিব ধৰিলে, পৰীয়ে চিয়ৰি উঠিল,”আইও আজিহে মই আচল সুখ পাইছো ও, ও মা, কি মজা লাগিছে, আইও,আস আস ইচ”। দত্তই নিজেও ককাল দাঙি দাঙি তাইৰ ঠাপৰ লগত তাল মিলাই থাকিল।”আ আ আ আ ইচ’ পৰীয়ে চিয়ৰি চিয়ৰি পানী এৰি দিলে। তাইৰ বুছৰ পানী বৈ আহি দত্তৰ গুটি দুটাও ভিজাই পেলালে।

পানী যোৱাৰ পাছত পৰী লেবেজান হৈ পৰিল, তাইৰ আৰু জপিয়াবলৈ শক্তি নোহোৱা হৈ পৰিল। তাই দত্তৰ দেহাটোৰ ওপৰত নিজৰ দেহাটো এৰি দিলে।

দত্তই কলেঃ “মাজনী, চাওঁ, শুই দিয়াছোন, মোৰ হোৱা নাই নহয়। এইবাৰ তোমাক শুৱাই লৈ মৰম কৰো।”

পৰীক তেওঁ এইবাৰ বিছনাখনত শুৱাই লৈ তাইৰ ভৰি দুখন ফাক কৰি ললে আৰু নিজে ওপৰত উঠি তাইৰ বুছত বাৰি চলাবলৈ আৰাম্ভ কৰিলে। যদিও পানী যোৱাৰ পাছত পৰীৰ বুছখন ঠেপঠেপীয়া হৈ আছিল, তথাপি প্ৰকাণ্ড বাৰিদাল সোমাই যোৱাৰ লগে লগে তাইৰ বুছখন ছেক ছেকাবলৈ আৰাম্ভ কৰিলে। তাই বুজিলে যে, শহুৰেকৰ বাৰিয়ে তাইৰ বুছৰ ছাল ছিগি দিছিল। তথাপি তাই সহ্য কৰি থাকিল আৰু যিমান পাৰি ভৰি দুখন মেলি বুছখন পাতি দিলে। পৰীৰ টাইট বুছ পাই আৰু বহু বছৰৰ মুৰত চুদিব পাই দত্তৰো কচু চৰম সীমাত উপনীত হ’ল। তেওঁ সর্বশক্তিৰে পৰীৰ বুছত আক্রমন অব্যাহত ৰাখিলে।

পৰীৰ বুছ দত্তৰ বাৰিৰ খুন্দাত ছিৰাছিৰ হৈ গ’ল, ছেক ছেকনিতো ক্রমে বাঢ়ি আহিল, সহ্যৰ সীমা পাৰ হোৱাত তাইৰ চকুপানী ওলাই গ’ল। তাই কলে,”দেউতা প্লীজ উলিয়াই দিয়ক না, বহুত বিষাইছে, নোৱাৰিছো আৰু …

দত্তই কচুৰ কোবত তাইৰ কথালৈ মন নিদি, তাইক নিজৰ দেহাৰ তলত হেচা মাৰি ধৰি বলাৎকাৰ কৰাৰ দৰে চুদিয়ে থাকিল। পৰীয়ে ছটফটাই কান্দি কান্দি কলেঃ দেউতা, আজি এৰক না, প্লীজ … পাছত আৰু চুদিব, আজি বহুত বিষাইছে, মই সদায় থাকিমটো, আজি এৰক না … বোৱাৰীয়েকৰ কান্দোন শুনি দত্তৰ সম্বিত ঘুৰি আহিল, তেওঁ বাৰিদাল উলিয়াই আঙুলিৰে পৰীৰ বুছখন মেলি চালে, তাইৰ বুছৰ ভিতৰখন ছাল যোৱাৰ দৰে ৰঙা পৰি গৈছিল।

দত্তই কলেঃ মাজনী, বৰ কষ্ট পালা নেকি, বহু দিনৰ মুৰত চুদিব পাই মই নিজক কন্ট্রল কৰিব পৰা নাইও, চোৱাছোন, এইদাল উঠি মোকো কিমান কষ্ট দি আছে…

পৰীয়ে দত্তৰ ৯ ইন্সি দীঘল থিয় হৈ থকা বাৰিদাল পুনৰ মুখত লৈ চুহিব আৰাম্ভ কৰিলে। দত্তই নিজৰ বলিস্থ হাতেৰে পৰীৰ পাছফালটো দাঙি আনি পুনৰ নিজৰ মুখৰ ওপৰলৈ লৈ আনিলে, কিন্তু ৬৯ পজিচনত দত্তই তাইৰ বুছ ত জিভা লগোৱাৰ লগে লগেই পৰীয়ে কৈ উঠিল, “আজি আগফালে নুচুবই দেউতা, আপুনি আজি মোৰ বুছ শেষ কৰি দিছে।”

দত্তই হাহি কলে, “মাজনী, দুদিন পাছত তুমি একেলগে দুদাল ভৰাই লব পাৰা হবা, আজিহে বিষাইছে”।

দত্তই তাইৰ তপিনা দুখন খামোচ মাৰি ধৰিলে, আৰু কোতি ৰ ফুটাটো মেলিলৈ চেলেকিব আৰাম্ভ কৰিলে, পৰীও দত্তৰ বাৰিদাল ললীপপ চুহা দি চুহি থাকিল। পৰীৰ চুহি যোৱাৰ লগে লগে দত্তৰ জিভাৰ গতিও বাঢ়ি গ’ল। অবশেষত পৰীৰ মুখৰ ভিতৰতে দত্তই বীৰ্য্যপাত কৰিলে, দত্তৰ পানী যাবৰ সময়ত পৰীয়ে অনুভব কৰিলে যেন দত্তৰ গোটেই জিভাখন তাইৰ কোতিৰ ফুটাত সোমাই পৰিছে।

-সমাপ্ত-